Chrystus kładzie nacisk na wiarę
Apostoł Paweł pisze w Liście do Galacjan 3:12, że „… Prawo nie jest z wiary”. Skoro Prawo nie jest z wiary to bardzo silny nacisk na wiarę w nauczaniu i służbie Jezusa Chrystusa w Ewangeliach pokazuje, że nie działa On po Prawem, lecz pod łaską.
Silny nacisk kładziony przez Chrystusa na wiarę nie jest czymś zaledwie widocznym w Ewangeliach. Na przykład: Chrystus uzdrawia chorych przez wiarę. Zwraca uwagę na ich wiarę, lecz nigdy nie zachęca ich do posłuszeństwa Prawu. Ewangelie zapisują słowa Chrystusa: „Twoja wiara uzdrowiła cię”, czy coś podobnego 18 razy w różnych sytuacjach uzdrowień, gdy zdarzają się uzdrowienia. Każde odniesienie do uzdrowienia czy zbawienia dokonanego przez Chrystusa przez wiarę jest zaprzeczeniem idei, jakoby Chrystus działał pod Prawem czy głosił Prawo. Jasne jest, że Chrystus okazywał łaskę przez wiarę w taki sam sposób, w jaki jest okazywana po Pięćdziesiątnicy.
Wielka wiara setnika
Na przykład: Chrystus spotkał rzymskiego setnika, który wierzył, że Chrystus może uzdrowić jego chorego sługę. Po krótkiej, choć odkrywczej rozmowie z setnikiem, Jezus powiedział do niego:
“U nikogo w Izraelu nie znalazłem takiej wiary” (Mt 8:10a) (Lu 7:9).
A kilka wersów dalej mówi:
„I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie” (Mt 8:13).
W tych dwóch wersach użyty został wyraz „wiara” i „wierzyć”. W grece oba te wyrazy mają ten sam źródłosłów. Rzeczownik „wiara” to „pistis”, a czasownik „wierzyć” to „pisteuo”. Wierzyć to mieć wiarę. Mieć wiarę – to wierzyć. Oznaczają one dokładnie to samo. Oczywiście, Chrystus kładzie nacisk na to, co On uważa za ważne. O ile Prawo zawierało ustalenia dla pogan, którzy mieli je przyjąć, Chrystus nie zachęca tego poganina do trzymania się Prawa Mojżesza.
Wiara kobiety przyjmującej uzdrowienie
Podobnie Chrystus mówi do kobiety, która przyjęła uzdrowienie po 12 latach cierpienia na hemoroidy. Chrystus mówi:
„A Jezus, obróciwszy się i ujrzawszy ją, rzekł: Ufaj, córko, wiara twoja uzdrowiła cię. I od tej chwili niewiasta była uzdrowiona” (Mt 9:22 oraz Mk 5:34, Lu 8:48)
Chrystus odnosi się do wiary tej Żydówki. Nie karci jej z powodu oczywistego jej nieposłuszeństwa wobec Prawa. Zgodnie z Prawem nie wolno jej było przebywać w mieście, ponieważ była nieczysta. Zgodnie z prawem jako nieczysta dotykając Chrystusa spowodowała, że i On stał się nieczysty (Kapł. 12:2-5, 15:25-27). Chrystus nie przejmuje się tym złamaniem przez nią Prawa i nic jej o tym nie mówi. Nie przejmuje się również swoim własnym statusem, w jakim znalazł się zgodnie z Prawem i nie stara się o zgodne z Prawem oczyszczenie. Odnosi się tylko do kobiety i jej wiary w pozytywny sposób. Cała uwaga Jezusa koncentruje się tutaj na łasce przez wiarę, a nie na posłuszeństwie Prawu. Wiara nie jest z Prawa, lecz z pewnością silnie jest związana z łaską w Nowym Przymierzu.
Wiara dwóch niewidomych
Zaledwie siedem wersów dalej w Ewangelii Mateusza, Chrystus spotyka dwóch ślepych i pyta ich, czy wierzą, że może ich uzdrowić.
Przyszli do niego ci ślepi. I rzekł im Jezus: Czy wierzycie, że mogę to uczynić? Rzekli mu: Tak jest, Panie! (Mt. 9:28b).
„Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niechaj się wam stanie” (Mt. 9:29).
Chrystus powiedział to do nich po tym, gdy zapytał ich czy wierzą, że może to zrobić. Miał okazję, aby zapytać ich o posłuszeństwo Prawu Mojżeszowemu, lecz nie o to zapytał. Chrystus uzdrawia w nowotestamentowy sposób przez wiarę, a nie przez posłuszeństwo Prawu Mojżeszowemu. Ponieważ Prawo nie jest z wiary a Chrystus uzdrawia przez wiarę, więc nie działa On pod Prawem ani nie promuje prawa w jakikolwiek sposób.
Wiara poganki
Kilka rozdziałów dalej w tej samej Ewangelii Chrystus i Jego uczniowie spotykają pogankę, która prosi o uzdrowienie jej córki. Po krótkiej rozmowie Chrystus mówi do niej:
„Niewiasto, wielka jest wiara twoja; niechaj ci się stanie, jak chcesz. I uleczona została jej córka od tej godziny” (Mt. 15:28b).
Chrystus nie mówi tej kobiecie, że powinna zostać prozelitą według Prawa. Prawo pozwala na to, lecz Chrystus nic nie mówi o Prawie. Przyjęcie uzdrowienia jej córki było sprawą wiary w Chrystusa, a nie posłuszeństwa Prawu. Każde uzdrowienie w Ewangeliach przez wiarę jest zaprzeczeniem idei, jakoby Chrystus działał pod Prawem Mojżeszowym. Jest tak dlatego, że Prawo nie jest z wiary. Łaska w Nowym Przymierzu jest zdecydowanie oczywista w Ewangeliach.
Niewidomy żebrak w Jerychu
W Ewangelii Marka Chrystus uzdrawia niewidomego żebraka w Jerychu. Oto, co mówi do niego:
„Idź, wiara twoja uzdrowiła cię. I wnet odzyskał wzrok, … ” (Mk 10:52 oraz Lu 18:42)
To nie uczynki Prawa uzdrowiły tego mężczyznę, lecz jego wiara w Jezusa Chrystusa. Uzdrowienie przez wiarę jest działaniem Nowego Przymierza łaski, a nie Starego Przymierza Prawa.
Trędowaty Samarytanin zostaje uzdrowiony przez wiarę
W historii uzdrowienia dziesięciu trędowatych z Ewangelii Łukasza również mamy do czynienia z wiarą. Jeden Samarytanin wraca, aby podziękować Chrystusowi za uzdrowienie. Chrystus mówi do niego:
„Wstań, idź! Wiara twoja uzdrowiła cię” (Łk.17:19)
To nie posłuszeństwo Prawu sprawiło, że tych dziesięciu trędowatych zostało uzdrowiony, lecz wiara w Chrystusa.
Dziewczynka została wzbudzona z martwych przez wiarę
Podobnie jest z córką przełożonego synagogi, która umiera na jakąś chorobę, co zostało opisane w Ewangelii Marka. Chrystus zachęca zwierzchnika mówiąc:
„Nie bój się, tylko wierz!” (Mk 5:36b oraz Lu 8:50)
Gdy Chrystus przybywa na miejsce, gdzie jest dziewczynka, wzbudza ją z martwych. Godne uwagi jest to, że Chrystus nie skomentował ani nie skarcił przełożonego synagogi co do jego posłuszeństwa Prawu. Zachęcił go tylko do wiary.
Chrystus gani wiarę zniechęconego ojca
W kolejnej podobnej sytuacji, pewien ojciec przychodzi do Chrystusa w sprawie dręczonego przez demony syna. Uczniom nie udało się usługiwanie mu. Ten zniechęcony ojciec zapytał czy Chrystus może pomóc jego dziecku. Chrystus zdecydowanie napomina go i wskazuje z powrotem na wiarę. Mówi do niego:
„Jeżeli coś możesz! Wszystko jest możliwe dla wierzącego. Zaraz zawołał ojciec chłopca: Wierzę, pomóż niedowiarstwu memu” (Mk 9:23b- 24 oraz Mt 17:14-20).
Uczniowie zawiedli z powodu ich małej wiary
Mateusz zapisuje, że wkrótce potem uczniowie pytali Chrystusa, dlaczego nie udało im się uwolnić tego zdemonizowanego chłopca. Zapytali:
„Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić? A On im mówi: Dla niedowiarstwa waszego. Bo zaprawdę powiadam wam, gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, to powiedzielibyście tej górze: Przenieś się stąd tam, a przeniesie się, i nic niemożliwego dla was nie będzie” (Mt 17:19b-20).
Chrystus powiedział im, że było to wynikiem ich małej wiary, a nie braku posłuszeństwa Prawu. Zalecił im post i modlitwę, jako lekarstwo na tą słabość. Chrystus często karcił swoich uczniów z powodu braku ich wiary, wtedy, gdy nauczał, bądź gdy nie reagowali na zachodzące sytuacje z wiarą. Ewangelie nie mówią nam o żadnym przypadku karcenia lub chwalenia uczniów przez Jezusa z powodu ich posłuszeństwa Prawu.
Ludzie małej wiary
Przykładem może być sytuacja, gdy Jezus nauczał ich o ich wartości dla Ojca, mówiąc:
„Jeśli więc Bóg tak przyodziewa trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona, czyż nie o wiele więcej was, o małowierni?” (Mt 6:30 oraz Lu 12:28).
Chrystus nie tylko komentował ich „małą wiarę” w czasie nauczania, lecz czasami karcił ich reakcje na zachodzące wydarzenia. W pewnej sytuacji uczniowie znajdowali się w łodzi, gdy nadeszła gwałtowna burza. Chrystus napomina ich, że bali się tej burzy, zamiast trwać w wierze. Nic nie mówi o posłuszeństwu wobec Prawa.
„A On rzekł do nich: Czemu jesteście bojaźliwi, małowierni? Potem wstał, zgromił wiatry i morze i nastała wielka cisza” (Mt 8:26 oraz Mk 4:40, Lu 8:25).
Kilka rozdziałów dalej, gdy Piotr zaczyna tonąć po kilku chwilach chodzenia po wodzie, Chrystus karci go, mówiąc:
„ O małowierny, czemu zwątpiłeś?” (Mt 14:31b).
Chrystus konsekwentnie we wszystkich Ewangeliach wskazuje Swoim uczniom (i innym, których spotyka) na wiarę – nie na posłuszeństwo Prawu. Gdy fragmenty, w których Chrystus wspomina Prawo zostaną dokładniej zbadane, okazuje się, że również tam Chrystus nie zachęca Swoich uczniów do tego, aby zachowywali Prawo.
Stałe napominanie dotyczące spraw wiary
Wkrótce po tym, jak Chrystus uczynił cud nakarmienia 4 tysięcy, gani brak wiary Swoich uczniów. Mówi:
Małowierni, czemuż rozprawiacie nad tym, że chleba nie macie? Jeszcze nie rozumiecie ani nie pamiętacie tych pięciu chlebów dla pięciu tysięcy i ile koszów zebraliście? Ani tych siedmiu chlebów dla czterech tysięcy i ile koszów zebraliście? (Mt 16:8b-10)
Uczniowie Chrystusa powinni byli nauczyć się wiary na podstawie cudu nakarmienia 5000 i 4000 w celu zaspokajania przyszłych potrzeb. Tak wiele można nauczyć się od Chrystusa w Ewangeliach na temat wiary. Ten rozdział jedynie wskazuje na to, że Chrystus naprawdę często mówi o wierze w czasie swoich rozmów z uczniami oraz innymi ludźmi, którym usługuje.
Niefortunne jest to – a nawet katastrofalne – że wielu zniechęciło się do uczenia się od Pana Jezusa Chrystusa przez to, że wprowadzono ideę, jakoby On nauczał pod Prawem. Jest to niefortunne, że ci, którzy myślą, że promują łaskę, tak bardzo ją zawęzili, że widzą ją wyłącznie w Listach. Łaska Pana Jezusa Chrystusa jest bardzo oczywista w Ewangeliach, gdy uczy na temat wiary. W następnym rozdziale dalej będziemy pokazywać, jak centralne znaczenie dla służby Chrystusa miała wiara.a href=”http://www.poznajpana.pl/?p=23302″
a href=”http://www.poznajpana.pl/?p=23364″/p