Typy i anty-typy

Richard Murray

Chciałbym, aby na mojej chrześcijańskiej drodze nauczono mnie wcześniej tej dynamiki typów/anty-typów. Oszczędziło by mi to tak wiele konsternacji i frustracji przy czytaniu Biblii.

Zasadniczo, gdy dobrze rozumiemy to, co Biblia nazywa „typami” i „anty typami”, znajdujemy się na nowych orbitach rozumienia Pisma i radości. Orientowanie się w tych dwóch terminach nie tylko pozwala, lecz zaleca nam, abyśmy”przekształcali starotestamentowe wersy tak, aby lepiej pasowały do nowotestamentowej prawdy.

Natychmiast pojawia się pytanie:

Jakim prawem „przekształcamy” znaczenie ST (alegoryzując go), aby pasował do nowotestamentowego światła?

Otóż, dzięki autorytetowi samego Nowego Testamentu, który regularnie informuje nas o tym, że Stary Testament przedstawia nam „obrazy pozorne”, których celem jest zaproszenie nas do przekształcania ich w „rzeczywiste/prawdziwe obrazy” Chrystusa.

Zacznijmy od prostego przykładu:
Hbr 9:24
„Albowiem Chrystus NIE WSZEDŁ do świątyni ZBUDOWANEJ RĘKOMA, która jest ODBICIEM/obrazem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga…”

Oto tutaj mamy do czynienia z „typem”, wirtualnym czy symulowanym, obrazem uczynionym ręcznie, który wskazuje czy przypomina, bądź jest cieniem, jakiegoś rzeczywistego boskiego aspektu Królestwa Chrystusa. Niemniej, NIE jest to rzeczywiste królestwo. Chrystus NIGDY nie wszedł do fizycznego Miejsca Najświętszego znajdującego się w jerozolimskiej świątyni. Tak więc, tym WIRTUALNYM „obrazem” jest tutaj Święte Świętych w jerozolimskiej świątyni, LECZ nie jest to RZECZYWISTE Święte Świętych, które znajduje się obecnie wyłącznie w niebie – niebie, które teraz mieszka w nas.

Grecki wyraz „wizerunek/obraz” znajdujący się w powyższym wersie to „atitypon” (często zwany: anty-typem). Z definicji jest to: „rzecz przypominająca inną, kopia, duplikat, coś, czemu w Mesjańskich czasach odpowiada starotestamentowemu typowi”. Pomyśl o tej piosence: „Ja i mój cień”. Cień nie jest mną, lecz jest odbiciem czegoś ZE mnie – chwili, cienia itp. Niemniej, nie mówi zupełnie niczego o moim sercu, zdolnościach czy stanie duszy. Tak więc, jak przykład praktyczny, cień jest „typem” mnie, a prawdziwy ja jestem „anty-typem”.

Oto kilka przykładów biblijnej „typologii”:

• W Liście do Hebrajczyków 9:24 Miejsce Najświętsze w jerozolimskiej świątyni jest rzeczywistym „typem”, podczas gdy Niebieskie Królestwo Chrystusa jest faktycznym „anty-typem”. Innymi słowy: autentykiem.
  W 1 Liście Piotra 3:21 potop z czasów Noego jest „typem”, podczas gdy duchowy chrzest w rzeczywiste ciało i pannę młodą Chrystusa jest „anty-typem”.
• Starotestamentowy Baranek Paschalny jest „typem” Jezusa, którego lecznicza krew uzdrawia wszystkie nasze grzechy, a która teraz służy jako rzeczywisty „anty-typ” prawdziwego Baranka Paschalnego. 1 Kor 5:7, J 1:29, 36.
• Manna, która spadała z fizycznego nieba Izraelitom na pustyni, jest „typem”, podczas gdy Jezus i Jego codzienne zaopatrzenie w mądrość wpadająca w nasze dusze z wysokości, jest „anty-typem” prawdziwej niebiańskiej manny – J 6:48-60).
• Drabina, którą widział Jakub w Księdze Rodzaju, jest „typem” fizycznej drabiny, po której wstępowali i zstępowali aniołowie, podczas gdy Jezus jest w Nowym Testamencie prawdziwym anty-typem, przez którego aniołowie rzeczywiście wstępowali i zstępowali na ziemię J 1:51.
• Ziemska Jerozolima jest „typem” niebiańskiego miasta, również zwanego Jerozolimą, które służy jako prawdziwy „anty-typ” – Gal 4:26.
  Skała, która została uderzona i wylała z siebie wodę na pustyni, aby w cudowny sposób utrzymać przy życiu palonych słońcem Izraelitów była „typem”, podczas gdy Jezus jest rzeczywistym „anty-typem”, żywą skałą naszego zbawienia, który uderzony na krzyżu wylał Swoją krew, życie za nas, abyśmy byli na zawsze napełnieni i już nigdy nie pragnęli ponownie – 1 Kor 10:4, J 4:14, 6:35, 54,56.
• Tajemnicze kapłaństwo Melchizedeka w ST jest „typem” arcykapłańskiej służby Jezusa, gdzie On jest „anty-typem”, który wszedł do niebiańskich miejsce, aby wypełnić wszystko – Hbr 5-7.
  Starotestamentowe kapłaństwo jest „typem”, podczas gdy nowotestamentowi wierzący są tymi, którzy zasiedli w Chrystusie w okręgach niebiańskich i teraz składają się na rzeczywisty „anty-typ” kapłaństwa wierzących – Hbr 8:4-5.
• Świątynia na pustyni (a przez rozszerzenie świątynia w Jerozolimie) jest „typem” zarówno poszczególnych wierzących, jak i zbiorowego ciała Chrystusa, co razem składa się na „anty-typ” prawdziwej niebiańskiej Świątyni – Hbr 8:1-5, 1 Kor 3:17, 6:19, 1 Pt 2:5.
• Wyposażenie świątyni to były „typy”, które służą jako ilustracja tego, co się dzieje w ciele Chrystusa służącego jako rzeczywiste „anty-typy” wewnętrznego uwielbienia – Hbr 9:1-15.
• Prawo jest „typem” (a nie samym obrazem”) dobrych rzeczy, które mają przyjść przez Chrystusa, który jest tutaj rzeczywistym „anty-typem” (Hbr 10:1).
• Obrzezanie jest „typem” obrzezania serca, które dokonuje się przez wewnętrzną przemianę serca, co bierze się z rzeczywistego „anty-typu” Nowego Narodzenia – Rzym 2:28-29.
• Sabat jest „typem” nowotestamentowego stanu boskiego odpocznienia, który służy jako rzeczywisty „anty-typ” stanu chrześcijańskiego odpocznienia – Hbr 4:1-11.
• Starotestamentowa Ewa oblubienica jest „typem” duchowego ciała i oblubienicy Chrystusa, która służy jako „anty-typ” naszego boskiego małżeństwa i mistycznej unii – 1Kor 12;27, 2Kor 11:2-3, Ef 6:22-33.
• Świątynia jest „anty-typem” ziemskiego ciała Jezusa, który jest rzeczywistym „typem” tego, w jaki sposób my wszyscy możemy wejść do niebiańskiego miejsca Najświętszego – J 2:19.

Gdy więc słyszysz słowo „typ”, myśl o cieniu, ziemskim symbolu niebiańskiej prawdy, myśl o przypowieści, mowie figuratywnej, myśl alegorycznie. Myśl o starotestamentowym „typie” jako o zagadce czy pytaniu, na które wyłącznie nowotestamentowy „anty-typ” odpowiada. Na jakie rzeczywiste aspekty Chrystusa i Jego Królestwa miłości i światłości wskazuje „typ”? Typem może być niemal wszystko:

1. TYPY – OSOBY, jak Adam, Kain, Abel, Melchizedek, Abraham, Izaak, Józef, Mojżesz, Jozue, Dawid, Jonasz.
2. TYPY ZDARZENIA: potop, plagi egipskie, pascha, wąż z brązu, przejście przez Jordan, miasta ucieczki.
3. TYPY CEREMONIE: ofiary, ceremonialne oczyszczanie, święta, rok jubileuszowy, dzień odkupienia.

Przeciwnie, tam gdzie mamy „anty-typ” myśl o Jezusie, o Jego Królestwie tu i teraz, myśl o Jego ciele i oblubienicy, o Jego zamieszkującej obecności i mocy w tobie osobiście i w nas zbiorowo. Raduj się tą tajemnicą. Połącz starotestamentowe „typy” z nowotestamentowymi „anty-typami”. Znalezienie odpowiednich powiązań elektryzuje. Wzbudzi w nas ekscytację.
Mądrze jest zapamiętać tą hermeneutyczną wskazówkę apostoła Pawła: „Wszakże nie to, co duchowe, jest pierwsze, lecz to, co cielesne, potem dopiero duchowe” (1 Kor 15:46). Uczniowie, którym Jezus w drodze do Emaus pokazał ten sposób czytania Pism, niemal wykrzyknęli później, że ich serca płonęły w nich, gdy zobaczyli Go wszędzie w Pismach.

Pamiętajmy o tym, że nie za bardzo ma znaczenie, jak to nazwiemy – typami, anty-typami, cieniami, zapowiedziami itp. Wspaniały i bardzo szanowany ojciec kościoła Grzegorz z Nyssy zebrał te wszystkie terminy razem, aby dokonać tylko dwóch koniecznych rozróżnień: interpretujemy fragment albo „literalnie”, albo „duchowo”, a w „duchowym” podejściu zawsze znajduje się najsmaczniejsza manna i najjaśniejsze zrozumienie.