#
Czym
jest “wiara”?

Wiara
jest
to
informacja, którą otrzymujesz od Boga i na podstawie której działasz.
Ta
informacja pozwala ci poznać wcześniej, co Bóg zamierza zrobić w
przyszłości
jeśli chodzi o daną sprawę czy kierunek działania. Umożliwia ci ona
również
poznanie tego, co ty masz robić w całym przebiegu rzeczy związanych z
daną
sprawą.

Wiara
jest
rzeczownikiem; jest to informacja. Jest to coś, co masz. Wierzyć to
czasownik; coś co robisz. Otrzymujesz zestaw poleceń czy informacji od
Boga,
które stają się twoją wiarą, po czym działasz na ich podstawie.
„Wierzyć” to działać, a „działanie” jest wierzeniem. Twoje działania to
(czynna
wiara – czasownik „wierzyć”) wierzenie. Nie wierzysz w Biblijnym
sensie, jeśli
nie działasz na podstawie twojej wiary (tu: informacji – przyp.
tłum.).

Wiara jest to
informacja, którą
otrzymujesz od Boga i na podstawie której działasz. Ta informacja
pozwala ci
poznać wcześniej, co Bóg zamierza zrobić w przyszłości jeśli chodzi o
daną
sprawę czy kierunek działania. Zawiera ona również instrukcje dotyczące
tego,

co ty masz robić w czasie, gdy Bóg wykonuje to, co ci objawił.

Rozważmy
następujące przykłady z Listu do Hebrajczyków z 11 rozdziału.

Bibijne
przykłady ukazujące
co znaczy słowo “wiara”.

Noe
otrzymał
kilka informacji od Boga dotyczących potopu. Otrzymał je długo przed
czasem,
gdy Bóg miał dokonać zniszczenia całego świata wodami potopu. Wśród
tych
informacji o Bożym przyszłym planie zalania świata wodą była również
zawarta
część dotyczące Noego.

Heb
11:7

Przez
wiarę zbudował Noe, ostrzeżony cudownie o tym, czego jeszcze nie można
było
widzieć, pełen bojaźni, arkę dla ocalenia rodziny swojej; przez nią
wydał wyrok
na świat i odziedziczył usprawiedliwienie, które jest z wiary.
(BW)

Czy
Noe wiedział co nadchodzi na ziemię, zanim nastąpił potop? Tak,
wiedział. Czy wiedział, czego Bóg oczekuje od niego w okresie
poprzedzającym
potop? Tak, wiedział.

Noe
otrzymał od Boga informacje, która wyprzedzała czas. Te informacje w
postaci ostrzeżenia
, umożliwiły Noemu poznanie Bożych zamiarów wobec
niego samego w okresie, gdy Bóg przygotował zniszczenia świata wodą.

Co
następnie zrobił Noe? Działał na podstawie informacji wyprzedzających
czas. Przygotował arkę, która zbawiła jego dom. Jego działanie, czyli
przygotowywanie arki, demonstruje jego wierzenie i przez to działanie „odziedziczył
usprawiedliwienie, które jest w z wiary ” (Hebr. 11:7). Pamiętaj:
działanie
jest wierzeniem. Wierzenie jest działaniem.

Teraz
przyjrzymy się Abrahamowi.

Heb
11:8

Przez
wiarę usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce,
które miał
wziąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.
(BW)

Czy
Abraham miał uprzedzające czas informacje od Boga, a dotyczące
miejsca, które miał odziedziczyć, zanim tam wyruszył? Tak, miał. Czy
Abraham
wiedział wcześniej, co miał w zawiązku z tym robić? Tak, wiedział. Te
uprzedzające czas informacje stały się wiarą. Wiara jest
rzeczownikiem. Jest to coś, co psiadasz.

Następnym krokiem
było działania na
podstawie tych informacji – Abraham był posłuszny. Właśnie to
posłuszeństwo
pokazane opuszczeniem swego miejsca zamieszkania demonstrują jego wierzenie.
Wierzenie, w Biblijnym sensie, zawsze oznacza działanie, na
podstawie
objawionej woli i planu Bożego. Wiara jest informacją, którą
otrzymujesz od
Boga. Wierzenie jest zawsze działaniem na podstawie
informacji. Abraham
wiedział wcześniej o swoim dziedzictwie. Jego opuszczenie ówczesnego
miejsca
zamieszkania było jego wierzeniem informacji.

Teraz rozważmy
przypadek rodziców
Mojżesza.

Heb
11:23

Przez wiarę był Mojżesz po narodzeniu ukrywany
przez
rodziców swoich w ciągu trzech miesięcy, ponieważ widzieli, iż dziecię
było
śliczne, i nie ulękli się rozkazu królewskiego.

(BW)

Czy
rodzice
Mojżesza mieli informacje o przyszłości ich dziecka? Tak, mieli. Oni „widzieli,
że ich dziecię było śliczne”. Co zrobili z tą uprzedzającą czas
informacją?
Działali na jej podstawie.

Ukrywali
go przez okres trzech miesięcy, po czym, pokonali strach przed rozkazem
królewskim,
aby zabijać wszystkich chłopców. Ukryli go.
Puścili go w dół rzeki na randkę z córką
faraona. Zatem to, co
zrobili, ukrywając dziecię, pokonując
strach i puszczając go z nurtem rzeki to było ich wierzenie. Wiara
jest
rzeczownikiem. To jest coś, co posiadasz. Wierzenie jest czasownikiem,
to jest
coś, co robisz z informacjami, które otrzymałeś od Boga.

Słowo
“wiara” może oznaczać
jedną lub dwie rzeczy naraz.

W
tych wszystkich przykładach widzimy tą prawdę. (1)
Oczywiste jest, że Noe, Abraham i rodzice Mojżesza działali. Coś
zrobili. W tym
sensie, „wiara” jest tutaj używana jako synonim „wierzenia”. (2) Lecz
na
podstawie czego działali? Wszyscy działali na podstawie informacji
otrzymanych
od Boga. Tutaj „wiara” podkreśla „informacyjny” aspekt tego słowa. Czy
to nie
jest pomieszanie? Zupełni nie.

Widzisz,
grecki Nowy Testament zarówno słowo “wiara” jak i “wierzyć” mają ten
sam korzeń
słowa. „Wiara” tłumaczona jest z rzeczownika
PISTIS, a „wierzyć” z czasownikowej formy PISTEUO. Oba słowa są
tłumaczeniem
z tego samego greckiego korzenia słowa.

Niemniej w języku
polskim używamy w
obu przypadkach słowa „wiara” i stąd całe zamieszanie (przyp. tłumacza).

Gdyby
tłumacze
Nowego Testamentu przetłumaczyli powyższe greckie słowo używając raz
formy czasownikowej
a raz rzeczownikowej, to nie mielibyśmy problemu ze zrozumieniem, czym
jest
„wiara” i co zrobić, aby ona funkcjonowała dla nas. Lecz tak się nie
stało i w
konsekwencji, musimy to wyjaśniać w szczegółach jak tutaj, aby w pełni
to
pojąć.

W
11 rozdziale
Listu do Hebrajczyków znajdujemy słowo “wiara” występujące 24 razy. W
każdym
przypadku można wyraźnie dostrzec to, że oni wszyscy „działali” oraz
to, że
mieli pewne informacje, na podstawie których działali. Faktycznie wielu
z nich
te informacje dały możliwość wcześniejszego poznania tego, co Bóg miał
zrobić,
zanim to zrobił. Co więcej, te uprzedzające czas informacje pokazały
im, jaka
jest ich część w tym, co Bóg zamierzał podjąć. Poniżej podałem je dla
was
wszystkie.

Heb 11:1(BW)

11:1 A wiara
jest pewnością
tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie

widzimy

…

11,3
Przez wiarę
poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co
widzialne, nie powstało ze świata zjawisk.

11,4
Przez wiarę
złożył Abel Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain, dzięki czemu otrzymał
świadectwo, że jest sprawiedliwy, gdy Bóg przyznał się do jego darów, i
przez
nią jeszcze po śmierci przemawia.

11,5
Przez wiarę
zabrany został Henoch, aby nie oglądał śmierci i nie znaleziono go,
gdyż zabrał
go Bóg. Zanim jednak został zabrany, otrzymał świadectwo, że się
podobał Bogu.

11,6
Bez wiary
zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi
uwierzyć,
że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają.

11,7
Przez wiarę
zbudował Noe, ostrzeżony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było
widzieć,
pełen bojaźni, arkę dla ocalenia rodziny swojej; przez nią wydał wyrok
na świat
i odziedziczył usprawiedliwienie, które jest z wiary.

11,8 Przez wiarę
usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał
wziąć w

11,9
Przez wiarę
osiedlił się jako cudzoziemiec w ziemi obiecanej na obczyźnie,
zamieszkawszy
pod namiotami z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tejże obietnicy.

11,10
Oczekiwał bowiem miasta mającego mocne fundamenty, którego budowniczym

i twórcą
jest Bóg.

11,11
Przez wiarę
również sama Sara otrzymała moc poczęcia i to mimo podeszłego wieku,
ponieważ
uważała za godnego zaufania tego, który dał obietnicę.

11,12
Przeto też z
jednego człowieka, i to nieomal obumarłego, zrodziło się potomstwo tak
liczne
jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morskim, którego zliczyć
nie
można.

11,13 Wszyscy oni poumierali w wierze,
nie
otrzymawszy tego, co głosiły obietnice, lecz ujrzeli i powitali je z
dala;
wyznali też, że są gośćmi i pielgrzymami na ziemi.

….

11,17 Przez wiarę Abraham przyniósł na
ofiarę
Izaaka, gdy był wystawiony na próbę, i ofiarował jednorodzonego, on,
który
otrzymał obietnicę,

….

11:20 Przez
wiarę Izaak udzielił błogosławieńśtwa Jakubowi i Ezawowi, dotyczącego
tego, co
miało przyjść. (KJV – z wersji angielskiej – przyp. tłum.)

11,21
Przez wiarę
pobłogosławił umierający Jakub każdego z synów Józefa i skłonił się
nabożnie,
wsparty o wierzch swojej laski.

11,22
Przez wiarę
wspomniał umierający Józef o wyjściu Izraelitów i dał polecenie
dotyczące
swoich kości.

11,23
Przez wiarę
był Mojżesz po narodzeniu ukrywany przez rodziców swoich w ciągu trzech
miesięcy, ponieważ widzieli, iż dziecię było śliczne, i nie ulękli się
rozkazu
królewskiego.

11,24
Przez wiarę
Mojżesz, kiedy dorósł, nie zgodził się, by go zwano synem córki faraona,

….

11,27
Przez wiarę
opuścił Egipt, nie uląkłszy się gniewu królewskiego; trzymał się bowiem
tego,
który jest niewidzialny, jak gdyby go widział.

11,28
Przez wiarę
obchodził Paschę i dokonał pokropienia krwią, aby ten, który zabijał
pierworodne, nie dotknął się ich.

11,29 Przez wiarę
przeszli przez Morze Czerwone jak po suchej ziemi, gdy zaś Egipcjanie
podjęli
tę próbę, potonęli.

11,30
Przez wiarę
runęły mury Jerycha, okrążane przez siedem dni.

11,31
Przez wiarę
nie zginęła nierządnica Rachab wraz z nieposłusznymi, bo przyjęła
przyjaźnie
wywiadowców.

[…]

11,33
którzy przez
wiarę podbili królestwa, zaprowadzili sprawiedliwość, otrzymali
obietnice,
zamknęli paszcze lwom,

11,39
A wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli
chlubne świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica,

w
każdym przypadku w Nowym Testamencie, gdzie nasze słowo „wiara” jest
użyte,
kilka rzeczy rzuca nam się w oczy. Wyliczymy je poniżej:

·
Czasami
działali.

·
Gdy
to zrobili,
działali na podstawie
poznania wyprzedzającego czas.

·
Tym
poznaniem
była informacja
przekazana przez Boga.

To
poznanie umożliwiło im „spojrzenie w przyszłość”.

W
jaki sposób te informacje “dochodzą
do nas”?

Jak
to się dzieje, że taka informacja do nas dociera? W powyższych
przykładach, ludzie ci otrzymali ja od Boga na trzy różne sposoby. Noe,
został ostrzeżony,
Abarham został powołany a
rodzice Mojżesza zobaczyli coś. W naszych czasach informacje
od Boga
przychodzą do nas dwoma drogami. Po pierwsze, otrzymujemy je z Pisma.
Po
drugie, otrzymujemy je bezpośrednio do naszego duchowego-człowieka,
który
naświetla je naszemu umysłowi do przyswojenia i zrozumienia. Te
informacje, które
przychodzą bezpośrednio do naszego duchowego człowieka mogą przybrać
postać ostrzeżenia,
powołania i zobaczenia podobnie jak poprzednio. Mogą wpłynąć nas
jako wiedza
lub świadomość.

Na
przykład, przypuśćmy, że pracujesz w firmie ABC a fimra XYZ oferuje
ci lepszą pracę. Niemniej tobie bardziej zależy na trwaniu woli Bożej
niż na
posiadaniu lepszej pracy. Innymi słowy, bardzo chciałbyś mieć lepszą
pracę,
gdybyś tylko wiedział, że jest to zgodne z Bożą wolą dla twojego życia.
Ponieważ nie ma w Biblii nigdzie zapisu, który mówiłby: „porzucisz
pracę w
firmie ABC i pójdziesz do pracy dla firmy XYZ” to
skąd masz wiedzieć czy powinieneś to zrobić czy nie?

Po
prostu
stawiasz tą sprawę przed Panem, wyciszasz się i słuchać. Pan mówi do
twojego
ducha jaka jest Jego wola w tej sprawie. Gdy Pan skończy mówić,
nastanie
doskonały pokój w twoim duchu, co podjęcia kierunku działań zgodnych z
Jego
wolą.

I
na odwrót, będzie poczucie niepokoju i zamieszania w przypadku kierunku
działań, które nie są zgodne z Jego wolą dla twojego życia.

Poważne
ostrzeżenie

Niemniej
jednak konieczne jest silne ostrzeżenie tutaj. Duch Święty
nigdy nie sprzeciwia się spisanemu Słowu Bożemu. Duch Boży nigdy nie
przekaże
ci informacji, które będę sprzeczne z Pismem. Rozważmy następujący
przykład.

Kilka
lat temu czytałem w gazecie o przypadku młodym mężczyźnie, który
zamordował swoich rodziców w czasie snu siekierą. Zapytany o to,
dlaczego
zrobił coś takiego, powiedział, że
zareagował na to, co mu powiedział Duch Święty, aby udowodnił, że kocha
Boga
bardziej niż swoich rodziców. Lecz Duch Święty nigdy nie zaprzecza
zdrowemu
sensowi Biblii, a ten uczynek tego człowieka tak! On pogwałcił dwa z
dziesięciu
przykazań – nie uczcił swoich rodziców i zabił.

Proszę
przyjmijcie to ostrzeżenie! Kiedy szukasz Bożego
kierunku i informacja, która otrzymujesz jest sprzeczna z zdrowym
sensem Pisma,
to źródło tej informacji jest demoniczne, a nie święte. Odrzuć tą
informację
zatem jako nie pochodzącą od Boga. Nie zgadzaj się nawet na to, aby
pozostała w
twoich myślach. Przede wszystkim nie działaj na jej podstawie. Duch
Święty
nigdy nie przeczy wyraźnemu sensowi Pisma. On nigdy nie staje przeciwko
spisanemu Słowu Bożemu. Zatem, wiara jest informacją, którą otrzymujemy
od Boga
(która w żaden sposób nie przeczy Pismu), na podstawie której
działamy.
Ta informacje (lub te informacje) objawiają nam Bożą wolę uprzedzając
czas.

Wyjaśnienie Hebr. 11:1

Teraz więc
możemy zrozumieć Hebr. 11:1, gdzie czytamy:

Hebr
11:1 (BW)

Wiara
jest pewnością tego, czego się spodziewamy,
przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.

(Kings
James Version):

Wiara
jest substancją tych rzeczy, na które mamy
nadzieję, przekonaniem o tym, czego nie widzimy

Ponieważ
zdefiniowaliśmy wiarę i
zilustrowaliśmy naszą definicję przykładami z Pismo, możemy zastąpić
naszą
definicją słowo „wiara” w tym wersie.
Zatem ten wers brzmi teraz tak:

Informacja, którą
otrzymujemy od Boga i na
podstawie której mamy działać, jest pewnością tego, czego się
spodziewamy,
przeświadczeniem o tym, czego nie
widzimy.

Przyjrzyjmy
się słowu “substancja”.
Jest to greckie słowo HUPOSTASIS, co jest połączeniem dwóch słów.
Pierwszym
jest przyimek „pod”, a drugim słowo znaczące „stać”. Połączenie obu
tych słów
oznacza „stać pod”. Składając razem to wszystko, rozszerzony wers może
być
sparafrazowany w następujący sposób:

Informacja, którą
otrzymujemy od Boga i na
podstawie której mamy działać, stoi, jak fundament, pod tym, czego się
spodziewamy i ten fundament staje się naszym dowodem tych rzeczy,
których nie widzimy.

Innymi
słowy,
informacja, którą otrzymujemy od Boga staje się fundamentem na którym
buduje
nadzieję Grupa Nasienia Abrahamowego. Ta
informacje stoi pod czy podpiera, jak fundament wszelkie
nadzieje nasze jako nasienia Abrahama. Tym fundamentem jest Boże własne
słowo.

Każdy
chrześcijanin ma prawo spodziewać się i mieć nadzieję na wypełnienie
wszystkich
obietnic danych im w przymierzu zawartym z Abrahamem. Ten dokument
obiecuje, że
każdemu chrześcijaninowi uzdrowienie, powodzenie, dobrobyt dla każdego
członka
jego rodziny. Aby uzyskać dowody tego twierdzenia, opartego na greckim
Nowym
Testamencie i Abrahamowym przymierzu, przeczytaj pierwszą z czterech
darmowych,
budujących wiarę książek, znajdujących się na naszych stronach.

Ponieważ to
przymierze jest informacją, którą
otrzymaliśmy od Boga, to przymierze jest fundamentem, na którym nasze
nadzieje
uzdrowienia, powodzenia i dobrobytu dla członków naszych rodzin
spoczywają.
Dopóki nasze nadzieje jako chrześcijan są mocno osadzone na fundamencie
informacji
otrzymanych od Boga, w tym przypadku Przymierzu Abrahamowym,
masz
wszelkie prawo do nadziei i oczekiwania
na wypełnienie jego warunków.

Spójrzmy
teraz
na słowo “rzeczy”. Jest to tłumaczenie greckiego słowa PRAGMA, które
oznacza
fakt rzeczywisty, skończone dzieło, zrobiony uczynek. Obietnice Boże
dane
Abrahamowi, które dotyczą ciebie, jeśli jesteś chrześcijaninem, są
rzeczywistymi faktami. Są to skończone dzieła, które nie mogą być
unieważnione
(odwołane – przyp. tłum.). Są skończonymi dziełami. W nich zawiera się
uzdrowienie, powodzenie, dobrobyt dla każdego członka twojej rodziny.
To są te
„rzeczy”, na które mamy nadzieję, ponieważ jest to twoja informacja,
którą
otrzymałeś od Boga w Przymierzu Abrahamowym. To przymierze, te
informacje, jest fundamentem, który podpiera lub stoi pod naszymi
nadziejami i
oczekiwaniami, na te trzy „rzeczy” – uzdrowienie, powodzenie i dobrobyt
dla
naszych rodzin.

W
końcu w tym
wersecie rozważmy słowo “przekonanie” (ang. „dowód” – przyp. tłum.),
które
jest tłumaczeniem greckiego słowa ELEGMOS. Rzeczownikowa forma tego
słowa to
„dowód” a czasownikowa „przekonać”. Przypuśćmy, że z powodu śmierci
rodziców
masz odziedziczyć majątek. Masz ich Ostatnią Wolę i Testament, lecz
zanim
ostatecznie otrzymasz zapisany ci majątek musisz przejść przez
procedurę
potwierdzenia autentyczności dokumentu w sądzie. Mówiąc inaczej, dopóki
sąd nie
stwierdzi, że jesteś prawowitym dziedzicem, wszystko co posiadasz to
„dowód”,
że dziedzictwo jest twoje w postaci Ostatniej Woli i Testamentu twoich
rodziców.
Jest to twój „dowód” . To jest twoje „przekonanie”. „Przekonanie”, że
dziedzictwo należy do ciebie jest w tobie kształtowane i możesz to
„udowodnić”
przez dokument, który masz w ręce, a który jest Ostatnią Wolą i
Testamentem
twoich rodziców.

Podobnie
jest
z Abrahamowym Przymierzem, które jest twoim „dowodem” na to,
że
uzdrowienie, powodzenie i dobrobyt dla twojej rodzin należą do ciebie.
I
podobnie jak w powyższym przykładzie może pojawić się pewien okres
czasu
konieczny na dokonanie Bożego procesu „potwierdzenia autentyczności”,
zanim
twoje dziedzictwo zostanie ci przekazane jako rzeczywisty fakt. Pomimo
tego, że
jeszcze możesz nie „widzieć” tych „rzeczy” jak uzdrowienie, powodzenie
i
dobrobyt swojej rodziny. Niemniej Abrahamowe Przymierze jest
twoim
„dowodem” czy „przekonaniem, że te „rzeczy” należą do ciebie.

Gdy
teraz
medytujesz nad tym przymierzem i jego warunkami dotyczącymi ciebie i
twojej
rodziny, aż do ukształtowania się w tobie „przekonania”, że te
błogosławieństwa
są twoje, to posiądziesz je jako fakt rzeczywisty.

Aby uzyskać pełne
wyjaśnienie tego w
jaki sposób Abrahamowe przymierze generuje te błogosławieństwa dla
ciebie
zobacz Free Report #3 oraz wszystkie darmowe pełne książki, które są do
ściągnięcia z naszych stron.

Wysyłamy
też regularnie e-mailowy magazyn Abrahamic Seed Group,
który nieustannie otrzymuje opinię najbardziej budującego magazynu z
tej
dziedziny. Zapisz się już teraz na listę subskrypcyjną, aby otrzymywać
budujące
artykuły i pogłębić swoją wiarę. Jest on przeznaczony dla tych, którzy
wiedzieli, że jest znacznie więcej, lecz nie wiedzieli jak do tego
dotrzeć.

Zasada
strony
biernej

Na zakończenie tej e-książki pokażemy
zasadę strony
biernej, która jeszcze pełniej demonstruje fakt, że wiara jest
informacją, którą
otrzymujesz od Boga, aby na jej podstawie działać. Zasada strony
biernej jest
zawarta w Hebr 11:3, 4 i 39.

Hebr. 11:2
ogłasza, że wiara jest wehikułem, przez który przodkowie
zawdzięczają
chlubne świadectwo”

Hebr 11:4
stwierdza, że: „przez wiarę Abel otrzymał dobre świadectwo..”

Hebr. 11:30
stwierdza, że : „a ci wszyscy dla swej wiary zdobyli chlubne
świadectwo, nie
otrzymawszy tego, co głosiła obietnica”.

W
tych trzech
wersach wyrażenie „zdobyli (otrzymali) chlubne świadectwo” w jest
tłumaczeniem
greckiego MARUREO, które oznacza „świadectwo”, lecz tłumacze decydując
się na
użycie „zdobycia” zwiedli tutaj. (zdobycie brzmi słowo aktywne.
Lecz w
tekście greckim zdobycie jest w stronie biernej). „Zdobyć”
powoduje, że
te wersety brzmią w taki sposób, jakby ci „przodkowie” z w.2, Able z
w.4 i „ci
wszyscy” z w.39 aktywnie coś
zrobili z własnej siły , aby zdobyć czy „osiągnąć” to chlubne
świadectwo. W
konsekwencji te werset mogą być błędnie interpretowane w taki sposób,
że dzięki
wielkiej wierze, jaką ci ludzie mieli,
udało im się osiągnąć wielką reputację mężów i niewiast wiary.
Zatem,
gdy ludzie mówią o nich, to świadczą o ich wielkiej wierze. To
świadectwo może
nie zawierać niczego innego jak tylko dobre przekazy dotyczące ich
wielkiej
wiary.

Aby
ta interpretacja
była poprawna, to “otrzymali chlubne świadectwo” z wersów 2,4,39
musiałby być
użyte w grece w stronie czynnej, lecz tak nie jest. Wszystkie te wersy
są
zapisane w stronie biernej, co zmienia znaczenie tych wersów
całkowicie. Jaka
jest, zatem, różnice miedzy bierną, a czynną stroną?

W
stronie czynnej podmiot zdania wykonuje czynność
zdania. W stronie biernej podmiot zdania nie robi sam zupełnie niczego.
Co
więcej, ktoś inny wykonuje działanie opisane w zdaniu na nim. Rozważmy
następujący przykład.

„Janek
uderzył piłkę”. To zdanie jest zbudowane w stronie
czynnej. Janek jest podmiotem. Uderzenie piłki jest czasownikiem czy
działaniem
w tym zdaniu, a piłka jest bezpośrednim przedmiotem czy też tym, co
zostało
uderzone. Piłka odebrała pewne działanie wykonane przez Janka.

Lecz
zdanie
“Janek został uderzony piłką” ma całkowicie inne znaczenie. W tym
zdaniu Janek
został uderzony. To zdanie jest w stronie biernej, co oznacza, że Janek
nie
działał wcale. Nie zrobił niczego, a zamiast tego to on został
uderzony. W
pierwszym zdaniu to Janek wykonał uderzenie.

W naszych trzech
wersetach z Listu do
Hebrajczyków zwrot „otrzymali chlubne świadectwo” jest w stronie
biernej, co
oznacza, że podmiot tych zdań, przodkowie, Abel i ci wszyscy, nie
zrobili
niczego. Oni nie wykonali żadnego działania. Zamiast tego to oni
zostali
„uderzeni” tym „chlubnym świadectwem” przez kogoś innego dokładnie w
taki sam
sposób jak Janek nie zrobił niczego, lecz został uderzony
piłką. Czym zatem były te „chlubne
świadectwa” i kto w nich „uderzył” w nich.

Tym,
który
“uderzył” był Bóg a owymi „chlubnymi świadectwami” była informacja,
którą
otrzymali (strona bierna) od Boga, jako podstawa ich działania. Ta
informacja
(lub informacje) pochodzące od Boga były ich wiarą. Oni zademonstrowali
swoją
wiarę (wierzenie) w to, że ta informacja była od Boga przez działanie
na jej
podstawie.

Dwie
rzeczy z
tego rozdziału rzucają się nam w oczy:

1.
Musimy
wiedzieć o
czymś. To coś jest informacją, którą
otrzymujemy do Boga.

2.
Musimy
coś
zrobić. Tym coś, co mamy zrobić jest bardzo
proste. Musimy działać na podstawie informacji, którą
otrzymaliśmy od
Boga!

Konkludując, w
jaki sposób więc możemy sprawić, aby nasza wiara działała? Robimy
to poprzez działanie na podstawie
tego, co powiedział w przekazanej nam przez Niego informacji.

Znajdź
w Piśmie Obietnicę, która mówi o twojej potrzebie a następnie działaj
na jej
podstawie. Twój niebieski Ojciec wypełni ją. On daje obietnice

_____________________________________________________________________________________

Ten artykuł jest
wyciągiem z książki, How to Obtain Abraham’
Blessings, którą
możesz ściągnąć z naszej strony

сайта

„Wiara” jest to informacja, którą otrzymujesz od Boga i na podstawie której działasz. Ta informacja pozwala ci poznać wcześniej, co Bóg zamierza zrobić w przyszłości jeśli chodzi o daną sprawę czy kierunek działania.#

Jednym z błogosławieństw obiecanych przez Boga biologicznym potomkom Abrahama było otrzymanie ziemi. W V Moj. 2 czytamy, że gdy weszli na skraj tej ziemi, aby ją zająć, odkryli, że diabeł umieścił tam swoich ludzi. Okupowali ziemię błogosławieństwa, którą Bóg dał Swemu ludowi.

Jaką informację (wiarę) do wprowadzenia w czyn (wierzenie – wiara aktywna) dał im Bóg, dzięki  czemu problem miał być rozwiązany. Jaką informację dał swoim ludziom, na podstawie której diabelska banda miała być przepędzona z ich ziemi?

„Wiara” jest to informacja, którą otrzymujesz od Boga i na podstawie której działasz. Ta informacja pozwala ci poznać wcześniej, co Bóg zamierza zrobić w przyszłości jeśli chodzi o daną sprawę czy kierunek
działania. Zawiera ona również instrukcje dotyczące tego, co ty masz
robić w czasie, gdy Bóg wykonuje to, co ci objawił.

Wiara jest rzeczownikiem; jest to informacja. Jest to coś, co masz. „Wierzyć” to czasownik; coś co robisz. To wyprzedzające czas poznanie Biblia nazywa „wiarą”, zaś działanie na podstawie tej wiary czy  poznania, nazywa „wierzeniem”.

Teraz więc możemy odpowiedzieć na powyższe pytanie.

W V Moj. 2 i 3 widzimy Boga dającego potomstwu Abrahama pewne informacje – to, co Biblia nazywa wiarą.  W tych informacjach zawarł również instrukcje na podstawie których mieli działać. To, gdy zostaje posłusznie wykonane, Biblia nazywa „wierzeniem” (aktywną wiarą).

 Gdy zbadamy te rozdziały Księgi Powtórzonego Prawa to odkryjemy
liczne podobieństwa a zatem lekcje, które mają zastosowanie również
wobec nas współczesnych potomków Abrahama.  Scenariusz może być inny, lecz zasady bitwy i walki pozostają te same. Broń, której używali zmieniła się dla nas, lecz ciągle musimy brać udział w walce.

Innymi słowy, informacje, które posiadali nadal są ważne i dla nas, chrześcijan, jako podstawa do działania. Dlaczego? Ponieważ jesteśmy potomstwem Abrahama (przez wiarę) i zasady tego, co
Bóg powiedział ciągle są wobec nas aktualne.

  Gdy przeciwnik stara się uniemożliwić przejęcie lub chce odebrać nasze obiecane naszym rodzinom błogosławieństwa uzdrowienia, powodzenia i dobrobytu, musimy nauczyć się jak stosować siłę, podobnie jak to czyniono w 2 rozdziale V Moj.

Pierwszym z diabelskiej bandy umieszczonym na drodze do objęcia Bożej obietnicy był Syhon, król Heszbonu (równie dobrze mógłby się
nazywać Aids, Rak, Choroba Serca)

W V Mój. 2:25 Bóg dał im informację (wiarę), na podstawie, której mieli działać (wierzyć).

Powiedział tak (BT):  Wstańcie, zwijajcie namioty, przekroczcie potok
Arnon! Patrz, dałem ci w rękę Sichona, Amorytę, króla Cheszbonu, i jego
ziemię. Zacznij ją zajmować. Wypowiedz mu wojnę!

        W tym fragmencie są oczywiste trzy rzeczy.

Po pierwsze, zajęcie tego, co Bóg im obiecał wymagało punktu startowego, ponieważ ich informacja przekazana przez Boga wyrażało
nakaz, aby zacząć zajmować.

        Po drugie, zajęcie tej ziemi wiązało się z pewnym procesem, ponieważ zmaganie się z nim w walce wymagało czasu.

        Po trzecie, wynik końcowy był zagwarantowany,  ponieważ Bóg powiedział: dałem ci w rękę Sichona, …. i jego ziemię…

       Lecz, aby zdobyć ziemię, musieli zacząć od punktu startowego i zaangażować się w proces walki. Wtedy, i tylko wtedy, mogli zakładać zajęcie obiecanego błogosławieństwa.

Bóg obiecał ci Abrahamowe błogosławieństwo uzdrowienia, powodzenia i dobrobytu dla całej twojej rodziny i ty musisz nauczyć się, że to ty zarządzasz twoim błogosławieństwem w taki sam sposób jak oni swoim. Ty również musisz zacząć od punktu startowego, zaangażować się w walkę, aby wypędzić go z twojego prawnego dziedzictwa.

       Jeśli chodzi o twoje prawo do uzdrowienia, należy powiedzieć tutaj o dwóch rzeczach. Czasami Bóg wybiera cudowne uzdrowienie przez swoje namaszczenie, lecz czasami nie uzdrawia w ten sposób. Czasami Jego namaszczenie przechodzi nad wielu chorymi i oni nie są uzdrawiani.  
Te książki zostały napisane dla tych, którzy zostali ominięci przez   namaszczenie.  Pozwólcie, że podzielę się z  wami osobistym przeżyciem.

Przeżycie z koloseum.      

Jakiś czas temu, wziąłem udział w uzdrowieniowym spotkaniu w Koloseum w Huston, w stanie Teksas, które było prowadzone przez jednego z największych mężów Bożych.

Siedziałem na dolnym poziomie zaraz obok tych zdesperowanych, chorych ludzi przyniesionych na wózkach inwalidzkich i z kulami. Namaszczenie ku uzdrawianiu było obecne w potężny sposób i wielu
zostało uzdrowionych w cudowny sposób w czasie posługi tego wielkiego męża Bożego.

Lecz, niestety, ogromna większość tych z kulami i na wózkach nie została uzdrowiona i ci wychodzili do domów tacy jak przyszli. Nadal byli w ucisku, spustoszeni i udręczeni przez dziesiątki nieuleczalnych chorób.
Zobaczylem puste, beznadziejne spojrzenia na ich pełnych żalu twarzach, gdy zgromadzenie się skończyła, a oni nie zostali uzdrowieni.  Zobaczyłem ciemną przepaść w ich oczach, gdy bez celu, bez wizji, spoglądali w przestrzeń opuszczając tej nocy Koloseum.
Wyglądali na zrozpaczonych i ogłuszonych.

Byli tak pozbawieni nadziei, gdy zdali sobie sprawę, że wszelka nadzieja odeszła. Widziałem beznadziejny wyraz na drogich, chorych twarzach tych zdesperowanych chrześcijan, gdy ta bolesna prawda docierała do nich. Bóg ominął ich w uzdrowieniu po raz kolejny.
Przyszli po cud uzdrowienia od Boga i nie otrzymali go. A wielu z nich mocno wierzyło, że to była ich ostania szansa i ich ostatnia nadzieja, ponieważ ich lekarze wypuścili ich już. Czy nie ma już żadnej nadziei dla nich?
Widzialem ich, jak płakali i szlochali, gdy nie zostali uzdrowieni. Czuli, że Bóg ich całkowicie odrzucił. Czuli, że ich odrzucił na zawsze. Czuli się porzuceni w swej najgorszej chwili. Czuli, że Bóg całkowicie odwrócił się od nich plecami. Byli zniszczeni, złamani. Ich wiara odleciała przez okno. Wszelka nadzieja odeszła. Byli zdesperowani. Koniec dla nich był zarówno znakomity jak i nieuchronny.

Dla nich, ich niebieski ojciec odwrócił się plecami do swoich dzieci pozbawionych nadziei w ich najciemniejszej, najgorszej godzinie. To właśnie do tej pozbawionej nadziei i szlochającej grupy piszę te słowa.         

Płakałem patrząc na nich. Łzy płynęły mi po twarzy. Niewiele rzeczy w moim życiu kiedykolwiek dotknęło mnie tak, jak ten patetyczny widok. Moje serce było złamane dla nich.

Chciałem krzyczeć do nich:

Bóg nie odrzucił was. Nie odtrącił was. Nie odwrócił się do was plecami.
Nadal będzie was uzdrawiał, lecz On chce uzdrowić was w inny sposób. ON chce uzdrowić was inaczej. On po prostu chce uzdrowić was inaczej, lecz nadal chce was uzdrowić.

Widzisz, ta odrzucona, pominięta grupa popełniła dwa śmiertelne błędy. Pierwszym błędem było to: Wywnioskowali, że skoro nie zostali  natychmiast, cudownie uzdrowieni to musiało nie być wolą Boga, aby ich uzdrowić. Drugi błąd to myślenie, że Bóg uzdrawia ludzi wyłącznie przez natychmiastowy cud. Lecz oba wnioski są błędne.
Pierwszy, ponieważ zdecydowanie Bożą wolą jest uzdrowienie  wszystkich chrześcijan.

Po drugie, jest fałszywe, ponieważ namaszczenie nie jest jedynym sposobem uzdrawiania. Bóg uzdrawia swoje drogie dzieci. Uzdrawia je wtedy, gdy zaczną od punktu startowego i zmagają się z przeciwnikiem w walce jak to miało miejsce w 2 rozdziale V Ksiegi Mojżeszowej. Dziecko Boże, które zostało uzdrowione, gdy podjęło walkę o to, aby wypędzić uzurpatora jest tak samo uzdrowione jak to, które zostało uzdrowione natychmiast pod wpływem namaszczenia.

Ta grupa ludzi z Koloseum przyszła spodziewając się natychmiastowego, cudownego uzdrowienia. Zostali pominięci i nie otrzymali go. Ta  pominięta grupa  uczyniła tej nocy śmiertelny błąd:
ograniczyli Boga do uzdrowienia ich tylko przez namaszczenie. Nie wiedzieli o tym, że On doskonale pragnie uzdrowić ich, gdy będą zmagać się z Szatanem w walce o to, co Bóg im obiecał.
Być może ty sam, czytelniku, byłeś tej nocy w Koloseum. Być może widziałeś to łamiące serce widowisko, gdy ci drodzy, pozbawieni nadziei ludzi opuszczali spotkanie z nadal chorymi ciałami i spustoszeniu bólem. Być może widziałeś to i czułeś ich ból zgniecionej nadziei i zgruchotanej wiary. Być może byłeś nawet jednym z tej grupy.

Bądź dobrej nadziei! Bóg chce cię uzdrowić w walce i On uzdrowi cię w boju. Bez względu na to jak poważny jest twój przypadek, jest wolą Boga uzdrowić wszystkie swoje dzieci. Zatem do boju, jak ci z V Moj. 2. Zwycięstwo już jest twoje, lecz zawsze pamiętaj: zmaganie się z przeciwnikiem zawsze jest procesem.

Przerażeni, przestraszeni i drżący.

W wersie 25 Bóg powiedział do Abrahamowej potomstwa (BR):
Od dziś zacznę napełniać przerażeniem i strachem przed tobą wszystkie narody, które żyją pod niebem. Wieść o twojej sławie przejmie ich bojaźnią i zaczną drżeć z twego powodu..
Byli mniejsi i było ich mniej niż tych ludzi, którzy zajmowali ich ziemię. W naturalny sposób, mieli powód, aby się bać uzurpatorów, lecz walka miała odbywać się w mocy nadnaturalności. W rezultacie tego to Bóg napełnił przeciwników strachem przed nimi.

Ta sama moc i zasada ma zastosowanie do nas, do dzisiejszych członków
Grupy Abrahamowego nasienia. Szatan i jego demony boją się ciebie dziesiątki tysięcy razy bardziej niż ty ich. I czemu mieli by się nie bać? Jezus już odarł ich z mocy nad tobą.
rozbroił nadziemskie władze i zwierzchności, i wystawił je na pokaz, odniósłszy w nim triumf nad nimi… który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie  Kol 2:15 i 2 Kor 2:14.

Ponieważ On dal ci autorytet i moc nad wszelkimi demonami wraz z prawem używania jej w Jego imieniu przeciwko nim, one muszą zrobić to, co ty im każesz. Masz moc nad nimi ich uczynkami. W rezultacie

 tego, one boją się ciebie tak, jak Sychon, Og i ich ludzie bali się Grupy Abrahamowego Nasienia w V Moj. 2. Bóg włożył strach i przerażenie w serca tych intruzów wtedy i wkłada strach i przerażenie przed tobą na Szatana i jego kohorty teraz.

Jedyna przyczyna, czemu musisz się bać diabła i jego demonaów i ich chorób jest taka, że nie wiesz kim jesteś, jakie są twoje prawa i jakie obietnice zostały ci złożone przez samego Boga oraz jak prowadzić walkę, aby zdobyć obiecane błogosławieństwo, a Szatan się śmieje z powodu twojej ignorancji.

Jednak zawsze pamiętaj: zmaganie z przeciwnikiem zawsze jest procesem. 

Jak długo będziesz ignorantem tak długo będzie cię trzymał w chorobie, ubóstwie a nasze rodziny w balaganie. Już najwyższy czas na to, abyśmy
bez strachu wzieli udział w walce o to, co do nas należy. Bądź odważny! Bóg włoży strach i przerażenie na twego przeciwnika i jego kohorty  i sprawi, że będą drżeć w cierpieniach z twojego powodu.

Jednak zawsze pamiętaj: zmaganie z przeciwnikiem zawsze jest procesem.

 Twoje zwycięstwo jest całkowite.

 

I Sychon wyruszył przeciwko nam wraz z całym swoim wojskiem do walki do Jahas. Lecz Pan, nasz Bóg, wydał go nam i pobiliśmy go wraz z jego synami i całym jego wojskiem. Zdobyliśmy w tym czasie wszystkie jego miasta.  Obłożyliśmy klątwą każde miasto i wszystkie zburzyliśmy, wycięliśmy także w pień mężczyzn, kobiety i dzieci, nie pozostawiliśmy przy życiu nikogo.  (V
Moj 2:32-34)

Dlaczego zwycięstwo nie miałoby być znakomite i pełne? Jego ostateczny wynik był znany i zagwarantowany wcześniej. Bóg dał im informację, która była wypowiedziana wcześniej, o tym co On zamierza zrobić jeśli chodzi o Sychona. On powiedział, że zamierza wydać go w  ich ręce.
Do nich należało, zgodnie z tą informacją, zmagać się z nim w walce. W chwili, gdy wdali się w tą awanturę, Bóg uruchomił wszystko, co tylko było niezbędne do tego, aby zdecydowanie i całkowicie zwyciężyli. Nie mogli przegrać. Mieli informację dotyczącą zakończenia, zanim „oddano pierwszy strzał”.

Oni wiedzieli, co Bóg ma zamiar zrobić i wiedzieli co oni sami mają zrobić. Gdy Izrael zrobił swoją część, „droga była czysta” dla Boga, aby wykonał swoją część. Oczywiście, Jego częścia było „oddać
ich w ręce Izraela”.

A teraz spójrzmy na Oga, który z pewnością nie może być uważany za
łatwiznę, ponieważ on: był ostatnim z rodu olbrzymów (V M. 3:11). Był tak duży, że jego łoże musiało zostać zrobione z żelaza, aby mogło unieść jego wagę, ponieważ miał ok. 3 metrów wzrostu.

Co wiecej, wszystkie …Wszystkie te miasta były obwarowane wysokimi murami, bramami i ryglami, prócz tego było bardzo wiele…(3:5).
Mówiąc inaczej ogromna siła stanęła w szyku przeciwko małej Grupie
Abrahamowego Nasienia.

Lecz, cóż? Oni posiadali już informację o tym, jaki będzie wynik i mieli swoje zadanie do wykonania. Nie musieli się martwić. Zwycięstwo było zapewnione, bez względu na to, jakiego rozmiaru i siły był Og, jego miasta i armie. Rzucili się na frontowe linie i okopy z gorliwością pomimo przeważającej sily opierających się armi. Brali udział w
walce o odebranie z powrotem tego, co należało do nich. Oni
pamietali! Zmaganie z przeciwnikiem w walce zawsze jest procesem.
Ani żadna poważna choroba, ani ogrom finansowego nieszczęścia, ani sily i demony, które Szatan cisnął na twoją rodzinę nie odbiorą ci tego, co Bóg ci obiecał w swym Przymierzu. Masz już informację dotyczącą całkowitego zwycięstwa nad tymi wszystkimi okolicznościami. Ty uczysz
się tego, co z tym zrobić. Ty uczysz się mocy i autorytetu jakie Bóg ci
dał.

        Zaczynasz rozumieć to, że Przeciwnik Bożych obietnic śmiertelnie się ciebie boi. Zatem przenieś bitwę do niego. Zabierasz z powrotem to, co należy do ciebie, czy to zdrowie, powodzenie, czy też wyrywasz rodzinę z łap śmierci diabła. Zabierasz z powrotem to, co jest twoje.
Rak, aparaty pomocnicze itd. to nie jest nic wielkiego dla Boga. Od teraz nie będzie to już również nic wielkiego dla ciebie. Największe siły wroga nie robią na tobie wrażenia. Zwycięstwo należy do ciebie. Jednak zawsze pamiętaj: zmaganie z przeciwnikiem zawsze jest procesem.

Ostateczna instrukcja dotycząca bitwy.

   
Są jeszcze trzy rzeczy, których musimy nauczyć się z tego fragmentu Pisma. Po pierwsze, nie możesz pokojowo współistnieć z diabłem. Albo
ty wypędzisz go z pola walki, albo on przejdzie po tobie i ukradnie
wszytkie Boże obietnice tobie.

Mojżesz usiłował „dogadać” się w Syhonem. Poslał do niego posłańców pokoju. W wersach 2:26-30. Lecz: Sichon, król Cheszbonu, nie zgodził się na nasze przejście obok niego (2:30).  Twój „Syhon” nie pozowli ci przejść obok również. Czymkolwiek jest twój „Syhon”, czy to jest choroba, czy bieda, czy atak przeciwko twojej rodzinie, on nie pozwoli ci „przejść obok”.

Będziesz musiał się z nim zmierzyc w walce lub stracisz wszystko, co Bożego  należy do ciebie.  Im wcześniej przyjmiesz tą prawdę tym lepiej dla ciebie. Ty  musisz podjąć bitwę z przeciwnikiem lub ryzykujesz stratę wszytkiego. Jednak zawsze pamiętaj: zmaganie z przeciwnikiem zawsze jest procesem.      

Następnie, musimy nauczyć się  tego, że gdy wyruszymy na diabła jedną drogą, on nadejdzie na nas z innej. W chwili, w której pokonali Syhona,
diabeł rzucił giganta Oga na nich, a później sprowadził jeszcze więcej armii, z którymi musieli walczyć i angażować się w bitwach.

Lecz w tym wszystkim, oni mieli wcześniej przekazaną informację o tym, że  zwycięstwo do nich należy, bez względu na to jak wiele armii spotkają. Bóg powiedział  nawet Jozuemu, że jak samo jak postąpił z tymi dwoma; tak samo Pan uczyni wszystkim królestwom, do których ty
przejdziesz (3:21-22). Nie ważne na jak wiele walk natrafimy, Pan będzie walczył za nas, również dlatego, że teraz jesteśmy częścią Grupy Abrahamowej, przez wszczepienie. Jednak zawsze pamiętaj: zmaganie z przeciwnikiem zawsze jest procesem.
Ostatecznie musisz zrozumieć, że lepiej dla nas, abyśmy byli uzbrojeni po zęby i przygotowani na każdy czas. Bóg poinformował maleńką Grupkę Abrahamową, że „a wy wszyscy, którzyście zdolni do noszenia broni, przeprawcie się zbrojni”(3:18).
Nie ma innego sposobu, drogi czytelniku.
Jedyny język jaki diabeł i jego banda demonów rozukmie to brualna siła.
Lepiej, żebyś się nauczył, i im szybciej tym lepiej, „przerpawiać się zbrojnym”  po zęby. 

Lepiej, żebyś nauczył się bronić siebie samego i swojej rodziny. Lepiej, abyś sięnauczył jak stać w wyłomie. Lepiej, abyś wiedział o
tym, że jesteś uwięziony w walce na śmierć i życie. Nie możesz dać
przeciwnikowi ani minuty wytchnienia. On z pewnością nie da jej tobie.

Jeśli zostałeś „pominięty” przez namaszczenie to ciągle możesz zwyciężyć, lecz jest to droga krwawej walki. Więc przygotuj się na wojnę. To jest Boży sposób i jedyna droga. Zawsze pamiętaj: zmaganie z
przeciwnikiem zawsze jest procesem.

Jakiej broni będziemy używali? To jest tematem następnego rozdziału.

Jaką broń musisz zdobyć?.

Nasza broń jest liczna i różnorodna. Jest to modlitwa i używanie imienia „Jezus”. Lecz skoro napisano wiele książek na ten temat my zajmiemy się innym rodzajem broni, która nie cieszy się takim zainteresowaniem. Jest to broń, której Jezus użył pierwotnie. Co więcej, społeczność chrześcijan błędnie ją rozumie, a jest to Słowo, a w szczególności Słowo Boże, które Pismo zdecydowanie nazywa „Mieczem Ducha”.

W jaki sposób Jezus używał Miecza Ducha

W czasie pokuszenia na górze, Jezus walczył z diabłem przy pomocy  Słowa Bożego, miecza Ducha. Mówią inaczej, skuteczne używanie Pisma zmusiła diabła do ucieczki. Każde podejście diabła Jezus odpierał zwrotem: „jest napisane” i cytatem z Pisma. Po kilku takich próbach diabeł nie mógł znieść i musiał opuścić Go. To samo co zrobił Jezus,
będzie skuteczne dla nas, również.

W Mat 4:3 Diabeł sugerował Jezusowi, aby, jeśli jest prawdziwie Synem Bożym,  zamienił kamienie w chleb. Jezus przeciwstawil się temu pokuszeniu przy pomocy Pisma. Powiedział: Napisano: nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które wycodzi z ust
Bożych.  Jezus nigdy nie walczył z diabłem swoją mocą czy siłą, walczył Słowem Bożym.

W Mat. 4:5-6. Diabeł mówi Jezusowi, aby rzucił się ze szczytu światyni,
ponieważ Bóg pośle aniołów, aby Go złapali. Lecz ponownie Jezus w w.7 mówi: Napisano: jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.

W tym przypadku Jezus zwalczył pokuszenie Słowem Bożym.

    W końcu w Mat 4:8-9 Szatan obiecuje Jezusowi wszystkie królestwa świata jeśli tylko On odda mu pokłon i uczci go. A  w w.10 Jezus mówi do niego: Idź precz, szatanie. Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz”
Wtedy opuścił do diabeł.

Z tego fragmentu Pisma możemy zobaczyć jak ważne miejsce Słowo Boże grało w życiu i służbie Jezusa. W tej walce z diabłem, jedyną bronią Jezusa było Słowo, lecz było to też wszystko, czego potrzebował. Odniósł totalne zwycięstwo i diabeł musiał Go opuścić.

Jezus zawsze działał w wierze.

Jezus zawsze działał w wierze, tj., Jezus zawsze miał informację od Boga i działał na jej podstawie. W przypadku pokuszenia na górze, jego informacją wyprzedzającą czas były same wersety. Lecz tą uprzednią informacją nie zawsze było Pismo. Może nieą być werset lub może nią być informacja od Boga, którą on przekaże do twojego ducha. Jezus działał na podstawie obu tych „rodzajów” informacji.

To, że Jezus miał i wypowiadał uprzednią informacją od Boga, i która nie była z Pisma, zostało zapisane przez Jana 14:24, gdzie stwierdza: „…słowo, które słyszycie, nie jest moim słowem, lecz Ojca, który mnie posłał”.

Więcej, w ew. J. 14:10 ogłasza: „słowa, które do was mówię, nie ja mówię…”

W tych wersetów dowiadujemy się, że słowa, które wypowiadał Jezus były zawsze Bożymi słowami. Jezus miał wcześniejsze informacje od Boga, które wypowiadał i działał na ich podstawie. Jezus zawsze działał w wierze.

Co więcej, Jezus zrównywał słowa które wypowiadał z uczynkami, które Bóg czynił przez Niego. W ew. Jan 14:10 deklaruje, że „…Ojciec, który jest we mnie, wykonuje dzieła swoje”.   Bóg mówił słowa do
Jezusa, Jezus mówił słowa do ludzi, okoliczności, czegokolwiek. Wtedy
Bóg wykonywal słowa, które dał Jezusowi, a które Ten w zamian wypowiadał.
Jezusu miał Boże słowa. On wypowiadał Boże słowa. Bóg wykonywał swoje własne słowa, które wypowiadał Jezus.

Prawdziwe znaczenie Mar. 11:22-23

Teraz możemy zrozumieć Mk.11:22-23. Kontekst tego fragmentu mówi, że w dordze do Betanii Jezus zgłodniał. Zobaczył drzewo figowe, które nie miało owoców tylko liście, nie było fig. Jezus przeklął to drzewo.

        Następnego dnia rano, gdy przechodzili obok tego drzewa, Piotr zauważył, że ono uschło od korzeni w górę i zwrócił uwagę Jezusa na to. Wtedy Jezus powiedział:”Miejcie wiarę w Boga” (Mk 11:22). To stwierdzenie Jezusa jest proste,lecz bardzo głęboki i bardzo dalekie od zrozumienia.

W tym wersie wyrażenie „w Boga” jest w szczególnym trybie języka greckiego (w j. Ang. Jest to An Ablative of Source). Jest to taka konstrukcja, która wskazuje na źródło,  pochodzenie. Jako taki, nasz wers powinien wyglądac tak: „Mijecie Bożą (od Boga) wiarę”. Wiara, jak już dowiedzieliśmy się, jest informacją pochodzącą od Boga, na  podstawie której mamy działać. Przez użycie tej formy gramatycznej Jezus podkreśla fakt, że źródłem naszych działań i słów powinien być Bóg i tylko On, dokładnie tak jak w przypadku Jezusa.

Co więcej, „miejcie” w tym wersecie jest w greckim teście czasem teraźniejszym (present tense). W grece oznacza to stałą akcje (działanie) lub stan bycia, który dzieje się nieustannie w czasie teraźniejszym.

Składając te informacje razem dowiadujemy się, że Jezus powiedział do uczniów, że mają mieć i otrzymywać, otrzymywać i otrzymywać informacje od Boga i działać na ich podstawie.  

Lepsze, łatwiejsze do zrozumienia tłumazcenie mogłby wyglądac tak:

„Miejcie i stale otrzymujcie wiarę, która pochodzi od Boga”.

Jezus nigdy nie przeklął drzew figowego „tak sobie”. Nie tak prosto było w Jego przypadku. Nie czynił nic, aby potem myśleć o tym. Nie była to reakcja chwili. Jezus otrzymał posłanie od Boga na temat tego drzewa. Jezus miał informację od Boga o tym drzewie. Jezus zawsze wypowiadał słowa Boga jak dowiedzieliśmy się z ew. Jana 14:10 i 24. Jezus po prostu wypowiedział do tego drzewa słowa, które dał mu Bóg i później Bóg zadziałał zgodnie ze słowami wypowiedzianymi przez Jezusa, a które to były własnymi słowami Boga. Drzewo figowe uschło, ponieważ
Bóg zakomunikował Jezusowi, że o się stanie. Nic wiec dziwnego, że
Jezus powiedział do uczniów, aby mieli i stale otrzymywali informacje od
Boga. Bóg wykonuje słowa, które ty wypowiadasz, gdy wypowiadasz słowa \zawierające szczególną informację, którą Bóg ci dał.

          W wersie 23 Jezus stosuje to wszystko używając słowa „ta góra”. Powiedział: „Zaprawdę powiadam wam: Ktokolwiek by rzekł tej górze: Wznieś się i rzuć się w morze, a nie wątpiłby w sercu swoim, lecz wierzył, że stanie się to, co mówi, spełni mu się.„

W tym wersie słowa „rzekł” i „mówi” występuje dwa razy. „Rzekł” i „mówi” to w grece dwie różne formy tego samego słowa. Greka ma dwa
odmienne słowa na „rzec” powiedzieć”. W tym wersecie słowo  tłumaczona jako „rzec” i „mówić” jest to słowo „LEGO”, które kładzie nacisk na zawartość tego, co jest powiedziane. Jezus mógł użyć słowa „LALEO”, które podkreśla sposób w jaki mowa została zestawiona z wyrazów, ale użył LEGO, aby położyć nacisk na to, co mają powiedzieć do góry.

Jaka jest więc zawartość tego, co mają „powiedzieć” do „tej góry”? Treść ich „mówienia” do góry jest ograniczona przez informację, którą muszą otrzymać od Boga, a dotyczącą tej góry tak, jak treść tego, co Jezus powiedział do drzewa figowego była ograniczona uprzednią informacją, którą otrzymał od Boga dotyczącą drzewa.

Dokładnie tak jak Jezus, musza mieć wiarę i wypowiedzieć ją. Bóg  wykona dzieło ich słów tak, jak działał na słowa Jezusa. I On wykona również twoje słowa, gdy wypowiesz informację, którą On ci da.   

W jaki sposób możesz wrzucić „twoją górę” do
morza, jak to powiedział Jezus.

„Tą górą” może być wszystko,  cokolwiek Bóg da ci jako uprzedzającą informację. Może to być rak, choroba serca, finansowa potrzeba czy cokolwiek dotyczące któregoś z członków twojej rodziny. Przymierze Abrahamowe   zawiera informacje, na podstawie, których masz działać. Gwarantuje ci uzdrowienie, powodzenie i dobrobyt dla członków twojej rodziny.  Jeśli któraś z tych dziedzin jest atakowana przez przeciwnika, stajesz na słowie Bożym zawartym w Abrahamowych obietnicach dotyczących ciebie. Używasz słów Bożych z tego Przymierza, na trzy sposoby.

Po pierwsze „mówisz te słowa” z Przymierza, które dotyczą twojej szczególnej potrzeby do samego Boga, przypominając Mu Jego obietnice dla ciebie. Jeśli jest to uzdrowienie to przypomnij mu, że uzdrowienie jest zapewnione przez Abrahamowe Przymierze. Jeśli jest to potrzeba  finansowa to przypomij Mu, że powodzenie też jest w Abrahamowym
Przymierzu. Jeśli członek twojej rodziny czegoś potrzebuje „mów”
do Boga, że dobrobyt dla członków twojej rodziny również jest obiecany w jednym z błogosławieństwo Abrahamowych.

 

         Po drugie, „mów” te same słowa Boże do diabła i jego demonów, które są odpowiedzialne za twój problem. Łączysz te słowa z imieniem Jezusa i mówisz je w formie rozkazu. Nakazujesz diabłu, podobnie jak Jezus zrobił na górze. Kazał diabłu: „Odejdź ode mnie” i wypowiedział słowa Boże z Pisma jako swój autorytet. „Mów” do diabła: W imieniu Jezusa, nakazuję ci, abyś odstąpił od mojego ciała, zabrał swoją chorobę ze sobą i poszedł na dno i tak został. W imieniu Jezusa nakazuję ci, abyś odstąpił od mojego ciała, ponieważ napisano jest, że Jego ranami zostałem uzdrowiony.

Po trzecie te same rozkazy skieruj do choroby czy cokolwiek to jest w danej chwili. Mów do ej góry, drzewa figowego czy problemu tak, jak do osoby. Mów do niej: „W  imieniu Jezusa rozkazuje ci wyjdź z mojego ciała, ponieważ napisano Jego
ranami  zostałem uzdrowiony!

Nakazujesz problemowi tak, jak Jezus nakazał drzewu figowemu. Robiąc to pamiętaj, co  Jezus powiedział do diabła.

Że człowiek, nie On sam, żyje każdym słowem, które wychodzi z ust Bożych. To jest  życie każdym słowem, które wychodzi z ust Bożych.

Dopóki treść rozkazu, który wydajesz jest związana i ograniczona do słow, „które wychodzą z ust Bożych”  faktycznie możesz „nazwać to i wezwij to”. I przeciwnie, jeśli twoje słowa nie są ograniczone przez informację pochodzącą od Boga, możesz przez cały rok „nazywać i wzywać” i nic z tego nie mieć. Jezus zawsze wypowiadał słowa Boże. Poleciła nam, abyśmy robili to samo. GDy tak robimy, nasze góry będą „usuwane i wrzucane do morza”  tak, jak powiedział Jezus, że się będzie działo. To czym owa góra może być jest nieważne. Uprzedzająca informacja od Boga dotycząca tej sprawy i wypowiedziana w taki sposób jak tu opisany zawsze wywołuje dokładny skutek zawarty w
twojej wierze.

Prawdziwe znaczenie Hebr 10:23.

Nic dziwnego, że autor Listu do Hebrajczyków napisał (z j.  ang.): „Trzymajmy się niewzruszenie wyznania naszej wiary, (bo godny zaufania jest ten, który dał obietnicę)

Słowo tłumaczone tutaj jako wyznanie jset greckim HOMOLOGEO, które jest kombinacją dwóch słów: HOMO co znaczy „ten sam”, oraz LEGO, z czym już spotkaliśmy się przy okazji słów Jezusa w ew. Marka 11:23. Zatem to połączenie znaczy: „mówić tą samą rzecz”.  „Naszej wiary” w
tym wersie jest  Genitive of Apposition. W grece ta forma gramatyczne opisuje z czego składa się słowo, które modyfikuje. W konsekwencji, aby uczynić tłumaczenie bardziej zrozumiałym, możemy użyć w tłumaczeniu takich wyrażeń jak „składa się z…” czy „mianowicie”. W tym wersecie Genetive of Apposition modyfikuje „wyznanie” mówiąc nam z czego nasze wyznanie musi się składać. Zatem ten wers stwierdzałby:

Trzymajmy się mocno mówiąc ustami to samo, co Bóg  powiedział do nas, a co wchodzi w skład naszej wiary.

 

Co więcej, ponieważ mamy już teraz precyzyjnie zdefiniowane czym jest Biblijna wiara, ten werset faktycznie mówi:

Trzymajmy się mocno mówiąc naszymi ustami to samo, co składa się na informację, którą przekazał nam Bóg, abyśmy na jej podstawie działali.

Przyjrzyj się temu dobrze, drogi czytelniku. To ty masz wyznawać swymi ustami to samo, co było zawarte w informacji przezanej ci przez Boga, na podstawie której masz działać. Jest to dokładnie to samo co dowiedzieliśmy się z Mk 11:23. nasze „mówienie”  do góry musi być ograniczone do zawartości informacji, którą dał nam Bóg.

Wezwij do walki posiłki.

W tej bitwie o odebranie tego, co należy do ciebie możesz wezwać posiłki. Jest to wyrażone wprost w Mat.18:19: Nadto powiadam wam, że jeśliby dwaj z was na ziemi uzgodnili swe prośby o jakąkolwiek rzecz, otrzymają ją od Ojca mojego, który jest w niebie.

Z tego fragmentu płyna trzy główne lekcje.

Po pierwsze, spójrzmy na wyrażenie użyte przez Jezusa „uzgodnią”. Jest to tlumaczenie greckiego SUMPHONE, które składa się z przedrostka SUM, znaczącego „razem z „ oraz PHONE znaczącego „głos”. Połączenie tych słów oznacza „wspólnym głosem”. Nasza „symfonia” bierze się właśnie z tego słowa.

Po drugie, spójrzmy na wyrażenie „uzgodnić”. Tutaj jest to tłumaczenie AITEO.  Gdy w NT pojawia się to słowo w odniesienраскрутка