Oryg.: http://creation.com/jellyfish-judgment
David Catchpoole
W szkołach i na uniwersytetach uczy się ludzi tego, że meduzy są „prymitywnymi” stworzeniami, stojącymi nisko na dole ewolucyjnego „drzewa”. W przeciwieństwie do „bardziej zaawansowanych” mieszkańców wód takich jak ryby, meduza nie wygląda na znakomitego pływaka. Pozbawiona kręgosłupa, porusza się powolnie, wykonując ruchy pompy, a ich poruszanie się przodu często bywa ledwo dostrzegalne.
Czy jest to jednak słuszna ocena?
Dzięki dwóm ostatnio przeprowadzonym badaniom, meduzy 1) zostały postawione w zupełnie innym świetle.
Odkrywanie „tajemnicy” pracy pomocy meduzy
Naukowcy z medycznej branży mówią, że meduzy mają dokładnie to, czego szukają 2) .
„Większość pomp wykonuje się ze sztywnych materiałów. – mówi Joanna Nawroth, naukowiec z Kalifornijskiego Instytutu Technologii. – Dla pomp, które mają pracować wewnątrz ciała, potrzebujemy elastycznych urządzeń, ponieważ poruszają one płyny znacznie łagodniej, dzięki czemu nie uszkadzają tkanek i komórek”.
Nawroth wraz ze współpracownikami twierdzi, że falowanie meduzy „zawiera tajemnicę”, która daje nadzieję na ogromny postęp w dziedzinie budowy miniaturowych pomp stosowanych w medycynie oraz miękkiej robotyki (soft robotics). Bardzo starannie badali przepływy jak i prądy wirowe powstające w wyniku ruchów pompy meduzy, a w szczególności pomiarem wartości zwanej Liczbą Reynoldsa 3) .
„Jesteśmy bardzo zadowoleni. – powiedziała Nowroth. – Liczby Rejnoldsa, które obserwowaliśmy w ruchu meduz różnych rozmiarów i różnego wieku, mieszczą się dokładnie w tym przedziale, jaki potrzebujemy do zastosowania w medycynie”.
Były również i inne odkrycia. Okazało się, na przykład, że w mikroskali meduza wykorzystuje w czasie ruchu cienką warstwę wody przylegającej do jej powierzchni, to jest: „całkowicie bez dodatkowych kosztów wykorzystuje ją jako dodatkowe wiosło”. Co więcej, w ciele meduzy istnieje „pomysłowy układ” licznych rozruszników, które dokonują ostatecznego zharmonizowania mechanizmu pompowania.
Ci naukowcy planują wykorzystać dopiero odkryte „praktyczne zrozumienie” ruchów meduzy, aby pomóc projektować szereg elastycznych pomp na użytek medycyny.
W jaki sposób żebropław niepostrzeżenie zbliża się do ofiary
Żebropław, Mnemiopsis leidyi , pochłania ogromne ilości zooplanktonu, który znany jest ze swej wrażliwości na ruch napastnika w wodzie, dzięki czemu szybko ucieka. Okazało się, że sposób w jaki żebropław jest w stanie wyłapywać zooplankton był zagadką, jak wyjaśnia Lars Johan Hannson z Uniwersytetu w Gothenburgu:
„Zooplankton posiada dobrze rozwiniętą zdolność wykrywania nawet najmniejszego zakłócenia wody. Potrafi w ułamku sekundy odpłynąć od źródła wywołującego zakłócenie wody” 4).
Jak to się więc dzieje, że tak skutecznie potrafi stać się „hydro dynamicznie niewidoczny” dla swoich ofiar.
Hansson wraz ze swoimi współpracownikami wykorzystał zaawansowaną technologię video do badania zaburzeń wody wywoływanych przez ruchy żebropława i porównał je do zaburzeń, na które plankton reaguje ucieczką 5). Odkryli, że wykorzystuje on mikroskopijne podobne do włosów rzęsy znajdujące się wewnątrz swych płatów gębowych do wytwarzania najdelikatniejszych prądów i przenoszenia wody między tymi płatami.
„W miarę jak woda lekko przyspiesza i jest bez zaburzeń przenoszona wraz z planktonem do wnętrza meduzy, nic nie alarmuje ofiary aż do chwili, aż zbliży się do otworu gębowego, kiedy to już jest za późno, aby uciec” – wyjaśnia Hansson 4).
Właściwy osąd meduzy
W magazynie Science Daily, przekazując informacje o badaniach nad żebropławem, napisano:
Pomimo swej prymitywnej budowy, północnoamerykański żebropław potrafi podkraść się do swej ofiary jak nie wykrywalna radarem, najeżona zaawansowaną technologią łódź podwodna,dzięki czemu jest skutecznym drapieżnikiem”.
(Dosł.: Despite its primitive structure, the North American comb jellyfish can sneak up on its prey like a high-tech stealth submarine, making it a successful predator 4).
Niemniej twierdzenie, że coś jest równocześnie „prymitywne” i „technologicznie zaawansowane” jest z pewnością nielogiczne. Jedyną podstawą do określenia żebropława jako stworzenia „prymitywnego” jest ewolucyjna historia jego pochodzenia, która tym razem i po raz kolejny, nie zazębia się z rzeczywistością. Oto zobaczyliśmy, że projektanci medycznych pomp rozpoznali „pomysłowy układ i projekt” mechanizmu poruszania się/pompowania meduzy, i że jest to godne skopiowania.
Projekt nie pojawia się przypadkowo, wymaga Projektanta – a Biblia mówi nam, kto to taki 6 . To Ten, który przyjdzie ponownie (Heb 9:28), aby osądzić żywych i martwych (1P 4:5). To również ten, który posłał wody sądu na całą ziemię – i dlatego znajdujemy tak pięknie zachowane skamieliny meduz. (Darwin również w tej sprawie mylił się, pisząc w „Pochodzeniu gatunków”, że „Nie jest możliwe zachowanie jakiegokolwiek organizmu składającego się całkowicie z tkanek miękkich” – p. poniżej ).
______________________
1) – 5) Odnośniki znajdują się w oryginale.