Ew. Jana 11:25.
RZEKŁ JEJ JEZUS: JAM JEST ZMARTWYCHWSTANIE I ŻYWOT; KTO WE MNIE WIERZY, CHOĆBY UMARŁ, ŻYĆ BĘDZIE.
Wierzę w zmartwychwstanie. Zdanie to stanowi credo kościoła chrześcijańskiego. Również Żydzi wierzyli w zmartwychwstanie. Podobna myśl zawarta jest w pogańskich religiach, aczkolwiek pomieszana z przesądami. Ludzkie koncepcje powstania z martwych są jednak niewłaściwe. Rozpatruje się je jako wspólne przeżycie wierzących i niewierzących. Pismo Święte obala tę pomyłkę, pokazując różnice pomiędzy zmartwychwstaniem uratowanych – nowo zrodzonych i tych, którzy są niewierzący. Pierwsze zmartwychwstanie jest zawsze określone terminem „spośród” śmierci a ktokolwiek ma część i udział w tym zmartwychwstaniu jest rzeczywiście błogosławiony.
Drugie zmartwychwstanie będzie miało miejsce dopiero po upływie tysiąca lat. Jest ono nazwane zmartwychwstaniem „śmierci” ponieważ umarli – nie odrodzeni ludzie, będą pozwani ze swych grobów na sąd. „I wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.” (Ew. Jana 5:29). Jedynym sposobem, żeby mieć udział w pierwszym zmartwychwstaniu jest potrzeba nawrócenia się, wyznania swych win Jezusowi Chrystusowi i uwierzenie całym sercem Jemu. Biblia mówi, że taki człowiek jest błogosławiony i święty. (Obj. 20:6).
Pozdrawiam i życzę błogosławionego czasu.