Hbr 9:1-5
ZA DRUGĄ ZAŚ ZASŁONĄ BYŁ PRZYBYTEK, ZWANY MIEJSCEM NAJŚWIĘTSZYM, MIESZCZĄCYM ZŁOTĄ KADZIELNICĘ I SKRZYNIĘ PRZYMIERZA POKRYTĄ ZEWSZĄD ZŁOTEM, W KTÓREJ BYŁ ZŁOTY DZBAN Z MANNĄ I LASKA AARONA, KTÓRA ZAKWITŁA, I TABLICE PRZYMIERZA; NAD NIĄ ZAŚ CHERUBINI CHWAŁY, ZACIENIAJĄCY WIEKO SKRZYNI, O CZYM TERAZ NIE MA POTRZEBY SZCZEGÓŁOWO MÓWIĆ.
Przybytek opisują powyższe wersety, które wymieniają jego dwie główne części – zewnętrzny namiot i miejsce najświętsze – oraz listę świętego wyposażenia znajdującego się w obydwu częściach. Wskazówki dotyczące ich konstrukcji przekazał Bóg Mojżeszowi (II Mojż. 25:1-31:11), który dokładnie je zrealizował. Powstaje pytanie w związku z wersetem 4, w którym ołtarz zostaje powiązany z arką, a obydwa te elementy autor wspomina po opisaniu dziedzińca zewnętrznego w wersecie 2. Problem polega na tym, że ołtarz powinien być umieszczony przed zasłoną (II Mojż. 27:1), podczas gdy arka miała się znaleźć za nią. Rozwiązanie znajdziemy wtedy, gdy zauważymy, że autor posługuje się słowem „mieszczący” w wersecie 4, zamiast „a w niej” jak podaje werset 2. Pragnie on wykazać związek między tym, co działo się na ołtarzu, a tym, co znajdowało się za zasłoną, zamiast określać ich precyzyjne położenie. Odnośnie wymienionych szczegółów wyposażenia, mówi: „o czy teraz nie ma potrzeby szczegółowo mówić” (w. 5). Dygresja ta jest ciekawa i pouczająca. Wskazuje ona na to, że autor mógł z chrześcijańskiego punktu widzenia powiedzieć coś na temat znaczenia każdego elementu, lecz z jakiejś przyczyny zdecydował się tego nie czynić. Oznacza to, że wszystkie szczegóły wyposażenia miały swoją symbolikę, a to z kolei wskazuje na możliwość istnienia większej ilości typów w Starym Testamencie niż można zidentyfikować w Nowym.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.