Jon 4:10
A PAN RZEKŁ: TY ŻAŁUJESZ KRZEWU RYCYNOWEGO, KOŁO KTÓREGO NIE PRACOWAŁEŚ I KTÓREGO NIE WYHODOWAŁEŚ; WYRÓSŁ ON W CIĄGU JEDNEJ NOCY I W CIĄGU JEDNEJ NOCY ZGINĄŁ.
Jonasz nie potrafił jasno myśleć, ale Bóg nadal wyjaśniał mu i pouczał go o znaczeniu łaski i konieczności wewnętrznej przemiany. Dostrzegamy tu mądrość i łaskę Boga w postępowaniu z Jonaszem. Bóg najpierw pokazał Jonaszowi na czym polega jego łaska o czym mówi powyższy werset. Krzew był darem. kiedy Bóg go zabrał, to tym samym podkreślił znaczenie tego faktu.Jonasz zachowywał się jednak tak, jakby Bóg był jemu winien ten krzew. To stanowi dowód na to, że nie uważał go wcześniej za dar Bożej łaski, ofiarowany za darmo przez Dawcę, na który obdarowany nie zasłużył. Prorok był zadowolony ze swego krzewu, ale bardziej radował się z komfortu jaki mu zapewniał, niż z łaski, która spowodowała, że wyrósł on, aby ochronić go przed słońcem. To był jego krzew i dlatego czuł, że Bóg zrobił mu na złość, kiedy go zabrał. Cieszymy się z jego darów i oddajemy cześć naszym krzewom a nie Bogu. Ale krzew może uschnąć, wtedy znikają widoki na przyszłość; kończą się „czarujące przyjaźnie” . Zamiast na dary spoglądajmy na łaskę Boga, który jest ich dawcą. Zamiast na przejawy Bożej łaski, patrzmy na jej głębsze cele. Klasycznym celem dochowania wierności w tym względzie jest Job. Wiódł on bogate i spełnione życie, miał wiele „krzewów” i nie przechodził prób, aż do dnia,w którym zabrano mu jego „krzewy”. Jaka była jego reakcja? Job wyznał: „Lecz ja wie, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad grobem stanie” (Job 19:25). Sekret Joba – który wcale nie jest sekretem, ale prawdą zapewniającą pokój każdemu wierzącemu – polega na pokładaniu ufności w Odkupicielu i wiecznych obietnicach Bożych, a nie w błogosławieństwach, jakich udzielił mu Bóg w ciągu życia. Krzew Jonasza usechł, a on powinien się z tego nauczyć, że jego Bóg był Bogiem łaski i że łaska ta jest dana darmo tym, którzy na nią nie zasługują. Powinno mu to także uświadomić, że łaska okazana Izraelitom była tą samą łaską, jaką Bóg okazał Niniwie. Jeżeli łaska ma być łaską, to musi być niezasłużona i niezmierzona. I jeżeli Bóg jest Bogiem łaski, to jest całkowicie suwerenny w zbawianiu i żaden człowiek, otrzymujący dar łaski, nie ma prawa sprzeciwiać się, gdy Bóg okazuje łaskę innemu człowiekowi! Powinien raczej radować się, że Pan rozciąga swoją łaskę na coraz większą liczbę ludzi.
Życzę błogosławionego dnia.