„Zbawienie należy do Pana ” (Ps. 3:8).
Gdy ktoś przystępuje do Boga i szuka przebaczenia w Jezusie, jego grzechy zostają usunięte, on sam jest oczyszczony, jego relacja z Bogiem odnowiona i staje się nowym stworzeniem (2 Kor. 5:17). Wszystko to jest dziełem Boga, a nie człowieka.
Biblia ma taki zwrot, którym opisuje nie-chrześcijan jako „człowieka cielesnego”. W Kor 2:14 Paweł mówi: „Lecz człowiek cielesny nie rozumie tych rzeczy, które są z Ducha, ponieważ są dla niego głupstwem i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać”.
Stan człowieka może być porównany do kropli trucizny w szklance wody: cała woda jest zatruta, lecz nie jest jeszcze tak zła jakby być mogła. Woda nie może nic zrobić, aby była dobra. Podobnie i my, nie jesteśmy w stanie być dobrzy. Gdy uczniowie Jezusa pytali Go, kto może być zbawiony, Pan odpowiedział im:
– U ludzi to rzecz niemożliwa, ale u Boga wszystko jest możliwe (Mat. 19:26).
To dlatego zbawienie spoczywa na Boga wyłącznie z wiary przez łaskę (Ef. 2:8-9).
Prawdopodobnie zastanawiasz się teraz nad tym, co to ma wspólnego ze świadczeniem. Dlaczego musisz to wszystko wiedzieć? Dobrze, że pytasz. Jest to ważne dlatego, że musisz sobie zdawać sprawę z tego, że to Bóg zbawia ludzi. W szczególności Duch Święty przekonuje grzeszników o grzechu – nie ty. „A gdy ON (DuchŚwięty) przyjdzie przekona świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie” (J. 16:8).
Pamiętaj, ewangelia jest głoszony,gdy świadomość grzechu. Ponieważ grzesznik nie może przyjść do Boga o własnych siłach, musi zostać przekonany o grzechu i w ten sposób uświadomiony o swojej potrzebie zbawienia. Przekonanie o grzechu jest zupełnie poza twoją kontrolą, jest do dzieło Ducha Świętego (J 16:8).
Modlitwa jest bardzo ważna w świadczeniu.
Jest zatem ważne, abyś modlił się i wołał do Boga, aby przekonywał i zbawiał. Modlitwa jest istotną częścią świadczenia. Gdy świadczysz, musisz się modlić.
Wtedy masz wolność do tak skutecznego świadczenia jak tylko chcesz i do zaufania Bogu w to, że da przyrost (1 Kor. 3:6-7). Proś Go, aby posłał Ducha Świętego, proś, aby przekonywał świat o grzechu. Dzieło Ducha Świętego jest istotne w procesie zbawienia.
Duch Święty
Duch Święty podczas świadczenia pracuje w dwóch typach ludzi: w zbawionych i niezbawionych. W zbawionych ON zamieszkuje (Rzym 8:11), uczy (J 14:26), namaszcza (1J 2:27), prowadzi (J16:13) i uświęca (1 Ptr. 1:2). Bez Ducha Świętego bylibyśmy jak statki bez steru, niezdolni do życia jako chrześcijanie i z pewnością niezdolni do skutecznego świadczenia.
W niezbawionych, Duch przekonuje o grzechu (J 14:8). Grzesznicy mogą przyjść do Jezusa, aby otrzymać oczyszczenie z grzechów. Robią to jeśli odkryją swoją winę wobec Boga.
To również jest dzieło Ducha Świętego.
Ponieważ człowiek cielesny (naturalny) jest od Boga oddzielony z powodu swego grzechu (Iz 59:2), Duch Święty używa Pisma (które cytujesz), aby przekonać go jego grzeszności, przekonuje go o jego potrzebie zbawienia i nawraca go poprzez Słowo. Gdy naturalny człowiek jest świadomy swego grzesznego stanu to przesłanie ewangelii o uwolnieniu z grzechu jest głoszone i staje się skuteczne.
Grzech
Grzech czyni dwie rzeczy: obraża Boga i zabija człowieka. Dlaczego? Obraża Boga, ponieważ to Jego prawo zostaje łamane. Zabija, ponieważ taka jest natura Prawa (Zakonu). Czy słyszałeś kiedykolwiek o prawie bez kary. Prawo bez możliwości karania jest tylko sloganem. Ponieważ Bóg jest sprawiedliwy a prawo może karać to Bóg musi karać łamiącego prawo. Lecz to jeszcze nie koniec na tym. Bóg jest również pełen miłosierdzia i łaski, Jego sprawiedliwość spadła na Jego samego – na krzyżu. Jego łaska spadła na nas – przez łaskę z wiary.
Sprawiedliwość, Miłosierdzie i Łaska.
W Zakonie i Ewangelii ukryte są koncepcje sprawiedliwości, miłosierdzia i łaski.
Jednym z najlepszych sposobów pokazania różnicy między nimi jest ilustracja, która pokazuje ich wzajemne relacje i różnice. Na przykład,
Sprawiedliwość to odbieranie tego, na co zasłużyliśmy. Miłosierdzie to nie odebranie tego, na co zasłużyliśmy. Łaska zaś to otrzymanie tego, na co nie zasłużyliśmy.
Przypuśćmy, że masz rower, którego ja pragnę. Więc w nocy podkradam się do twojego domu i kradnę go.
Łapiesz mnie i idę do więzienia. (więzienie może być miejscem, gdzie „płacę” za moje przestępstwo złamania prawa). Kara jest wykonana i to jest sprawiedliwość. Dostałem to, na co zasłużyłem.
A teraz nieco inaczej. Podkradłem się do twojego domu i ukradłem ci rower. Złapałeś mnie, lecz nie posłałeś mnie do więzienia, a raczej powiedziałeś mi, abym zapomniał o tym zdarzeniu. Kara, więzienia omija mnie. To jest miłosierdzie. Nie otrzymałem tego, na co zasłużyłem.
I jeszcze trochę inaczej.
Podkradłem się do twojego domu i ukradłem ci rower. Złapałeś mnie, lecz nie posłałeś mnie do więzienia,ale dałeś m i rower i jeszcze sto dolarów do ręki. To jest łaska. Kara została wykonana (zapłaciłeś za ‘zniszczenia’) i otrzymałem to, na co nie zasłużyłem (rower i pieniądze).
Sprawiedliwość wymagająca zapłaty, nie spełnia wymagań miłosierdzia, które szuka przebaczenia.
Miłosierdzie nie spełnia wymagań sprawiedliwości – Łaska zaspokaja obie potrzeby.
Analogia lampy 1)
Powiedzmy, że jestem w twoim domu czy apartamencie wraz z moja żoną. Rozmawiamy o kościele i w mojej gorliwości przypadkowo strącam ze stołu lampę. Ta lampa jest szczególna, ponieważ otrzymałeś ją od bliskiego przyjaciela i ma ona wielką sentymentalną wartość, a poza tym potrzebne ci w pokoju światło.
Po chwili zdajesz sobie sprawę ze zniszczenie i decydujesz się na przebaczenie. Mówisz do mnie:
– W porządku Matt, przebaczam ci zniszczenie tej lampy, ale daj mi dziesięć dolarów.
Czy żądanie ode mnie dziesięciu dolarów po tym, jak mi przebaczyłeś, jest prawdziwym przebaczeniem? Z pewnością nie! Gdy Bóg przebacza nasze grzechy, mówi, że nie będzie ich już więcej wspominał (Jer. 31:34). Przebaczenie i zapomnienie mają podobne znacznie. Jeśli mi przebaczasz to czy możesz domagać się zapłaty od tego, któremu przebaczyłeś? Nie, ponieważ przebaczony dług nie istnieje.
Powiedzmy, że zamiast prosić mnie o dziesięć dolarów zwrotu zwracasz się do mojej żony mówiąc:
– Matt rozbił lampę. Ty mi daj dziesięć dolarów.
Pytam ponownie pytam: czy to jest przebaczenie? Nie. Po prostu przeniosłeś dług na kogoś, kto w całej sprawie nie miał udziału.
Lecz oto mamy problem. Lampa może wymagać wymiany. W przypadku prawdziwego przebaczenia, kto ma zapłacić za wymianę? (Pomyśl o tym chwilkę, zanim przejdziesz do dalszego czytania). Kto płaci? Ty! Ty jedyny pozostajesz. Pamiętaj, jeśli przebaczyłeś mi dług to jak możesz się domagać jego zwrotu?
Przeciwko komu popełniłem wykroczenie? Przeciwko tobie. Kto przebaczył? Ty przebaczyłeś. Kto płaci? Ty.
Gdy grzeszymy to przeciw komu grzeszymy? Przeciw Bogu. Kto przebacza? Bóg. Kto płaci? Bóg. Rozumiesz? Bóg płaci. W jaki sposób to robi. Prosty. 2000 lat temu na górze poza Jerozolimą On wziął nasze grzechy na Swoje ciało i umarł na krzyżu (1 Ptr 2:24). On wziął na siebie naszą karę (Iż. 53.4-5): „Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni”.
Bóg jest sprawiedliwy. Bóg jest miłosierny. Bóg jest łaskawy. W sprawiedliwości Bożej, On zajął nasze miejsce. W miłosierdziu Bożym, my nie ponieśliśmy kary. W łasce Bożej, On dał nam życie wieczne.
Pomimo tego, że nie jesteśmy godni zbawienia; pomimo że nie jesteśmy godni Bożej miłości; pomimo tego, że nie jesteśmy godni miłosierdzia; pomimo że jesteśmy godni gniewu, Bóg zbawił nas. Zrobił tak, nie ze względu na to, kim jesteśmy, lecz ze względu na to kim On jest; nie ze względu na to, co robimy, lecz ze względu na to, co On zrobił. Bóg jest miłością (1 J. 4:16). Bóg jest Święty (1 Ptr. 1:16), Bóg jest dobry (Ps 34.8). Nigdy nie będziemy w stanie zgłębić Jego czystości i dobroci (Rzym 11:33). Nigdy nie moglibyśmy, przez nasze własne wysiłki, przystąpić do Niego. Pozostaje nam tylko jedno: musimy czcić Go, kochać Go i służyć Mu. Tylko On jeden jest godzien. Błogosławione niech będzie imię Pana.
__________________
1. Nie pamiętam skąd zaczerpnąłem tą analogię, której używam od wielu lat. Ktoś mówił mi, że była używana przez Josh’a McDowell’a. Jeśli tak jest to niech stworzenie tej analogii będzie to jego zasługą.