David Servant
Niewątpliwie ten rozdział nie przyczynia się do ułatwienia interpretacji Księgi Objawienia, niemniej jeśli zadowolimy się zrozumieniem głównych tematów, nie jest źle. Bóg jest święty, On udziela łaski, gdy Jego łaska zakończy się, zacznie się Jego sąd. Początkowo wydaje się, że Jezus, Baranek z 15:1 oraz 144.000 są na ziemi, stojąc na Górze Synaj w Izraelu, lecz gdy czytamy dalej, odkrywamy, że ta scena odbywa się w niebie (14:2-3). Czy jest Góra Synaj w niebie? Jak podaje autor Listu do Hebrajczyków, wydaje się, że jest tam. W 12 rozdziale zestawia ze sobą starożytnych Izraelitów stojący pod Górą Synaj w czasie, gdy Mojżesz otrzymywał Prawo z odkupionym kościołem stojącym przed niebiańską Górą Synaj:
„Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia i zebrania pierworodnych, którzy są zapisanie w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość” (Hbr. 12:22-23).
Tak więc, wydaje się, że 14 rozdział zaczyna się od 144.000 czczących w niebie, lecz nie ma żadnego wyjaśnienia, jak się tam dostali!
Następnie spotykamy trzech aniołów lecących przez niebo. Pierwszy głosi ewangelie i namawia mieszkańców ziemi do oddawania czci Bogu (14:6-7). Zastanawiam się czy jego służba nie jest wypełnieniem obietnicy Jezusa dotyczącej końca czasów: „I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec„.
Drugi anioł ogłasza upadek „wielkiego Babilonu„, który „który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty” (14:8). Tutaj Babilon jest wspomniany po raz pierwszy w tej Księdze a więcej będziemy czytać w rozdziałach 16, 17 oraz 18.
Babilon to starożytne imperium i starożytne miasto, znajdujące się na terenie współczesnego Iraku, które zostało zrujnowane przed czasami Jana. Dopóki to miasto (czy imperium) nie zostanie odbudowane i ponownie nie uzyska światowej sławy to Babilon z Objawienia musi być symbolem bardzo złego miasta, które albo istnieje obecnie, albo jakiegoś przyszłego imperium. W rozdziale 17 Babilon jest określony jako „matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi” a w 18:10 i 21 jest nazwane miastem. Przyjrzymy się temu bardziej, gdy będziemy czytać te rozdziały.
Trzeci anioł, który leci przez środek nieba ostrzega mieszkańców ziemi przed konsekwencjami, które spadną na czcicieli zwierzęcia czy jego posągu, bądź noszących jego znamię: „A dym ich męki wznosił się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęcia i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia” (12:11)
Tak więc, ważne jest, aby święci wytrwali w wierze i posłuszeństwu jak głosi Jan w 14:12 (Jan nie wierzył w „raz zbawiony na zawsze zbawiony”). Lepiej jest umrzeć niż przyjąć znamię bestii, co jest prawdopodobnie przyczyna tego, że kazano Janowi zapisać: „Błogosławieni odtąd umarli, którzy umierają w Chrystusie!” (14:13).
Zbieranie i tłoczenie winogron, opisane w 14:18-20 jest oczywistym symbolem zbierania przez Boga złych i ich późniejszego sądu. Spodziewam się, że jest to opis bitwy o Armageddon, gdy Jezus wróci, aby prowadzić wojnę z armiami antychrysta. Rzeź będzie ogromna, a Jan opisuje ja w ten sposób, że krew będzie sięgała wysokości wędzideł końskich na obszarze 300 km (14:20). Trudno to sobie wyobrazić, więc podejrzewam, że jest to część ogólnego symbolizmu tego fragmentu. Lecz, kto wie?
Prorok Zachariasz opisywał przyszłe zniszczenie wielkich hord ludzi zła dokonane przez Boga, wiedząc prawdopodobnie to samo, co Jan. Zachariasz napisał:
„A taka będzie plaga, jaką Pan dotknie wszystkie ludy, które wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalmowi: ciało każdego, kto stoi jeszcze na nogach będzie gnić, jego oczy będą gnić w oczodołach, a język zgnije w jego ustach” (Zach. 14:12). Jołć!!
– – – – – – – – – – – – – –
Książkę D. Servanta „Pozyskujący uczniów sługa Boży” można nabyć TUTAJ