Category Archives: Fenn John

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
W części 4 mówiłem o kryzysie tożsamości, który to Szatan sprowadził na Adama i Ewę. Kryzys ten był kłamstwem, jednak oni w to uwierzyli. Można by powiedzieć, że chcieli wpasować się „w resztę grupy” – szatan powiedział im, że będą podobni do Boga – jak cudownie zostać częścią tej wspaniałej grupy „jak Bóg”! Więc zjedli ten owoc…
Byli gotowi porzucić swoją własną tożsamość, aby zyskać szansę stania się częścią „grupy Boga” – stania się podobnymi do Niego.

Należeć do czy też dopasować się do?
Dopasowanie się do jakiejś grupy polega na tym, że „mierzy się” ludzi i zastanawia, co zrobić, aby do nich pasować. To właśnie szatan przyniósł Adamowi i Ewie. Powiedział im, aby popatrzyli na Boga, a potem na siebie i pomyśleli, co mogą uczynić, aby stać się tacy, jak On, znający dobro i zło. Co mieli zrobić? Nic wielkiego, tylko zjeść owoc…. i to zrobili.
Kiedy szatan zaoferował im nową tożsamość, zapewniając ich, że mogą należeć do tej samej klasy, co sam Bóg – porzucili własną tożsamość, którą dał im Bóg, w imię nowej, aby wpasować się „w ten tłum” (królestwo szatana).

Jeśli należysz do jakiejś zdrowej grupy, nigdy nie zostaniesz poproszony, abyś zmienił to, kim jesteś. Odwrotnie – przynależność do czegoś faktycznie celebruje to, kim jesteś. Przynależność właśnie wymaga bycia tym, kim jesteś.

Szatan nie prosił Adama i Ewę, aby przynależeli (do czegoś) – poprosił ich, aby dopasowali się (do czegoś) – do jego planu, jego kłamstwa, jego większego planu. To jest właśnie diaboliczne w chorobie emocjonalnej: może zaoferować osobie to, czego chce, ale tylko wtedy, gdy zrobi to, co konieczne, aby się dopasować. A to oznacza zmianę tego, kim się jest.

Szatan stara się pozbawić człowieka indywidualności, ponieważ indywidualność ujawnia każdemu człowiekowi, że otrzymał od Boga wyjątkowe dary. Jeśli uda mu się sprawić, że człowiek, chcąc dopasować się do jakiejś grupy, porzuca swój indywidualizm, może prowadzić to do tego, że finalnie osoba zaczyna utożsamiać się z większą, dysfunkcyjną grupą. Takie postępowanie maskuje w grupie wszelkie problemy emocjonalne i psychiczne. Myślenie grupowe ukrywa choroby emocjonalne.

Zdrowe małżeństwo nie będzie wymagało od współmałżonka tego, by zrezygnował z bycia samym sobą, lecz będzie świętować to, jak dwie wyjątkowe osoby uczą się stawać jedno. Każdy z małżonków będzie cenił odmienność drugiego, ponieważ należą do siebie nawzajem. Zobowiązali się przecież do zmian i pracy nad samym sobą we wspólnym związku.
Niezdrowe małżeństwo, przyjaźnie, rodzina, czy też relacje zawodowe niszczą indywidualność, przez co człowiek z czasem przestaje wiedzieć, kim naprawdę jest. W pracy zaczyna się czuć jak robot, w małżeństwie jak służąca, a w przyjaźni jak osoba, która tylko daje siebie, a druga strona się nie odwzajemnia.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Błędne myślenie i złe emocje nie zawsze prowadzą do chorób emocjonalnych, jednak na całym świecie obserwujemy ogromny wzrost liczby chorób związanych z emocjami. Zaczyna się to od jednej błędnej myśli, a następnie poprzez skupianie się na niej prowadzi to do utraty równowagi w życiu. Ta nierównowaga jest ściśle powiązana z chorobą emocjonalną.

Chrześcijanie z demonami?
W Jan. 8:44 Jezus powiedział, że gdy diabeł kłamie, mówi od samego siebie. Normalnie przebywa on w sferze duchowej i rządzi swoim królestwem ciemności, więc znajduje się poza sferą świata fizycznego, jednak szuka do niej dojścia. Szuka ludzi, którzy się z nim zgadzają, co w sposób legalny zapewnia mu dostęp do ich życia.
Jeśli człowiek mu się podda, rozciąga on nad nim swój autorytet w ten sposób rozszerza zasięg swego panowania i swych wpływów. Diabeł jest spętany „łańcuchami ciemności”, ale jeśli ludzie wpuszczają go do swojego życia, jego wpływ będzie się rozszerzał.

Chociaż w duchu chrześcijanina nie ma miejsca dla żadnego innego ducha niż tylko Duch Święty, jednak jego umysł i ciało mogą wciąż flirtować z demonami, a nawet zapewnić im przyczółek. Szatan stara się wywierać swój wpływ na świat naturalny.

W umyśle sfera duchowa styka się ze sferą naturalną
Widziałem demony siedzące na ramionach ludzi, które potem wskakiwały im do umysłów. Widziały to w Duchu także inne osoby – widziały, co się dzieje, gdy pojawiają się obsesyjne myśli.
Z mojego doświadczenia wynika, że to obsesyjne myśli, które zaczynają dominować w życiu myślowym człowieka, prowadzą do problemów emocjonalnych lub psychicznych. To, gdzie obsesyjna myśl spotyka się z demonem, zależy od wielu rzeczy, a także od danej osoby.

Zauważyłem, że osoba, która utraciła równowagę we własnych emocjach i w myśleniu, zaczyna czuć się zagrożona, jeśli wchodzi w interakcję z kimś, kto kwestionuje jej przekonania. Zdolność do argumentowania swoich racji, a jednocześnie posiadania tych samych dobrych uczuć w stosunku do drugiej osoby, jest oznaką dojrzałości oraz zdrowia emocjonalnego. Jeśli różnica w doktrynie lub opinii na jakiś temat potrafi zniszczyć postrzeganie drugiej osoby, jest to oznaką niedojrzałości oraz możliwego braku równowagi emocjonalnej.
Nawet tylko ta jedna rzecz sprawia, że taka osoba często jest samotna i nie jest w stanie wejść w długoczasowe związki międzyludzkie. Dzieje się tak, ponieważ gdy ktoś ją kwestionuje, nie potrafi oddzielić tematu rozmowy od swoich emocji, wiec jej postrzeganie drugiej osoby zostaje zniszczone. To brak równowagi. W skrajnych przypadkach może prowadzić to do choroby emocjonalnej.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Istnieje zasadnicza różnica pomiędzy wierzącym w Jezusa, a Jego uczniem. Z definicji, słowo uczeń oznacza kogoś, kto się uczy. Więc nie każdy, kto wierzy w Jezusa, jest automatycznie Jego uczniem.
Uczeń: „Ktoś, kto wierzy w czyjeś idee ORAZ stara się żyć tak, jak ta osoba żyje lub żyła” – Słownik Cambridge (podkreślenie moje).

Wierzący po prostu wierzy, ale niekoniecznie stara się żyć tak, jak nakazał to Jezus. Wszyscy chrześcijanie zaczynają jako wierzący, jednak najlepiej, jak z czasem stają się Jego uczniami. Jednak w dzisiejszej kulturze niektórzy „wierzący” traktują grzech jako styl życia. Robią to do tego stopnia, że zaczynają tracić równowagę w swym myśleniu oraz emocjach. Zaczynają sądzić, że Jezus akceptuje w ich życiu wszystko, bo przecież ich kocha…

Parafrazując fragment Jud 4, ludzie ci zamienili Bożą łaskę w pozwolenie na grzeszenie. To błędne myślenie i może prowadzić do choroby emocjonalnej – zamienia w człowieku charakter Chrystusowy w licencję na grzeszenie. W rzeczywistości jednak Boża łaska daje nam siłę, aby prowadzić święte i pobożne życie, ale niektórzy biorą ją za przyzwolenie na grzech.
Fragment z Jk 1:22 naciska, abyśmy byli wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, gdyż ten, kto tylko słucha, ale tego nie czyni, oszukuje sam siebie. To właśnie często możemy dostrzec, patrząc na „wierzących”, którzy tak naprawdę nie są uczniami.
Wielki Nakaz mówi, abyśmy czynili ludzi uczniami, a nie wierzącymi: „Ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem”. W miarę wzrostu w Chrystusie, uczeń w końcu pozbywa się błędnych myśli oraz odczuć i zastępuje je właściwymi.

Kryzys osobowości: płeć czy osobowość?
Bóg ma plan oraz cel dla każdego człowieka, który kiedykolwiek się urodził. Stworzył nas jako mężczyznę lub kobietę. Jednak w dzisiejszym społeczeństwie panuje wielkie zamieszanie w kwestii płci oraz osobowości. Mężczyzna może mieć osobowość bardziej kobiecą, ale nie przestaje być mężczyzną. Kobieta może mieć bardziej męski temperament, ale nadal jest kobietą. Kultura masowa myli osobowość z płcią człowieka i niektórzy chrześcijanie też to czynią.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Od dawna ciekawiło mnie, gdzie kończą się chemiczne i elektryczne reakcje mózgu, a zaczyna się działanie demoniczne. Ta seria mówi o punkcie, w którym kończą się ludzkie myśli i emocje, a zaczyna demoniczny wpływ, oraz o procesie myślowym, który prowadzi do chorób psychicznych czy emocjonalnych.
Choroby emocjonalne i psychiczne wymienione są jako jeden ze znaków dni ostatecznych i choć autorzy Biblii, mówiąc o tym, nie posłużyli się naszymi współczesnymi określeniami, to jednak w doskonały sposób je opisują.

Dwubiegunowy?
Spójrzmy na króla Saula, który o jeden raz za dużo okazał nieposłuszeństwo Bożym wskazówkom i usłyszał od Niego, że jego ród nie będzie już zasiadał na tronie, po czym zaczął mieć napady nieprzewidywalnej wściekłości. Dzisiaj najpewniej zdiagnozowano by u niego jakieś zaburzenia i przypisano lekarstwo poprawiające nastrój, jednak Biblia wyraźnie mówi, że maczał w tym palce jakiś demon.

W 1 Sam. 18:8-12 Saul słysząc, że ludzie wychwalają Dawida za to, że zabił Goliata, staje się o to zazdrosny i zły. Gdy Dawid usługuje mu śpiewając pieśni, Saul rzuca w niego włócznią, próbując go zabić. Jak można nazwać takie zachowanie – w jednym momencie całkowity spokój, a w następnym żądza mordu? Zaburzenia dwubiegunowe, czy też inne napadowe wybuchy agresji (agresji nieproporcjonalnej do zaistniałej sytuacji, jak np. agresja na drodze)?

Dlaczego w tę sprawę zaangażowany był demon i jak w ogóle do tego doszło? Saul najwyraźniej otworzył na to drzwi przez zazdrość i gniew, ale w którym momencie demon się w to zaangażował?

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Wielu ludzi, którzy czytają dzisiaj, że „synowie Boży”, to była linia rodu Seta, czytają to po raz pierwszy. Nigdy wcześniej nie słyszeli tego, że Mojżesz został zainspirowany do napisania, jak poznanie Boga istniało na Ziemi poprzez ród Seta, lecz w pewnym momencie wszystko to zaczęło być niszczone poprzez zawieranie małżeństw z niewierzącymi „córkami ludzkimi”.
Przez wszystkie wieki klasyczny judaizm dobrze rozumiał, co napisał Mojżesz i tylko niewielka część ludzi uważała, że doszło jednak do drugiego buntu aniołów. Podobna sytuacja ma miejsce dzisiaj, gdzie istnieje niewielka grupa chrześcijan, którzy wierzą, że ziemia jest płaska, gdy cała reszta rozumie, że Biblia i natura przedstawiają Ziemię jako kulę.
Zawsze znajdą się ludzie, którzy będą przekręcać znaczenie wersetów – czasem robią to ze szczerej ignorancji, a czasami nie, ale to, co powiedziałem o dwóch rodach: „synów Bożych” i „synów ludzkich”, które to istnieją do dzisiejszego dnia, to sposób zrozumienia Księgi Rodzaju 6, który istniał przez wieki. Zawsze istnieli ludzie wierzący w Boga, jak i ludzie, którzy tkwią w królestwie ciemności.

Świadek
Kiedyś zapytałem Ojca, dlaczego Duch Święty w Księdze Rodzaju 1:2 unosił się nad powierzchnią wód (ziemią)? Odpowiedział mi: „Był świadkiem stworzenia”. Ponownie zapytałem: „Ale dlaczego?” Odpowiedział: „Ponieważ Mojżesz, aby móc to spisać, potrzebował relacji naocznego świadka stworzenia (i pierwszych dni)”.
Duch Święty, Duch Prawdy, jest wiernym i naocznym świadkiem stworzenia i rozwoju człowieka oraz zaangażowania Boga w dzieje ludzkości. Chodzi tu o Boga, człowieka oraz o historię odkupienia. Niesamowita Boża łaska.

Ustaliliśmy więc, że około 1400 r. p.n.e. Mojżesz został poprowadzony do tego, aby opisać, jak z pierwotnej ludzkiej rodziny wierzących w Boga, wyszły dwa rody – wierzących i niewierzących – i jak w wyniku małżeństw pomiędzy nimi, pojawiło się bezbożne, złe, wojownicze potomstwo oraz jak poznanie Boga zaczęło zanikać na ziemi.
Stwórca nie mógł już dłużej stać z boku i musiał zainterweniować, zaczynając od nowa.

Zapomniałem wspomnieć o UFO, czy jesteśmy sami we Wszechświecie itp.
Kiedy byłem nastolatkiem, grupa moich przyjaciół jechała do domu, gdy nagle zaczęło za nimi podążać UFO. Gdziekolwiek skręcili, ono leciało za nimi. W końcu jeden z nich odwrócił się i powiedział: „Wynoś się stąd w imieniu Jezusa!”. UFO natychmiast odleciało i zniknęło.
Jeśli wykluczysz z tego tajne loty sprzętu wojskowego, zjawiska pogodowe, złudzenia optyczne, czynniki psychiczne i emocjonalne oraz wszystkie inne logiczne możliwości, wówczas trzeba rozważyć zjawiska nadprzyrodzone. Wszystko, co jest od Boga, chętnie i szybko nazwie Jezusa Panem. Jeśli jest inaczej, jest to demoniczne. Więc kogo to tak naprawdę obchodzi? Po prostu przejmij nad nim autorytet w imieniu Jezusa, a to będzie musiało odstąpić od ciebie. Nie przejmuj się tym i nie daj się zastraszyć.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

W studium tym omówiliśmy wiele różnych kwestii. Nie chodziło jednak o to, aby zawrzeć wszystkie teorie na temat drugiego buntu aniołów.
Jezus i autorzy Nowego Testamentu nie za wiele czasu poświęcali na kwestie błędnych nauk, skupiając się zamiast tego na wyjaśnianiu, co mówi Pismo Święte. I ja też miałem taki zamiar.
Dzisiaj zamykamy temat. Dziękuję, że wytrwaliście w nim ze mną do tej pory, bo choć może nawet nie macie z tym żadnego problemu, to może okazać się, że ktoś, kogo znacie, może się nad tą kwestią zastanawiać, a nawet wierzyć w błędne nauki.

Kiedy nawracamy się i zaczynamy kierować się wiarą, nie oznacza to, że mamy odrzucić zdrowe myślenie. W rzeczywistości, kiedy patrzysz na wszystko z perspektywy Pana, dostrzegasz, że On kieruje się logiką. Gdy będziesz rozmyślał nad tym wszystkim, weź pod uwagę to, że Bóg Ojciec jest dobry i od niego pochodzi wszelkie dobro oraz błogosławieństwo.

Synowie Boży – pobożna linia ludzkości
W ich żyłach płynęło wiele Bożego życia. Bezbożna linia Kaina rozmnożyła się i w końcu stało się nieuniknione, że obie te grupy musiały wejść ze sobą w kontakt. Rozsądne jest więc założenie, że zauważono wtedy recesywne geny gigantyzmu. Ostatecznie karłowatość i gigantyzm biorą się z zaburzeń kodu genetycznego, a olbrzymy w tamtych czasach, podobnie jak w czasach Dawida i Goliata, byli bardzo brutalnymi wojownikami, którzy nienawidzili Boga.

Z tego powodu werset 5 mówi, że Bóg widział, „że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe” i że rozwój tej grupy ludzkości powodował zanikanie poznania Boga na Ziemi.
Wspomnę również werset 12. Bóg mówi: „I spojrzał Bóg na ziemię, a oto była skażona, gdyż wszelkie ciało skaziło drogę swoją na ziemi”. Zauważmy, że nie ma tu żadnego odniesienia do aniołów, ponieważ nie było żadnego drugiego buntu. Boży gniew był skierowany na człowieka, który skaził Jego drogi. Mieszane małżeństwa (bożych i ludzkich rodzin) sprawiały, że poznanie Boga mogło ostatecznie zaniknąć.

Jeśli wierzysz, że w czasach Noego doszło do drugiego buntu aniołów, to musisz wierzyć, że to aniołowie zainicjowali kontakty z ludźmi, więc Bóg musiałby swój gniew wylać na aniołów, którzy byliby w tym przypadku ofiarami, a nie na ludzi. Jednak tekst wyraźnie stwierdza, że Bóg był zły na człowieka – dotknięty jego złym postępowaniem. Jego sąd skierowany był przeciwko człowiekowi i temu, że „wszelkie ciało skaziło drogę swoją na ziemi”, a nie przeciwko aniołom.