Category Archives: Nor’west Prophetic

Northwest Prophetic
Werset ten znajduje się w Księdze Przysłów, w rozdziale 27, który mówi.
Chcę dokonać lekkiej dekonstrukcji tego wersetu. Nie, bardziej chodzi o to, że chcę dokonać dekonstrukcji tego, w jaki sposób zostałem obrzucony… eee… nauczony tego.
Druga połowa tego zdania jest często używana w studiach biblijnych, kazaniach i tym podobnych: „Nie chwal samego siebie” to całkiem dobra rada.
Ale ani razu nie słyszałem, by głoszono pierwszą połowę: „Niech inny cię chwali”.
Innymi słowy, gdy ktoś zauważy, że wykonałeś świetną robotę, niezależnie od tego, czy jest to prowadzenie nabożeństwa, czy szorowanie toalet, nie zbywaj tego. Pozwól się pochwalić.
Kiedy słyszę: „To nie ja, to Jezus”, chce mi się wymiotować. „Nie, było dobrze, ale nie aż tak”. Naprawdę męczą mnie religijne bzdury, którymi ludzie reagują na komplementy.
A potem przypominam sobie, że nie, oni są po prostu ofiarami kiepskiego kaznodziejstwa. Spędzili zbyt wiele czasu w środowisku, w którym uczono ich, że są zepsutymi grzesznikami, a nie, że są sławnymi synami Najwyższego!
Niektórzy ludzie są bardziej dyskretni. „Chwała Bogu!” „Czyż Bóg nie jest dobry?”
Cóż, tak, ale teraz mówię o tobie: robisz to naprawdę dobrze. Dziękujemy za podzielenie się z nami tym darem od Boga.
A oto dlaczego jest to ważne: jeśli jesteś naprawdę utalentowany w tym, jeśli jesteś naprawdę dobry, jeśli nosisz w sobie łaskę Boga, aby zrobić tę rzecz, to wszyscy potrzebujemy, abyś to zrobił.
Jeśli naprawdę jesteś utalentowanym autorem piosenek, to pisz piosenki i przestańmy kłamać na temat tego, czy są one dobre, czy nie.
Jeśli jesteś facetem ustawiającym krzesła i zamykającym drzwi, to rób to! Przyznaj, że jest to coś, w czym jesteś dobry.
Z dwóch powodów:

• Jest napisane: „Niech inny cię chwali”. Jeśli nie pozwolisz mi cię chwalić, nie będę mógł wypełnić mojej części umowy. Ale co ważniejsze,
• Jeśli nie zrobisz tej rzeczy, w której jesteś tak utalentowany, ktoś inny będzie musiał to zrobić, ktoś z mniejszym talentem niż ty, może ktoś z większą ambicją niż ty. I wszyscy będziemy musieli zapłacić cenę za ten kompromis.
• Jest wielu muzyków uwielbienia, którzy tak naprawdę nie mają talentu, ale facet, który go miał, stał się zadufany w sobie i przestał to robić, „aby zachować pokorę”.
• Wielu dobrych pastorów nie zajmuje swojego miejsca, ponieważ są zajęci zarobkową pracą.

Jasne, nie chodź i nie mów światu, jaki jesteś dobry. Ale nie udawaj, że nie jesteś dobry w rzeczach, do których masz dar. Niech ludzie cię chwalą. Potwierdź swój dar. Czerp radość ze swojego daru.
Potrzebujemy, abyś pracował w miejscu, w którym Bóg naprawdę cię obdarzył, nawet jeśli (zwłaszcza jeśli) jest to rodzaj rzeczy, w której inni zobaczą, jak błyszczysz.
Niech inni cię chwalą. Zaakceptuj to. Chodź w tym. Świętuj to.
A teraz rób to, do czego zostałeś powołany!

Przetłumaczono z DeepL.com (wersja darmowa)

Według Jezusa, Jan miał całkiem solidną służbę.
„(26) Ale coście wyszli widzieć? Proroka? Owszem, powiadam wam, i więcej niż proroka. (27) To jest ten, o którym napisano: Oto posyłam posłańca mego przed tobą, który przygotuje drogę twoją przed tobą. (28) Powiadam wam: Nikt z tych, którzy się z niewiast narodzili, nie jest większy od Jana” (Łk 7).

Wydaje mi się, że jeśli Syn Boży opisuje cię jako największego proroka w historii świata, to prawdopodobnie jest to posługa, której można zaufać. Ale Jezus poszedł dalej, nazywając go Eliaszem.
„(13) Albowiem wszyscy prorocy i zakon prorokowali aż do Jana; (14) jeżeli zaś chcecie to przyjąć, on jest Eliaszem, który miał przyjść” [Mt 11].
Jezus identyfikował Jana jako wypełnienie Malachiasza 3: „(23) Oto Ja poślę wam proroka Eliasza, zanim przyjdzie wielki i straszny dzień Pana,”, proroka, na którego czekał cały naród.
To Jan Chrzciciel z punktu widzenia Jezusa. Patrząc na jego życie z jego własnej perspektywy, widzimy inny obraz „(19) A takie jest świadectwo Jana, gdy Żydzi z Jerozolimy wysłali do niego kapłanów i lewitów, aby go zapytali: Kim ty jesteś? (20) I wyznał, a nie zaprzeczył, i oświadczył: Ja nie jestem Chrystusem. (21) I zapytali go: Kim więc? Eliaszem jesteś? A on odrzekł: Nie jestem. Prorokiem jesteś? I odpowiedział: Nie. (22) Rzekli mu więc: Kim jesteś? Musimy dać odpowiedź tym, którzy nas posłali. Cóż powiadasz sam o sobie? (23) Rzekł: Ja jestem głosem wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pana, jak powiedział Izajasz prorok. (24) A wysłańcy byli z faryzeuszów. (25) I pytając go, rzekli mu: Czemu więc chrzcisz, jeśli nie jesteś Mesjaszem ani Eliaszem, ani prorokiem? (26) Odpowiedział im Jan, mówiąc: Ja chrzczę wodą, ale pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie; (27) to Ten, który przyjdzie po mnie i któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka sandałów jego” (J 1).

Wielu ludzi nie rozumiało Jana Chrzciciela, a sam Jan był jednym z nich.
Jan rozumiał część roli, którą wypełniał. Wiedział, że przygotowuje drogę dla Mesjasza, ale nie zdawał sobie sprawy, że wypełnia jedno z bardziej oczekiwanych proroctw Starego Testamentu.
W rzeczywistości Jan zastanawiał się nawet, czy całkowicie zawiódł w tej części swojej posługi, którą rozumiał, w pewnym momencie wysyłając swoich uczniów, aby zapytali Jezusa: „(19) Czy Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też innego oczekiwać mamy? ” ( Łk 7:19).
Jest to człowiek, którego Mesjasz, Wcielony Syn Boży, opisał jako: „Nikt z tych, którzy się z niewiast narodzili, nie jest większy od Jana”.
Zastanawiałem się ostatnio nad tymi stwierdzeniami o Janie i zdałem sobie sprawę: „Jeśli Jan może tak bardzo tęsknić, to my również. Jeśli Jan zrozumiał tylko część tego, co robił, a nawet nie był tego pewien, to jak często, zastanawiam się, nie rozumiemy wpływu, jaki mamy na świat, na życie wokół nas. Czy brakuje nam szerszej perspektywy?”
Rzeczywistość jest taka, że tak naprawdę nie zrozumiemy – nie możemy zrozumieć – naszej skuteczności w naszym życiu tutaj na ziemi, dopóki nie zobaczymy jej z Bożej perspektywy. Odnoszę się do tego dnia jako Dnia Wielkiego Ekranu, kiedy faktycznie zobaczymy wyniki naszej życiowej pracy i spotkamy ludzi, na których życie wpłynęliśmy.
Do tego czasu „widzimy przez ciemną szybę” i brakuje nam pełnego obrazu. Zalecam, abyśmy nie tracili czasu na zastanawianie się nad skutecznością naszej służby. On polecił nam „utkwić wzrok w Jezusie, twórcy i dokończycielu wiary”.

Przetłumaczono z DeepL.com (wersja darmowa)

Al Mack
(również: pilgrimgram.com
na PoznajPana: PilgrimGram )

„A kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i napomnieniu, i pocieszeniu” (1Kor 14:3).
Przeżuwam ten wers od paru miesięcy i chciałbym się was zaprosić do przetwarzania go razem ze mną. Na najbardziej fundamentalnym poziomie, taki jest właśnie cel proroczego daru: zbudowanie, zachęta i pociecha, co najmniej tak to działa naszym Nowym Przymierzu (starotestamentowi prorocy funkcjonowali oczywiście na innej podstawie.)
Gdy uczyłem się w szkole greki, dowiedziałem się, że w tym języku to ostatni punkt z rzeczy kolejno wymienianych jest ważny.
(Cztery wersy wcześniej mamy do czynienia z wyraźnym przykładem tego: „A teraz pozostaje wiara, nadziej i miłość, te trzy, a z nich najważniejsza jest miłość. To, co najważniejsze, wymieniane jest jako ostatnie.)

W taki właśnie sposób przeważnie radzimy sobie z proroczym darem, a szczególnie wtedy, gdy szkolimy ludzi w proroctwie: „Utrzymujcie prorocze słowo w zakresie budowania, zachęty i pociechy”, po czym szybko dodajemy: „Zawsze unikajcie osądu, prorokowania jakichś relacji”.

Spójrzmy niemniej na te trzy cele proroczego dary nieco bliżej.
Paweł korzystając z greki do wyrażenia „pociechy” używa wyrazu „paramythia” i jednym z kluczowych znaczeń jest to, czego się spodziewamy – opisuje mowę, której celem jest „uspokojenie i pocieszenie”. Tego uczymy w proroctwie.
Innym znaczeniem „paramythia”, w szczególności tak, jak jest to używane w innych greckich pismach, jest idea „przekonywania” czy „pobudzania i inspirowania”. Korzystamy tutaj z pism Platona, Sokratesa, czy Józefa Flawiusza, ponieważ akurat ten wyraz jest użyty jeden jedyny raz w Biblii i nie da się uzyskać pomocy szukając go w innych miejscach. „Przekonywanie, pobudzanie i inspirowanie”. (Ponieważ jest to publikowane w mediach społecznościowych, wydaje się, że muszę tutaj dodać, że nie ma to żadnego seksualnego kontekstu.)

61 rozdział Księgi Izajasza zaczyna się następująco:
„Duch Wszechmocnego, Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie, abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym ogłosił rok łaski Pana …”

Jest to dobrze nam znana część tekstu, który cytuje Jezus, gdy zaczynał swoją publiczną służbę (Łk 4). W ten sposób przedstawił się: „Taki jest zakres mojej pracy na następne 3.5 roku. Taki będzie pośród was Mesjasz”. Cytowany przez Niego fragment idzie dalej, a jednak Jezus zatrzymuje się w środku zdania. Nie mam pojęcia jak wiele słyszałem kazań – i zgadzam się z nimi – mówiących: „Jest tak dlatego, że jeszcze nie była pora na następną część”, o której czytamy:

„… i dzień pomsty naszego Boga, abym pocieszył wszystkich zasmuconych, abym dał płaczącym nad Syjonem zawój zamiast popiołu, olejek radości zamiast szaty żałobnej, pieśń pochwalną zamiast ducha zwątpienia. I będą ich zwać dębami sprawiedliwości, szczepem Pana ku Jego wsławieniu”.

Oczywiście, nie żyjemy w czasach Mesjasza, w dniach Jego ziemskiej służby. Zastanawiam się czy teraz jesteśmy już nieco bliżej „dnia gniewu naszego Boga”?
Spójrzmy na to, w jaki sposób ten wers definiuje Bożą zemstę. Tekst posuwa się dalej i opisuje Bożą zemstę:

• abym pocieszył wszystkich zasmuconych,
• abym dał płaczącym nad Syjonem
• (dał im) zawój zamiast popiołu,
• (dał im) olejek radości zamiast szaty żałobnej,
• (dał im) pieśń pochwalną zamiast ducha zwątpienia.

Skutkiem tego będzie to, że będą ich zwać:

• dębami sprawiedliwości,
• szczepem Pana
• ku Jego wsławieniu.

W taki sposób Izajasz opisuje „dzień zemsty naszego Boga”; pociecha, zaspokojenie, błogosławienie ofiar, aż zostaną mocno utwierdzeni i będą ukazywać Jego chwałę.

Hm… wierzę, że źle zrozumieliśmy Bożą zemstę.