Category Archives: Książki

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11_Chrystus ogłasza, że sam nie jest pod prawem Rozdział_12 Chrystus jest Panem sabatu Rozdział_13 Trwałe na wieki słowa Chrystusa Rozdział_14 Chrystus uczy nowotestamentowego objawienia Boga Rozdział_15

Rozdział 12

Zachowywanie Sabatu było ważne w Prawie Mojżeszowym

Wydaje się, że zachowywanie Sabatu było ważnym aspektem Prawa Mojżeszowego. W czasach, gdy Izrael znajdował się pod przywództwem Mojżesza, naruszenie Sabatu narażało na karę śmierci.

„A gdy synowie izraelscy przebywali na pustyni, napotkali człowieka, zbierającego drwa w dzień sabatu. Ci, którzy go napotkali zbierającego drwa, przyprowadzili go do Mojżesza i Aarona oraz do całego zboru. I osadzili go pod strażą, gdyż jeszcze nie było rozstrzygnięte, co ma się z nim uczynić. I rzekł Pan do Mojżesza: Mąż ten poniesie śmierć. Niech cały zbór go ukamienuje poza obozem. I wyprowadził go cały zbór poza obóz, i ukamienowali go, i umarł, jak Pan nakazał Mojżeszowi” (Nu 15:32-36)

Nie znajdujemy tu wyjaśnienia, dlaczego ten człowiek zbierał drewno. W najgorszym wypadku mogło być po to, aby je sprzedać za pieniądze, a najlepszym, że potrzebował go na ogrzanie rodziny bądź przygotowanie jedzenia. W każdym wypadku złamał Prawo i dlatego zginął. Oto jaki komentarz znajdujemy w Prawie.

„Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach” (Ex 20:8-10).

Kilka rozdziałów dalej kara śmierci zostaje dodana za naruszenie Prawa Sabatu.

„Przestrzegajcie, więc sabatu, bo jest dla was święty. Kto go znieważy, poniesie śmierć, gdyż każdy, kto wykonuje weń jakąkolwiek pracę, będzie wytracony spośród swego ludu. Sześć dni będzie się pracować, ale w dniu siódmym będzie sabat, dzień całkowitego odpoczynku, poświęcony Panu. Każdy, kto w dniu sabatu wykona jakąkolwiek pracę, poniesie śmierć” (Ex 31:14-15).

Zwroty: „nie będzie wykonywać żadnej pracy” i „wykona jakąkolwiek pracę” wydają się być równie jasne jak „całkowicie odpocząć”.

Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11_Chrystus ogłasza, że sam nie jest pod prawem Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Chrystus i podatek świątynny

Czy Chrystus sam uważał, że znajduje się pod Prawem? Postawa jaką Chrystus miał wobec poddania Prawu jest pokazana w różnorodny sposób. Na przykład, gdy zostaje skonfrontowany do poddania się Prawu, kiedy przychodzi zbierający podatek, aby pobrać Podatek Świątynny. W tej sytuacji Prawo nakazywało, aby podatek był płacony przez każdego mężczyznę powyżej 20 roku życia. Takie jest przykazanie w Prawie Mojżeszowym:

„I rzekł Pan do Mojżesza te słowa: Gdy będziesz liczył synów izraelskich, podlegających spisowi, każdy złoży dla Pana okup za swoje życie podczas spisu, aby nie spadła na nich jakaś plaga, gdy będą spisywani. A to niech da każdy, kto podlega spisowi: Pół sykla według sykla świątynnego, a sykl to dwadzieścia gerów. Pół sykla wynosi więc dar ofiarny dla Pana. Każdy, kto podlega spisowi, od dwudziestego roku życia wzwyż, niech da dar ofiarny dla Pana. Bogaty nie da więcej, a ubogi nie da mniej niż pół sykla jako dar ofiarny dla Pana, na okup za wasze życie. Weźmiesz te pieniądze jako przebłaganie od synów izraelskich i przeznaczysz je na służbę przy Namiocie Zgromadzenia. Będzie to dla synów izraelskich na pamiątkę przed Panem okupem za wasze życie” (Gen 30:11-16).

Przywódcy świątyni odkryli, w jaki sposób, wykorzystując to prawo, zarabiać pieniądze. Spis ludności był dokonywany corocznie po to, aby zarabiać pieniądze na świątynię. O ile wykorzystanie tego fragmentu wydaje się być wątpliwe, podatek był wymagany. W Ewangelii Mateusza poborca podatkowy przyszedł, aby pobrać podatek na rzecz świątyni zgodnie z Prawem. Oto, co się wydarzyło:

A gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy dwudrachmowego podatku i rzekli: Nauczyciel wasz nie płaci dwu drachm? Rzecze Piotr: Owszem. A gdy wchodził do domu, uprzedził go Jezus, mówiąc: Jak ci się wydaje, Szymonie? Od kogo królowie ziemi pobierają cło lub czynsz? Od synów własnych czy od obcych? A on rzekł: Od obcych. Na to Jezus: A zatem synowie są wolni. Ale żebyśmy ich nie zgorszyli, idź nad morze, zarzuć wędkę i weź pierwszą złowioną rybę, otwórz jej pyszczek, a znajdziesz stater; tego zabierz i daj im za mnie i za siebie (Mt 17:24-27).

W wyniku zaistniałej sytuacji Chrystus zadaje Piotrowi ważne pytanie o to, kto jest poddany podatkowi. Pyta go czy królewski podatek dotyczy ich rodziny, czy obcych. Oczywiście, że królowie obciążają podatkiem tylko obcych. Członkowie rodziny króla zawsze są zwolnieni z podatku. Ponieważ Chrystus i Piotr byli dziećmi Boga (który jest prawdziwym Królem), byli zwolnieni z tego podatku nakładanego przez Prawo. Niemniej, ponieważ poborcy nie rozumieli tego, Chrystus płaci ten podatek, aby ich nie zgorszyć.

Chrystus objął tym pytaniem Piotra, dwukrotnie używając wyrazu „my” i używając liczby mnogiej „synowie”. Oznacza to, że Piotr już był synem Bożym, synem Króla. Ma to miejsce przed Pięćdziesiątnicą i przed śmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusa. Ponownie widzimy „zaliczkę łaski” w działaniu.

Podatek świątynny był płacony jako akt posłuszeństwa Prawu Mojżeszowemu. Nikt będący pod Prawem nie był zwolniony z niego. Ponieważ Chrystus mówi, że zarówno On sam jak i Piotr są zwolnieni, oznacza to, że nie byli pod Prawem ani nie byli poddani Prawu. Chrystus zapłacił ten podatek nie dlatego, że prawo Mu to nakazywało, lecz po to, aby uniknąć zgorszenia Żydów, by tego nie zrozumieli

Zasada poddania Prawu w szczególnych sytuacjach, aby uniknąć zgorszenia, jest czasami widoczna w życiu i służbie apostoła Pawła (Dz 16:1-3, 21:23-26, Rzm 14:19-21,1 Kor 9:20). Sugeruje to, że w sytuacjach, gdy wydaje się, ze Chrystus poddaje się prawu, to Jego rzeczywistym celem może być uniknięcie niepotrzebnego zgorszenia.

  Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Pierwsze dwa fragmenty, które powodują zamieszanie

Rozpowszechnione, choć błędne jest przekonanie, że Chrystus w czasie Swojej służby działał pod prawem Mojżeszowym.

Duża ilość argumentów zaprzecza tej idei. Mamy wiele wspaniałych powodów, aby wierzyć, że Chrystus w doskonały sposób pokazywał w Ewangeliach łaskę. Mam nadzieję, że do tej pory przedstawiłem wystarczającą ilość dowodów na to, że istnieją poważne problemy z odrzuceniem Chrystusowego nauczania, jako będącego „pod Prawem”.

Ludzie, którzy twierdzą, że Chrystus działa pod Prawem, kierują się do dwóch szczególnych fragmentów. Pierwszy z nich znajdujemy w Ewangelii Łukasza 16:16-17, a drugi – w Ewangelii Mateusza 5:17-20. W tym rozdziale zajmiemy się szczegółowym zbadaniem tych fragmentów, aby pokazać, że są błędnie rozumiane. Udowodnimy, że Chrystus nie uczy Swoich uczniów stosowania Prawa Mojżeszowego. W pierwszym z tych dwóch fragmentów, Chrystus tak mówi o Prawie i Prorokach:

„Do czasów Jana był zakon i prorocy, od tego czasu jest zwiastowane Królestwo Boże i każdy się do niego gwałtem wdziera. Lecz łatwiej jest niebu i ziemi przeminąć, niż przepaść jednej kresce z zakonu” (Lu 16:16-17).

Chrystus zdecydowanie wypowiadał się w kilku miejscach o Prawie. Podobnie jak w całym Piśmie, aby właściwe je zrozumieć należy wziąć pod uwagę kontekst. Do chwili pojawienia się Jana Chrzciciela głoszone było Prawo i Prorocy. Zgodnie z tym, co mówi Chrystus, Jan nie głosił Prawa i Proroków. Jan głosił Królestwo Boże. Dodatkowo Chrystus i Jego uczniowie, zarówno w Ewangeliach jak i po Pięćdziesiątnicy, głosili Królestwo. Chrystus również nie głosi prawa.

W powyższym wersie Chrystus mówi, że Prawo nie przeminęło i nic z niego nie zawiodło. To właśnie wprowadziło nieco zamieszania. Chrystus nie mówi tutaj, że głosi Prawo bądź, że jest pod Prawem. Mówi tylko, że Prawo nadal funkcjonuje.

  Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Przebaczenie grzechów przez wiarę przed Pięćdziesiątnicą.

Ewangelie pokazują, że Chrystus udziela przebaczenia grzechów również przez wiarę. Gdyby Chrystus był pod Prawem, bądź głosił Prawo, nie mógłby tego rozbić. Gdyby był pod Prawem czy promował Prawo, mówiłby tym ludziom, aby przyjmowali przebaczenie przez składanie ofiar zgodnie z Prawem. Za każdym razem, gdy Chrystus przebacza na podstawie wiary, wskazuje to na fakt, że w Ewangeliach demonstrowana jest łaska.

W jednym z fragmentów, gdzie Chrystus uzdrawia pewnego mężczyznę, przebacza mu również grzechy. W tej sytuacji, czterech mężczyzn pokonuje przeciwności i przynosi swego przyjaciela do Chrystusa. Ich upór i niechęć do poddania się pokazuje ich wiarę i widać z opisu, że Chrystus zwrócił na nią uwagę . Czytamy:

(Chrystus) widząc ich wiarę, powiedział: „Przyjacielu, przebaczono ci twoje grzechy” (Ł 5:20).

Ten człowiek został uzdrowiony i przebaczone zostały mu również jego grzechy. Prawo wymagało odpowiednich ofiar, lecz Chrystus przebaczył grzechy przez wiarę. Z całą pewnością jest to Nowe Przymierze. Chrystus przebaczył grzechy wyprzedzając dzieło Krzyża. Ponownie widzimy, że Ojciec udziela przebaczenia na podstawie Krzyża, lecz również przed Krzyżem. Jest udzielana „zaliczka łaski” i widzimy to wielokrotnie w Ewangeliach.

Zbawieni przez wiarę przed Pięćdziesiątnicą

Przebaczenie grzechów z łaski przez wiarę jest widoczne również w innym fragmentach Ewangelii. Na przykład, Jezus mówi do kobiety, która namaściła Jego stopy drogim olejkiem takie słowa:

„Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje. (48). I rzekł do niej: Odpuszczone są grzechy twoje. I zaczęli współbiesiadnicy rozważać w sobie: Któż to jest ten, który nawet grzechy odpuszcza? (50) I powiedział do kobiety: Wiara twoja zbawiła cię, idź w pokoju” (Łk 7:47b-50).

Chrystus przebaczył tej kobiecie jej liczne grzechy i powiedział, że to jej wiara zbawiła ją. „Zbawiła” jest tutaj tłumaczone z greckiego „sozo”. Jest to ten sam wyraz, który jest używany przez apostoła Pawła i innych w Listach. Paweł używa tego samego greckiego „sozo” tutaj:

„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar” (Ef 2:8).

Chrystus powiedział, że zbawiła ją jej wiara. Paweł mówi, że wierzący są zbawieni przez wiarę, mówi, że jesteśmy zbawieni z łaski przez wiarę. Nie ma tutaj instrukcji czy zachęty do przestrzegania prawa, aby otrzymać przebaczenie. Łaska jest ponownie widoczna w Ewangeliach.

Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

W Ewangeliach znajduje się ponad 100 odniesień do wiary – wierzenia

Apostoł Paweł naucza, że: „Prawo nie jest z wiary” (Gal. 3:12). Gdyby Chrystus nauczał Prawa, bądź był pod Prawem, to nie powinno być licznych odniesień do wiary w Ewangeliach. Na szczęście, w sumie w Ewangeliach istnieje około 150 odniesień do „wiary” czy „wierzenia”. Jest to oczywistym zaprzeczeniem koncepcji, jakoby w Ewangeliach promowane było Prawo. Tak naprawdę, sprowadza się to do ponad setki sprzeczności. Stanowi to zdecydowany dowód na to, że Ewangelie mówią o przyjmowaniu łaski przez wiarę i mają więcej wspólnego z listami Nowego Testamentu niż z Prawem Mojżeszowym.

Chrystus naucza na temat wiary korzystając z drzewa figowego

Chrystus często wykorzystuje różne okazje, aby nauczać Swoich uczniów o wierze. W sytuacji, w której drzewo figowe uschło wskutek Jego przekleństwa, Jezus reaguje na zdziwienie uczniów słowami:

„Zaprawdę powiadam wam, jeślibyście mieli wiarę i nie wątpili, nie tylko to, co się stało z drzewem figowym, uczynicie, ale gdybyście i tej górze rzekli: Wznieś się i rzuć do morza, stanie się tak” (Mt. 21:21b oraz Mk. 11:23-24)

Nie mówi im, że ta nadnaturalna umiejętność, którą zademonstrował jest dostępna przez uczynki Prawa. Mówi, że jest dla nich dostępna przez wiarę.

Chrystus naucza na temat wiary, aby przebaczać

W pewnej sytuacji Chrystus naucza Swoich uczniów, aby wielokrotnie przebaczali tym, którzy zgrzeszyli przeciwko nim. Uczniowie odpowiadają na to wyzwanie, mówiąc:

„Przydaj nam wiary. A Pan rzekł: Jeślibyście mieli wiarę jak ziarno gorczyczne, i rzeklibyście do tego figowca: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, usłuchałby was” (Lu 17: 5b-6).

Prawo nie wymaga od nikogo przebaczania za cokolwiek. W prawie jedynie Bóg przebacza, lecz nie nakazuje tego robić nikomu innemu. Przebaczanie innym jest sprawą wiary, jest okazaniem łaski i jest nauczaniem Nowego Przymierza zarówno przed jak i po Pięćdziesiątnicy. Nauczanie o tym, że Jego uczniowie muszą przebaczać innym jest wypełnieniem i dokończeniem Prawa Mojżeszowego przez Chrystusa.

  Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeiach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Chrystus kładzie nacisk na wiarę

Apostoł Paweł pisze w Liście do Galacjan 3:12, że „… Prawo nie jest z wiary”. Skoro Prawo nie jest z wiary to bardzo silny nacisk na wiarę w nauczaniu i służbie Jezusa Chrystusa w Ewangeliach pokazuje, że nie działa On po Prawem, lecz pod łaską.

Silny nacisk kładziony przez Chrystusa na wiarę nie jest czymś zaledwie widocznym w Ewangeliach. Na przykład: Chrystus uzdrawia chorych przez wiarę. Zwraca uwagę na ich wiarę, lecz nigdy nie zachęca ich do posłuszeństwa Prawu. Ewangelie zapisują słowa Chrystusa: „Twoja wiara uzdrowiła cię”, czy coś podobnego 18 razy w różnych sytuacjach uzdrowień, gdy zdarzają się uzdrowienia. Każde odniesienie do uzdrowienia czy zbawienia dokonanego przez Chrystusa przez wiarę jest zaprzeczeniem idei, jakoby Chrystus działał pod Prawem czy głosił Prawo. Jasne jest, że Chrystus okazywał łaskę przez wiarę w taki sam sposób, w jaki jest okazywana po Pięćdziesiątnicy.

Wielka wiara setnika

Na przykład: Chrystus spotkał rzymskiego setnika, który wierzył, że Chrystus może uzdrowić jego chorego sługę. Po krótkiej, choć odkrywczej rozmowie z setnikiem, Jezus powiedział do niego:

“U nikogo w Izraelu nie znalazłem takiej wiary” (Mt 8:10a) (Lu 7:9).

A kilka wersów dalej mówi:

„I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie” (Mt 8:13).

W tych dwóch wersach użyty został wyraz „wiara” i „wierzyć”. W grece oba te wyrazy mają ten sam źródłosłów. Rzeczownik „wiara” to „pistis”, a czasownik „wierzyć” to „pisteuo”. Wierzyć to mieć wiarę. Mieć wiarę – to wierzyć. Oznaczają one dokładnie to samo. Oczywiście, Chrystus kładzie nacisk na to, co On uważa za ważne. O ile Prawo zawierało ustalenia dla pogan, którzy mieli je przyjąć, Chrystus nie zachęca tego poganina do trzymania się Prawa Mojżesza.

Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

 Przesłanie Królestwa jest Ewangelią Łaski

Łukasz zapisał to, że Paweł głosił Królestwo. To przesłanie było nazywane również „ewangelią łaski Bożej” (Dz 20:24-25). Teologia łaski nie została zapoczątkowana przez apostoła Pawła. Nauczanie o łasce i nadnaturalne demonstracje łaski zapoczątkował Jezus Chrystus. Ten sam Zmartwychwstały Chrystus, który uczył Swoich uczniów o Królestwie w Ewangeliach przed Pięćdziesiątnicą, objawił się Pawłowi na drodze do Damaszku i dał mu objawienie łaski. Zmartwychwstały Chrystus nie zaprzeczał samemu Sobie, ani nie odkrywał łaski po Swoim Zmartwychwstaniu.

Idea jakoby Chrystus w Ewangeliach wyrażał Prawo, a nie łaskę, stoi w poważnej sprzeczności z tym, co faktycznie Ewangelie mówią o Chrystusie, a często mówią o łasce Chrystusa. Łaska sprawiła, że Chrystus został nadnaturalnie poczęty przez dziewicę. Łaska była okazywana przez Chrystusa, gdy uzdrawiał chorych. Chrystus nauczał o łasce w Ewangeliach. Cały wyraz Jego życia i służby w Ewangeliach jest określany przez ich autorów jako łaska.

Tłumacze ukrywają niektóre miejsca występowania wyrazu „łaska” w Ewangeliach

Tłumacze ukryli kilka miejsc, w których występuje wyraz „łaska” w Ewangeliach. Gdyby byli bardziej konsekwentni w tłumaczeniu różnych form „charis” jako „łaska” to łaska wyrażana w Ewangeliach byłaby bardziej oczywista.

„Charis” jest rzeczownikiem tłumaczonym jako „łaska”, lecz mamy w Ewangeliach jeszcze jeden podobny grecki wyraz odpowiadający „łasce” i jest to „charizomai”. Ten wyraz znaczy dosłownie „okazywać łaskę”.

Continue reading →