Category Archives: Książki

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Ewangelia głoszona przed i po Pięćdziesiątnicy

Jan Chrzciciel, Pan Jezus Chrystus, dwunastu i siedemdziesięciu uczniów, wszyscy głosili Królestwo przed Pięćdziesiątnicą. Zmartwychwstały Chrystus nakazał, aby Królestwo było głoszone i spędził 40 dni na ziemi mówiąc do Swoich uczniów o Królestwie. Ewangelista Filip i Apostoł Piotr oraz Jan głosili Królestwo również po Pięćdziesiątnicy. Przesłanie, które znajduje się w Ewangeliach jest tym samym przesłaniem, które znajdujemy u uczniów Jezusa Chrystusa po Pięćdziesiątnicy.

Przesłaniem Pawła jest Królestwo Boże

Niektórzy błędnie nauczali, twierdząc, że Prawo Mojżeszowe było głoszone w Ewangeliach, a następnie łaska po Pięćdziesiątnicy, jednakże jest to po prostu nieprawda. Błędnie nauczają, że przesłanie apostoła Pawła różniło się od tego z Ewangelii, co również nie jest prawdą. Łukasz, jeden z najbliższych Pawłowi uczniów, pisze, że w czasie swojej posługi w pobliżu Efezu Paweł głosił Królestwo. Czytamy:

„Odtąd przez okres trzech miesięcy (Paweł) chodził do synagogi, prowadząc śmiałe rozmowy i przekonując o Królestwie Bożym” (Dz 19:8).

Paweł mówił o Królestwie Bożym. Gdy wzrósł opór Żydów z Efezu przeciwko głoszeniu Królestwa Bożego, Paweł przeniósł swoją służbę do innego miejsca. Następne dwa wersy opisują tą przeprowadzkę:

(Paweł) „zerwał z nimi, odłączył uczniów i począł codziennie nauczać w szkole Tyranosa. I działo się to przez dwa lata, tak, że wszyscy mieszkańcy Azji, Żydzi i Grecy, mogli usłyszeć Słowo Pańskie” (Dz 19:9b:10).

Paweł głosił Królestwo, Słowo Pański i Łaskę

Wszyscy mieszkańcy Azji usłyszeli „słowo Pańskie”. Ponownie widzimy, że przesłanie Królestwa Bożego jest również nazywane „słowem Pańskim”. „Słowo Pańskie” jest dokładnie tym samym przesłaniem, które głosił Pan Jezus Chrystus przed Swoim Krzyżem i później. Paweł głosił to samo co Jezus i Jego uczniowie zarówno przed jak i po Pięćdziesiątnicy.

W następnym rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy, jak Paweł określa swoją służbę, mówiąc do starszych efeskich:

„… służby, którą przyjąłem od Pana Jezusa, żeby składać świadectwo o ewangelii łaski Bożej. A teraz oto wiem, że już nigdy nie będziecie oglądali oblicza mojego wy wszyscy, wśród których bywałem, głosząc Królestwo Boże” (Dz 20:24b-25). .

Tutaj Paweł mówi, że składał świadectwo o „ewangelii łaski Bożej”. W następnym zdaniu, mówi o swojej działalności jako o „głoszeniu Królestwa”. Deklaruje więc, że „głoszenie Królestwa” jest tym samym, co głoszenie „Ewangelii łaski Bożej”.

Paweł głosi to samo przesłanie, które głosił Jezus Chrystus przed Pięćdziesiątnicą. To przesłanie mówiło o łasce zarówno przed jak i po Pięćdziesiątnicy. Twierdzić, że Ewangelia Królestwa nie mówi o łasce (a raczej o Prawie), nie zgadzałoby się z apostołem Pawłem. Ewangelia Królestwa, którą przepełnione są Ewangelie, zawsze mówi o łasce i nigdy nie dotyczyła Prawa.

Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo

Chrystus wysyła uczniów, aby głosili Królestwo

W ewangeliach czytamy, jak Chrystus wysyła Swoich dwunastu uczniów I nakazuje im głosić Królestwo tak samo, jak on to robił. Mówi im:

„A idąc, głoście wieść: Przybliżyło się Królestwo Niebios. Chorych uzdrawiajcie, umarłych wskrzeszajcie, trędowatych oczyszczajcie, demony wyganiajcie; darmo wzięliście, darmo dawajcie” (Mt 10:7-8).

Chrystus powiedział Dwunastu, aby głosili dokładnie to samo przesłanie Królestwa, które On sam głosił i aby czynili te same nadnaturalne uczynki. Nie posłał ich, aby głosili Prawo. Ewangelie potwierdzają, że ci uczniowie uzdrawiali chorych, wypędzali demony i głosili Królestwo, nie rejestrują jednak, żeby głosili Prawo. Jest to, to samo przesłanie i te same nadnaturalne czynny, o które uczniowie głosili i które wykonywali po Pięćdziesiątnicy.

Również Łukasz stwierdza, że Chrystus wysłał uczniów w taki sam sposób. Mieli głosić to samo przesłanie Królestwa, które słyszeli od Chrystusa.

„I zwoławszy dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi demonami i moc uzdrawiania chorób. I posłał ich, aby głosili Królestwo Boże i uzdrawiali” (Łu 9:1-2).

Ponownie widzimy, że dwunastu uczniów nie zostało posłanych, aby głosić Prawo.

  Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo

Jak zauważono w poprzednim rozdziale na początku Ewangelii Mateusza, Jan Chrzciciel głosił Królestwo Boże. Nie głosił Prawa. Mateusz zapisuje słowa Jana Chrzciciela:

Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios. (Mt. 3:2)

Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głosili identyczne przesłanie o Królestwie. Chrystus nie głosił Prawa i Proroków, lecz głosił Królestwo Boże. Mateusz odnotowuje to, że Jezus Chrystus głosił identyczne przesłanie, co Jan Chrzciciel. Czytamy:

Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios. (Mt. 4:17)

O ile Jezus Chrystus mógł wspominać czasami o prawie, podobnie jak robił apostoł Paweł, uważne zbadanie tego wykazuje, że Prawo nie było Jego przesłaniem. Chrystus konsekwentnie głosił Królestwo. Chrystus zapowiedział, że tak będzie, gdy mówił o Janie Chrzcicielu.

Przesłanie Królestwa jest Ewangelią. Wiara jest odpowiedzią.

Ewangelia Marka również rejestruje fakt, że Jezus głosił Królestwo Boże. W ewangelii Marka czytamy, co powiedział Chrystus:

„Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mk. 1:15).

Chrystus określa to przesłanie o Królestwie Bożym jako „ewangelię”. Wskazuje w bardzo prosty sposób, że właściwą odpowiedzią na Jego przesłanie jest „upamiętać się i wierzyć w ewangelię”. Chrystus prosi o „reakcję wiary”. Uwierzyć i mieć wiarę to dokładnie to samo, ponieważ te słowa mają w nowotestamentowej grece wspólny źródłosłów.

Wiara jest dla Chrystusa bardzo ważnym tematem, a w Ewangeliach jest ponad sto odniesień do wiary i wierzenia. Apostoł Paweł stwierdza, że „Prawo nie jest z wiary” 1. Chrystus bardzo często mówi coś o wierze czy wierzeniu, co pokazuje, że nie głosi Prawa, lecz raczej, że głosi silne przesłanie Nowego Przymierza.

Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Dwie ważne i powiązane ze sobą sprawy

Książka skupia się na dwóch powiązanych ze sobą sprawach. Po pierwsze: Chrystus nie głosił Prawa, lecz przesłanie o łasce. Po drugie: Chrystus nie jest pod Prawem, lecz że ukazuje łaskę we wszystkim, co czyni. Innymi słowy: pierwszą sprawą jest nauczanie Chrystusa, drugą – Jego zachowanie. W tym rozdziale zajmiemy się pierwszą z tych dwóch spraw.

Okres przejściowy między Starym a Nowym Przymierzem

Chrystus ogłasza czas zmiany starotestamentowego przesłania głoszonego Prawa na przesłanie Nowego Przymierza Ewangelii Królestwa. Sam Chrystus mówi, że nie głosi Prawa, ponieważ ta proklamacja kończy się wraz z przybyciem Jana Chrzciciela. W Ewangelii Łukasza Jezus mówi:

„Do czasów Jana był zakon i prorocy, od tego czasu jest zwiastowane Królestwo Boże i każdy się do niego gwałtem wdziera” (Łk. 16:16).

Chrystus odsłania specyficzny czas, w którym z Bożej perspektywy kończy się prawna służba Starego Przymierza. Ujawnia również początek, chwilę, z którą inicjowany jest Nowy Testament. Jest to taki punkt historyczny, w którym Przymierza, Stare i Nowe, są rozdzielane. Prawo i Prorocy reprezentują Stare Przymierze, które było głoszone przed Janem. Według Chrystusa starotestamentowe głoszenie Prawa kończy się wraz z rozpoczęciem służby Jana Chrzciciela. Wszystko, co miało miejsce przed służbą Jana jest Starym Przymierzem (z wyjątkiem Księgi Rodzaju i pierwszej części Księgi Wyjścia), a wszystko, co jest później, w Ewangeliach, jak służba Chrystusa i Jego uczniów, to Chrystus rozpoczynający Nowe Przymierze.

  Continue reading →

Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11 Rozdział_12 Rozdział_13 Rozdział_14 Rozdział_15

Dobrze o Krzyżu, błędnie o pozostałych rzeczach

Jak widać ze Wstępu niektórzy głoszą, że Jezus Chrystus nauczał w Ewangeliach Prawa Mojżeszowego. Podobnie wierzą, że nie można pokazać w nich łaski, dopóki nie pojawi się najpierw Krzyż. Mylą się bardzo w obu tych punktach, co potwierdza wyraźnie wiele miejsc w Ewangeliach, niemniej, nie mylą się, co do ogromnej wagi Krzyża.

Nie można było zawrzeć Nowego Przymierza bez rozlania Krwi Chrystusa w czasie Jego biczowania i na Krzyżu. Niektórzy jednak zapominają o tym, że zawarcie każdego przymierza wymaga złożenia obietnic i postawienia warunków przymierza, zanim ono zostanie zatwierdzone przez rozlanie krwi. Innymi słowy: przymierze zostaje zainicjowane przez obietnice i warunki. Jest ratyfikowane – wchodzi w życie i ma moc prawną – z chwilą rozlania krwi. Na przykład List do Hebrajczyków deklaruje:

„Gdzie bowiem jest testament, tam musi być stwierdzona śmierć tego, który go sporządził; bo testament jest prawomocny z chwilą śmierci, a nie ma nigdy ważności, dopóki żyje ten, kto go sporządził” (Hbr. 9:16-17).

Śmierć Chrystusa musiała mieć miejsce, aby Nowy Testament wszedł w życie i nabrał mocy prawnej. Autor Listu do Hebrajczyków kontynuuje temat przymierza, by dojść do pewnego wniosku na podstawie przykładu Przymierza Prawa zawartego z Mojżeszem i Dziećmi Izraela. Pisze:

„Dlatego i pierwsze przymierze nie zostało zapoczątkowane bez rozlewu krwi. Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie ustawy zakonu, wziął krew cielców i kozłów wraz z wodą, wełną szkarłatną i hizopem, i pokropił zarówno samą księgę, jak i cały lud, mówiąc: To jest krew przymierza, które Bóg dla was ustanowił” (Hbr. 9:18-20).

Zauważa, że każde przykazanie musiało być przeczytane przez Mojżesza wszystkim ludziom zgodnie z Prawem. Czytanie przykazań poprzedzało użycie przez niego krwi.

„Podobnie też pokropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. A według zakonu niemal wszystko bywa oczyszczane krwią, i bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia” (9:21-22).

  Continue reading →