Każdy prawdziwy chrześcijanin jest narodzony z Ducha i jako taki doświadczył dzieła Ducha Świętego na kilka ważnych sposobów. Mogą to być następujące działania, choć nie jest On ograniczony tylko do nich:
przekonanie (o grzechu), odnowienie i świadectwo Ducha w naszym życiu, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Niemniej pełny zasięg Bożej mocy, której Bóg udziela Swoim dzieciom może być osiągnięty wyłącznie przez chrzest w Duchu Świętym. Jest Bożą wolą, aby każdy chrześcijanin został ochrzczony w Duchu Świętym (Dz 2:28,39).
Pomimo tego, że niektórzy chrześcijanie osiągają pewne wyniki bez chrztu w Duchu, osiągnęliby znacznie więcej, gdyby poddali się Bogu, tak aby otrzymać chrzest w Duchu. Chrześcijanin może rozpoznawać pewne aspekty działania Ducha Świętego i w pewnej mierze uczestniczyć w Jego błogosławieństwach w życiu i służbie, bez przeżycia chrztu w Duchu w biblijny sposób. Niektórzy twierdzą, że chrzest w Duchu Świętym już współcześnie nie istnieje. Inni podchodzą w ten sposób, że KAŻDY narodzony na nowo chrześcijan jest chrzczony w Duchu Świętym w chwili narodzenia na nowo. Oba nauczania okradają wierzących z czegoś ważnego, czego Chrystus udzieli jako niezbędną część dziedzictwa.
Na podstawie Biblii zobaczymy, że chrzest w Duchu Świętym nie jest tym samym, co odnowienie. To ważne, aby budując nasza doktrynę i życie, nie pozwolić tradycji – nawet tej „ewangelicznej” – zająć wyższego miejsca niż ma Słowo Boże.
Category Archives: Podręcznik do nauczania o Duchu Świętym
Otrzymanie mocy Ducha Świętego_2
Dla narodzonych na nowo chrześcijan zwykłą drogą otrzymania mocy Ducha Świętego wymaga co najmniej trzech rzeczy.
a. Chrzest (zanurzenie) w Duchu Świętym ( J 7:37-39; Dz. 1:5, 8:14-17). Zazwyczaj taki jest wstęp wierzącego do rzeczywistości działania mocy Bożej
b. Totalne poświęcenie Bogu. Oddanie w modlitwie, oddanie w miłości; oddanie zdobywaniu dusz dla Chrystusa; oddanie Słowu i głosowi Ducha Świętego. Wzrastanie w nieustannym oddaniu uniżaniu siebie, zrozumieniu autorytetu jaki mamy jako wierzący, uczeniu się słuchania głosu Ducha, w wierze i odwadze. Czasami w postach, jeśli Bóg pobudzi do tego.
c. Złamanie. Zdajemy sobie sprawę z tego, że nasza samowola, głupota i pycha są głównymi przyczynami naszych upadków w Bogu. Mamy świadomość tego, że my sami (nie w Chrystusie, lecz sami) jesteśmy zepsuci, zdemoralizowani i nie jesteśmy w stanie uczynić niczego dobrego (J 15:5, Rzm 7:18,19). Uczymy się więc szybko poddawać głosowi Ducha, nie ufając własnemu umysłowi, nie troszcząc się o naszą własną reputację. Kiedy popełnimy błąd, otrzymujemy łagodne napomnienie. Gdy odnosimy powodzenie, wszelką chwałę oddajemy Bogu. Prawdziwa pokora jest główną częścią chrześcijańskiego charakteru.
9. On napełnia nas (Ef 5:18). Poleca się nam, abyśmy byli stale napełniani Duchem. To stałe napełnianie wpływa na całą osobowość, naszą służbę dla Chrystusa oraz skupienie umysłu; wpływa również na całe nasze ciała (Rz 8:11, Łu 11:36).
10. Uczy nas jak się modlić (Rz 8:26,27; 1Kro 14:15). Duch Boży wie, o co powinniśmy się modlić – my nie wiemy. Dlatego też musimy pozwalać mu na to, aby nas prowadził Jednym ze sposobów jest specjalny język, który otrzymujemy, gdy zostajemy ochrzczeni w Duchu. Innym to inspirowanie naszych umysłów do modlitw, na które przychodzą odpowiedzi. Jeszcze innym jest głębokie wstawiennicze zawodzenie, które w nas wywołuje.
11. Mówi nam o tym, że jesteśmy dziećmi Bożymi (Rz 8:16). Duch Święty chce wprowadzić nas do miejsca, to wszystko jest częścią naszego życia. On wydaje w nas owoce Duch (Ga 5:22,23).
12. Wydaje w nas owoce Ducha Świętego. Duch Święty daje miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, wierność, łagodność i samokontrolę, co należy do części naszego uświęcenia. Te cechy są kształtowane w nas dzięki stałemu poddawaniu się Duchowi Bożemu.
13. Daje nadnaturalne dary (1Kor 12:8-10). Dary dawane są przez Ducha Świętego tak, jak On chce. Niemniej, my nie jesteśmy bierną stroną jeśli chodzi o przyjmowanie i działanie w darach. Wykorzystanie tych darów wymaga wiary, odwagi i pewnego stopnia wrażliwości na Ducha. Te dary są dawane po to, aby pomóc ludziom nadnaturalną mądrością i mocą Bożą. Nie jest to produkt racjonalnego umysłu. Nadnaturalne działania Ducha Świętego mają miejsce w życiu tych wierzących, którzy są na nie otwarci. Są bardzo przydatne w ewangelizacji i w każdej dziedzinie chrześcijańskiej służby. Lekceważąc je, kościół lekceważy wagę nadanych przez Boga sposobów do osiągnięcia Bożego dzieła na ziemi.
Wstęp do nauczania o Duchu Świętym
Wstęp
Temat „Ducha Świętego” jest częścią fundamentalnych doktryn o chrztach (Heb 6:1-2). Dla chrześcijan to bardzo ważne, aby rozumieli co znaczy termin „chrzest w Duchu Świętym”! Powinni oni nie tylko powinni Go zrozumieć, lecz również umieć go wyjaśnić i dzielić się innym, aby przeżywali prawdziwy chrzest w Duchu Świętym, a zatem wejść w ten wymiar życia, pełni mocy Bożej! Chrześcijanie potrzebują mocy, która pochodzi z chrztu w Duchu po to, aby mogli wykonywać swoją część pracy, którą ma być kontynuowanie nadnaturalnej służby Jezusa Chrystusa. Jezus obiecał wierzącym, że będą wykonywać większe uczynki niż On sam (J 14:12). Jak to możliwe dopóki Duch Święty nie będzie z nami tak, jak był z Jezusem? Duch Święty nie jest „czymś”, lecz osobą – częścią trój jedynego Boga. Zaprawdę, kościół dziś potrzebuje mocy, która przychodzi przez Ducha Świętego i musi trwać w społeczności z Duchem Świętym tak, aby utrzymywać tą moc i zdolność do usługiwania temu światu w tej rzeczywistości, w której usługiwał mu Jezus.
Kim jest Duch Święty?
Biblia uczy o tym, że Duch Święty jest Bogiem (Dz 5:3,4). Duch Święty nie jest jakąś dziwną mocą, siłą czy energią – On jest osobą. Jako osoba ma uczucia (Ef 4:30), umysł o nieskończonej wiedzy (Rzm 8:26, 27) oraz wolę, Mówi (Dz1 3:2, J16:13). Siła i moc nie posiadają takich cech i zdolności, Duch Święty jest nazwany „Duchem Prawdy” (J 16:3), On zawsze mówi prawdę, nigdy nie kłamie. On kocha błogosławić ludzi prawdą i szczerością.
Duch Święty nazwany jest również pocieszycielem (J 14:26). Przekazuje do naszych serc pociechę oraz uzdrowienie przez miłość Ojca, dając nam zachętę, radość i duchową przyjemność szczególnie w czasach prób i trudności. Znany jest również jako „Duch Boży” (Rodz 1:2; Mt 12:28; 1Kor 2:14) oraz „Duch Pański” (Iz11:2; Lu 4:18; Dz 5:9). Duch Święte daje i inspiruje mądrość, zrozumienie, radę, poznanie, siłę oraz bojaźń Pańską (Iz 11:2, J 14:17; Ga 5:22-23).