Category Archives: Codzienne rozważania 2025

Żyj tak, aby zadowolić Ducha

Greg Laurie
12 listopada 2025 r.
„Nie dajcie się zwieść – nie możecie kpić ze sprawiedliwości Bożej. Zawsze zbierzecie to, co zasiejecie. Ci, którzy żyją tylko po to, by zaspokoić własną grzeszną naturę, będą zbierać zgniliznę i śmierć z powodu tej grzesznej natury. Ale ci, którzy żyją, by zadowolić Ducha, będą zbierać życie wieczne z Ducha. Nie ustawajmy więc w czynieniu dobra. W odpowiednim momencie zbierzemy plon błogosławieństwa, jeśli się nie poddamy. Dlatego, ilekroć mamy okazję, powinniśmy czynić dobro wszystkim – a zwłaszcza tym, którzy należą do rodziny wiary” (Ga 6:7–10).

Tłum.: Google.
Pewien odnoszący sukcesy wykonawca budowlany wezwał jednego ze swoich pracowników, wykwalifikowanego cieślę i poinformował go, że powierza mu nadzór nad kolejnym domem, który firma będzie budować. Polecił cieśli zamówić wszystkie materiały i nadzorować cały proces od podstaw. Cieśla z entuzjazmem przyjął zlecenie. To była jego pierwsza okazja do nadzorowania całego projektu budowlanego. Studiował plany i sprawdzał każdy wymiar.
Potem pomyślał: „Skoro naprawdę tu rządzę, to czemu nie mogę pójść na łatwiznę, użyć tańszych materiałów i dołożyć sobie do kieszeni? Kto by zauważył różnicę? Po pomalowaniu nikt by tego nie zauważył”.
Cieśla przystąpił do realizacji swojego planu. Użył drewna drugiej klasy i zamówił tani beton na fundamenty. Zamontował tanie okablowanie. Oszczędzał na wszystkim, co możliwe, ale zgłosił użycie materiałów budowlanych wyższej jakości.
Kiedy dom był już ukończony, poprosił szefa, żeby go obejrzał. Szef obejrzał go i powiedział: „To niesamowite. Wykonałeś fantastyczną robotę. Byłeś tak dobrym i sumiennym pracownikiem i tak uczciwym przez te wszystkie lata, że ​​okazuję ci wdzięczność, dając ci ten dom”.

Słuchaj, bez względu na wszystko

Greg Laurie
10 listopada 2025 r.
„Ale mój lud nie chciał mnie słuchać. Robili, co chcieli, podążając za upartymi pragnieniami swoich złych serc. Cofali się zamiast iść naprzód” (Jer 7:24).

Mój pies ćwiczył selektywne słuchanie. Kiedy nie podobało mu się to, co mówiłem, zachowywał się, jakby mnie nie rozumiał. Jeśli był w moim pokoju, kiedy kładłem się spać i kazałem mu wyjść, patrzył na mnie, jakby chciał powiedzieć: „Co?”. Zachowywał się, jakby stracił słuch. Z drugiej strony, mógł spać za zamkniętymi drzwiami, a jeśli zszedłem na dół, otworzyłem szafkę i wyciągnąłem mu smycz, nagle odzyskał słuch ponaddźwiękowy. Był tuż obok mnie. Kiedy podobało mu się to, co chciałem, żeby zrobił, słuchał mnie i był posłuszny. Ale kiedy nie podobało mu się to, co chciałem, nie słuchał i koniec.

Czasami postępujemy tak samo wobec Boga. Kiedy każe nam robić coś, co lubimy, mówimy: „Tak, Panie!”. Ale kiedy każe nam przestać robić coś, co lubimy, mówimy: „Boże, myślę, że coś tu nie działa. Jest za dużo szumów. Nie słyszę Cię wyraźnie”.

Jezus powiedział: „Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli będziecie czynić to, co przykazuję” (J 15,14).
Nie powiedział: „Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie to, co wam osobiście odpowiada”. Bóg powiedział nam w Swoim Słowie, jak mamy żyć. Nie do nas należy wybieranie fragmentów Biblii, które nam się podobają, a resztę odrzucanie.

Kiedy ogarnia nas chęć wybiórczego słuchania, musimy sobie przypomnieć, kto nas poucza. Przecież Bóg wie wszystko. On wie, co ostatecznie jest dla nas dobre, a co ostatecznie nas niszczy. Kocha nas ponad wszelkie pojęcie i pragnie dla nas tylko tego, co najlepsze. Dlatego posłuszeństwo Jemu nigdy nie jest złym pomysłem. W rzeczywistości jest najlepszym pomysłem w każdej sytuacji.
Posłuszeństwo zbliża nas do Boga. Wzmacnia naszą relację z Nim. Przynosi nam poczucie radości i celu. I czyni nas cennym źródłem dla innych, którzy mogą zmagać się z trudnościami duchowymi.

Biblia jasno stwierdza, że ​​Bóg błogosławi nas, gdy jesteśmy Mu posłuszni. W Psalmie 128:1 czytamy: „O, jakże radują się bojący się Pana, wszyscy, którzy kroczą Jego drogami” (NLT). A w Księdze Jeremiasza 7:23 sam Bóg mówi: „Słuchajcie Mnie, a będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem. Uczyńcie wszystko, co mówię, a wszystko będzie dobrze!” (NLT). q

Wniosek jest taki, że jeśli Bóg każe ci coś zrobić, to ma ku temu dobry powód i musisz Mu być posłuszny. Jeśli Bóg każe ci czegoś nie robić, to również ma ku temu dobry powód. Nawet jeśli tego nie rozumiesz, bądź Mu posłuszny. Zawsze będziesz zadowolony, że to zrobiłeś.

< 08.10.2025 | 11.10.2025 >

Wołaj

Greg Laurie
7 listopada 2025 r.
„Każdemu, kto prosi, otrzymuje. Każdemu, kto szuka, znajduje. I każdemu, kto puka, otworzą się drzwi” (Łk 11:10).

Wołaj
Duma i samowystarczalność to dwie duże przeszkody na drodze rozwoju duchowego. Dobrym sposobem na ich pokonanie jest wołanie do Boga, gdy potrzebujesz pomocy. Biblia opowiada historię Szymona Piotra, który przeżył niezwykłe doświadczenie chodzenia po wodzie z Jezusem. Kiedy jednak zaczęła go olśnić niemożność tej sytuacji, jego wiara osłabła. Zawołał: „Ratuj mnie, Panie!” (Mt 14,30).

Jak łatwo Jezus mógłby powiedzieć: „Gdzie twoja wiara, Piotrze? Pościeliłeś sobie łóżko, połóż się na nim. Spróbuj popływać”. Ale Biblia mówi: „Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go” (Mt 14:31). Natychmiast. Podoba mi się to.
Kiedy zaczniesz tonąć i zawołasz: „Panie, ratuj mnie!”, On natychmiast wyciągnie rękę. Ale to ty musisz wołać o Jego pomoc. A to jest trudne dla niektórych ludzi.

Jako dziecko spędzałem dużo czasu na plaży. Pewnego dnia, kiedy pływałem na bodysurfingu, zaczęły nadciągać ogromne fale. Zrobiłem więc to, co powinienem: podpłynąłem do fal i wpłynąłem pod nie. Kiedy spojrzałem w górę, zobaczyłem kolejną falę. Przepłynąłem pod nimi. Jedna fala za drugą. Z czasem odpłynąłem tak daleko, że ludzie na plaży wyglądali dla mnie jak małe mrówki. Nagle poczułem się wyczerpany – bez sił i bez niczego, czego mógłbym się uchwycić. W tym momencie wiedziałem, że mam kłopoty.

Zdałem sobie sprawę, że mam dwa wyjścia. Mogę krzyknąć „Ratunku!”, a ratownik przybiegnie z kołem ratunkowym. Kiedy dopłyniemy do brzegu, moi przyjaciele będą się śmiać, a ja nie będę mógł tego przeżyć. Albo mogę utonąć z godnością.
Krzyczałam! Wielu z nas nie chce przyznać się do swoich potrzeb. Nie chcemy wołać do Boga. Chcemy zachować swoją godność. Aby uzyskać właściwą perspektywę, co robić w trudnych chwilach, musimy zajrzeć do Słowa Bożego.

Jonasz wołał do Boga po tym, jak połknęła go wielka ryba (zobacz Księgę Jonasza 2:1–9).

Anna wołała do Boga o syna. W 1 Księdze Samuela 1:10 czytamy, że „była pogrążona w wielkim bólu i gorzko płakała, modląc się do Pana” (NLT).

Król Dawid był pod ogromnym stresem, gdy napisał: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Czemuś tak daleko, gdy jęczę i błagam o pomoc?” (Psalm 22:1).

Jezus zacytował słowa Psalmu 22, gdy wołał do Boga z krzyża (zob. Ewangelia Mateusza 27:46). Skoro Jezus nie był zbyt dumny, by wołać do Boga, my też nie powinniśmy.

Jest tylko tyle rzeczy, które możemy zrobić, aby sobie pomóc. Wołanie do Boga uwalnia nas od naszych ograniczeń. Otwiera cały świat możliwości. Bóg może wydobyć najwyższe dobro z każdej sytuacji. Wystarczy, że zawołamy do Niego o pomoc. Każdego dnia mojego życia potrzebuję tego, co najlepsze, co Bóg ma do zaoferowania. I ty też.

< 06.10.2025 | 08.10.2025 >