John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Pamiętając, że przewinienia są krzywdą wyrządzoną drugiej osobie, a grzechy są wystąpieniem przeciwko Bogu, oznacza to, że nasze zmaganie się z przebaczeniem ma dwojaki wymiar:
Po pierwsze, ponieważ Jezus powiedział: „Kiedy się modlisz, przebaczaj winowajcom”, musimy podjąć decyzję o przebaczeniu wyrządzonej nam krzywdy. Oznacza to, że przebaczenie jest decyzją, a nie emocją. Taka decyzja oczyszcza osobę z winy wobec nas, jednak nie usuwa ich z winy przed Bogiem, ani nie załatwia krzywdy, którą wyrządzili.
Paweł pokazał to wyraźnie
…kiedy powiedział o Aleksandrze Kotlarzu: „odda mu Pan według uczynków jego”. Możemy wybaczyć ludziom wyrządzoną nam krzywdę (przewinienie), jednak możemy też chcieć, aby Pan policzył się z nimi z tego powodu.
Spójrzmy na przykład z Obj. 6:9-11, gdzie apostoł Jan widzi w niebie tysiące ludzi, którzy zostali zamordowani za wiarę w Chrystusa: „Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?„
Ci chrześcijanie już od jakiegoś czasu znajdują się w niebie, jednak dalej chcą, aby sprawiedliwość dosięgła tych, którzy ich zamordowali. To nie brak przebaczenia – to oczekiwanie poniesienia odpowiedzialności za popełnione czyny, co jest rzeczą słuszną i sprawiedliwą.
Nasz wybór
Kiedy pod koniec rozdziału 7 Dziejów Apostolskich Szczepan jest kamieniowany, prosi Ojca, aby nie pociągnął do odpowiedzialności tych, którzy go mordowali. Jezus, gdy wisiał na krzyżu, także prosił Ojca, aby nie pociągnął do odpowiedzialności tych, którzy Go ukrzyżowali, ponieważ oni nie zdawali sobie sprawy z tego, co czynią.
Być może, w przypadku niektórych osób, modlisz się tak samo: Panie, nie policz im tego grzechu. Ale może masz też innych ludzi (tak, jak ci męczennicy w niebie), gdzie prosisz Pana, aby rozliczył ich z wyrządzonej ci krzywdy.
Niezależnie od tego, którą opcję wybierzesz, w dalszym ciągu musisz podjąć decyzję o przebaczeniu. „Odpuść nam nasze winy, jak i my przebaczamy naszym winowajcom”. „A gdy stoicie i zanosicie modlitwy, odpuszczajcie, jeśli macie coś przeciwko komu” (Łuk.11:4, Mr. 11:25-26). Tak, odpuszczamy ich winę, ale to nie załatwia krzywdy. Tak więc wciąż możemy chcieć, aby Bóg się z nimi policzył za wyrządzoną nam krzywdę oraz ich winę wobec Boga.
Podejmij decyzję o przebaczeniu. Uporanie się z krzywdą, której doświadczyłeś, może zająć ci całe lata a nawet dziesiątki lat. Odczuwanie gniewu czy też uczucia zranienia nie oznacza, że im jednak nie przebaczyłeś – nie, ponieważ przebaczenie jest decyzją.
Continue reading