• Aniołowie są bardzo aktywni w Biblii i są używani przez Boga jako posłańcy, wojownicy i sługi. Słowo „anioł” pochodzi z greckiego słowa „angelos”, które oznacza „posłaniec”.
  Aniołowie są duchowymi istotami, bez ciała i kości, niemniej mają widocznie zdolność do pokazywania się w ludzkiej formie (Rdz. 19:1-22). Aniołowie mają liczne funkcje: wielbią Boga (Ps. 103:20), służą jako posłańcy (Łuk 1: 11-20; 26-28; Łuk 2:9-14), zajmują się ludźmi (Ps. 91:11-12) i czasami są narzędziami Bożego sądu (Mat. 13:49-50).
• Biblii mówi nam, że Bóg stworzył aniołów, i że w jakiejś odległej przeszłości nastąpił w niebie bunt i wielu aniołów upadło. Najwidoczniej, byli wybrani aniołowie, którzy nie upadli (1 Tym 5:21). Biblia mówi, że aniołowie zostali stworzeni przez Chrystusa (1: 16), że wykonują one wolę Bożą (Ps. 103:20; Mat. 6:10), czczą Boga i Chrystusa (Fil 2:9011; Hebr. 1:6), są mądre (2 Sam. 14:20), potężne (Ps. 103:20), święte (Mat. 25:31) i niezliczone (Hebr. 1:6). Niemniej, aniołów nie można czcić (Kol 2:18, Obj. 19:10; 22:9), ponieważ są stworzeniami.
  

Czy są różnego rodzaju aniołowie?

• Najwidoczniej istnieją różnego rodzaju aniołowie, o rożnych cechach charakteru i rolach, jak: cherubini, serafini i archaniołowie. Może być również i tak, że istnieją „moce” i „zwierzchności”, które dalej opisują szeregi anielskiej rzeczywistości, lecz to jest dyskutowane. Niemniej, ja skupię się na trzech głównych grupach.

1. „Jego orszak stanowiły serafy, z których każdy miał po sześć skrzydeł, dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma zakrywał swoje nogi i na dwóch latał. (Iz. 6:2)

   1. Wielbiły Boga (Iz 6:3).

   2. Słowo „serafin” (l. pojedyncza seraf) prawdopodobne tłumaczenie „ognisty” i prawdopodobnie ma swoje źródło w ognistej symbolice często towarzyszącej Obecności Boga (por. Ez. 1:27)
      

2. „I tak wygnał człowieka, a na wschód od ogrodu Eden umieścił cheruby i płomienisty miecz wirujący, aby strzegły drogi do drzewa życia”. (Rdz. 3:24) patrz również Wyj. 25:18-22; Hebr. 9:5

   1. Zazwyczaj Cherubini są przedstawiani ze skrzydłami, stopami i rękami, lecz są również opisywane w różnych formach jako mające dwie (Ez. 41:18), a nawet cztery twarze (Ez. 10:21).

   2. Cherubini byli uważani za anioły, które strzegą świętych rzeczy. W Księdze Rodzaju 3:24 strzegli drzewa żywota. Były nad arką przymierza na tronie łaski (1 Sam. 4:4). Patrz również Ps. 80:1; 99:1

   3. Postacie Cherubinów były wyszyte na zasłonie świątyni (Wyj. 26:31; 2 Kron 3:7) i zdobiły świątynię Salomona (1 Król. 6:26 i n.).

3. „Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie (1 Tes. 4:16).

   1. Słowo „anioł” nie znajduje się w ST. Odniesienie do archanioła Michała pojawia się tylko w 1 Tes. 4:16 oraz Jud. 9. Jednak, Gabriel, jest uważany za anioła, pojawiającego się zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie. W ST jest to Dn 8:15-26 i 9:21-27, a w NT jest wspomniany w Łuk 1:11-20, 26-28. Wydaje się, że jest to anioł posłaniec.

   2. Z drugiej strony, Michał, jest archaniołem, który wydaje się być aniołem wojownikiem (Obj. 12:7), który walczy (Dn 10:13,21; 21:1).

   3. nteresujące są uwagi w Rzym 8:38, Ef. 1:21 oraz Kol 1:16, gdzie jest używane słowo „zwierzchności”. W grece to słowo posiada przedrostek „arche” sugerujące archanioła. Niektórzy sądzą, że oznacza to występowanie pewnej hierarchii aniołów, jak to sugeruje 1 Ptr. 3:22: ..
      który wstąpił na niebiosa, siedzi na prawicy Bożej, a poddani mu są aniołowie i zwierzchności, i moce.

   Co Biblia mówi o upadłych aniołach?

Oczywiście są jeszcze upadłe anioły. Lucyfer, inny archanioł, zbuntował się przeciwko Bogu i stał się diabłem. Oto często cytowane wersety w odniesieniu do złego:

Izajasz 14,12
O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!

14,13
A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy.

4,14
Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.

Większość naukowców zgadza się co do tego, że jedna trzecia aniołów popadła w grzech i stała się demonami:

12,3
I ukazał się drugi znak na niebie: Oto ogromny rudy smok, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów;

12,4
a ogon jego zmiótł trzecią część gwiazd niebieskich i strącił je na ziemię. …

W przyszłości, upadłe anioły zostaną osądzone:

• Mat. 25,41 Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom.

• 2 Ptr. 2,4
  Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy do otchłani, umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd;.

• Judy 1:6
  aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na wielki dzień sądu;

• Obj. 2:9
  I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.

Bez względu na to jaki masz pogląd na aniołów nie można uciec od tego, że Biblia wspomina o nich bardzo często, i że są bardzo poważnie używani przez Boga do wykonania Jego woli.

——————–

Stary duchowny pracował w nocy nad kazaniem dla swego małego zboru. Jego niesympatyczna żona drwiła z niego, że tyle czasu spędza nad posłaniem, które tak niewielu będzie doceniało. Ten sługa odpowiedział jej: “Zapominasz o tym, moja droga, jak wielka będzie moja publiczność!” Jeśli aniołowie spoglądają to nic na świecie zrobione dla Chrystusa nie jest błahe.

_____________
1. Achtemeier, Paul J., Th.D., Harper’s Bible Dictionary, (San Francisco: Harper and Row, Publishers, Inc.) 1985.

продвижение

Boże stworzenie jest całkowicie wolnym dziełem Jego woli. Nie jest to coś, do czego Bóg został zmuszony czy co musiał zrobić. Bóg stworzył wszechświat i wszystko co istnieje a jest tak dlatego, że po prostu tak zdecydował.

Stworzenie jest zarówno zależne od Boga jak i oddzielne od Boga. Bóg nie jest częścią stworzenia i stworzenie nie jest częścią Boga. Stworzenie nie jest rozszerzeniem Bożej natury. Stworzenie jest oddzielne od Boga.

Bóg stworzył wszechświat z niczego. Nie oznacza to, że istniała lub istnieje substancja zwana „nic”, której Bóg użył do stworzenia wszechświata. Znaczy to raczej, że Bóg spowodował istnienie wszechświata przez wysiłek swej woli. Nie wiemy jak to zostało zrobione, tylko Bóg to wie.

Gdy Bóg stworzył wszechświat spowodował istnienie czasu, fizycznej rzeczywistości, praw ruchu, energii itd. To wszystko zostało zorganizowane zgodnie z Bożym zamiarem i zaprojektowane tak, abyśmy mieli uporządkowany i bezpieczny wszechświat na mieszkanie. Bóg umieścił we wszechświecie galaktyki, i systemy słoneczne w galaktykach. Oczywiście, nasz system słoneczny jest jedynym, w którym istnieje życie. Niektórzy mogą uważać, że życie istnieje gdzieś tam, lecz niewiarygodnie skomplikowany genetycznie materiał, który daje życie jest tak wielki, że życie nie może się ukształtować przez przypadkowe zmiany we wszechświecie. (Więcej na temat będzie w częście dotyczącej ewolucji).

Bóg stworzył życie i umieścił je na Ziemi. Wydarzenia zapisane w Księdze Rodzaju w rozdziałach pierwszym i drugim są opisane dokładnie.

Wiek Ziemi
W chrześcijańskich kręgach panują różne opinie co do wieku Ziemi. Niektórzy wierzą, że wspomniane w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju sześć dni literalnie oznacza 24-godzinne dni. Inni zajmują inne stanowisko uważając, że te sześć dni to okres dłuższy. Mamy zatem stanowiska mówiące o młodej Ziemi i starej Ziemi, jeśli chodzi o jej wiek. Generalnie wierzący w młody wiek Ziemi utrzymują, że jest to okres mniej niż 10.000 lat. Druga strona utrzymuje, że mogą to być dziesiątki tysięcy lat, a może nawet miliony, a czasami nawet miliardy. Jednym ze sposobów używanych przez chrześcijan do określenia wieku ziemi jest wykorzystanie genealogii znajdujących się w Starym Testamencie, przyjęcie wieku ludzi opisanych tam i posuwanie się w czasie wstecz. Zrobił to arcybiskup Ussher, który doszedł do daty stworzenia około 4004 przed Chrystusem. Niemniej, nie może to być godny zaufania sposób datowania wieku Ziemi, skoro genealogie w Biblii czasami mają przerwy.
W 1 Krn 3:10-12 i Mat 1:8-9 możemy dostrzec różnice w genealogiach tych samych ludzi. Przerwy są często zamierzone, skoro ci ludzie, którzy byli ważni dla celu danego zapisu zostali włączeni, a inni nie.
Aktualna teoria ewolucji stwierdza, że ludzie ewoluowali w wyniku procesu trwającego kilka milionów lat. Oczywiście, nie jest to właściwe podejście. Ewolucjoniści używają wiele przesądów, którymi strzegą sposobów interpretowania dat na korzyść swojej teorii. Biorąc pod uwagę to, że wszystkie tzw. „skamieliny przodków człowieka” można zmieścić na jednym stole, oraz że istnieją konsekwentne i duże przerwy w skamielinach między każdą grupą zwierzęcą to nietrudno dostrzec to, że ci, którzy nie służą żywemu Bogu, użyją każdego dowodu po to, aby promować teorie, odrzucającego Boże stwórcze dzieło, nawet pomimo braku dowodów na makro ewolucję (są to zmiany w systemie biologicznym na ogromna skalę na przestrzeni milionów lat, gdzie organizmy zmieniły się w zupełnie inne formy).
Niemniej wydaje się, że są silne naukowe dowody na starszy wiek Ziemi; ponad 10.000 lat. Oczywiście, wiele z tych metod datowania używanych do określenia wieku
Ziemi również jest dyskutowanych, lecz wydaje się, że Ziemia może być równie dobrze całkiem stara.
Bez względu na to, które stanowisko zajmujesz, czy to młodej czy starej Ziemi, oba są dla chrześcijan dobre. Proszę zrozumieć, że nie jest zadaniem tego internetowego kursu przekonywania kogokolwiek do jednego stanowiska. Argumenty za i przeciw starej Ziemi często są bardzo szczegółowe i czasami skomplikowane.
Każda strona ma oponentów, którzy są bardzo pewni swojej racji i bronią jej bardzo dobrze. Ponieważ jest miejsce na dyskusje i debaty w tej dziedzinie, pozostawiamy tą kwestię otwartą.

Duchowe stworzenie

Stworzenie składa się zarówno z duchowej jak i fizycznej rzeczywistości. Z łatwością dostrzegamy fizyczny wszechświat wokół nas. Gdy spojrzymy w górę na niebo, możemy zobaczyć gwiazdy i wiemy, że wszechświat jest o gromy, a nawet niepojęty. Podobnie, istnieje duchowa rzeczywistość, która jest ogromna. Niestety nie możemy zobaczyć duchowej rzeczywistości. Nie możemy zobaczyć aniołów, zwierzchności, mocy i walk między siłami dobra i zła, lecz struktury bardzo wyraźnie informują nas o tym, że taka duchowa rzeczywistość istnieje.

Ef. 6,12
Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich.
1 Ptr. 3,22
który wstąpił na niebiosa, siedzi na prawicy Bożej, a poddani mu są aniołowie i zwierzchności, i moce.
2 Kor. 4,4
w których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga.

Zastosowanie

Ponieważ wierzymy, że Bóg stworzył wszechświat w uporządkowany sposób to możemy ufać, że On ma jakiś cel dla Swego stworzenia. Wiemy, że to dla Jego chwały zostaliśmy stworzeni, lecz wiemy również, że Bóg kocha nas i ze względu na nasze potrzeby stworzył uporządkowany fizyczny świat, abyśmy w nim zamieszkali.
Podobnie, musimy być świadomi tego, że w duchowej rzeczywistości są zarówno demoniczne jak i dobre, anielskie, moce, które są w stanie wojny ze sobą, i że Bóg stworzył nawet tam dla nas zabezpieczenie. Oczywiście, siły demoniczne zostaną  całkowicie pokonane, co zostało zagwarantowane przez krzyż Chrystusa. Jednak dopóki nie nastąpi całkowite ich zniszczenie, musimy być świadomi tego, że znajdujemy się w trakcie duchowej walki i duchowego ataku. Gdy będziesz uczył się
Bożego Słowa, żył nim i głosił je to musisz być gotów do modlitwy, aby stanąć twardo przeciwko demonicznym mocom.

——————–

Odległość między naszą galaktyką a następną najbliższą wynosi 1.500.000 lat świetlnych. Jest to odległość jaką światło pokonuje w ciągu półtora miliona lat poruszając się z prędkością 300.000 kilometrów na sekundę. Jest to tak wielka odległość, że gdyby każdy mężczyzna, kobieta i dziecko w USA miało bibliotekę, w której
znajdowało by się 65.000 woluminów i gdybyśmy zebrali wszystkie te książki
i zdecydowali się na umieszczanie po jednej literze z książki co 1.5 km (tzn.
Gdyby pierwszym wyrazem z pierwszej książki było „oto” to umieścilibyśmy „o” na pierwszej mili, „t” na drugiej, następne „o” na trzecie, po czy zostawili jedną milę wolną i zaczęli stawiać litery z następnego wyrazu, aż do końca książki) to zanim skończylibyśmy podróż wykorzystalibyśmy wszystkie litery ze wszystkich książek z tych bibliotek i musieli poprosić o więcej. A jest to odległość tylko do naszej najbliższej galaktyki. Cały znany wszechświat ma około 8 – 10 miliardów lat świetlnych długości.

продвижение

Podstawowym celem stworzenia jest gloryfikacja Boga.

Księga Izajasza 43:7 mówi tak:
Iz. 43,7
Wszystkich tych, co noszą moje Imię, tych, których stworzyłem na moją chwałę; tych, których sam uczyniłem i są moim dziełem.
Stworzenie wszechświata ma na celu pomieszczenie nas, którzy jesteśmy dla Bożej chwały. Również my zostaliśmy stworzeni po to, abyśmy wykonywali dobre uczynki, które zostały dla nas przygotowane:
Ef. 2,10
Jesteśmy bowiem dziełem Bożym; to Bóg w Chrystusie Jezusie stworzył nas, byśmy pełnili dobre uczynki, przygotowane zresztą u Boga od dawna do spełniania przez nas.
Stworzenie ukazuje nam to, że:
Bóg jest nieskończenie potężny i nieskończenie mądry. Wszechświat jest niezrozumiale ogromny i zawile zorganizowany. Stworzenie go mogło być dokonane tylko przez Istotę, która przewyższa zakres i głębokość samego wszechświata. Ponieważ wszechświat jest tak starannie zaaranżowany, na tak ogromnie wielka skalę, więc my również musimy dojść do wniosku, że mądrość Boża jest ogromnie głęboka.
Bóg nie stworzył świata dlatego że był sam. Samotność byłaby niedostatkiem Bożej natury, lecz skoro Bóg jest doskonały to nie może być samotny. Co więcej, natura Trójcy, trzech osób w Bogu zaspakaja wszelkie towarzyskie potrzeby Boga. Od wieczności była społeczność w Bogu, w jednej istocie Bożej, która jest doskonała i wiecznie samowystarczająca.
Bóg stworzył wszechświat, aby mieć istoty, z którymi mógłby mieć społeczność. Mogło by się wydawać, że ta społeczność jest manifestacją natury miłości. Widzimy, że naturą miłości jest dawanie.

Ewangelia Jana 3: 16 mówi tak:
„Ponieważ Bóg tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał…”
Zwróć uwagę na to, że to dawanie nastąpiło z powodu Bożej miłości, a co lepszego Bóg może dać niż Siebie samego w ofierze jak i dla społeczności. Ci z nas, którzy są rodzicami mogą odnieść się do tego lepiej. Kochamy nasze dzieci i dlatego pragniemy im dawać. Nie jest to nasza słabość, a raczej jest to wypełnienie natury miłości, samo-ofiarowanie, dawanie, społeczność. Zatem spokojnie powiedzieć, że Bóg stworzył wszechświat, abyśmy mogli żyć w nim i aby Bóg mógł mieć społeczność z nami.
1 Kor. 1,9
Wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego.
1 Jn 1,3
co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem.

поискового продвижение

Gal 5:22-23
Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu.

Ile jest owoców Ducha Świętego? Zgadnij a następnie policz, aby zobaczyć, czy zgadłeś. Trafiłeś?
Czy było ich dziewięć? Jeśli tak, to jesteś w błędzie, ponieważ jest tylko JEDEN owoc Ducha. Tak, to jest prawda, tylko jeden. Greckie słowo tłumaczone jako ?owoc? tutaj w Gal 5:22 to ?karpos? i jest w liczbie pojedynczej. Zatem oznacza to, że cała ta lista to jedna grupa, którą należy traktować jako jedno.

Ten smakowity kąsek informacji jest ważny. Przede wszystkim, zwróć uwagę na to, że te owoc Ducha jest po prostu owocem DUCHA. Nie jest to twój owoc, lecz owoc Ducha Bożego. Jest tak dlatego, że Bóg jest miłością (1 Jn 4:8) i mieszka w wierzącym (Jn 14:23). Znaczy to, że to działo Bożego Ducha Świętego w tobie przynosi ten owoc. Oczywiście to ty współpracujesz z Bogiem w przynoszeniu tego owocu i to ty musisz starać się rozwijać go, lecz to Bóg: ?… sprawia w was według swego upodobania chcenie i wykonanie,? (Flp. 2:13). Wiemy, oczywiście, że jest Bożym upodobaniem, abyś kochał i przynosił owoc miłości.

Po drugie, to wszystko jest jeden owoc, a zatem wszystkie dziewięć wymienionych rzeczy już należą do ciebie w Duchu Świętym. Innymi słowy, wszystkie dziewięć rzeczy są w rzeczywistości jedną rzeczą, którą posiadasz, ponieważ Duch Święty zamieszkuje w tobie ? to znaczy, jeśli jesteś chrześcijaninem. Widzisz, czy jeśli kochasz to nie jesteś radosny? Jeśli kochasz czy nie masz również pokoju? Jeśli kochasz czy nie jesteś równocześnie cierpliwy, dobry, wierny, łagodny i wstrzemięźliwy? Z łatwością można powiedzieć, że miłość jest drzewem, które przynosi owoc w postaci radości, cierpliwości, dobroci, wierności, łagodności i samokontroli. Jeśli masz w swym sercu miłość, która jest z Boga, a która wynika z twojej ufności i wiary w Jezusa i Jego ofiarę to wszystkie inne łaski wymienione tutaj również należą do ciebie. PO prostu musisz je rozwinąć.

Gdy jednak przyjrzysz się sobie samemu, możesz zauważyć, że część owocu (mówimy o indywidualnych aspektach miłości tutaj) nie są wcale tak dobrze rozwinięta. Możesz być uprzejmy i dobry lecz musisz popracować nad cierpliwością. Możesz być bardzo radosny i pełen pokoju, lecz potrzebujesz pracy nad samokontrolą i uprzejmością. Nikt z nas nie jest doskonały i wszyscy mamy takie dziedziny, które wymagają rozwinięcia. Lecz wszyscy chrześcijanie mają Ducha Bożego, a zatem mają owoc Ducha Bożego w sobie. Jest tutaj, tylko w formirmie rozwojowej, lecz jest tam.

Zastosowanie

Owoc Ducha Bożego jest w tobie, ponieważ jeśli jesteś chrześcijaninem to zostałeś wykupiony za pewną cenę. Zostałeś wykupiony przez krew Chrystusa, Boga w ciele (Jn 1;1, 14), który umarł na krzyżu za twoje grzechy (1 Ptr. 2:24). Tylko ze względu na to, co zrobił Jezus możesz mieć nadzieję na to, że będzie w ogóle dobry, uprzejmy, cierpliwy, miłujący czy cokolwiek. Nie możesz przeżywać tych rzeczy bez Ducha Bożego w tobie.

W końcu, to przez wiarę chodzisz przed Bogiem (Hab. 2:4). To przez wiarę szukasz Pana i starasz się o manifestacje miłości Jego Ducha w tobie. Jest to ważne, ponieważ niewierzący mogą szukać łask w działających tobie. Są one dowodem twojego nawrócenia i świadectwem zamieszkującego w tobie Boga. Nie wystarczy znać doktrynę, musisz mieć Ducha Bożego, który pracuje w tobie i poprzez ciebie.

Zapytaj więc siebie, czy kochasz, czy próbujesz okazać miłość nie tylko Bogu, lecz również ludziom. Potem wróć i policz ten owoc ponownie. Gdy dotrzesz do miłości, zatrzymaj się i proś Pana, aby rozwinął ją w twoim sercu.

продвижение

1Kor 12:8-11

Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości,
drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy,
inny wiarę w tym samym Duchu,
inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu.
Jeszcze inny dar czynienia cudów,
inny dar proroctwa,
inny dar rozróżniania duchów,
inny różne rodzaje języków,
inny wreszcie dar wykładania języków.
Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce.

Duch Święty dał kościołowi różne dary. Niektóre są charyzmatyczne, a inne nie. Znaczy to, że są takie dary, które działają wyłącznie w mocy Ducha Świętego jak mówienie językami, słowo mądrości, proroctwo itp., podczas gdy inne są opisane w biblii jako zarządzanie, pomoc, nauczanie, służenie itd. Oba zestawy darów zostały dane w celu ustanowienia i rozwijania chrześcijańskiego kościoła.

CARM rozumie to, że istnieje w ciele Chrystusa podział wobec kontynuacji czy zaniknięcia darów charyzmatycznych. Ten podział jest niestety faktem i sprawą, którą trzeba się zająć. O ile jest całkowicie do przyjęcia różnorodność opinii to jednak, gdy te opinie budują linie podziałów, które uniemożliwiają społeczność to takie różnice stają się grzeszne.

Jesteśmy więc w naszym ośrodku apologetycznym CARM zdania, że wobec darów charyzmatycznych każdy powinien być osobiście przekonany w swym sumieniu co do tego czy są one na dziś czy nie. Musimy okazywać łaskę wobec tych w ciele Chrystusa, którzy mają odmienne zdanie na temat nie istotnych (??non-essential) spraw. Sprawa dotycząca charyzmatycznych darów nie jest istotą rzeczy i jest dyskutowana z obu punktów widzenia.

Spójrzmy więc na dary dane kościołowi przez Ducha Świętego..

Dary charyzmatyczne

Zbawienie, Rzym. 6:23; 1 Kor. 12:8

Słowo mądrości, 1 Kor. 12:8

Słowo wiedzy, 1 Kor. 12:8

Wiara, 1 Kor. 12:9

Uzdrawianie, 1 Cor. 12:9

Cuda, 1 Kor. 12:10

Proroctwo, Rzym. 12:6; 1 Kor. 12:10

Rozróżnianie duchów, 1 Kor. 12:10

Języki, 1 Kor. 12:10

Interpretacja języków, 1 Kor. 12:10

Dary standardowe:

Usługiwanie, Rzym. 12:7

Zachęta, Rzym. 12:7

Motywowanie, Rzym. 12:8

Dawanie, Rzym. 12:8

Przywództwo, Rzym. 12:8

Okazywanie miłosierdzia, Rom. 12:8

Nie stoimy na stanowisku czy dary charyzmatyczne przeminęły czy nie. Niemniej musimy być pewni co do natury tych darów i ich przeznaczenia. Duch Święty dał je kościołowi po to, aby budowały kościół, zachęcały wierzących i pomagały w prezentacji i rozszerzaniu ewangelii w świecie.

Słowo ostrzeżenia

Jest wiele grup we współczesnym chrześcijaństwie, które praktykują zjawisko mówienia językami. Bez względu na to czy one trwają w dzisiejszym kościele czy nie, jeśli są używane, muszą być używane w biblijny sposób. W 1 Kor. 14 mówienie językami odbywa się w kościele, z interpretacją (wykładem) i wykonaniu dwóch, najwyżej trzech. Nie ma w Biblii przypadku mówienia językami przez całe zgromadzenie w tym samym czasie i bez wykładu.

14,27
Jeśli kto mówi językami, niech to czyni dwóch albo najwyżej trzech, i to po kolei, a jeden niech wykłada;

14,28
a jeśliby nie było nikogo, kto by wykładał, niech milczą w zborze, niech mówią samym sobie i Bogu.

Niestety widzimy ten błąd całej grupy ludzi mówiących językami naraz, w TV przez chrześcijańskich ewangelistów, którzy często mówią językami i zachęcają zgromadzenia do tego, aby to robiły bez interpretacji i nie przez dwóch czy trzech maksymalnie jak uczy Pismo. Ten brak szacunku dla biblijnego polecenia przynosi wstyd imieniu Chrystusa, ponieważ niewierzący będą myśleć, że ci, którzy to robią są szaleni.

14,23
Jeśli się tedy cały zbór zgromadza na jednym miejscu i wszyscy językami niezrozumiałymi mówić będą, a wejdą tam zwykli wierni albo niewierzący, czyż nie powiedzą, że szalejecie?

Jeśli mówienie językami ma się odbywać w ogóle, to musi być robione właściwie, tak aby nie utrudniać niewierzącym i nie przynosić wstydu imieniu Chrystusa. Dary nie mają być używane w celu gloryfikowania siebie. Mają być używane mądrze i uważnie w celu budowania chrześcijan i wysławiania Boga. Jeśli nie można ich używać w taki, właściwy, sposób, przez dwóch lub trzech z wykładem to lepiej, aby ich nie używać wcale.

Zastosowanie

Duch Święty nie zostawił nas samych. Dał nam wszystko, czego potrzebujemy, aby usługiwać sobie nawzajem, wzrastać w wierze i szerzyć ewangelię. Jako chrześcijanin musisz znaleźć zachętę w poznaniu, że Bóg dał dary kościołowi. Używanie darów nie ma na celu egoistycznego wywyższenia siebie, lecz ich przeznaczeniem jest uwielbienie Boga, wykształcenie ciała Chrystusa i głoszenie ewangelii.

раскрутка

Duch Święty nie jest jakąś bezczynną obecnością Bożą, nie zaangażowaną w stworzenie czy pracę z ludzkością. Jest On bardzo aktywny w życiu wierzących. Potrzebujemy Ducha Świętego, aby nas prowadził informował, przekonywał o grzechu, wzmacniał nas na chrześcijańskiej drodze. Musimy znać dzieła Ducha Świętego, ponieważ Bóg objawił je w Piśmie. Gdy dowiem się jakie to są dzieła, będziemy mogli lepiej rozumieć Jego rolę w życiu naszym i kościoła.

Niektórzy teolodzy nauczają, że każdy z członków Trójcy ma swój „zakres odpowiedzialności”. Wydaje się jasne, że Ojciec jest tym, który przeznacza (Ef. 1:1-11); Syn zbawia (Jn 3:16), a Duch Święty zamieszkuje w tych, którzy są zbawieni (1 Jn 2:27). Jako Trójca, Bóg działa w sposób tajemny i cudowny i dzięki Trójcy możemy czerpać korzyści z odkupieńczego dzieła wcielonego Chrystusa jak i dzieła Ducha Świętego w nas, który prowadzi nas do tego, abyśmy byli coraz bardziej podobni do Chrystusa.

Rozważ, zatem następującą listę, która ujawnia wiele dział Ducha Świętego.

Daje dostęp do Boga – Ef. 2:18

Namaszcza do służby – Łuk 4:18

Upewnia – Rzym. 8:15-16; Gal. 4:6

Jest autorem Pisma – 2 Ptr. 1:20-21

Chrzci – Jn 1:232-34; 1 Kor. 12:13-14

Z Niego rodzą się wierzący – Jn 3:3-6

Calls and Commissions – Dz. 13:24; 20:28

Oczyszcza – 2 Tes. 3:13; 1 Ptr. 1:2

Przekonuje o grzechu – Jn 16:9,14

Stwarza – Rdz. 1:2; Job 33:4

Uzdalnia – 1 Tes. 1:5

Napełnia – Dz. 2:4; 4:29-31; 5:18-20

Daje dary – 1 Kor. 12:8-11

Uwielbia Chrystusa – Jn 16:14

Prowadzi w prawdzie – Jn 16:13

Pomaga w naszych słabościach – Rzym. 8:26

Zamieszkuje w wierzących – Rzym. 8:9-14; Gal. 4:6

Inspiruje modlitwy – Ef. 6:18; Jud. 20

Wstawia się – Rzym. 8:26

Interpretuje Pismo – 1 Kor. 2:1,14;

Prowadzi – Rzym. 8:14

Uwalnia – Rzym. 8:2

Kształtuje charaktery – Gal. 5:22-23

Wydaje owoce – Gal. 5:22-23

Umacnia wierzących – Luke 24:49

Wskrzesza z martwych – Rzym. 8:11

Regeneruje – Tyt 3:5

Uświęca – Rzym. 15:16

Pieczętuje – Ef. 1:1314; 4:30

Wzmacnia – Ef. 3:16; Acts 1:8; 2:4;

Naucza – Jn 14:26

Świadczy o Jezusie – John 15:26

Zwycięża nad ciałem – Rzym. 8:2-4; Gal. 4:6

Czci Boga – Fil. 3:3

Zastosowanie

Jak widać Duch Święty jest bardzo aktywny. Jedno z ważniejszych dzieł jakie czyni to przekonywanie o naszych grzechach. To przekonanie dotyczy zarówno niewierzących jak i wierzących. Bez przekonania o grzechu niewierzący nie wiedziałby o tym, że złamał prawo Boże. Niemniej, gdy już się dowie, może zostać poruszony do szukania Odkupiciela. To dlatego w czasie świadczenia musimy mówić prawdę i modlić się, aby Duch Święty przekonał o grzechu.

Podobnie, w życiu chrześcijanina Duch Święty przekonuje o grzechu. Jednak różnica jest taka, że nie ma to na celu zbawienia nas, skoro już jesteśmy zbawieni. Celem przekonywania przez Ducha Świętego o grzechu wierzących jest pokuta, tak aby nasza społeczność z Panem nie miała przeszkód.

Innym ważnym aspektem dzieła Ducha Świętego jest to, że On uzdalnia chrześcijan

Potrzebujemy tego do opierania się grzechowi i do życia w pobożności. Pomaga On w tym, aby chrześcijanin był silny.

Zastanów się również nad tym, jak Duch Święty porusza nas do modlitwy. Prowadzi nas i wzmacnia. Bardzo wiele czyni w naszym życiu, w naszych sercach i naszych relacjach z Panem Jezusem, a choć tak wiele robi, jest bardzo pokorny. Nie wskazuje na siebie. Zamiast tego, przynosi świadectwo o Chrystusie i Jemu chwałę. Zatem, w podobny sposób, poruszenie Ducha Świętego w nas powinno również przynosić chwałę Panu Jezusowi, gdy szukamy pokuty z grzechów i życia świętym życiem. W ten sposób pokazujemy naszą wdzięczność za wielką ofiarę odkupienia oraz demonstrujemy naszą miłość do Boga.

—————–

Przeżycie Moody’ego:
Któregoś dnia w Nowym Jorku – o, co za dzień! Nie mogę tego opisać! Z trudnością wracam do niego! Jest również zbyt święty, aby go nazywać! Mogę tylko powiedzieć, że Bóg objawił mi siebie! Miałem takie przeżycie miłości, że musiałem prosić Go, aby zatrzymał swą rękę! Poszedłem znowu głosić. Kazanie było nie było inne. Nie przedstawiałem żadnej nowej prawdy, a jednak setki się nawróciły. Już nie wrócę tam, gdzie byłem przed tym błogosławionym przeżyciem.

продвижение сайта

Iz. 55:11
tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust:  Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem

Słowo ”autorytet” („władza”) w hebrajskim Starym Testamencie jest tłumaczone z kilku różnych słów w zależności od kontekstu. Widzimy takie zwroty jak „oddaj się pod jej władzę” (1 Moj.. 16:9). Słowo „autorytet” jest używane w Księdze Estry 9:29 i jest to hebrajskie słowo „toqef”. Oznacza „moc, siłę, autorytet”.
Niemniej jednak, w Nowym Testamencie to słowo jest tłumaczone z greckiego „exhousia” i znajduje się w taki wersach jak: Jn.1:12 (BT):
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
gdzie oznacza „moc, autorytet”, oraz Jn. 5:26: I dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym gdzie oznacza: „władzę”.

Autorytet zasadniczo oznacza moc i prawo do wymuszenia czegoś. Chrześcijanin ma moc, aby być dzieckiem Bożym (Jn. 1:12); Jezus ma władzę sądzenia (J. 5:26). Co więcej, wobec Biblii oznacza to, że ma ona prawo ogłaszać, co jest a co nie jest prawdą. Oznacza to, że Biblia niesie w sobie zarządzoną przez Boga i przez Bogu udzieloną moc do ogłaszania kim jest Bóg, kim i czym nie jest, kim jest Jezus, co On zrobił na krzyżu i co jest potrzebne do tego, aby uzyskać przebaczenie grzechów.

Autorytet pisma nie wywodzi się z jego relacji do chrześcijańskiego kościoła; to zna., że kościół nie udziela autorytety Biblii; nie wywodzi się on również z konsensusu, w wyniku którego chrześcijanie zgodzili się co do tego, że ono ma autorytet i w związku z tym zdecydowali poddać się mu. Zamiast tego, autorytet Biblii bierze się z jego cnót jako zainspirowanego i napisanego przez Boga i ma ona autorytet na każdym czy to chrześcijaninem czy nie. Choć obecnie nie każdy poddaje się Bożemu Słowu to później, gdy prawdy Bożego Słowa staną się oczywiste w dniu Sądu, wszyscy się poddadzą. Ponieważ Biblia pochodzi od Boga, wszystko co ona mówi jest prawdziwe i autorytatywne i stanie się rzeczywistością.

Zastosowanie

Dlaczego jest to tak ważne? Przede wszystkim dlatego, że znaczy to, że Biblia ma autorytet nad wszelkimi dziedzinami chrześcijańskiego życia. Oznacza to, że mamy siebie samych poddać Bożemu Słowu i być mu posłusznymi. Oczywiście, to posłuszeństwo nie udziela nam zbawienia, ani w żaden sposób nie wzmacnia naszego stania przed Bogiem, lecz oznacza, że mamy się poddać temu, co mówi.
Gdy zatem Biblia mówi „nie kradnij” (2 Moj. 20:15), to musimy się poddać temu standardowi moralnej poprawności i nie kraść, ani nie mówić fałszywego świadectwa (20:16), czcić rodziców (20:12) itd.
Po drugie, pismo samo w sobie dokonuje osądu niewierzących. Jak zwykle w obronie naszej wiary musimy powiedzieć ludziom, że zapłatą za grzech jest śmierć (Rzym. 6:23), że wszyscy zgrzeszyli (Rzym. 3:23), że Jezus jest jedyną drogą do przebaczenia naszych grzechów (J 14:6) oraz że jedynie On jest naszą ucieczką przed sądem Bożym (Rzym 2:4). Lecz nie wypowiadamy tych rzecz w naszym własnym autorytecie, lecz w autorytecie Bożego Słowa, które ustanowiło te rzeczy.
Po trzecie, oznacza to, że gdy mówimy Boże słowo, to mówimy autorytatywnie – zatem bądź ostrożny jeśli przeinaczasz Boga. Po czwarte, Boże Słowo osiąga cel, który mu Bóg nadaje, ponieważ po to właśnie jest autorytet. Znaczy to, że musisz studiować Słowo, zapamiętywać wersy i mówić je ludziom jak należy. Słowo Boże jest potężne i musi być używane do umacniania i obrony wiary. Zatem, gdy mówisz prawdy Bożego słowa, bądź pewien, że one mają autorytet do osiągnięcia tego, co Bóg chce osiągnąć.

продвижение