Pastor Cecil A. Thompson
„Bo kto by chciał duszę swoją zachować, utraci ją, a kto by utracił duszę swoją dla mnie i dla ewangelii, zachowa ją. Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?” (Mk 8:35-36).
Poznałem w życiu wielu bogatych ludzi. Niektórzy błogosławili innych, niektórzy chwytali to, co z tego świata, jakby dawało trwałą radość. Kiedyś miałem odpowiedzialność i przywilej siedzieć w pokoju gościnnym wspaniałego domu. Widok z okna zapierał dech w piersiach, w oddali widać było fragmenty Puget Sound (ZDJĘCIA) oraz Monut Rainer (ZDJĘCIA). Krajobraz, którego można by się było spodziewać raczej w magazynie typu Dom i Ogród.
Tą idylliczną scenerię zakłócał jeden widok: przede mną siedziało małżeństwo a mężczyzna miał w nosie rurki doprowadzające tlen. Powiedział, że rak szaleje w jego ciele i lekarze dają mu tylko kilka tygodniu życia.
Kiedy zbliża się śmierć, wszystko traci swoją wartość. Mogłem podzielić się z nim ewangelią i zakończyć wspólną modlitwą Gdy wyjeżdżałem z tego pięknego domu, zdałem sobie ponownie sprawę z tego, że w porównaniu do wieczności, rzeczy tego świata nie mają prawdziwej wartości.
Każdy z nas musi poświęć czas na to, aby zdecydować, co jest w jego życiu wartościowe. Co, tutaj na ziemi, cenimy tak bardzo, że nie jesteśmy w stanie postawić na priorytetowym miejscu tego, co będzie wiecznie trwało? Jakie skarby składamy w chwale, która będzie miała wieczną wartosć.
Wiele błogosławieństw, drogie serca. Zbliżcie się dziś do Boga, zaufajcie Mu całkowicie i bądźcie błogosławieństwem!
– – Pastor Cecil