Wdzięczność za Bożą dobroć
Greg Laurie
„Niech każde pokolenie opowiada swoim dzieciom o Twoich potężnych czynach; niech głoszą Twoją moc. Będę rozmyślał o Twojej majestatycznej, chwalebnej wspaniałości i Twoich cudownych cudach. Twoje budzące podziw czyny będą na ustach wszystkich; będę głosił Twoją wielkość. Wszyscy będą opowiadać historię Twojej cudownej dobroci; będą śpiewać z radością o Twojej sprawiedliwości” (Ps 145:4–7).
Wygląda na to, że dzisiejsi sprzedawcy nie do końca wiedzą, co zrobić z tym świętem zwanym Świętem Dziękczynienia. Jeśli chodzi o inne święta, takie jak 4 lipca i Halloween, zarabiają krocie na swoich działaniach marketingowych. Oczywiście, Boże Narodzenie to prawdziwy skarb finansowy. Ale Święto Dziękczynienia? Poza tym, że sprzedają więcej indyków i sosu żurawinowego niż zwykle, nic nie czyni tego święta szczególnie ważnym z punktu widzenia sprzedawcy.
Kupcy mieli ponad 160 lat, aby to zrobić. W 1863 roku prezydent Abraham Lincoln ustanowił 26 listopada dniem narodowego Święta Dziękczynienia. Nasz naród obchodził je corocznie tego dnia aż do 1942 roku, kiedy to prezydent Franklin Roosevelt ustanowił Święto Dziękczynienia czwartym czwartkiem listopada.
A to tylko oficjalne określenie rządowe. Obchody Święta Dziękczynienia na tym kontynencie sięgają co najmniej ponad 250 lat wstecz, do roku 1607 w Jamestown w Wirginii. Abyśmy nie mieli wątpliwości, któremu Bogu powinniśmy dziękować, oto co pielgrzymi napisali w Paktu Mayflower z 1620 roku: „My, których imiona są podpisane, lojalni poddani naszego straszliwego suwerena, króla Jakuba, z łaski Bożej, króla Wielkiej Brytanii, Francji i Irlandii, Obrońcy Wiary itd. Podjęliśmy, dla chwały Bożej, rozwoju wiary chrześcijańskiej i honoru naszego króla i kraju, podróż w celu założenia pierwszej kolonii w północnych częściach Wirginii…”.
Nie przybyli na nasze piękne brzegi tylko po to, by przynieść europejską cywilizację; przybyli, by przynieść ewangelię Pana Jezusa Chrystusa. Podczas ucztowania bardzo łatwo zapomnieć o Tym, którego czcimy. A jednak to Jego dobroć umożliwia nam świętowanie.
Pisarze biblijni sławili Bożą dobroć. W Pierwszej Księdze Kronik 16:34 czytamy: „Dziękujcie Panu, bo jest dobry! Jego łaska trwa na wieki” (NLT). Psalm 145:4–7 mówi: „Niech każde pokolenie opowiada swoim synom o Twoich potężnych czynach, niech wychwala Twoją moc! Ja będę rozmyślał o Twojej wspaniałości, chwale i o Twoich cudownych cudach. Twoje dzieła będą na ustach wszystkich, będę głosił Twoją wielkość. Wszyscy będą opowiadać o Twojej cudownej dobroci, będą radośnie śpiewać o Twojej sprawiedliwości” (NLT).
Głównym powodem, dla którego zostaliśmy stworzeni na tym świecie, jest oddawanie chwały Bogu i dziękczynienie Mu. Biblia nie mówi, żebyśmy dziękowali Panu za dobre samopoczucie. Mówi raczej: „Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki!” (1 Kronik 16:34).
Dziękujemy Bogu, bo jest godzien naszej chwały. Bóg ułatwia nam to, dając nam tak wiele powodów do wdzięczności