James Ryle
„A powiadamiamy was, bracia, o łasce Bożej, okazanej zborom macedońskim, iż mimo licznych utrapień, które wystawiały ich na próbę, niezwykła radość i skrajne ubóstwo ich przerodziły się w nadzwyczajne bogactwa ich ofiarności,..” (2 Co 8:1-2).
Łaska jest umacniającą obecnością Boga, która uzdalnia do tego, abyś robił to, do czego Bóg cię powołał i był tym, do czego Bóg cię stworzył, dokładnie tu gdzie jesteś. Doskonale ilustruje do cud z Macedonii.W dzisiejszym słowie Paweł mówi o kościele z Filipii, do którego napisał:
„A wy, Filipianie, wiecie, że na początku zwiastowania ewangelii, gdy wyszedłem z Madedonii, wy byliście jedynym zborem, który był wspólnikiem moim w dawaniu i przyjmowaniu” (Flp.4:15).
Ten cud widać w tym, że pomimo iż byli bardzo zubożali, mimo wszystko dawali ofiarnie na pracę Pańską z miłości i w wierze. Ich dar sprowokował kilka innych kościołów, będących w znacznie lepszej kondycji finansowej. Paweł, pisząc do Koryntian, chwalił się Filipianami: „Gdyż w miarę możności – mogę to zaświadczyć – owszem, ponad możność, samorzutni, usilnym naleganiem dopraszając się od nas tej łaski, by mogli uczestniczyć w dziele miłosierdzia dla świętych, i ponad nasze oczekiwanie oddawali nawet samych siebie anjpierw Panu, a potem i nam, za wolą Bożą” (2Kor. 8:3-5).
A te słowa nie trafiły na głuchych.
„Jeśli Filipianie, którzy sami mieli tak mało, mogli dać tak dużo. – rozważali Koryntianie. – to jakże my, mający tak wiele, śmiemy dawać tak mało?” Wynik był taki, że złożyli ofiarę dla tych, którzy bardzo cierpieli w Jerozolimie. Panu bardzo podoba się to, gdy serce napełnia nam pasja dzielenia się Jego dobrami z innym; gdy obfitujemy w łaskę dawania tak bardzo, że przynosi to chwałę Jego wielkiej hojności.
W dniach, gdy świat jest rzucany tam i z powrotem w niepokoju, strachu i niewierze; gdy ręce wielu zaciskają się coraz bardziej na tym co posiedli i co dla nich drogie, bądźmy ludźmi, którzy w przeciwieństwie do nich mają odwagę, wiarę i śmiałą miłość. Przeciwstawmy się dyktaturze Mamony świadomie decydując się na hojność wobec innych. To będzie prawdziwy cud!
Jeśli zechcemy tak uczynić to mamy obietnicę Pisma, której możemy się pewnie domagać, że „Bóg zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie„ (Flp. 4:19)!