James Ryle
„We wszystkim dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was” (1Tes. 5:18).
Możesz myśleć:”We wszystkim dziękować? Oszalałeś? Niektóre rzeczy są zbyt okropne; jak można dziękować za wszystko?”
Chwileczkę, chwileczkę, wybuchłeś, Pismo nie mówi, żeby dziękować ZA wszystko, lecz WE wszystkim, a to wielka różnica.
Czy mamy dziękować Bogu w dobrych i szczęśliwych czasach, a potem kwestionować Go, czy nawet gorzej, przeklinać Go, gdy złe i fatalne czasu przyjdą? Oczywiście, że nie! Biblia mówi „WE wszystkim składajcie dzięki, ponieważ taka jest Boża wola w Chrystusie Jezusie względem was”. Innymi słowy: Bóg chce, abyś Mu ufał nawet wtedy, gdy wszystko wygląda zupełnie beznadziejnie; naprawdę, ufać Mu tak bardzo, żeby nawet wtedy składać dziękczynienie.
Wdzięczność jest najwyższą istniejącą formą ekspresji, ponieważ uznaje się w ten sposób działanie ręki Bożej we wszystkim, nawet pośród tego, co jest okropne.
Wiara patrzy poza to, co widoczne i dostrzega rzeczywistość; sięga wzrokiem poza to, co widoczne i we wszystkim dostrzega działanie Tego, który jest niewidzialny, który wszystko sprawia zgodnie ze 
Swoją wolą. Nasze trudności pojawiają się stąd, że mamy tendencję do osądzania spraw z naszej, ograniczonej perspektywy. Bóg chce, podnieść naszą wizję na wyższe, obszerniejsze miejsce, skąd będziemy mogli nabrać perspektywy takiej, jak On ma.
Gdy już się to stanie, wszystko się zmienia. Nigdy już więcej nie chwyta nas kolka i nie narzekamy lecz raczej dziękujemy. Wtedy nasze serca serca przestają być obciążone troskami tego świata, nasze umysły stają się wolne od zmartwienia i stresu, nasze rozmowy napełniają się życiem i uzdrowieniem.
Słowa Frances R. Havergal (1879) oddają to najlepiej:
Light after darkness; gain after loss.
Strength after weakness; crown after cross.
Sweet after bitter; hope after fears.
Home after wandering; praise after tears.
Sheaves after sowing; sun after rain.
Sight after mystery; peace after pain.
Joy after sorrow; calm after blast.
Rest after weariness; sweet rest at last.
Near after distant; gleam after gloom.
Love after loneliness; life after tomb.
After long agony, rapture of bliss –
Right was the pathway leading to this!