Rick Joyner o czarach: Ten cichy manipulator
Czy chcecie widzieć Jego oczami i słyszeć Jego uszami? Oczyśćcie swoje serca z cielesnych uczynków czarownictwa.
O wiele ważniejsze jest trwać w Panu, niż rozumieć to, co się wydarzy w tych czasach. Wyłącznie przez trwanie w Nim możemy widzieć Jego oczami i słyszeć Jego uszami i zaczynamy rozumieć Jego sercem, że możemy widzieć i rozumieć wszystko właściwie, włączając w to proroctwa biblijne.
List do Galacjan 5: 17-21
Gdyż ciało pożąda przeciwko Duchowi, a Duch przeciwko ciału, a te są sobie przeciwne, abyście nie czynili tego, co chcecie. A jeśli Duch was prowadzi, nie jesteście pod zakonem. Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, Bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą.
Apostoł Paweł wymienia „czary” czy „magię” wśród uczynków ciała. Z pewnością, żaden prawdziwy chrześcijanin nigdy nie zaangażuje się w czary, lecz prawda jest taka, że większość jest w tym, choćby nieświadomie? Jak to możliwe? Po pierwsze: często myślimy o czarach w skrajnej ich formie czarnej magii i czcicieli zła, lecz, podobnie jak z każdym dziełem złego, są często subtelne, pozornie niegroźne czy nawet korzystne formy czarów, łapiące w pułapkę tych, którzy w rzeczywistości nie chcą nikogo zranić. Mogą nawet mieć dobre intencje, lecz fakt pozostaje faktem, że korzystają z czarów.
Musimy więc zacząć od definicji tego, czym są czary. Taka duchowa definicja nie znajduje się zwykle w słownikach, lecz musimy rozważyć to, co Paweł pisze w Pierwszym Liście do Koryntian 2:12-16:
A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej
Dlatego też szukałem definicji czarów, które są uczynkami ciała wiele lat temu. Niemniej Paweł Paweł mówiąc, żemy jesteśmy myśli Chrystusowej (nie, żeby on był osobiście), odnosił się do zbiorowości. Zatem, zawsze szukałem u innych tych części definicji, których sam nie posiadałem. Oznacza to również, że to czym chcę się z wami podzielić może nie być pełne, lecz myślę, że jest precyzyjne.
Czary są przeciwieństwem duchowego autorytetu (władzy – przyp.tłum.) Jest to wykorzystywanie dowolnego innego ducha, poza Duchem Świętym, do manipulowania i kontrolowania innych. Może to być robione w celu osiągnięcia swoich własnych czy nawet szlachetnych celów a nawet czegoś, co może się wydawać zgodne z powołaniem od Pana. Możemy zastanawiać się jak ktoś może używać czarów czy duszewnej mocy do wykonywania dzieł Bożych, lecz wielu próbuje, co też powoduje niektóre z najgorszych duchowych katastrof w całej historii kościoła, aż do współczesności. Szanowny cel nie usprawiedliwia złych środków. Przybijanie imienia Pańskiego do jakiegoś projektu nie znaczy, że Pan stoi za tym.
Pan, będąc Królem królów, ponad wszelką władzą, autorytetem, mocą i dominacją porusza się ze szczególną godnością i klasą we wszystkim, czego dokonuje i to zawsze znacznie ponad wszelkimi rzeczami tego typu jak manipulacja czy wykorzystanie dominacji do kontrolowania innych. Tacy też są ci wszyscy, którzy są poruszani przez Jego Ducha w prawdziwym duchowym autorytecie.
Jak stwierdzono, nie tylko jest możliwe, lecz również powszechne wśród wierzących usiłowanie osiągnięcia celów Bożych przy wykorzystaniu tego, co faktycznie jest podróbką duchowego autorytetu – czarów. Manipulują oni innymi, aby dawali pieniądza na jakiś cel, lub używają formy duchowej kontroli do utrzymywania ich w zaangażowaniu, aby wykonali zadanie. Mogą to być domy, które możemy głosić, że są budowane dla Pana, lecz On nie będzie ich błogosławił Swoją obecnością. Jest to jak w przypadku króla Dawida, usiłującego sprowadzić Arkę Boża do Jerozolimy na nowym wozie zaprzężonym w woły. W Biblii wół mówi o naturalnej sile i my często myślimy, że możemy sprowadzić Boga do naszego miejsca naszą własną siłą. Dawid zapłacił cenę za swoją głupotę i podobnie wielu mających dobre intencje, lecz zwiedzonych, chrześcijan.
Odwiedziłem ostatnio z córką kilka giełd samochodowych, aby znaleźć dla niej coś do jeżdżenia do koledżu. Dwa miejsca odwiedziliśmy z radością, a sprzedawcy byli wspaniali. Chcieli sprzedać nam samochód, lecz nie odczuwaliśmy żadnej presji. Trzeci diler samochodowy był czymś zupełnie przeciwnym. Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek w życiu był narażony na taką nikczemną manipulację wobec potencjalnej transakcji. Gdy wyszliśmy, córka powiedziała, że czuje się „zmulona”. Całe przeżycie podobne było do tego, gdy pomyślę o złapaniu ręki w maszynce do mięsa. Zdecydowałem, że nigdy więcej moja noga nie postanie w tym miejscu i z całą pewnością nigdy nie kupię u nich samochodu. Z pewnością można odczuwać szum i manipulację w całym ich biznesie. Niestety, przypomina mi to niektóre kościoły, w których bywałem. Ten sprzedawca czuł się tak, jak niektórzy kaznodzieje, których spotkałem.
Nie chcę być negatywnie nastawiony do Kościoła, ponieważ, podobnie jak ci dwaj pierwsi sprzedawcy, większość nie jest taka, jak ów trzeci. Niemniej, powodem który sprawia, że ten trzeci może utrzymać się w biznesie i przyczyną istnienia takich kościołów jest to, że ogromna ilość ludzi pozwala na manipulowanie sobą i kontrolowanie siebie.
Jak skarżył się apostoł Paweł w Drugim Liście do Koryntian 11:20: Znosicie bowiem, gdy was ktoś niewolnikami robi, gdy was ktoś wyzyskuje, gdy was ktoś łupi, gdy się ktoś wynosi, gdy was ktoś po twarzy bije.
Kościół w Korynicie ciągle uważany jest za „kościół cielesny” i powyższe stwierdzenie jest prawdopodobnie opisem formy jakiejś niskiej cielesności czy uczynków ciała, manifestujących się w tym kościele. Być może było to wynikiem takiego autorytetu, któremu poddali się – cieleśni ludzi odpowiedzieli na cielesny autorytet (władzę).
Możemy nadal wyrzucać kościołowi korynckiemu w naszych sercach i nauczaniu, lecz jest prawdopodobne, że gdyby istnieli dzisiaj, to byliby najbardziej duchowym kościołem na planecie, pomimo ich słabości. Ponieważ większość ludzi faktycznie funkcjonuje na poziomie podstawowej cielesności, włączając w to chrześcijan, jak to wykazały ostatnie badania, dilerzy samochodowi i kościoły, jak to w skrócie opisałem powyżej, mogą nie tylko utrzymywać się w biznesie, lecz nawet prosperować.
Niemniej, jedna rzecz, na którą możemy liczyć to fakt, że wiele chwilowych sukcesów okaże się być skrajnymi przypadkami bankructwa, jak mówi nam Pierwszy List do Koryntian 3:10-13:
Według łaski Bożej, która mi jest dana, jako mądry budowniczy założyłem fundament, a inny na nim buduje. Każdy zaś niechaj baczy, jak na nim buduje. Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus. A czy ktoś na tym fundamencie wznosi budowę ze złota, srebra, drogich kamieni, z drzewa, siana, słomy, To wyjdzie na jaw w jego dziele; dzień sądny bowiem to pokaże, gdyż w ogniu się objawi, a jakie jest dzieło każdego, wypróbuje ogień.