Servant David
Dopiero po przeczytaniu 10 rozdziałów Listu do Hebrajczyków jesteśmy gotowi na przeczytanie rozdziału 11, ponieważ teraz rozumiemy jego ważny kontekst. Zamiarem autora było zachęcić prześladowanych wierzących z Żydów, którzy mogli zwątpić, aby naśladowali przykłady starotestamentowych postaci, które trzymały się mocno swej wiary i w ostateczności zostały nagrodzone.
Dowiadujemy się tutaj czegoś, o czym Stary Testament nie mówi: Bóg zaakceptował zwierzęcą ofiarę Abla z powodu jego wiary (11:4). Abel miał pewną podstawę swej wiary, a mianowicie ubrania, które Bóg dał Adamowi i Ewie po ich grzechu, zrobione ze zwierzęcych skór. Z drugiej strony Kain, nie miał podstawy, aby wierzyć, że Bóg przyjmie jego ofiarę z „owoców ziemi” i reprezentuje on tych, którzy przychodzą do Boga z własnymi martwymi uczynkami, które nie wynikają z wiary.
Noe działał w wierze, ufając, że Bóg zgodnie z obietnicą zaleje ziemię wodą, a on będzie wyratowany od Bożego gniewu (11:7) i wten sposób stał się przykładem dla czytelników tego listu. Podobnie jak Noe, wierzący są teraz, gdy sąd spada ponownie na ziemię, bezpieczni w Bożej arce Jezusie.
Abraham i Sara zaufali, że Bóg da mi ziemię w dziedzictwo, gdzie mieszkali jako obcy. Wierzący Żydzi rozumieli to, żyjąc jako obcy na ziemi, wierząc, że i oni pewnego dnia otrzymają od Boga dziedzictwo.
„Wszyscy oni poumierali w wierze, nie otrzymawszy tego, co głosiły obietnice, lecz ujrzeli i powitali je z dala” (11:13). Znaczy to, że mieli pewien wgląd w obiecane błogosławieństwo ewangelii, wgląd, który w tragiczny sposób został zaprzepaszczony przez niewierzących Żydów. Wygląda na to, że ci starożytni święci mieli więcej poznania co do przyszłego planu Bożego niż widać to na podstawie zapisów Starego Testamentu. Na przykład, Abraham, „oczekiwał bowiem miasta mającego mocne fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg” (11:10). Wiedział o Nowym Jeruzalem, które jest opisane w Księdze Objawienia (p. również Hbr. 13:14). My oczekujemy tego samego miasta.
Wiara Abrahama została wypróbowana, tak jak i wiara wierzących z Żydów. On wierzył, że Bóg może wzbudzić z martwych jego syna, podobnie jak czytelnicy tego listu musieli uwierzyć, że Bóg wzbudził z martwych Swego Syna (11:17-19).
Życie Mojżesza również było dla nich przykładem. On zdecydował się iść za Bogiem, nawet pomimo tego, że dla oznaczało to wyrzeczenie się świeckiej władzy i rozkoszy. Zapłacił wysoką cenę, lecz jego wiara została nagrodzona (11:24-28). Do przeprowadzenia pierwszej Paschy trzeba było wiary wszystkich dzieci Izraela, którzy ofiarowali baranki i pokropili ich krwią odrzwia domów (11:28). To, co dla Egipcjan wydawało się głupotą, opłaciło się Izraelitom, gdy anioł zniszczenie zabijał wszystkich pierworodnych, którzy nie byli „pod krwią”. Wiara Izrealitów w krew uratowała ich, podobnie jak nasza wiara w krew Baranka Bożego zbawia nas.
Obchodzenie przez siedem dni Jerycha w milczeniu wśród szyderstw jego mieszkańców wymagało wiary, lecz mury miasta zwaliły się (11:30).
Nierządnica Rahab, została zbawiona przez wiarę, gdyż ona i jej rodzina byli jedynymi mieszkańcami Jerycha, którzy przetrwali rzeź. Zaufała „ewangelii” szpiegów i zadziałała zgodnie z nią, przywiązując czerwony sznur do swego okna, co, jak niektórzy mówią, jest symbolem krwi Jezusa spływającej w dół krzyża (11:31).
Jest jeszcze wiele wspaniałych starotestamentowych przykładów tych, którzy zachowali wiarę i których Bóg nagrodził. Oczywiście, był to Daniel, który „zamknął paszcze lwom” przez swoją wiarę (11:33), byli jego trzej przyjaciele, którzy „zgasili moc ognia” (11:34), była wdowa z Sarepty (1Król. 17:17-24) i Sunamitka (2Król. 4:17-35), które „otrzymały z powrotem ich zmarłych przez wskrzeszenie” (11:35).
Tradycja mówi, że to Izajasz został rozcięty piłą na pół (11:37). Jeremiasz był więziony, a Zachariasz ukamienowany. Dobrze jest o tym pamiętać szczególnie w czasach, gdy wiara jest promowana jako środek do zdobywania bogactwa, zwycięstwa i powodzenia. Prawda jest taka, że wiara zasadniczo przyspiesza prześladowania, lecz zawsze kończy się błogosławieństwem. Bóg nagradza tych, którzy Go szukają (11:6).
– – – – – – – – – – – – – –
Książkę D. Servanta „Pozyskujący uczniów sługa Boży” można nabyć TUTAJ