David Servant
Niektórzy sugerują, że Bóg dopuścił do prześladowań w Jerozolimie po to, aby ewangelia była rozpowszechniana poza nią. Jezus nakazał Swoim uczniom, aby zanieśli ewangelię do Jerozolimy, Judei i Samarii, aż po krańce ziemi (1:8), i to właśnie do Judei i Samarii wierzący z Jerozolimy zostali rozproszeni (8:1). Gdziekolwiek poszli, głosili ewangelię (8:4). Jak wielu świętych przeżyło Boży cel odkupienia w tym, co wydawało się początkowo złym losem? Ja z pewnością tak. Gdy „całe piekło się wścieka”, niebo ma jakiś plan.
Filip jest jedyną osobą wymienioną w Nowym Testamencie jako ewangelista. Był również misjonarzem przekraczającym kulturowe granice, usługując ludziom z różnych grup etnicznych. (Pamiętasz, że Żydzi i Samarytanie nienawidzili siebie nawzajem.)
Zauważ również, że służba Filipa była namaszczona darami uzdrowień i cudów, ponieważ sparaliżowani ludzie byli uzdrawiani a opętani uwalniani. Gdyby Filip nie był tak nadnaturalnie wyposażony to jego przesłanie mogłoby w ogóle przejść niezauważone, ponieważ Szymon czarnoksiężnik już zajmował uwagę Samarytan swymi magicznymi sztukami. Czyż nie jest tragiczne to, że tak ogromna część współczesnego kościoła jest bezsilna, czasami nawet wyrzekając się nadnaturalnej mocy Bożej, podczas gdy kulty i fałszywe religie promują siebie przy pomocy pomniejszych cudów diabelskiego pochodzenia? Pomóż nam, Boże!
Czytamy dziś, że lud Samarii uwierzył ewangelii Filipa i został ochrzczony, „przyjąwszy Słowo Boże” (8:12-14). Byli całkowicie zrodzeni na nowo. Jednak czytamy również, że Duch Święty „nie był jeszcze zstąpił” na niektórych z tych całkowicie odrodzonych duchowo wierzących (8:16). Duch Święty był wewnątrz nich przez nowe narodzenie, lecz jeszcze nie zstąpił na nich. Ciągle potrzebowali być przyobleczeni w moc z wysokości i to jest właśnie przyczyna, dla której Piotr i Jan wybrali się do Samarii: „Aby otrzymali Ducha Świętego” (8:15). Jest to kolejna wskazówka tego, że jest drugie przeżycie w Duchu Świętym dostępne dla każdego wierzącego.
Te prawdy są tak wyraźne i proste, że tylko teolodzy mogą je odrzucać. Nie czytamy w tym fragmencie, że ten incydent miał miech charakter jakiegoś jednorazowego, szczególnego zdarzenia, zarządzonego przez Boga, aby kościół w Samarii miał widoczne boskie poparcie, które nie byłoby już nigdy więcej potrzebne. Nie ma tutaj nic więcej ponad to, co Pismo mówi, że było: Samarytanie, którzy uwierzyli w Jezusa byli narodzeni na nowo, lecz nie przeżyli chrztu w Duchu Świętym, więc Piotr i Jan wybrali się do Samarii, aby modlić się o nich, aby mogli otrzymać Ducha.
Gdy ci apostołowie modlili się o nowych wierzących z Samarii, Biblia nic nie mówi o tym, aby mówili językami, a jednak wiemy, że coś nadnaturalnego zdarzyło się, ponieważ Szymon zobaczył coś tak spektakularnego, że usiłował kupić tą zdolność do przekazywania Ducha Świętego. Widział wcześniej nawet dziejące się uzdrowienia i wypędzanie demonów (8:7), więc to, co zobaczył musiało być zdumiewające. Wydaje się, że można wysnuć bezpieczny wniosek, że mówili językami, podobnie jak Piotr i Jan wraz z stu osiemnastoma w dniu Pięćdziesiątnicy.
Historia etiopskiego eunucha uczy nas tego, że Bóg wie jak otwarci są ludzi, i że on poprowadzi nas do tych, którzy są duchowo spragnieni. Ten eunuch dojrzał do zbawienia, czytając najbardziej mesjański z całego Starego Testamentu rozdział, zastanawiając się, co to mogło znaczyć! Marzenie ewangelisty zrealizowane! Powinniśmy prosić Boga o to, aby nas prowadził do ludzi podatnych na ewangelię.
W chwili, gdy eunuch wyznał wiarę w Jezusa, Filip ochrzcił go w wodzie. Była to pierwsza wskazówka tego, że rzeczywiście uwierzył w Jezusa. Ludzie, którzy mówią, że wierzą w Jezusa, lecz nie chcą być posłuszni Jego prostemu przykazaniu, aby dać się ochrzcić, oszukują sami siebie.
W końcu, zwróć uwagę na to, że nie było tutaj żadnej możliwości, aby Filip „prowadził dalej” nowo nawróconego, ponieważ został natychmiast w nadnaturalny sposób przeniesiony do innego miejsca. Współczesna konieczność dalszego prowadzenia nowych „nawróconych” stanowi oskarżenie wobec niemocy współczesnej ewangelii. Prawdziwi uczniowie będą trwać w Słowie Chrystusowym, jak to powiedział Jezus (p. Jn 8:31). Nie potrzebują oni przymuszani do tego, aby zachowywać się jak wierzący.
– – – – – – – – – – – –
Książkę D. Servanta „Pozyskujący uczniów sługa Boży” można nabyć TUTAJ