Jak postępuje uzdrowienie

Wayne Jacobsen

28.11. 2015

Uwielbiam te sytuacje, gdy uzdrowienie następuje nagle, szybko i całkowicie. Bóg tak czyni, choć nie dzieje się to tak często, jak wielu sądzi. Z powodu tego błędnego oczekiwania, zbyt wielu ludzi może wychodzić do przodu po modlitwę, w nadziei, że ten jeden akt załatwi problem. Wielu odchodzi w lepszy stanie, lecz gdy budzą się następnego ranka w takim samym stanie jak wcześniej, kończą potępiając siebie samych za niewystarczającą wiarę, bądź wracając do domu i „tracąc swoje uzdrowienie”.

Ten temat wracał wielokrotnie w rozmowach w czasie mojej ostatniej podróży. Spotkałem tak wielu ludzi zniechęconych, zamieszanych i sfrustrowanych tym, że wydawało się, że nie mogą znaleźć wolności w Boga, której tak rozpaczliwie szukają. W miarę jak słuchałem, wydawało mi się, że wielu z nich wpadło w pułapkę oczekiwania natychmiastowego działania i traciło ten postęp, który Bóg czynił w ich sercach i umysłach. Każdy przypadek trwałego zmagania wydawał się zrzucać ich z drogi prowadzić do wniosku, że Bóg nie działa. Zamiast wzrastać w nadziei, poddawali się desperacji, ponieważ ich uzdrowienie nie następowało natychmiast i wywoływało w nich zdziwienie, czy Bóg lekceważy ich, czy też oni sami jakoś to uniemożliwiają.

W miarę jak obserwuję ludzi, którzy latami dochodzili do coraz większej wolności i emocjonalnego zdrowia, jestem przekonany bardziej niż kiedykolwiek, że większość ludzi nie rozumie tego, że uzdrowienie jest procesem. Jest tak dlatego, że Bóg nie usuwa problemu, lecz przemienia nasz sposób myślenia i życia od wewnątrz. Większość bólu pochodzi z wewnątrz, a nie z okoliczności, które o to oskarżamy. Te sytuacje mogły go spowodować, lecz on żyje w nas z powodu naszych niegodnych myśli o Bogu i nas samych. Uzdrowienie przychodzi przez przemianę tych fałszywych myśli o Nim i o nas samych, bądź uwalniając nas od naszego fałszywego poczucia bezpieczeństwa, które uzyskujemy dzięki sposobom radzenia sobie z sytuacją, a to wymaga czasu.

Tak więc, zamiast wpadać w zniechęcenie, gdy uzdrowienie jeszcze nie jest pełne, trwamy w nim w tym przemieniającym procesie, który nie tylko wyprowadzi nas na wolność, lecz również przemieni nasze życie.

To, czego szukam w tym procesie to nie natychmiastowość, lecz wzrastająca wolność. Tak więc, bez względu na to, w jaki sposób twoje złamanie przejawia się, czy to przez niepokój, rozpacz, strach, zranienie, złe wspomnienia, bolesne uczucia czy cokolwiek innego, po prostu trwaj, polegając na Bożej rzeczywistości. W miarę jak to będziesz czynił, odkryjesz, że ból …

będzie coraz mniej intensywny,

będzie trwał przez coraz krótsze okresy czasu,

i ostatecznie odkryjemy coraz większe przerwy między cyklami bólu.

W konsekwencji, będziesz odkrywał, że rosnący w takim sam sposób czas radości. Chwiel radości i wolności …

będą pojawiały się coraz częściej,

będą trwały coraz dłużej,

ostatecznie będą stawały się coraz bardziej realne.

W taki właśnie sposób wygląda odnawianie umysłu. Przechodziłem przez ten proces z kilkoma osobami i zawsze oglądanie tego sprawiało radość. Jeśli jest się skupionym wyłącznie na celu, to nigdy nie będzie się go oglądać, za to będzie się czuć coraz większe zniechęcenie. Jeśli można obserwować proces, w którym pojawiają się cheerleaderzy i przyjaciele, wtedy człowiek jest zachęcony samym procesem, aż do chwili, gdy ból staje się coraz bardziej odległy i ostatecznie bezsilny.

My sami pomagamy w tym, przez to, że jesteśmy coraz mniej przejęci naszym uzdrowieniem, ucząc się cieszyć się nim każdego dnia i rozumiejąc co On ma dla nas, zamiast starać się go przekonać, aby zrobił to, co my chcemy. Wtedy będziemy w stanie zaufać Mu całkowicie i będziemy z Nim współpracować.