Część druga: Moc Ducha Świętego
Wstęp
Celem tego konspektu (część druga) jest pokazanie z Pisma tego, że otrzymaliśmy moc do osobistego usługiwania i uzdrawiania chorych, gdy otrzymaliśmy chrzest Duchem Świętym.
W zależności od twego religijnego gruntu, informacje zawarte w tym konspekcie mogą być sprzeczne z tym, czego cię dotąd uczono. Jednak, spróbuj odłożyć na bok swe uprzedzenia, abyś mógł się otworzyć na coś, co Bóg zechce ci objawić.
Jakiekolwiek wersy Pisma wykorzystasz do tego, aby wykazać swoje obecne przekonanie (wierzenia), spróbuj je porównać z wersami w tym opracowaniu, aby się przekonać, gdzie jest większy ciężar przekonania. Wierzę, że jeśli będziesz to robił z modlitwą, szczerze, skrupulatnie i obiektywnie, to informacje tu zawarte wytrzymają testy. Zawsze sprawdzaj te rzeczy z Biblią, nie wierz po prostu w to, co mówię, czy też co inni ludzie ci powiedzieli!
W jaki sposób Jezus uzdrawiał ludzi?
Biblia mówi, że Jezus przyszedł na ziemię jako człowiek (jest zarówno człowiekiem jak i Bogiem), i że otrzymał Ducha Świętego po to, aby zostać uprawnionym do wykonania Swej ziemskiej służby. Może to zostać wykazane przez następującą sekwencję zdarzeń, tak jak je opisuje ewangelista Łukasz:
Łuk. 3:21-22
A gdy wszystek lud przyjmował chrzest i gdy Jezus został ochrzczony i modlił się, otworzyło się niebo I zstąpił na niego Duch Święty w postaci cielesnej jak gołębica, i odezwał się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.
Łuk. 3:23
A Jezus, rozpoczynając działalność, miał lat około trzydziestu, a był jak mniemano, synem Józefa, syna Helego,
Łuk. 4:1-2
A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni, I przez czterdzieści dni kuszony przez diabła. W dniach tych nic nie jadł, a gdy one przeminęły, poczuł głód.
Łuk. 4:13-14
A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od niego do pewnego czasu. I powrócił Jezus w mocy (dunamis) Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicznej krainie.
Dz. Ap. 10:37-38
Wy wiecie, co się działo po całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan, O Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim.
Zwróć uwagę na kolejność wydarzeń: Po pierwsze, Jezus zostaje ochrzczony w wodzie i wtedy otrzymuje Ducha Świętego. Następnie jesteśmy informowani, że zaczął swoją służbę po otrzymaniu Ducha Świętego. Dalej czytamy, że raczej pozwolił na poprowadzenie się przez Ducha Świętego, niż zdecydował sam o tym, co chce robić, tak jak my mamy być prowadzeni raczej przez Ducha niż przez własne pragnienia i pożądliwości. Później widzimy Jezusa wracającego do Galilei, po sprzeciwieniu się diabłu na pustyni, w mocy Ducha Świętego. W końcu dowiadujemy się, że Bóg namaścił Jezusa Duchem Świętym i mocą. Greckie
słowo tłumaczone jako „moc” w tym wersie to dunamis, oznaczające „siłę” lub „cudowną moc” (zgodnie z greckim słownikiem Stronga).
Wniosek: Jezus narodził się bez grzechu i żył życiem bezgrzesznym, jednak powyższe wersy mówią nam, że w celu umożliwienia Mu wykonania ziemskiej służby, musiał otrzymać dunamis (moc czyniącą cuda Ducha Świętego). Jezus jest doskonałym człowiekiem i doskonałym wzorem i zobaczymy dalej, że po tym, gdy zostaniemy zbawieni, musimy iść za Jego przykładem i otrzymać dunamis, moc Ducha Świętego po to, aby prawidłowo funkcjonować w nadnaturalnym ciele Chrystusa.
To Dunamis, moc Ducha Świętego uzdrawia ludzi
Zanim Jezus przyszedł na ziemię, wyrzekł się Sam Swej własnej mocy i uczynił siebie niczym tak, aby mógł stać się człowiekiem (Flp. 2,5-8). Jak to widzieliśmy w pierwszej części, zanim Jezus mógł uczynić jakikolwiek cud, musiał otrzymać dunamis (cuda czyniącą moc Ducha Świętego), która uprawomocniła Go do wykonywania ziemskiej służby.
Jezus nie uzdrawiał swoją własną boską mocą, On uzdrawiał przez moc Ducha Świętego, tak samo jak ty będziesz to robił!
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się dlaczego Jezus i apostołowie i pierwsi chrześcijanie wkładali ręce na chorych? Na przykład w Ew. Łuk 4,40 czytamy: A gdy słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli u siebie chorych, złożonych różnymi chorobami, przyprowadzili ich do niego, On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich. Prawdopodobnie zajęło to Jezusowi mnóstwo czasu, aby podejść do każdego w tłumie i położyć na nich ręce! Dlaczego nie robił tego, co my robimy i nie poszedł w ustronne miejsce, aby się modlić do Boga o uzdrowienie? Jest coś takiego w modlitwie o ludzi, gdy stoisz na wprost osoby, o którą się modlisz, co sprawia, że jest to bardziej skuteczne, niż modlitwa z pewnej odległości. Bóg z pewnością może odpowiedzieć na modlitwę za kogoś, kto jest daleko, jednak w Biblii widzimy Jezusa dotykającego oczy niewidomych ludzi i wkładającego Swe palce w uszy głuchych i tak dalej (p. Mar. 7,33 oraz 8,25).
Gdy ludzie przychodzili do Jezusa z prośbą, aby przyszedł i modlił się o chorego, On nie odpowiadał: „Pomodlę się o nią w moim czasie modlitwy wieczorem”, jak my to robimy. Zamiast tego, natychmiast kierował się w stronę chorej osoby (p. Mat 9,18; Łuk 7,14) lub prosił, aby chorego przyniesiono do Niego (Mar. 9.19; Łuk 13,12). Jezus nie praktykował modlitwy o uzdrowienie ludzi z odległości. W rzeczywistości zarejestrowane są tylko trzy przykłady, gdy Jezus uzdrowił kogoś, kto nie był fizycznie blisko Niego i w każdym przypadku było tak dlatego, że ktoś inny wziął Go za Słowo i demonstrował wielką wiarę (Mat. 8, 5-13; 15, 21-28; J. 4,46-53).
Gdy modlimy się o uzdrowienie ludzi, to czy jesteśmy lepsi od Jezusa, że możemy siedzieć z tyłu i modlić się o każdego bez podchodzenia do niego?
Jeśli Jezus był skuteczniejszy w uzdrawianiu przez to, że był na miejscu i dotykał ludzi, więc będzie również w naszym przypadku skuteczniej modlić się o czyjeś uzdrowienie będąc na miejscu i dotykając tej osoby. Jezus powiedział,że każdy, kto wierzy w Niego będzie czynił te same cuda, jakie On czynił (J 14,11-14) i On sam jest naszym przykładem tego, jak należy robić cuda.
Gdy włączasz światło robisz elektryczne połączenie, które umożliwia przepływ elektrycznej mocy przez kontakt do żarówki. W podobny sposób, gdy wkładasz ręce na chorych robisz połączenie, które umożliwia przepływ dunamis, mocy Ducha Świętego do chorego:
1. Łuk 8:46 mówi, że Jezus poczuł, że moc z Niego uszła , gdy kobieta dotknęła się jego szaty:
Łuk 8:46:
Jezus zaś rzekł: Dotknął się mnie ktoś; poczułem bowiem, że moc (dunamis) wyszła ze mnie.
2. Łuk 6:19 mówi, że chorzy ludzie z Judei, Tyru i Sydonu starali się dotknąć Jezsa, ponieważ moc wychodziła z Niego i uzdrawiała ich:
Łuk 6:19:
A cała rzesza pragnęła się go dotknąć, dlatego że moc wychodziła z niego i uzdrawiała wszystkich.
3. Kiedyś chorzy z Nazaretu starali się dotknąć Jezusa, ponieważ moc wychodziła z Niego i uzdrawiała wszystkich:
Mat 14:35:
i poznali Go mężowie onej miejscowości, roznieśli wieść po całej owej okolicznej krainie, i przyniesiono do niego wszystkich, którzy się źle mieli, i prosili go, aby się mogli dotknąć szaty jego; a wszyscy, którzy się go dotknęli, zostali uzdrowieni.”
4. Łuk 5:17 mówi, że Jezus mógł uzdrawiać ludzi, ponieważ dunamis moc była obecna:
Łuk 5:17:
I stało się pewnego dnia, gdy nauczał, a siedzieli tam faryzeusze i nauczyciele zakonu, którzy przybyli ze wszystkich wiosek galilejskich i judzkich, i z Jerozolimy, a w nim była moc Pana ku uzdrawianiu,..
5. Dz. Ap. 5:15-16 mówią, że ludzie byli uzdrawiani, gdy apostoł Piotr był wystarczająco blisko, aby jego cień padł na nich. Chorzy byli przynoszeni w pobliże Piotra, tak aby dunamis, moc mogła przepłynąć z niego i uzdrowić chorych:
Dz. Ap.5:15-16:
Tak, iż nawet na ulice wynoszono chorych i kładziono na noszach i łożach, aby przynajmniej cień przechodzącego Piotra mógł paść na któregoś z nich. Również z okolicznych miast Jerozolimy schodziło się wielu przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste i wszyscy oni zostali uzdrowieni.
6. Dz. Ap. 19,11-12 pokazują nam, że chusteczki i szaliki, które dotknęły ap. Pawła były zabierane do chorych i wszyscy byli uzdrawiani. Dunamis moc była w jakiś sposób przenoszona z Pawła na te przedmioty ( i dzieje się tak również i dzisiaj):
Dz. Ap. 19:11-12:
Niezwykłe też cuda czynił Bóg przez ręce Pawła, tak iż nawet chustki lub przepaski, które dotknęły skóry jego, zanoszono do chorych i ustępowały od nich choroby, a złe duchy wychodziły.
Gdy ty otrzymasz moc dunamis Ducha Świętego, wtedy będziesz wkładał ręce w wierze i w Imieniu Jezusa na chorych, a moc Ducha Świętego będzie przepływać z ciebie do chorej osoby.
Więcej przykładów dunamis, mocy Ducha Świętego. Następujące fragmenty demonstrują fakt, że apostołowie i niektórzy z pierwszych chrześcijan otrzymali tę samą dunamis, moc Ducha Świętego, którą otrzymał Jezus, a ona uprawomocniła ich do niesienia służby Jezusa ewangelizacji i uzdrawiania. Jest to ta sama dunamis, moc, którą również my musimy otrzymać.
1. Dz. Ap. 10:38 mówią, że Jezus otrzymał dunamis po to, aby wykonać służbę:
Dz. Ap. 10:38:
O Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod mocą diabła, ponieważ Bóg był z nim.
Widzieliśmy w pierwszej części tego opracowania, że Jezus przekazał Swą służbę ewangelizacji i uzdrawiania nam w Wielkim Nakazie. Po tym, gdy zostaliśmy zbawieni, musimy otrzymać tę dunamis moc po to, aby kontynuować dzieło Jezusa, aż powróci.
Jezus jej potrzebował, apostołowie potrzebowali, chrześcijanie Nowego Testamentu jej potrzebują. Potrzebujemy jej my.
2. W Ew. Łuk 24:46-49, Jezus mówi, że mają iść i nieść Jego ziemską służbę, lecz ON w szczególności nakazał im, aby nie robili niczego, dopóki nie otrzymają dunamis:
Łuk 24:46-49
I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać I że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszonewszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów. Wy jesteście świadkami tego. A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą (dunamis) z wysokości.
Uczniowie potrzebowali dunamis mocy Ducha Świętego po to, aby w pełni nieść Wielki Nakaz, więc również i my jej potrzebujemy.
3. W Dz. Ap. 1,8 ponownie widzimy Jezusa mówiącego uczniom, że otrzymają dunamis po to, aby umożliwić im wykonanie Wielkiego Nakazu:
Dz. Ap. 1:8:
Ale weźmiecie moc (dunamis) Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.
Jak zobaczysz w dniu Zielonych Świąt, uczniowie otrzymali dunamis moc, w chwili gdy otrzymali chrzest Ducha Świętego (Dz. Ap. 2,1-4).
4. W Dz. Ap. 4:29-30, apostołowie i wierzący modlili się szczególnie o to, aby cudowne znaki i uzdrowienia pojawiały się;
Dz. Ap. 4:29-30
A teraz, Panie, spójrz na pogróżki ich i dozwól sługom twoim, aby głosili z całą odwagą Słowo twoje, Gdy Ty wyciągasz rękę, aby uzdrawiać i aby się działy znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa.
Mamy więc biblijną podstawę do modlitwy oraz oczekiwanie na cuda, znaki i uzdrowienia.
Jednak, cuda wymagają wiary i wielu chrześcijan cierpi na brak wiary w natychmiastowe cuda. Nie ma wiary, nie ma cudów. Nie ma wiary, nie ma uzdrowień.
Dz. Ap. 4:33 mówią nam, że po dniu Zielonych Świąt apostołowie działali w wielkiej mocy (dunamis):
Dz. Ap. 4:33
Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na nich wszystkich.
5. Dz. Ap. 6:2-3 – apostołowie zebrali razem wszystkich uczniów i powiedzieli im, aby wybrali siedmiu z nich, którzy są znani z tego, że są pełni Ducha i mądrości:
Dz. Ap. 6:2-3
Wtedy dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, rzekło: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy zaniedbali słowo Boże, a usługiwali przy stołach.
Upatrzcie tedy, bracia, spośród siebie siedmiu mężów, cieszących się zaufaniem, pełnych Ducha Świętego i mądrości, a ustanowimy ich, aby się zajęli tą sprawą;
To jest ciekawe, ponieważ mówi nam o tym, że nie każdy chrześcijanin w pierwszym wieku był „pełny Ducha”. Wszyscy chrześcijanie otrzymali zamieszkanie Ducha Świętego w chwili ich zbawienia (zgodnie z Ef. 1,13-14), lecz nie wszyscy musieli być „napełnieni Duchem”. Z tych siedmiu mężów, którzy byli znani z „pełni Ducha” (lub „napełnienia Duchem”) w Dz. Ap. 6,2-5, tylko dwóch z nich (Szczepan i Filip) są wymienieni gdziekolwiek w Nowym Testamencie. Obaj demonstrowali dunamis moc Ducha Świętego:
Dz. Ap. 6:8
A Szczepan, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie wśród ludu.
Dz. Ap. 8:13
Nawet i sam Szymon uwierzył, gdy zaś został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc znaki i cuda wielkie, jakie się działy, był pełen zachwytu.
Zatem Szczepan i Filip nie byli apostołami, a jednak są określeni jako „pełni Ducha” i, gdy wykonywali Wielki Nakaz, działali w mocy dunamis Ducha Świętego.
6. Powszechnie wiadomo, że ap. Paweł działał potężnie w mocy dunamis Ducha Świętego, jak np. czytamy w Dz. Ap. 19,11
Dz. Ap. 19:11
Niezwykłe też cuda czynił Bóg przez ręce Pawła,
7. Ap. Paweł powiedział kościołowi w Rzymie, że w pełni ogłosił ewangelię demonstrując moc dunamis Ducha Świętego:
Rzym. 15:18-19
Nie odważę się bowiem mówić o czymkolwiek, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie, aby przywieść pogan do posłuszeństwa słowem i czynem, przez moc znaków i cudów oraz przez moc Ducha Świętego, tak iż, począwszy od Jerozolimy i okolicznych krajów aż po Ilirię, (w pełni) rozkrzewiłem ewangelię Chrystusową.
Jak zobaczymy, Paweł nie postrzegał Wielkiego Nakazu jako prostą sprawę „świadczenia” ludziom (jak to dziś nazywamy) i doprowadzenie ich do „modlitwy grzesznika.”
Paweł mówi, że „w pełni” rozkrzewił ewangelię demonstrując moc dunamis Ducha Świętego.
8. W 1 Kor. 1:17-18 Paweł mówi, że nie głosi ewangelii tylko słowami (co my nazywamy „świadczeniem”), ponieważ nie chce okraść krzyża z mocy. Dlaczego?
Ponieważ mowa o krzyżu jest mocą (dunamis) Bożą:
1 Kor. 1:17-18
Nie posłał mnie bowiem Chrystus, abym chrzcił, lecz abym zwiastował dobrą nowinę, i to nie w mądrości mowy, aby krzyż Chrystusowy nie utracił mocy. Albowiem mowa o krzyżu jest głupstwem dla tych, którzy giną, natomiast dla nas, którzy dostępujemy zbawienia, jest mocą [dunamis] Bożą.
W zwiastowaniu krzyż jest mocą, a naszym zadaniem jest demonstrować tę moc..
9. Ap. Paweł był bardzo inteligentny i wykształcony (p. Dz. Ap. 22,2-3 oraz Gal. 1,13-14) i otrzymał wspaniałe objawienie poznania bezpośrednio od Chrystusa (Gal. 1,11-12), a jednak mówi, że nie polega na zwykłym „świadczeniu,” aby głosić ewangelię. Zamiast tego, demonstruje moc dunamis Ducha Świętego, aby wiara ludzi polegała na Bożej mocy:
1 Kor. 2:4-5
A mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy [dunamis]Bożej.
Paweł mógł przyprowadzić tłumy do Jezusa „świadczeniem,” lecz wierzył w to, że ważna jest demonstracja mocy dunamis Bożej. Dokładnie to polecił nam Jezus w Wielkim Nakazie (jak widzieliśmy to w pierwszej części).
10. W 1 Kor 4:19-20, ap. Paweł mówi do kościoła w Koryncie, że zaplanował odwiedziny kościoła i zamierzał się zmierzyć z pewnymi ludźmi, którzy arogancko wypowiadali się przeciwko niemu. Zauważ, że Paweł przewidywał wypróbowanie, jakiego rodzaju mocą dunamis ci aroganci dysponują. Dlaczego? Ponieważ Królestwo Boże nie opiera się na mowie, lecz na mocy (dunamis).
1 Kor. 4:19-20
Ja jednak przyjdę do was wkrótce, jeśli Pan zechce, i zapoznam się nie ze słowem pysznych, lecz z ich mocą [dunamis]. Albowiem Królestwo Boże zasadza się nie na słowie, lecz na mocy.
11. Pisał do Koryntian, aby udzielić im napomnienia i poleceń, co oznacza, że ani on sam, ani żaden inny apostoł nie byli obecni w tym czasie w Koryncie.
Jednak Paweł powiedział, że gdy się zgromadzają w Imieniu Pańskim, moc dunamis Pańska jest z nimi obecna;
1 Kor. 5:4
Gdy się zgromadzicie w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, wy i duch mój z mocą [dunamis] Pana naszego, Jezusa, oddajcie takiego szatanowi ….”
Moc dunamis Ducha Świętego nigdy nie była przeznaczona wyłącznie dla apostołów.
12. Ap. Paweł powiada, że mamy Bożą moc [dunamis], która przewyższa wszystko:
2 Kor. 4:7
Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc [dunamis], która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas.
Po co otrzymaliśmy tą przewyższającą moc od Boga? Po to, aby jej używać!
13. Powiada nam też, że jako słudzy Boży polecają się we wszystkim, co również zawiera w sobie działanie w Bożej mocy dunamis
2 Kor. 6:5-7
Ale we wszystkim okazujemy się sługami Bożymi w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w potrzebach, w utrapieniach, w chłostach, w więzieniach, w niepokojach, w trudach, w czuwaniu, w postach, w czystości, w poznaniu, w wielkoduszności, w uprzejmości, w Duchu Świętym, w miłości nieobłudnej, w słowie prawdy, w mocy [dunamis] Bożej; przez oręż sprawiedliwości ku natarciu i obronie,
14. Jezus powiedział Pawłowi, że Jego moc dunamis doskonali się w słabościach:
2 Kor. 12:9
Lecz powiedział do mnie: Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy [dunamis] okazuje się w słabości. Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc [dunamis] Chrystusowa.
Wg BT – Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali.
Ludzie często cytują ten fragment, gdy (oni, ich przyjaciele, czy bliscy) przechodzą trudny czas, lecz przeoczają fakt, że jest tu mowa o Bożej mocy dunamis, która ma działać przez nas w naszych słabościach!
15. Paweł napisał List do Galacjan w celu skorygowania pewnych praktyk, które tam miały miejsce. Fakt, że Paweł musiał napisać list, oznacza, że go tam nie było, ani żadnego innego apostoła, który mógłby skorygować zachowanie kościoła. A jednak napisał do nich, że Duch Święty przejawia się w dziełach mocy dunamis (cudownej mocy) wśród nich:
Gal. 3:5
Czy ten, który daje wam Ducha i dokonuje wśród was cudów [dosł. uczynków mocy (dunamis)], czyni to na podstawie uczynków zakonu, czy na podstawie słuchania z wiarą?
Owa moc Ducha Świętego dunamis działała przez wierzących (przez wiarę), bez względu na to, czy apostołowie byli obecni czy nie. Ta moc nigdy nie była przypisana wyłącznie apostołom.
16. W szczególności modlił się Paweł, aby oczy serca zostały otwarte (oświecone), tak abyśmy mogli poznać nadzwyczajną (dosł. nieporównywalną) moc dunamis , jaka jest dostępna dla każdego wierzącego:
Efez. 1:18-19
I oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego, i jak nadzwyczajna jest wielkość mocy [dunamis] jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły jego,
Dlaczego każdy wierzący ma dostęp do nadzwyczajnej mocy? Dlatego, że zostaliśmy do tego wyznaczeni przez Jezusa, aby jej używać!
17. Kol 1:10-12, uczy nas, aby przynosić owoc w każdym dobrym uczynku, aby wzrastać w poznaniu Boga i być wyposażonym we wszelką moc (dunamis):
Kol. 1:10-12
Abyście postępowali w sposób godny Pana ku zupełnemu jego upodobaniu, wydając owoc w każdym dobrym uczynku i wzrastając w poznawaniu Boga, utwierdzeni wszelką mocą według potęgi chwały jego ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości, z radością, dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił [dosł. udzielił wszelkiej mocy (dunamis)] do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości,
18. Z 1 Tes 1,5 dowiadujemy się, że „świadczenie” Pawła nie polegało na prostych słowach, lecz na demonstracji mocy (dunamis) Ducha Świętego:
1 Tes. 1:5
Gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy [dunamis] i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania; wszak wiecie, jak wystąpiliśmy między wami przez wzgląd na was.
19. Dalej uczy nas, że otrzymaliśmy ducha mocy (dunamis):
2 Tym. 1:7
Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy [dunamis] i miłości, i powściągliwości.
Po co Bóg dał nam tę moc? Ponieważ zostaliśmy przez Jezusa wyznaczeni do używania jej!
20. W Liście do Tymoteusza, poucza młodzieńca o tym, że przyjdą czasy (przyszłość dla Pawła i Tymoteusza), , gdy ludzie odrzucą Bożą moc dunamis:
2 Tym. 3:1-3
A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni, niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy [dunamis]; również tych się wystrzegaj.
W swym religijnym wychowaniu, zawsze uczono mnie (jak zresztą wielu innychchrześc ijan), że pewne duchowe dary i wkładanie rąk na chorych „wymarły” wraz z pierwszym wiekiem, choć Biblia nic takiego nie mówi. Jest to przykład zaprzeczenia (wyrzeczenia się) mocy dunamis, dokładnie tak jak Paweł powiedział,że się w dniach ostatecznych stanie. Wielu chrześcijańskich naukowców wierzy, że żyjemy w dniach ostatecznych obecnie, a skoro tak, to rzeczy przez Pawła opisane teraz dzieją się. „Przypadkowo” widzimy, że wiele kościołów odrzuca fakt, że Boża moc dunamis ciągle działa poprzez wkładanie rąk na chorych, mówienie językami, proroctwo i tak dalej! Paweł pisał, że to źle odrzucać Bożą moc dunamis, a raczej przeciwnie, powinniśmy ją demonstrować.
21. Autor Listu do Hebrajczyków napisał, że nie jest możliwe, aby przyprowadzić do pokuty ludzi, którzy stali się uczestnikami Ducha Świętego i mocy (dunamis) przyszłego wieku:
Hebr. 6:4-6
Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych – którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz, cudownych mocy [dunamis] wieku przyszłego – gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko.
Zostaliśmy przeznaczeni do działania w mocy nadchodzącego wieku dunamis już teraz.
Wniosek: Apostołowie i pierwsi chrześcijanie otrzymali tą samą moc Ducha Świętego dunamis ,którą otrzymał Jezus i ona wyposażyła ich do wykonania służby Jezusa ewangelizacji i uzdrawiania. To jest ta sama moc dunamis, której potrzebujemy również wszyscy, ponieważ zostało nam powierzone demonstrowanie mocy Ducha Świętego zgodnie z Pismem.
Kiedy, zatem, zostali zbawieni uczniowie?
Skoro uczniowie i pierwsi chrześcijanie demonstrowali moc dunamis Ducha Świętego, to w jaki sposób ją otrzymali? Zgodnie ze słowami Jezusa, otrzymali moc dunamis, gdy zostali ochrzczeni w Duchu Świętym. Aby zrozumieć, co Biblia mówi na temat chrztu w Duchu Świętym najpierw musimy odpowiedzieć na pytanie: „Kiedy uczniowie zostali zbawieni?” Da nam to ważny wgląd w przykład Bożego działania, jaki daje nam Nowy Testament jeśli chodzi o chrzest Duchem Świętym.
1. Przede wszystkim, zwróć uwagę co Biblia mówi na temat zbawienia:
Rzym. 10:9
Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz.
2. Jeszcze, gdy Jezus był wśród uczniów, oni wyznali Go jako Pana (Jan 13,13), tak więc wypełnili pierwszą połowę Rzym 10,9 zanim zmarł. Nie byli jednak chrześcijanami jeszcze, ponieważ nie wierzyli w cielesne zmartwychwstanie Chrystusa (ponieważ On jeszcze nie umarł). W Ew. Jana 20,19-20 czytamy, ze Jezus po swym zmartwychwstaniu objawił się uczniom w zamkniętym pomieszczeniu:
Jan. 20:19-20
A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, ukazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana.
Uczniowie wyznali Jezusa jako Pana i teraz uwierzyli w cielesne zmartwychwstanie Chrystusa, zgodnie z Rzym 10,9 (powyżej) – teraz byli już chrześcijanami.
3. Wszyscy chrześcijanie otrzymują Ducha Świętego w chwili zbawienia (p. na przykład Ef 1,13-14). Ponieważ teraz uczniowie są zbawieni, otrzymali Ducha Świętego:
Jan. 20:22
A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego.
4. Jan 20:23 mówi, że po otrzymaniu Ducha Świętego mieli już autorytet do odpuszczania lub nie, grzechów innych ludzi:
Jan. 20:23
Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.
Ponieważ teraz uczniowie mieli autorytet do przebaczania grzechów innych ludzi, jest logiczne, że ich własne grzechy zostały przebaczone. Nie jest logiczne, aby apostołowie mogli „odpuścić jakikolwiek jego grzech” jeśli sami mieliby czekać do Pięćdziesiątnicy ze swymi własnymi grzechami na przebaczenie!
5. Jan 20:26-29 widzimy, że Tomasz (niewierny) zobaczył rany Jezusa i uwierzył, że Pan został wzbudzony z martwych:
Jan. 20:26-29
A po ośmiu dniach znowu byli w domu uczniowie jego i Tomasz z nimi. I przyszedł Jezus, gdy drzwi były zamknięte, i stanął pośród nich, i rzekł: Pokój wam!
Potem rzekł do Tomasza: Daj tu palec swój i oglądaj ręce moje, i daj tu rękę swoją, i włóż w bok mój, a nie bądź bez wiary, lecz wierz. Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój. Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Koncentracja tutaj jest na wierze ku zbawieniu.
6. Jan 20:30-31 mówi, że ap. Jan zapisał cuda Jezusa po to, aby ludzie mogli uwierzyć, a zatem otrzymać zbawienie:
Jan. 20:30-31
I wiele innych cudów uczynił Jezus wobec uczniów, które nie są spisane w tej księdze; Te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego.
Znów, koncentracja jest tutaj na wierze ku zbawieniu. Wszyscy uczniowie uwierzyli w zmartwychwstanie Jezusa, a zatem wszyscy otrzymali zbawienie i zamieszkującego w nich Ducha Świętego.
Wniosek: Uczniowie zostali zbawieni w dniu powstania Jezusa z martwych i otrzymali stale zamieszkującego w nich Ducha Świętego w chwili ich zbawienia (tak jak wszyscy chrześcijanie). Więcej dowodów znajdziesz w moim artykule:
The Baptism of the Holy Spirit (http://www.layhands.com/BaptismOfTheHolySpirit1.htm).
Chrzest Duchem Świętym
Skoro uczniowie otrzymali Ducha Świętego w chwili zbawienia, dlaczego musieliotrzymać po raz drugi doświadczenie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy?
Wyjaśnienie polega na tym, że są to dwa doświadczenia Ducha Świętego mające zupełnie różne cele. Chrzest Duchem Świętym jest darem Bożym dla chrześcijan, który udziela mocy (dunamis) do służby i ono idzie za zbawieniem:
1. Jan 4:9-10 mówi, że Jezus powiedział samarytance, że „woda żywa” jest darem Bo żym:
Jan. 4:9-10
Wtedy niewiasta samarytańska rzekła do niego: Jakże Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o wodę? [Żydzi bowiem nie obcują z Samarytanami].
Odpowiadając jej Jezus, rzekł do niej: Gdybyś znała dar Boży i tego, który mówi do ciebie: Daj mi pić, wtedy sama prosiłabyś go, i dałby ci wody żywej.
2. Jan 7:37-39 mówi, że „woda żywa” jest Duchem Świętym, który jest darem Boga:
Jan. 7:37-39
A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał:
Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej, A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony.
Duch Święty jest darem od Boga szczególnie dla tych, którzy wierzą w Jezusa.
3. Łuk 11:11-13 podaje nam, że Duch Święty jest wyłącznie dla dzieci Bożych (tj. chrześcijan) i że na ogół trzeba o ten dar poprosić:
Łuk. 11:11-13
Gdzież jest taki ojciec pośród was, który, gdy syn będzie go prosił o chleb, da mu kamień? Albo gdy będzie go prosił o rybę, da mu zamiast ryby węża? Albo gdy będzie go prosił o jajo, da mu skorpiona? Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.
Zwróć uwagę, że nie stajemy się zbawieni przez proszenie o Ducha Świętego, tak więc ten fragment nie odnosi się do zbawienia. Odnosi się on do daru(mocy duna mis) Ducha Świętego. Zauważ również, że najpierw musimy być dziećmi Bożymi (tj. chrześcijanami), zanim możemy prosić o dar Ducha Świętego. To właśnie dlatego chrzest Duchem Świętym zawsze następuje po zbawieniu.
4. Dz. Ap. 1:4-5 mówią o tym, że zanim uczniowie mogli rozpocząć swą służbę, najpierw musieli otrzymać dar chrztu Duchem Świętym:
Dz. Ap. 1:4-5
A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie;
Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.
Jezus powiedział, że chrzest Duchem Świętym jest darem Boga i jak widzieliśmy w poprzednich rozważaniach, uczniowie byli już zbawieni i już mieli zamieszkującego w nich Ducha Świętego.
5. Zauważ, co w Dz. Ap. 1:8-9, Jezus wyraźnie powiedział, a czego nie powiedział, zanim wstąpił do nieba. Nie powiedział, że uczniowie otrzymają zbawienie lub przebaczenie grzechów, gdy zostaną ochrzczeni Duchem Świętym. Nawet w ogóle nie wspomniał o zbawieniu i odpuszczeniu grzechów! Zamiast tego, Jezus szczególnie powiedział im, że gdy zostaną ochrzczeni Duchem, otrzymają moc dunamis do służby:
Dz. Ap. 1:8-9
Ale weźmiecie moc [dunamis] Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok wziął go sprzed ich oczu.
Jezus nie wspomniał o zbawieniu, czy przebaczeniu grzechów w tym fragmencie, ponieważ uczniowie już otrzymali zbawienie i Ducha Świętego w dniu zmartwychwstania Pana. Jezus powiedział im, że szczególnym celem chrztu Duchem Świętym jest przyobleczenie Jego uczniów w moc (dunamis), która umożliwi im niesienie Wielkiego Nakazu.
6. Zanim Jezus wstąpił do nieba w Ew. Łuk 24, 49-51 powiedział uczniom, że szczególnym celem chrztu Duchem Świętym jest ubranie w moc (dunamis):
Łuk. 24:49 – 51
A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą [dunamis] z wysokości. I wywiódł ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje, błogosławił ich. I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi.
Uczniowie otrzymali zbawienie i Ducha Świętego w Niedzielę Zmartwychwstania oraz otrzymali „cuda czyniącą moc” (dunamis), jako uzdolnienie do wypełnienia Wielkiego Nakazu, gdy zostali ochrzczeni Duchem Świętym w dniu Pięćdziesiątnicy.
Są to dwa oddzielne doświadczenia z różnymi oddzielnymi celami.
7. Dz. Ap. 2:1-4 informuje nas, że w dniu Pięćdziesiątnicy uczniowie otrzymali dar Ducha Świętego przez „ochrzczenie” w żywej wodzie Ducha Świętego. Uczniowie otrzymali „cuda czyniącą moc” dunamis dokładnie tak, jak zapowiedział Jezus, a ta moc natychmiast manifestowała się przez nich pod postacią mówienia językami:
Dz. Ap. 2:1-4
A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.
8. Ten wzór w Nowym Testamencie jest taki, że ludzie po otrzymaniu zbawienia mogą przyjąć dar Ducha Świętego („chrzest” Ducha Świętego), a gdy otrzymają ów dar, odbierają moc (dunamis) i mogą mówić językami przez Ducha Świętego.
Ten schemat jest stale powtarzany w Nowym Testamencie i według niego mamy również my postępować.
9. Gdy, poganin, Korneliusz (Dz. Ap. 10,44-47) i cały jego dom zostali zbawieni, co Bóg uczynił najpierw? Ochrzcił ich w Duchu Świętym. A co się pierwszego zdarzyło, gdy otrzymali chrzest Ducha Świętego? Demonstrowali moc Ducha Świętego (mówiąc językami):
Dz. Ap. 10:44-47
A gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, zstąpił Duch Święty na wszystkich słuchających tej mowy. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy z Piotrem przyszli, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego; Słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wielbili Boga. Wtedy odezwał się Piotr: Czy może ktoś odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my?
Gdy Korneliusz i cały jego dom zostali ochrzczeni w Duchu Świętym, jaki był jedyny znak, którego potrzebował Piotr jako dowodu, że dar mocy dunamis Ducha Świętego został wylany na pogan? Fakt, że mówili językami. Stało się to po tym, gdy otrzymali zbawienie, ponieważ Dz. Ap. 15,7-8 mówią, że Bóg, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego, jak i nam.
10. Gdy w Jerozolimie Żydzi oskarżyli Piotra o łamanie zakonu przez przystąpienie do pogan, w jaki sposób on przekonał pozostałych, że Bóg zapewnił zbawienie poganom? Faktem, że ci poganie zostali ochrzczeni Duchem Świętym, opierając się na jedynym zewnętrznym znaku, czyli tym, że mówili językami:
Dz. Ap. 11:15-18
A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, jak i na nas na początku. I przypomniałem sobie słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. Jeżeli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to jakże ja mogłem przeszkodzić Bogu? A gdy to usłyszeli, uspokoili się i wielbili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi.
Znaczące jest to, że Piotr powiedział, że poganie otrzymali ten sam dar, który otrzymali uczniowie w dniu Pięćdziesiątnicy, ponieważ w domu Korneliusza nie było szumu wiejącego wiatru, ani języków ognia (jak w dniu Pięćdziesiątnicy).
Jedyną rzeczą łączącą te dwa zdarzenia było mówienie językami. Zatem manifestacja mówienia językami była jedynym dowodem, którego żydowscy wierzący wymagali i któremu natychmiast uwierzyli. To wystarczyło, aby uwierzyli natychmiast, że poganie zostali zbawieni i otrzymali chrzest Duchem Świętym. Nie pytali o żadne inne dowody, ani nie czekali, aby zobaczyć czy pojawią się owoce chrześcijańskiego nawrócenia domu Korneliusza. Biblia mówi, że jak tylko Żydzi usłyszeli o tym, że poganie mówili językami, nie mieli dalszych obiekcji.
Co więcej, nie ma żadnego innego znaku oferowanego gdziekolwiek w Nowym Testamencie, który byłby traktowany jako dowód tego, że ktoś otrzymał chrzest Duchem Świętym.
11. Gdy ap. Paweł spotkał niektórych uczniów w Efezie, to jaka była jego pierwsza reakcja? Natychmiast zapytał, czy już zostali ochrzczeni Duchem Świętym. Nie pytał ich, czy zostali zbawieni (a zatem, czy otrzymali zamieszkującego w nich Ducha Świętego), ponieważ jest jasne, że przypuszczał, iż są chrześcijanami, wierzącymi w Jezusa. Gdy okazało się, że nie rozumieją sprawy Ducha Świętego, Paweł ochrzcił tych uczniów w imieniu Jezusa. Co zrobił natychmiast po tym?
Pierwsze co zrobił, gdy był pewien, że byli zbawieni, to ochrzcił ich Duchem Świętym, a oni natychmiast zaczęli mówić językami i prorokować, manifestując moc Ducha Świętego
Dz. Ap. 19:1-6
Podczas gdy Apollos przebywał w Koryncie, obszedł Paweł wyżynne okolice i przyszedł do Efezu, a spotkawszy niektórych uczniów, Rzekł do nich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście? A oni mu na to: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. Tedy rzekł: Jak więc zostaliście ochrzczeni?
A oni rzekli: Chrztem Janowym. Paweł zaś rzekł: Jan chrzcił chrztem upamiętania i mówił ludowi, żeby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to jest w Jezusa. A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.
Pytanie Pawła i jego działanie pokazują nam, jak ważny dla chrześcijan Nowego Testamentu jest chrzest Duchem Świętym i możliwość demonstrowania mocy dunamis Ducha Świętego poprzez mówienie językami i tak dalej. Każdy przykład chrztu Duchem Świętym jest dokładnie według tego schematu i my powinniśmy iść za tym nowotestamentowym wzorcem, podobnie jak to robili uczniowie w tym samym nowotestamentowym kościele, którego apostołowie i pierwsi uczniowie byli częścią.
12. Dz. Ap. 8, 12-20 pokazują nam sytuację, gdy Piotr i Jan włożyli ręce na Samarytan, to ci otrzymali dar Ducha Świętego. Zauważ, że Samarytanie już byli zbawieni, ponieważ dar Ducha Świętego jest wyłącznie dla chrześcijan:
Dz. Ap. 8:12-20
Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty. Nawet i sam Szymon uwierzył, gdy zaś został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc znaki i cuda wielkie, jakie się działy, był pełen zachwytu. A gdy apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana, którzy przybywszy tam, modlili się za nimi, aby otrzymali Ducha Świętego. Na nikogo bowiem z nich nie był jeszcze zstąpił, bo byli tylko ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. A gdy Szymon spostrzegł, ze Duch bywa udzielany przez wkładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądzei powiedział: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na kogo ręce włożę, otrzymał Ducha Świętego. A Piotr rzekł do niego: Niech zginą wraz z tobą pieniądze twoje, żeś mniemał, iż za pieniądze możn a nabyć dar Boży.
Dlaczego Szymon Czarnoksiężnik chciał zapłacić pieniądze, aby mieć zdolność udzielania ludziom daru mocy Ducha Świętego? Przede wszystkim Duch Święty jest niewidzialny, skąd więc Szymon wiedział, że ludzie otrzymywali dar Ducha Świętego? Ten fragment mówi, że Szymon widział to, że ludzie otrzymywali dar Ducha. Innymi słowy, Szymon był świadkiem, manifestacji Ducha Świętego, takiej jak mówienie językami czy inne, ponieważ Samarytanie otrzymywali moc, gdy otrzymywali dar Ducha Świętego.
Zauważ, że gdy apostołowie usłyszeli, że Samarytanie stali się chrześcijanami, natychmiast ochrzcili ich Duchem Świętym. Jest to ten sam wzór, który widzieliśmy już i pokazuje wysoką wartość, jaką apostołowie przykładali do chrztu Ducha Świętego dla każdego chrześcijanina.
13. W Dz. Ap. 9:17-18 ap. Paweł został napełniony Duchem Świętym, gdy Ananiasz włożył na niego ręce:
Dz. Ap. 9:17-18
I poszedł Ananiasz, i wszedł do domu, włożył na niego ręce i rzekł: Bracie Saulu, Pan Jezus, który ci się ukazał w drodze, jaką szedłeś, posłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. I natychmiast opadły z oczu jego jakby łuski i przejrzał, wstał i został ochrzczony.
Nie ma w tym fragmencie mowy o mówieniu językami, lecz w 1 Kor 14,18 Paweł sam mówi kościołowi w Koryncie, że jest wdzięczny za mówienie językami:
1 Kor. 14:18
Dziękuję Bogu, że ja o wiele więcej językami mówię, niż wy wszyscy;
Oznacza to, że w którymś momencie Paweł otrzymał nadnaturalną zdolność mówienia językami i jest rozsądne przypuszczać, że stało się to wtedy, gdy został napełniony Duchem Świętym w Dz. Ap. 9,17-18 (powyżej). Dlaczego? Ponieważ za każdym razem, gdy w Nowym Testamencie opisani są ludzie mówiący pierwszy raz językami, zawsze jest to wtedy, gdy otrzymali chrzest Duchem Świętym.
Nie ma ani jednego wyjątku od tego w NT. Nie ma też żadnego innego miejsca w NT, gdzie ludzie mówiliby językami w innym przypadku, niż w chwili, gdy byli ochrzczeni Duchem Świętym. Dowody tego, że ap. Paweł był zbawiony i wyznaczony jako apostoł, zanim został napełniony Duchem Świętym, zapraszam do przeczytania mojego artykułu pt.: The Baptism of the Holy Spirit (http://www.layhands.com/BaptismOfTheHolySpirit1.htm).
Wniosek: Przyjrzeliśmy się każdemu przykładowi, który Bóg umieścił w Nowym Testamencie, chrześcijan otrzymujących dar chrztu Duchem Świętym i jest tutaj zawarty wyraźny wzór, który nam Bóg stara się pokazać. Chrzest Duchem Świętym jest zdarzeniem oddzielnym od zbawienia i zawsze występuje po zbawieniu.
Celem chrztu Duchem Świętym jest napełnienie nas dunamis, cuda czyniącą mocą Ducha Świętego, a ta moc płynie z nas, aby uzdrawiać ludzi, gdy wkładamy na nich ręce. Zazwyczaj zewnętrznym znakiem tego, że ktoś otrzymał chrzest Duchem jest modlitwa językami. Nawet jeśli ludzie natychmiast nie mówią językami, gdy otrzymali chrzest Duchem, ta zdolność pozostaje w nich.
Modlitwa
Oto prosta modlitwa o przyjęcie chrztu Duchem Świętym:
„Panie Jezu, Ty powiedziałeś w Ew. Łuk 11,13, że jako dziecko Boże mogę prosić o dar Ducha Świętego. Powiedziałeś też w Dz. Ap. 1,4-8, że otrzymam moc, gdy zostanę ochrzczony Duchem Świętym. Tak więc, Panie, proszę Cię w Twoim Imieniu, w Imieniu Jezusa, abyś ochrzcił mnie w Duchu Świętym, teraz. Mogę nie czuć różnicy, lecz przyjmuję dar mocy Ducha Świętego teraz, przez moją wiarę. Dziękuję Ci, Panie! Amen.”
Jeśli szczerze modliłeś się tą modlitwą w wierze, to wierz, że otrzymałeś moc Ducha Świętego, aby wypełnić Wielki Nakaz. Oznacza to, że masz teraz możliwość modlić się językami, co jest szczegółowo wyjaśnione w artykule pt.: How to Receive the Baptism of the Holy Spirit (http://www.layhands.com/HowToBeSpiritBaptized.htm).
Ten artykuł opisuje w jaki sposób mówienie językami działa (zachęcam cię, abyś modlił się swym modlitewnym językiem każdego dnia), lecz już teraz możesz wkładać ręce na ludzi i widzieć cudowne uzdrowienia, nawet jeśli jeszcze nie zacząłeś doświadczać nowej zdolności modlitwy w Duchu Świętym.
Dalsze studia
Opis chrztu Duchem Świętym może sprzeciwiać się temu, czego byłeś nauczany do tej pory, lecz zachęcam cię, abyś wszystko sprawdzał raczej z Pismem niż przyjmował to, co ja, czy ktokolwiek inny powie ci.
Aby pomóc ci w dalszych badaniach tych rzeczy, oto kilka artykułów, które zajmują się bardzo szczegółowo tym, co Biblia mówi na temat chrztu Duchem Świętym i mówieniem językami:
1. The Baptism of the Holy Spirit (http://www.layhands.com/BaptismOfTheHolySpirit1.htm)
–
Dwuczęściowa seria wchodząca w bardzo szczegółowy przegląd Pisma demonstrujący fakt, że punkt widzenia na chrzest Duchem Świętym zawarty w tym artykule ma największą wagę dowodową w Piśmie.
2. Praying in the Spirit (http://www.layhands.com/PrayingInTheSpirit.htm)
–
Ten artykuł bada w szczegółach każdy fragment Nowego Testamentu o mówieniu językami. Pokazuje, że są dwa cele dla języków w NT i demonstruje fakt, że mówienie językami jest na dziś dla każdego chrześcijanina. Jezus powiedział, że ci, którzy uwierzyli w Niego będą mówić nowymi językami (Mar. 16,17) i Biblia mówi, żebyśmy się modlili językami przy każdej okazji, aby się budować i pomagać budować naszą wiarę (Ef 6,18, Jud 1,20). Ponieważ „modlitwa w Duchu” oraz „mówienie językami” są dwoma sposobami wyrażenia tego samego, wszyscy musimy to dobrze zrozumieć i robić coraz częściej.
Niech Pan obficie błogosławi wasze życie wiernością dla Królestwa, gdy pójdziecie kontynuować Jego służbę ewangelizacji i uzdrawiania, oraz gdy będziecie szkolić innych w tym samym, aż Pan wróci!
TY możesz uzdrawiać chorych w Imieniu Jezusa! Patrz dalej Część trzecia (http://www.layhands.com/HealingTrainingCourse3.htm).