Moje rozumienie Piśma Świętego 2

10. Zrozumienie słów

Naturalną rzeczą jest, aby w rozumieniu Pisma Świętego rozpoczynać proces hermeneutyczny od najmniejszych jednostek informacji, jakimi są słowa. Lecz słowa łączą się z innymi słowami, te tworzą wyrażenia i zdania, które łącząc się ze sobą tworzą akapity, rozdziały, księgi, z których składa się Pismo Święte. Dlatego dla określenia znaczenia poszczególnych słów i terminów podstawową zasadą interpretacji słów, jest zwracanie uwagi na bezpośredni i dalszy kontekst słowa w wyrażeniu bądź w zdaniu.

Naprzykład temat „ ostatki’’ , wskazują na małą część po większej całości. W Starym Testamencie występuje dwieście dwadzieścia trzy razy i może oznaczać część, która pozostaje, po usunięciu małej części, czyli jest to większa część całości. Może to być część po usunięciu połowy. Czy też po usunięciu większej części, czyli mniejsza część całości Albo może oznaczać całość bez utraty jakiejkolwiek części? Słowo ostatki może wyrażać brak znaczenia, Izajasz 1, 4 – 9. Lub wskazywać na eschatologiczne ostatki Izajasz 4,2 nn.; 6,13.

Powinniśmy badać pochodzenie wyrazów i ich pierwotnych znaczeń, lecz tego rodzaju badanie musi zawsze mimo wszystko zwracać na kontekst i etymologię wyrazów oryginalnych języków biblijnych. Z kolei należy unikać stawiania etymologii i ‘’ podstawowego’’ znaczenia ponad kontekstualne znacznie słowa.

Kwestia znaczenia dosłownego

Dosłowne interpretowanie nie oznacza sztywnego literalizmu. Dosłowna interpretacja oznacza, iż rozumiemy dany fragment w jego normalnym naturalnym sensie. Musimy rozumieć słowa, tak jakbyśmy interpretowali język normalnej rozprawy. Bóg posłużył się słowami zwykłych ludzi dla zwykłych ludzi.

Z kolei Księga Daniela, Księga Zachariasza, Księga Daniela, Księga Objawienia, ze względu na zawartą tam symbolikę muszą być czytane uważnie, by odkryć, jaką dosłowną prawdę zawierają. Ci, którzy odrzucają dosłowną interpretację wpadają w spirytualizm alegoryzm, relatywizowanie biblijnej prawdy.

Czytanie Pisma Świętego musi być zawsze kontrolowane przez proste, dosłowne czytanie tekstu. Marcin Luter odpowiadał ‘’ póki nie zostanę przekonany przez proste świadectwa Pisma Świętego, niczego nie odwołam.’’ Dlatego należy trzymać się Biblii takiej, jak jest napisana i nie krytykować jej przydatność, ale raczej być posłusznym jego słowom, wtedy nikt z nas nie zginie.

Metonimia

W zrozumieniu może nam pomóc metonimia, dziedzina nauki zajmująca się badaniem słów, które zastępują dane słowo. Rzym 3,27 – 30, „obrzezanie” jest metonimią oznaczających Żydów, a nie „ nieobrzezanie ‘’ – pogan.

Synonim

Jest to słowo lub wyrażenie, które zawiera niektóre, ale nie wszystkie najistotniejsze elementy znaczenia danego słowa i może je zastępować w pewnych, ale nie wszystkich kontekstach.

Naprzykład: J 21,15 – 17 zawierają dwa synonimiczne greckie terminy „agapeo’’, i „fileo’’, tłumaczone jako „kochać” lub „miłować’. Jezus dwukrotnie pyta „czy mnie agapeo”, a za trzecim razem pyta się „ czy mnie fileo’’, Podczas gdy Piotr potwierdzał słowem „ fileo’’. Najpowszechniejsze wytłumaczeniem jest to, iż agapeo odnosi się do boskiej miłości, więc Piotr odpowiedział, że kocha ludzką miłością[ fileo], jako przyjaciela, więc w końcu Jezus zapytał czy go kocha [ fileo]jako przyjaciela, co dwukrotnie wcześniej apostoł potwierdził. Różnica w konotacji jest ważna dla znaczenia słowa.

Antonim

Tego terminu używa się na słowa o znaczeniu przeciwnym dla danego słowa.

Okoliczne kultury i religie
Pisarz mógł stosować terminy z okolicznych religii, czy kultur, ale wyrażały one, to, co jest typowe dla biblijnej wiary i zrozumienia. Poprzez nie wyrażali „nową treść’’ nieznaną zarówno hebrajskiej, jak i hellenistycznej myśli. Nie można przenosić znaczeń z jednego środowiska religijno – kulturowego do drugiego. Kontekst biblijny określa „nowa treść’’ znaczenia słowa w dokumencie biblijnym.

Słowo Baal, w większości przypadków oznacza, kannaanejskiego bożka urodzaju Baala, z wyjątkiem jednego przypadku, gdy Bóg Jahwe został nazwany „mój Baal’’- Oz 2,18. Nie możemy Jahwe przypisywać cechy Baala. Ten tekst wskazuje tylko na to, że Izraelici w pewnym momencie historii nie rozróżniali już Boga przymierza spod Synaju od kannaanejskiego, Baala.

Hebrajski termin „ tehom’’ z 1M 1,2 oznacza „ głębię ‘’, i nie może być interpretowany jako spokrewnione z „Tiamat” z poematu epickiego Enuma elisz, którym jest personifikowany słonowodny ocean Tiamat. Jest to przykład odczytywania w treści biblijnej treści babilońskiego pojęcia, obcego znaczeniom biblijnym.

Oczywiście, że pokrewne języki pomagają odkryć znaczenie terminów biblijnych, to jednak zawsze trzeba go harmonizować z bezpośrednim kontekstem językowym Biblii i w szerszym kontekstem ogólnego poselstwa biblijnego. Chodzi o to, aby jedno tło kulturowe nie odczytywać w innym.

Różne znaczenia słów

Na przykład znaczenie słów „ odkupić / odkupienie w Nowym Testamencie. W hellenistycznym systemie myślowym termin ten był stosowany w sytuacji uwolnienia niewolnika na podstawie wpłacenia odpowiedniej sumy pieniędzy. W Nowym Testamencie pojawiają się też te same terminy, które mówią o wierzącym człowieku jako” drogo kupionym ‘’ 1Kor. 6,20: 7,23, i jako wykupionych, 1P, 18 – 19 W szerszym rozumieniu tego słowa , Bóg odkupuje Izraela za pomocą swych czynów i faraon musi uwolnić Żydów. Zatem biblijne rozumienie odkupienia, to potężne działanie Boże zmierzające do uratowania wierzącego.

Problem pojawia się szczególnie wtedy, gdy znaczenie słowa nie pasuje do niektórych kontekstów, lub, gdy pojawiają się słowa rzadko używane, a czasami tylko raz. Tutaj musimy już poszukać tych ekspertów, którzy w sposób zawodowy zajmują się naświetlaniem znaczenia słów.

1M 15,13 wymieniony okres ucisku to 400 lat

1M 15. 16 potomkowie wrócą w ‘’czwartym pokoleniu [pokolenie – dor]’’

Przyjmując wiek pokolenia 25 – 40 lat, to pojawia się nam chronologiczna rozbieżność.

Hebrajskie ‘’dor’, w innych semickich językach jak język mari, wczesnoasyryjski, arabski, syryjski, wskazują, że słowo ‘’dor’’ nie jest ‘’ pokolenie’’, ale okres trwania, czas trwania, długość życia, wynosząca osiemdziesiąt lat lub więcej. Kontekst biblijny 15 rozdziału Księgi Genesis potwierdza, że odkryte znaczenie słowa ‘’dor’’, jest w tym przypadku właściwe.

12. Kwestia znaczenia przenośnego

Wyrażenia idiomatyczne

Całe wyrażenie idiomatyczne musi być traktowane jako semantyczna całość.

1J 3,17 – ‘’zamknąć serce’’ – brak współczucia

Rz. 12.20 ‘’ węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę ‘’ – zawstydzisz go

Podobieństwa, Metafory

Stanowi bezpośrednie porównanie, przez użycie słowa ‘’jak’’ Jr 23,29 słowo Pana jak ogień, młot Metafory pokazują przenośne znaczenie Łk 10,3 – owce i wilki, J10.16 – jeden pasterz i jedna owczarnia.

Personifikacja, czyli uosobienie

Wówczas przedmiotowi, idei przypisuje się cechy osobowe. Naprzykład, mądrość z Przypowieści Salomona 8,22 – 31; Mt. 6,34

Hiperbole

Są to środki stylistyczne polegające na zamierzonej przesadzie w opisie zjawiska lub przedmiotu, której nie należy traktować dosłownie, 5M 1,28;J 21,25

Eufemizmy
Jest słowem lub wyrażeniem, które zastępuje inne słowo lub wyrażenia uważanie za nieprzyzwoite lub obraźliwe,1M 4,1

Symbole
Należą do kategorii znaków, słów o niedosłownym, czyli przenośnym znaczeniu. Symbol jest wizualnym lub koncepcyjnym przedstawieniem tego, co jest ukryte i niewidzialne. Stosuje się po to, by przekazać boską prawdę, wymagania, obietnice, zobowiązania, twierdzenie czy też żądanie lub upominanie się.

W Biblii mamy do czynienia z symbolami rzeczowymi, symbolicznymi działaniami, oraz symbolicznymi nazwami i imionami

Symbole rzeczowe: słup obłoku – Boże prowadzenie i chwałę Bożą 2M 13,21;16,10;,wąż z miedzi – uzdrawiająca moc Boga 4M 21,9;, tęcza –

Dotrzymywanie przymierza 1M 9,13; kubek wina – gniew Boży Iz.51,21; Ap 14,10

Symboliczne działania: uzmysławiają rzeczywistość wykraczająca poza ich bezpośredni kontekst, Izajasz chodził w bieliźnie osobistej – Bóg sprowadzi niewolę na Izrael, Iz 20,1 – 6;Jeremiasz nabywa ziemię w Anatot – wiara w odrodzenia się Judy, Jr 32,1 – 15 Symboliczne nazwy i imiona: Lo – ruhama, co znaczy Niedarzona miłością – Pan nie czuje miłosierdzia do Izraela Oz 1,6.8; Dokonując odczytywania symboli nie wolno ich zbytnio materializować, jak również spirytualizować. Należy badać w kontekście zdaniowym oraz w kontekście dalszym i w kontekście poselstwa, które niesie.

13. Zrozumienie zdań

Składa się nań: zrozumienie słów i zależność między słowami, ich formy gramatyczne i powiązania składniowe.

14. Zrozumienie większych jednostek tekstu

Istniejące komentarze są w różnym stopniu omylne, przy czym zawsze większa wartość mają komentarze napisane przez osoby przekonane o boskim natchnieniu Biblii i praktycznej przydatności Pisma Świętego niźli komentarze napisane z krytycznego punktu widzenia. Zawsze bądź nauczycielem i uczniem w jednej osobie.

15. Zrozumienie autorów i ich ksiąg

Pisarze biblijni mogą być lepiej zrozumiani na podstawie dzieła czy dzieł, które napisali. Jeżeli ktoś chce zrozumieć teologię Izajasza, to ma do dyspozycji całą księgę, to samo odnosi się do apostoła Pawła, czy Jana. Musimy jednakże szanować różne aspekty tematów, koncepcji i motywów poselstwa i teologii każdej księgi i każdego pisarza , gdyż Bóg objawił im na tyle na tyle uznał w swojej opatrzności, Hbr 1,1 –3, naprzykład : cztery ewangelie , mimo ,że wszystkie solidarnie mówią o życiu i misji Jezusa , to jednak w różnym stopniu kładą nacisk na poszczególne zagadnienia teologiczne, to jednak nie można ich nisko notować. Byłaby to wielka strata dla całościowego widzenia przekazu biblijnego. Każdy pisarz z Bożej inspiracji wniósł swój wkład w pełnię prawdy objawionej przez Boga.

Przy tym, aby zrozumieć całość poselstwa danej księgi, należy zapoznać się uwarunkowaniami politycznymi, społecznymi, i religijnymi, w których żył jej autor. Ułatwi to nam kulturową ocenę warunków, w których powstało dzieło.

Poza tym ważne jest to, do kogo adresowana jest księga, mimo, że poselstwa w nich zawarte maja charakter uniwersalny. Dobrze jest zadać sobie pytanie, co stanowiło powód do napisania tej księgi, w jakich okolicznościach powstała. Dana księga ma swoje własne poselstwo, a kolejne ukażą je w różnorakim aspekcie, dopiero razem współtworzą kompletność dokumentu biblijnego na dany temat.

Biblia tworzy komplet przekazu od Boga, dlatego musimy ją potraktować jako niepodzielną całość, jednocześnie należy widzieć powiązania pomiędzy poszczególnymi jej mniejszymi jednostkami – słowa, zdania, akapity, rozdziały, księgi, Stary Testament, Nowy Testament. Nie wolno zakładać, że ten fragment ma pełniejsze znaczenie, odkrywanie tych prawd należy do innego pisarza.

16. Zrozumienie Pisma Świętego jako całości

Protestanci mają dobry zwyczaj podczas czytania Biblii, bowiem w trakcie jej studiowania zadają sobie pytanie:, „ co chce powiedzieć do mnie Bóg, przez natchnionych proroków”. Wtedy odkrywa się pełniejsze i głębsze rozumienie znaczenia słów Boga. Przy czym należy nadmienić, że interpretator może mieć pełniejsze i trafniejsze rozumienie aniżeli sam autor, naprzykład kwestii proroctw z Księgi Daniela, czy z Apokalipsy św. Jana.

Wielce pomocna jest tutaj typologia biblijna, czyli nauka o symbolach i wzorcach znajdujących się w Piśmie Świętym. Symbol, wzorzec jest w pełni zrozumiały, gdy rzeczywistość wykaże jego znaczenie. Mojżesz jest wzorem wskazującym na Jezusa, Dz. 7,21 – 40 Doświadczenie Jonasza jest ilustracją śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, Mt 12,40.

17. Wzajemne powiązania między Starym a Nowym Testamentem

O jedności w różnorodności Starego i Nowego Testamentu poucza apostoł Paweł w liście do Hebrajczyków Hbr 1,1 – 2 oraz pisząc do Koryntian 1 Kor 12,4 – 6. Istnieje, zatem różnorodność wynikająca stąd, że różni pisarze często o tym samym wydarzeniu pisali z różnego punktu widzenia. Byli to ludzie o niejednorodnym wykształceniu i pochodzeniu społecznym. Każdy z nich wyrażał boskie myśli swoim językiem. Żyli oni i mieszkali w różnym czasie i miejscu. Jest różnorodność zamierzona przez Boga, jednocześnie jest zespolona w jedną całość. Przy czym Stary i Nowy Testament są sobie równoprawne, w tym sensie, że są ze sobą powiązanie i rzucają światło na siebie nawzajem.

Tym sposobem Nowy Testament jest zrozumiały ze względu na istnienie Starego Testamentu, i odwrotnie, Stary Testament staje się komunikatywny ze względu na współistnienie z Nowym Testamentem. Oba zawierają naukę tego samego chrześcijańskiego Bóstwa. A zatem Nowy Testament jest tylko dalszym ciągiem Starego Testamentu, przy zachowaniu jedności i równowartości teologicznej.

Wzorce jedności

Wspólnym elementem Starego i Nowego Testamentu jest zapis dziejów ludu Bożego. Przy czym Stary Testament jest postrzegany jako historyczny dostęp do Nowego Testamentu. Ta jednia przejawia się w tym, iż cała Biblia dotyczy Boga i postępowania wobec ludzkości.

Biblijna zależność

Nawiązania do Starego Testamentu nie mają charakteru systematycznego, nie mniej na podstawie Nowego Testamentu Nestle’a – Alanda, stwierdzono, że zawierają dwieście pięćdziesiąt cytatów ze Starego Testamentu.

Tematy

Teologiczna struktura Starego i Nowego Testamentu jest zasadniczo taka sama. Mają one swoje korzenie w Starym Testamencie.

Temat łaski Bożej przewija się przez całą Biblię. Od księgi Genesis 3,15 po ostatni wers ostatniej księgi Nowego Testamentu, którym jest Apokalipsa św. Jana. Inicjatywa w tym względzie należy do Boga

Temat przymierza rozpoczyna się od pierwszej obietnicy zawartej w 1 M 3,15 i powtarza się w przymierzach z Noem – 1M 9,1 – 17. Abrahamem 1M12, 1 – 4; 15; 17. Izaakiem i Jakubem 2M 6,4; Ps 105, 8 – 11: 1Krn 16,15 – 18. Pod górą Synaj 2M 19,5 – 6; 23,32; 24. 7 – 8; 31, 16; 34, 10.12.15.27.28. Z Dawidem 2 Sm 7,11.16.25: 1Krl 8,20.24 – 25; 2 Sm 23,5: Ps 89, 4.29.35.40; 132,11. 12 i jego potomkami 2Krn 13,5 . Prorok Jeremiasz mówi o ‘’nowym przymierzu’’ Jr 31,31 – 34 .

Nowy Testament kontynuuje starotestamentową teologię przymierza, mówi o wiecznym przymierzu Hbr, 13,20; 12, 28 i podtrzymuje ciągłość historii zbawienia Gal 3, 15 – 22. Paweł rozważa pewne szczególne dobrodziejstwa dostępne za pośrednictwem nowego przymierza

2Kr 3,16 – 18 Ten temat jednoczy Stary Testament z Nowym.

Idea ostatków. W historii potopu Bóg łaskawie ocalił ostatki 1M 6 – 9. Ostatki uciekają przed zagładą Izajasz 4,3 W Nowym Testamencie pojawia się w nauczaniu apostoła Pawła Rz. 9 – 11 Apokalipsa św. Jana nazywa ostatkami wspólnotę wierzących tuż przed przyjściem Jezusa.

Słownictwo
Powszechnie uznaje się, że niemal każdy ważniejszy temat teologiczny z Nowego Testamentu jest zaczerpnięty z jakiegoś terminu, który był używany w Starym Testamencie.

18. Typologia

Innym sposobem zdefiniowania jedności między Testamentami jest omawianie osób, instytucji i wydarzeń Starego Testamentu wraz z ich typologicznymi równoważnikami w Nowym Testamencie. Greckie słowo ‘’typos’’, znaczy odbicie, w Nowym Testamencie występuje czternaście razy. Typologiczne znaczenie, będzie docenione wtedy, gdy jest spostrzegane w świetle Nowego Testamentu. To kryterium ma nas zabezpieczyć przed skłonnością do doszukiwania się wzorów, obrazów tam, gdzie ich faktycznie nie ma. Naprzykład 1M 14,18 i Hbr 7.3, Melchisedek jest symbolem Chrystusa. Czyli są to Boże podpowiedzi, co później zostanie odkryte przez rzeczywistość. Dlatego znaczenie typu jest najlepiej zrozumiałe, gdy następuje jego spełnienie przez rzeczywistość.

19. Obietnice/przepowiednia i jej spełnienie

Historia Starego Testamentu osnuta jest na wzorcu: obietnica/ przepowiednia i spełnienie. Nowy Testament podejmuje ten temat podając jako spełnienie tego, co zostało obiecane w Starym Testamencie. Starotestamentowe obietnice Izraela, zostają wypełnione w Izraelu duchowym Rz. 9,6 – 13

20.Historia zbawienia

Wskazuje na jedność perspektywy obu Testamentów.

21. Jedność perspektywy

Łączy je eschatologiczna perspektywa, jest to ciągłe parcie w kierunku tego ‘’eschaton’’, nadejścia Pana.
Jest to jedność planu i celu dla ludzkości i całego wszechświata.

22.Wyzwanie stojące przed chrześcijanami.

A. Podporządkować religijne doświadczenie Słowu Bożemu

Nasze uświęcone doświadczenie jest wiarygodne, jeśli potwierdza je Pismo Święte. Nie możemy polegać na odczuciach i szczerości, a jednocześnie ignorować wyraźne wypowiedzi Słowa Bożego, gdy Słowo to nie zgadza się z odczuciami. Metaforycznie mówiąc odczucie może być plewą, ale Słowo Boże jest pszenicą. Jezus mówiąc o sobie wskazywał na ‘’Mojżesza i proroków. Piotr przypomina, że był świadkiem naocznym, był z Jezusem, i usłyszał jego głos, który pochodził z nieba. Jednakowoż jest coś mocniejszego niż doświadczenie: słowo prorockie, natchnione przez Boga, autorytatywne Pismo Święte, 2P 1, 20 – 21.

B. Uznać, że głos większości nie może stanowić, co jest prawdą

W kościele nie ma władzy poza wolą Bożą wyrażoną w Piśmie Świętym, dlatego decyzje Kościoła winne być zatwierdzane nie przez referendum wyznawców, lecz przez autorytet Biblii.

C. Opierać moralną wrażliwość na Biblii

Stary Testament może urażać nasze uczucia chrześcijańskie, to jednak nie urażał chrześcijańskich uczuć Chrystusa.

D. Odważnie stanąć po stronie biblijnych przekonań

Nie można dostosowywać Biblii do współczesnych prądów i nowych opinii.

To, co nowe, nie zawsze jest prawdziwe, lub jest czymś, co już dawno było i zniknęło. W wielu wypadkach stare jest lepsze, bo jest słuszne. Teologia wiary jest słuszna, jeśli może rozwijać starą wiarę. Czyli nowe prawdy, nigdy nie mogą być w sprzeczności ze starymi prawdami. Nauki biblijne nie mogą być dopasowywane do idei tego świata. Jeżeli przyjmiemy jakieś poselstwo lub naukę, powinniśmy zażądać najpierw wyraźnego dowodu – ‘’Tak mówi Biblia’’.

Największe zniekształcenia występują na poziomie interpretacji, dlatego należy pytać, co oznacza ten tekst, a nie, co ten tekst oznacza dla mnie.

E. Dobrze interpretować  Słowo Boże
W praktyce oznacza to, żeby nie odchodzić od Słowa, nie wątpić w Słowo, przyjąć odpowiednie nastawienie i założenie wobec Słowa, zachowywać proste czytanie Pisma Świętego.

F. Nie odchodzić od Słowa
Musimy zaakceptować Biblie jako natchnioną, wiarygodną i autorytatywną regułą dla chrześcijanina. Nie można dać się zwiedzeniom:, ze strony fałszywych uczonych:, niewiedzy, fałszywych snów i widzeń, pozorom prawdy lub półprawdom. Dlatego każda nauka, poselstwo musi mieć dowód, że to mówi Pan.

Biblia jest autorytarnym przewodnikiem w kwestii nauk i postępowania. 2Tm 3,16 – 17. Studiując Pismo Święte, Bóg będzie prowadził tak , że piękno będzie zachwycało, napomnienia będą ostrzeżeniem, a obietnice pociechą i wzmocnieniem.

G. Przyjąć odpowiednie nastawienie i założenie wobec Słowa

Nauka biblijna nie jest uwarunkowana kulturowo jej sprawozdania muszą być przyjęte z ufnością jako autentyczne. To człowiek ma nastawienia i uprzedzenia kulturowe do Pisma Świętego. Dlatego musi pokornie uznać, zależność od Ducha Świętego.

To nie oznacza, że interpretator musi wyzbyć się zdolności rozumowania czy osobistego rozsądku. Okazaniem swojej zależności od Ducha Świętego jest modlitwa, powinna ona rozpoczynać i kończyć czytanie Pisma Świętego. Ponadto interpretator musi być gotowy podporządkować się naukom Pisma Świętego. Nie można zamykać oczu na prawdy, którym należy się podporządkować, lecz uczynić je regułami naszego życia.

H. Postawa wobec trudnych fragmentów

– do każdego problemu trudnego fragmentu w Biblii, podchodźmy z całkowitą uczciwością.

Przyznajcie się wtedy,że go nie rozumiecie, i nie starajcie się go wyjaśnić na silę, ani lekceważyć, ani pomijać. Nie szukajcie niezadowalającego wyjaśnienia, lecz czekajcie.

– do każdego trudnego fragmentu, na jaki natrafiamy w Biblii, podchodźmy z pokora właściwą ludziom o tak ograniczonej wiedzy jak nasza. Jednakże nie możesz przez to przypuszczać,że nie ma rozwiązania.

– Do każdego problemu trudnego fragmentu w Biblii, podchodźmy z nieposkromioną determinacją.

Postanówcie, że znajdziecie rozwiązanie, bez względu na czas, jaki to będzie wymagało. Trudne fragmenty są po to abyśmy sami wytężyli nasze umysły, gdyż wtedy najlepiej je się zapamiętuje. Poszukujcie tak długo na ile będzie to konieczne.

– Do każdego problemu trudnego fragmentu w Biblii, podchodźmy zupełnie bez lęku

– Do każdego problemu trudnego fragmentu w Biblii, podchodźmy zupełnie bez lęku z niezłomną cierpliwością, która nie poddaje się zniechęceniu.

– Do każdego problemu trudnego fragmentu w Biblii, podchodźmy z biblijnej perspektywy

– Do każdego problemu trudnego fragmentu w Biblii, podchodźmy z modlitwą. Dn. 5, 11 – 12; 6,11 – 12

23. Co to znaczy żyć Słowem Bożym?

Należy być ’’ Ludem Księgi’’, czyli wręcz ‘’ molem biblijnym’’.
Pojawia się niebezpieczne zjawisko pogoni za kasetami, płytami, z wykładami teologów, duchownych naukowców, psychologów, rodziców, czy też znajomych. Musimy trwać nie przy subiektywnych opiniach uczonych, lecz przy Biblii.

Musimy karmić się Słowem Bożym J 6,32 – 63

Musimy rozkoszować się Słowem

Czytanie, studiowanie, rozmyślanie, słuchanie jej. Przy czym nie chodzi o zbieranie osobliwości biblijnych, lecz osiąganie w ten sposób zadowolenia wynikającego z łączności z Panem, właśnie poprzez Biblię.

Musimy zważać na Słowo

Czyli postępować godnie z tym, czego się uczymy.1P 3,1;Jk 1,22 – 24

Musimy być prowadzeni przez Słowo

Poddanie się Słowu, będzie od nas wymagało, aby poszukiwać woli Bożej w poważnym studiowaniu Pisma Świętego. Należy orientować się na książki biblio centryczne i prowadzące do Jezusa.

Musimy mieć odwagę, by bronić Słowa

Nie można przyjmować teologicznej neutralności, kiedy Boża prawda i cześć są zagrożone. Nauka o tylko miłości Bożej, i pomijanie nauki o sprawiedliwości Bożej, to pogodzenie prawdy z błędem. W ten sposób można pominąć Dekalog.

deeo