Raymond Ibrahim
Zanim został usunięty prezydent Egiptu, Muhammad Morsi, kwiecień był tutaj najgorszym miesiącem dla Koptów. 5 kwietnia w pobliżu Kairu, długotrwała waśń między rodziną Koptów, a muzułmanów (która wynikła z seksualnego napastowania chrześcijanki przez jednego z muzułmanów) doszła do kulminacji, której efektem była śmierć 6 chrześcijan, w tym dwóch uczestników, chrześcijanina i muzułmanina, którzy zostali podpaleni. Lokalna społeczność muzułmańska ruszyła do wykonania kolejnej „zbiorowej kary”. Skutek był taki, że co najmniej 20 Koptów zastało rannych, ewangeliczny kościół podpalony i zaatakowano kościół Koptów. Dwa dni później, po nabożeństwie żałobnym w Katedrze Św. Marka – najświętszym miejscu Koptów i domu ich papieża – tłum muzułmanów, którzy czekali na zewnątrz, przypuścił następny atak, popierany przez siły bezpieczeństwa. Naoczni świadkowie mówią, że w stronę żałobników, wśród których było wiele kobiet i dzieci ukrywających się w katedrze, zostało rzuconych 40-50 pocisków z gazem łzawiącym. Kolejnych dwóch Koptów zostało zabitych, wiele dziesiątek rannych. Gdy muzułmanie próbowali zniszczyć katedrę, funkcjonariusze policji stali obok.
W jeden piątek po modlitwach, meczet Bilal Ibn Rabah w Kairze został zamieniony na „salę tortur” Egipcjan. Wielu z nich było chrześcijanami, którzy protestowali przeciwko Muzułmańskiemu Bractwu. Jedna z ofiar, Amir Ajad, chrześcijanin, powiedział, że został poważnie pobity i zostawiony na śmierć na poboczu ulicy. Miał pęknięcia czaszki, złamaną rękę, krwawienie z prawego oka oraz rany po śrucie. Koptyjskie dzieci, głównie chrześcijanie byli celem porwań i przetrzymywane dla okupu. Jedno, 6 letnie, zostało zabite pomimo iż rodzina zapłaciła okup. Na arabskojęzycznych stronach pojawił się film, ukazujący tłum muzułmanów w Egipcie napadających i gwałcących na zatłoczonej ulicy i w biały dzień dwie chrześcijanki. Przez cały czas kobiety krzyczały przerażona, gdy mężczyźni wykrzykiwali islamskie slogany jak „Allahu Akbar” [Allach jest większy]. Nikt z przechodniów nie zareagował w jakikolwiek sposób.
Również w kwietniu, w czasie Wielkiego Tygodnia, muzułmańscy pasterze przeprowadzili w Nigerii szereg ataków, zabijając co najmniej 80 chrześcijan z chrześcijańskiej wioski. Większość zabitych to były dzieci lub starsi. Ponad 200 domów zostało zniszczonych, osiem kościołów spalono, a 4.500 chrześcijan przepędzono. Jak mówi pastor, który było obecny w tym czasie: „Sytuacja była beznadziejna, ponieważ nikt z chrześcijan nie miał się czym bronić. Kobiety, dzieci i starsi, którzy nie byli w stanie uciekać zostali zastrzeleni lub inaczej zabici. Na szczęście wszystkie moje dzieci były w szkole, tak więc łatwiej było im uciec przed muzułmańskim napastnikami. Wyślizgnęliśmy się wśród tego całego zamieszania i wędrowaliśmy ponad 20km, aby znaleźć miejsce, gdzie mogliśmy się zatrzymać”.
Sprawozdania z prześladowań chrześcijan dokonywanych przez muzułmanów na całym świecie z kwietnia obejmują (choć nie są ograniczone tylko do tych) następujące przypadki, które wyliczone są według form prześladowania i kraju w alfabetycznym porządku, niekoniecznie według ich surowości:
Ataki na kościoły
Republika Afryki Centralnej: krwawy bunt muzułmańskich zwolenników szariatu doprowadził również do tego, że atakowano różne budynki kościelne i domy chrześcijan. W czasie chaosu, jak to zwykle w dżihadzie, chrześcijańskie posiadłości były plądrowane, a muzułmański zachowywane. Przywódca buntowników, Michel Djotodia, który „przejął prezydenturę po usuniętym Francosi Bozize, stał się pierwszym muzułmańskim prezydentem kraju, w którym chrześcijanie zaczynali dominować, ”.
Jak mówi jeden z chrześcijan: „Nie jesteśmy już w domu. Grabią nasze dobra, które później są sprzedawane przez muzułmanów i eksportują je dalej”.
Indonezja: Lokalni urzędnicy zniszczyli na żądanie islamskich sił budynek Batak Protestant Church na Wschodniej Jawie i grozili zamknięciem innych, co wywołało uliczne protesty setek chrześcijan. Jak to się coraz częściej dzieje w Indonezji, członkowie zgromadzeń prowadzili swoje nabożeństwa na ulicach, w pobliżu zniszczonych kościołów. Jak podaje Morning Star News: „Indonezyjscy urzędnicy rutynowo odmawiają lub opóźniają wydawanie zezwoleń na budowy kaplic kościelnych… dając w ten sposób islamskim ekstremistom pretekst do protestów i ataków”. Na okładce magazynu pokazano nawet zdjęcie „członków kościoła zalanych łzami – śpiewających pieśni, płaczących i błagających urzędników, aby nie niszczono ich zabudowań. Setki policjantów i żołnierzy chroniło tego terenu podczas gdy muzułmańscy bojownicy, wykrzykując wersy koranu, dopingowali koparkę”.
http://www.charismanews.com/world/38896-saudi-arabia-declares-destruction-of-all-churches-in-region Podobno „Wielki Mufti Arabii Saudyjskiej – główny islamski urząd w Arabii Saudyjskiej – ponownie ogłosił, że „konieczne jest zniszczenie wszystkich kościołów w tym obszarze” ( Pierwszy raport sprzed roku TUTAJ.)
Sudan: W ostatnim szeregu posunięć mających na celu wywieranie nacisków na chrześcijan muzułmański minister ogłosił, że nie będą teraz udzielane nowe zgody na budowę kościołów; stwierdził, że istniejące kościoły zupełnie wystarczą dla tej liczby wiernych. W rzeczywistości, zakaz stawiania nowych budynków kościelnych obowiązuje od czasu secesji Południowego Sudanu w lipcu 2011 roku. Islamski rząd w Chartumie na secesję zareagował w ten sposób, że doprowadził do jeszcze większego pogorszenia się życia chrześcijan. Przed ostatnimi ustaleniami rząd deportował pewnego lidera seniora i dwóch wydalonych misjonarzy, którzy pracowali w Chartumie z dziećmi. Nie podano żadnego powodu. Pod pretekstem braku właściwej dokumentacji ten rząd zniszczył niezliczoną ilość budynków kościelny.
Turcja: Hagia Sofia znajdujący się w Trabzon (nie mylić ze sławnym Hagia Sofia z Konstantynopola), XIII wieczny budynek ma zostać zamieniony na meczet. Po najeździe Otomana był już raz zamieniony z kościoła na meczet, lecz później, świecki prezydent Turcji, Mustafa Kemal Ataturk, prawdopodobnie z powodu „wielkiego historycznego i kulturalnego znaczenia” dla chrześcijan, wydał zgodę na umieszczenie tam muzeum. Władze lokalne ogłosił, że w procesie przygotowania do kolejnej zmiany chrześcijańskie freski muszą zostać ponownie zakryte. [W lipcu br, Hagia Sofia z Trabizon stał się funkcjonującym meczetem.]
Apostazja, bluźnierstwo, prozelityzm
Indie, Kaszmir: W miejscowości Srinagar, tłum muzułmanów zaatakował dwie kobiety, pięciu mężczyzn i dwoje dzieci brytyjskiego pochodzenia, oskarżając ich o to, że głosili chrześcijaństwo. Z tłumu rzucano kamieniami w ich samochody i usiłowano zniszczyć domy. Niemniej, po przybyciu policji, aresztowano dwóch tych (zaatakowanych – przyp,tłum.) mężczyzn, jak podaje Asia News na podstawie „fałszywych oskarżeń o zmuszanie do nawróceń”. Lokalny imam powiedział policji, że „jeśli będą oni próbowali nawrócić kogokolwiek, uniemożliwi to za wszelką cenę”. Jak podaje chrześcijan, znający sprawę: „ Te fałszywe i oszczercze oskarżenia imama i współudział policji w aresztowaniu chrześcijan są poważnym zagrożeniem dla wolności religijnej i prawa zagwarantowanego przez Konstytucję Indii”. Również w Srinagar, tłum innych muzułmanów napadł na chrześcijański dom dziecka, gdzie pobito pracowników oraz gości, próbowano zabić pastora i porwać dzieci, zniszczono własność i zabito psa. Stało się to znowu na podstawie oskarżeń o to, że grupa prowadząca ten dom nawracała muzułmańskie dzieci na chrześcijaństwo.
Somalia: Muzułmanie z islamskiej organizacji Al Szabaab („Młodzież”) zastrzelili 42 letnią Fartun Omar, wdowę i matkę pięciorga dzieci, za nawrócenie się na chrześcijaństwo. Kilka miesięcy wcześniej zabili jej męża za to samo „przestępstwo” i zaczęli polowanie na żonę, która po odrzuceniu islamu, ukrywała się. Zostawiła pięcioro dzieci.
W osobnym ataku, muzułmanie złapali 25 letniego Hassana Gulleda za nawrócenie na chrześcijaństwo, więzili go i torturowali. Jak podaje lokalne źródło: „Członkowie Al Szabaab torturowali go, aby zobaczyć czy nie wyrzeknie się chrześcijańskiej wiary. Od zeszłego tygodnia nie pojawiły się żadne informacje na jego temat, być może został zabity”.
Tanzania: Po wizycie ewangelisty, Lukia Khalida, muzułmanka, matka trojga dzieci, będąca niemal w siódmy miesiącu ciąży, nawróciła się na chrześcijaństwo. Powiedziała później: „Mój mąż zapytał mnie czy opuściłam islam, na co odpowiedziałam, że tak. Groził, że mnie zabije, jeśli z nim zostanę. Jeszcze tej samej nocy zdecydowałam się na ucieczkę razem z dziećmi do domu sąsiadów. Wyszliśmy wyłącznie w tym, co mieliśmy na sobie. Nakaz był tak ostry, że nie mogliśmy zwlekać ani chwili dłużej, musieliśmy odejść natychmiast”. Bez wsparcia ze strony męża, nie posiadając pieniędzy na opłacenie szkoły, została zmuszona do zrezygnowania z nauki dzieci w szkole.
Dhimmitude
[Ogólnie: znęcanie się, poniżanie, poddanie nie-muzułmańskich “tolerowanych”]
Iran: Nowe sprawozdanie oparte na zeznaniach 31 chrześcijan i wydane przez międzynarodową Kampanię Praw Człowieka w Iranie przekazuje, że „te władze systematycznie traktują standardowe praktyki chrześcijańskie, takie jak przynależność do kościoła domowego czy uczestnictwo w chrześcijańskiej konferencji, jako akty kryminalne. Pomimo, że irański rząd twierdzi, że przestrzega praw swoich uznanych prawnie religijnych mniejszości, nie robi tego w praktyce. W sprawozdaniu ujawniono, że nawróconym na chrześcijaństwo oraz członkom niezarejestrowanych kościołów odmawia się swobodnego praktykowania ich wiary oraz że są oni zabijani bez sądu a nawet wykonuje się egzekucje za apostazję (choć znany jest tylko jeden przypadek nawróconego, który od czasu islamskiej rewolucji w 1979 roku, na którym została wykonana egzekucja).
Pakistan: Według informacji podanych przez Morning Star News: „Dziś rano, w Gujranwala, po dyskusji, która rozpoczęła się, gdy muzułmanie powiedzieli chrześcijanom, aby nie odtwarzali muzyki [co jest zabronione przez islam] i po wezwaniach odzywających się z głośnika umieszczonego na budynku meczetu, tłum muzułmanów zaatakował chrześcijańskie sąsiedztwo raniąc co najmniej 5 chrześcijan i niszcząc kościół oraz dziesiątki sklepów i samochodów… Mieszkaniec Kolonii Franciszka gdzie wśród przeważająco muzułmańskiej większości osiedliło się prawie 2000 chrześcijańskich rodziny, powiedział, że stronniczość policji była oczywista. „Policja robiła to, co robi najlepiej – nic!” – powiedział Asif Barkat, który został lekko ranny, gdy próbował wraz z innymi chrześcijanami bronić się. Uprzedzenia policji do chrześcijan są oczywiste, ponieważ gdy muzułmanie napadli na nasz kościół i własność, po prostu obserwowali, gdy jednak sprzeciwiliśmy się im, zaczęli bić nas pałkami i strzelać z ostrej broni, aby nas rozproszyć”.
W osobnym wydarzeniu dwaj niezidentyfikowania mężczyźni usiłowali zatrzymać samochód dyrektora organizacji All Pakistan Minorities, Saleem aKhursheeda Khobara, chrześcijanina. Gdy to się nie udało, otworzyli ogień do niego. Wraz z innymi chrześcijańskimi działaczami praw człowieka, którzy byli ofiarami zamachów w Pakistanie, Khobar jest ścigany za głośne reprezentowanie poniewieranych mniejszość religijnych. „Jestem straszony i zostałem zmuszony do ukrywania się – powiedział z nieznanego miejsca – agencje bezpieczeństwa wiedzą, że jestem śledzony. Cała moja rodzina jest w niebezpieczeństwie, lecz władzy to nie obchodzi”.
Syria: Chrześcijanie nieustannie stanowią cel islamskich buntowników, a głównie chodzi porwania. Wśród porwanych było dwóch biskupów, Yohanna Ibrahim oraz Paul Yazigi. Uzbrojona grupa czeczeńskich bojowników dżihadu zatrzymała ich samochód, kierowca został zabity, a tych dwóch biskupów wzięto jako zakładników.
W międzyczasie z Syrii uciekają tysiące chrześcijan. W jednym przypadku 500 przekroczyło granicę z Turcją. Tam przywódcy kościoła zastanawiają się nad postawieniem „miasta namiotów”, aby przyjąć tych uchodźców. AINA dodaje: ”W Syrii wojna dotknęła chrześcijan w nieproporcjonalny sposób. Stali się oni celem muzułmańskich rebeliantów, którzy porywają Asyryjczyków dla okupu, napadają na miejsca oddawania czci, tworzą atmosferę strachu, zmuszając wielu z nich do porzucenia ich domów, wiosek i szukania schronienia w Turcji”.
Turcja: Życie Erdala Dogan, obrońca praw człowieka, który odgrywał ważną rolę w procesie malatajskiej masakry z 2007 roku przeciwko muzułmanom, którzy torturowali i poderżnęli gardła trzem chrześcijańskim pracownikom biblijnego wydawnictwa, jest zagrożone życia od piątku 12 kwietnia, kiedy to otrzymał pogróżki (w tym również od oskarżonych), z których jeden groził mu już w czasie przesłuchania.
O tym cyklu
Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje, nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.
Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:
1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.
2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.
Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.
Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona.
Gdzie wezwania do aresztowań? Gdzie oskarżenia o zbrodnie wojenne? Gdzie żądania, aby ci kryminaliści zostali doprowadzeni na sąd przed Międzynarodowy Sąd Kryminalny czy Międzynarodowy Trybunał w Hadze?
———————
Raymond Ibrahim is author of Crucified Again: Exposing Islam’s New War in Christians (published by Regnery in cooperation with Gatestone Institute, April 2013).