W lipcu 2021 była dziesiąta rocznica rozpoczęcia cyklu comiesięcznych relacji pt.: „Muzułmańskie prześladowania chrześcijan” (publikowanych przez Gatestone Institute i, nieregularnie, u mnie na stronie pod tym tytułem). Wtedy, w lipcu 2021, zacząłem zestawiać i podsumowywać w jednym sprawozdaniu przypadki prześladowań, które pojawiały się każdego miesiąca – tak więc, jest kronika, aby gdy przyjdzie właściwy czas, zwykła wymówka, że „w ogóle nie wiedzieliśmy”, nie mogła się utrzymać. Teraz po 10 latach pojawiania się tych sprawozdań – gdy pojawiło się w sumie ich 120, każdy średnio 3.500-4.000 słów ( czy niemal 500.000 w sumie) – czego nauczyliśmy się? Jakie trendy zostały pokazane?
Po pierwsze: fenomen muzułmańskich prześladowań chrześcijan jest realny: niezachwiany, stały, systematyczny, systemowy i stosuje się do wzoru aprobowanego przez szariat – co oznacza, że źródłem jest islam. Jak pisałem wówczas, w 2011, w pierwszym raporcie.
Każda możliwa opowieść o prześladowaniu typowo dopasowuje się do specyficznej myśli przewodniej, w tym nienawiści do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualnej przemocy wobec chrześcijanek oraz mizoginii, praw dotyczących apostazji i bluźnierstwa, złodziejstwa i łupiestwa w miejsce podatku dżizja; i nadrzędne oczekiwanie, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dimmis.
Niewiele się zmieniło: każda z tych 10-20 opowieści o prześladowaniach udokumentowanych w każdym sprawozdaniu zazwyczaj pasowało do tych myśli przewodnich: wysadzanie w powietrze, palenie i delegalizacja kościołów; gwałty i przymusowe nawrócenia chrześcijanek; zabijanie i wieloletnie wyroki więzienia na apostatów, bluźnierców i ewangelistów; ogólna dyskryminacja i wykorzystanie; oraz wzrastająca, jawna rzeź chrześcijan. (Zainteresowanych bardziej szczegółowym doktrynalnym i historycznym tłem tego zjawiska zapraszam do bardziej szczegółowo opracowanego artykułu.)
Interesujące jest to, że gdy w lipcu 2011 roku przystępowałem do realizacji pomysłu comiesięcznych sprawozdań, martwiłem się realnością wykonania; jakiego rodzaju „raport” da się skompilować jeśli, powiedzmy, jeden czy dwa przypadki prześladowań – o ile w ogóle – pojawią się w danym miesiącu? Niestety, i raczej bardzo wymownie, nie zdarzyło się w ciągu tych 120 miesięcy coś takiego ani razu, lecz ilość indywidualnych przypadków prześladowań systematycznie tylko wzrastała, tak więc, aby to zadanie stało się wykonalne i obejmowało co miesiąc poniżej 4000 słów, pomniejsze historie musiałem pomijać.
Dzieci towarzyszące starszym Afgańczykom mieszkającym w Indiach wzięły udział 23 sierpnia w demonstracji przed Biurem Wysokiego Komisarza NZ ds. Uchodźców (UNHCR) w New Delhi w proteście przeciwko przejęciu Afganistanu przez Talibów.
Ibrahim Raymond Administracja Bidena uniemożliwia ratowanie prześladowanych chrześcijańskich mniejszości z Islamskiego Emiratu Afgańskiego, gdzie czeka ich pewna i prawdopodobnie makabryczna śmierć.
Ta informacja pojawiła się 26 sierpnia 2021, w czasie rozmowy prowadzonej na Fox News z Glenn’em Beck i Tucker’em Carlsonem. Dzięki prowadzonej przez Becka działalności charytatywnej w ramach Nazarene Fund, udało mu się wyczarterować samoloty dla wydostania 5100 chrześcijan z Afganistanu i sąsiednich krajów. Niemniej, nie trzeba było długo czekać, aby amerykańscy urzędnicy interweniowali i uniemożliwili ucieczkę grupy 500 chrześcijan, głównie kobiet i dzieci, którzy zostali wydaleni poza ochronną strefą portu lotniczego: „Mam zdjęcia tych ludzi błagających o to, aby mogli wrócić przez bramę”, Beck mówił:
„Mam też zdjęcia krwi i części ciał, śmierci w tym obszarze (gdzie zostali zamknięci). Jesteśmy przekonani, że nasz Departament Stanu jest bezpośrednio odpowiedzialny… Wiem wiem, jak wielu (z tych 500 chrześcijan) przeżyło. Departament Stanu zablokował wszelkie nasze działania w tym kierunku. Największym problemem jest Departament Stanu i Biały Dom. Wszyscy inni, każdy, pracują wspólnie odkładając na bok różnice i próbując wydostać tych ludzi. Departament Stanu zablokował wszelkie nasze działania w tym kierunku. Gdy staraliśmy się wydostać tych ludzi z płyty lotniska tutaj, utrzymać działanie lotniska i wydostać ich stamtąd, ambasador został wezwany do Macedonii ostatniej nocy i powiedziano mu, aby nie akceptował tych ludzi. Nie byliśmy w stanie ruszyć kogokolwiek przez około 12 godzin. Nasza misja podlega wielkim zmianom. Wysłaliśmy ludzi nawet na jeszcze większe niebezpieczeństwo, próbując przeszmuglować tych chrześcijan, którzy są zagrożeni śmiercią przez spalenie , ponieważ są to nawróceni chrześcijanie. Należy zauważyć, że Back nie przesadza. Jak podaje ostatnio otrzymane sprawozdanie: „Talibańscy bojownicy wyciągają nawet ludzi z publicznego transportu i zabijają ich na miejscu, jeśli ci są chrześcijanami” . Podobnie każdy Afgańczyk złapany z biblijną aplikacją na telefonie jest zabijany. „Tylko Bóg wie w jaki sposób uda nam się przetrwać każdego dnia” – powiedział pewien Afgańczyk, chrześcijanin, pod warunkiem anonimowości. „Lecz jesteśmy umęczeni śmiercią panującą wokół nas”.
Zgodnie z World Watch List, która wymienia 50 krajów w których chrześcijanie są najbardziej prześladowani za wiarę, w Afganistanie, ze wszystkich muzułmańskich krajów, najgorzej jest być chrześcijaninem. Mówi to wiele, jeśli weźmie się pod uwagę, że niemal 80% prześladowań jakich doświadczają chrześcijanie na całym świecie wywoływanych jest przez muzułmanów i w muzułmańskim świecie. Co więcej, Afganistan znajduje się na drugim miejscu najgorszych pod tym względem krajów, tuż po Płn. Korei:
„W Afganistanie nie można otwarcie przyznać się do chrześcijaństwa. Odejście od islamu jest uważane za karygodne, a nawróceni na chrześcijaństwo, jeśli zostanie to wykryte, spotykają się z zgubnymi konsekwencjami. Muszą albo uciekać z kraju albo zostaną zabici… Na liście World Watch List Afganistan znajduje się na drugim miejscu a prześladowania są niewiele mniej uciążliwe niż w Płn. Korei. Grupa Państwa Islamskiego oraz Talibów charakteryzują się silną i przemocową obecnością, a Talibowie kontrolują ogromne obszary. Wszyscy chrześcijanie w Afganistanie są skrajnie narażeni na prześladowania. Obszary kontrolowane przez Talibów to miejsca w szczególny sposób opierające się na ucisku, lecz w całym kraju nie ma miejsca, gdzie można by bezpiecznie wyrażać jakąkolwiek formę chrześcijańskiej wiary. Powyższy fragment opublikowany był 9 miesięcy temu, gdy wspierany przez USA rząd był u władzy w Afganistanie. Od tej pory, dla chrześcijan sprawy zmieniły się wyłączenie na gorsze, i teraz, gdy Talibowie – których poglądy i modus operandi są podobne do ISIS – oficjalnie przejęły rządy. Ironiczne jest to, że o ile Afganistan zawsze był złym miejscem dla chrześcijan, pogorszyło się to znacznie w odpowiedzi na amerykańską interwencję. W większość krajów, gdzie chrześcijanie nie są większością, łączy się chrześcijan w jedno z Zachodem, a w szczególności z Ameryką. Opiera się to na powszechnym, choć błędnym, przekonaniu panującym w muzułmańskim świecie, że Zachód i Ameryka są chrześcijańskie. W konsekwencji po amerykańskiej inwazji w 2001 roku, jako forma „zbiorowej kary” afgańscy chrześcijanie zostali wzięci w szczególny sposób na cel.
Rzeczywiście nawet chrześcijanie w sąsiednim Pakistanie są atakowani. W sprawozdaniu z 2011 roku czytamy:
„Życie chrześcijan w każdej części Pakistanu jest trudne, lecz członkowie chrześcijańskiej społeczności w Pakistanie mówią, że teraz są prześladowani za ataki amerykańskich dronów na kryjówki bojowników islamskich ukrywających się na granicy z Afganistanem. Ta mniejszość, która może stanowić około 1% populacji kraju liczącego 170 milionów obywateli, głównie muzułmanów, mówi, że ich wiara jest zdecydowanie kojarzona z Ameryką i stają celem muzułmanów.
„Gdy amerykańskie drony uderzają, oni przychodzą i oskarżają o to nas. – wyjaśnia jeden chrześcijanin. – Myślą, że należymy do Ameryki. To jest bardzo prosta mentalność”.
Z drugiej strony, ponieważ USA i zachodnie przywództwo bardzo starają się, aby nie okazywać zainteresowania chrześcijańskimi mniejszościami – wrażliwość, która idzie ręka w rękę z zachodnią uległością wobec islamskiej wrażliwości – stają się oni bardziej skłonni do odwracania się plecami do prześladowań chrześcijan niż niektóre muzułmańskie rządy. Najgorsze ze wszystkiego jest to, że nie tylko USA rozjątrzyli a następnie całkowicie zignorowali los chrześcijan w Afganistanie, lecz teraz wychodzą z tej drogi, aby uniemożliwić innym, jak zauważa Beck, pomoc w ewakuacji chrześcijan do innych krajów, które chcą ich przyjąć.
Należy na to zwrócić uwagę, że Beck nie jest osamotniony w swych oskarżeniach: „Słyszałem podobnie brzmiące sprawozdania” – powiedział Senator Tom Cotton:
Wiem o tym, że nasi ludzie znajdujący się wewnątrz portu lotniczego, zarówno z Departamentu Obrony, jak i agenci wywiadu oraz urzędnicy Departamentu Stanu starają się poruszyć niebo i ziemie, aby sprowadzić tych ludzi na teren portu lotniczego i wyciągnąć z tego kraju, lecz przywództwo Departamentu Stanu to coś zupełnie innego rodzaju (dosł.: a different kettle of fish).
W pewnej chwili tego wywiadu Beck wspomina o dwóch krajach, które bardzo skutecznie współpracowały pomagając im ratować chrześcijan, choć obawiał się dodać: „Nie chcę nawet wymieniać, które to były, ponieważ obawiam się, że Departament Stanu wezwie ich i zastraszy!” „Nie wiem, dlaczego mamy otwarte granice, a zamknięte lotniska. – mówi dalej. – O ile łatwo jest wszystkim w nielegalny sposób przekroczyć granicę USA/Meksyk to „jedna grupa ludzi – powiedział odnosząc się do prześladowanych chrześcijan – nie ma zezwolenia nawet na wejście do portu lotniczego, i jest porzucona na „gwałty, wykorzystanie, krzyżowanie i podpalanie przez terrorystów”, po czym dodał: „Wydaje się, że taki jest sposób działania administracji Bidena’.
Faktem jest, że ten schemat działania zaczęła administracja Obamy. Biden – który, warto przypomnieć, był przez osiem lat wiceprezydentem u Obamy – po prostu kontynuuje to. W czasie prezydentury Baracka, Husseina Obamy, Biały Dom i Departament Stanu pochłonięty był wszelkiego rodzaju dyskryminacyjnymi działaniami przeciwko chrześcijanom, szczególnie w czasie kryzysu uchodźców, który miał miejsce podczas dojścia do władzy ISIS w czasie zmiany Obamy.
Ta dyskryminacja chrześcijan administracji Obamy była tak oczywiste, że pod koniec 2016 roku federalny sąd apelacyjny wniósł sprawę przeciwko Departamentowi Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Sędzia Daniel wyraził swoją „troskę o wyraźny brak syryjskich chrześcijan, jako części imigrantów z tego kraju”:
„Prawdopodobnie około 10% populacji Syrii stanowią chrześcijanie, a jednak mniej niż 0.5% syryjskich uchodźców przyjętych w tym roku przez Stany Zjednoczone to chrześcijanie…” Do dziś nie znalazło się dobre wyjaśnienie tej kłopotliwej niezgodności.
Te liczby są nawet jeszcze bardziej kłopotliwe, gdy zbada się je w pełnym kontekście. Pomimo, że rząd USA uznał iż ISIS popełnia ludobójstwo wobec chrześcijan w Syrii tylko ze względu na religijną tożsamość, sprowadził do Stanów tylko tych, którzy z definicji nie byli celem ataków ISIS: sunnitów, z którymi ISIS utożsamia się, i których nie atakuje. Pomimo tych dwóch ważnych faktów, – około 75% Syryjskiej populacji to sunnici, i około 10% chrześcijanie – 99% sprowadzonych do Stanów to muzułmanie sunnici, i poniżej 0.5% chrześcijanie. Jak zauważyła CNS w 2016 roku: „Rekordowa ilość 499 syryjskich uciekinierów zostało przyjętych przez USA i jak dotąd, w maju, nie było tam chrześcijan”.
Innymi słowy: nawet gdyby ktoś działał przy założeniu, że status uchodźcy powinien być dostępny wszystkim Syryjczykom, bez względu na to, kto był, a kto nie był, prześladowany, pod Obamą status uchodźcy powinien być przyznany około 20 razy więcej chrześcijan i około jednej czwartej mniej sunnitów. Oczywiście prowadzi to do innego schematu postępowania ustanowionego przez Obamę i kontynuowanego przez Bidena: uniemożliwiając prawdziwym ofiarom islamskiego terroru ucieczkę i przyjęcie w USA, administracja Bidena udziela statusu uchodźcy niezliczonej ilości niesprawdzonych muzułmanów z Afganistanu, mężczyzn, z których wielu ma taki sam światopogląd jak ISIS i Talibowie.
07/01/2021 Raymond Ibrahim W całej subsaharyjskiej Afryce – w Nigerii, Mozambiku, Republice Centralnej Afryki, Mali, Demokratycznej Republice Kongo – muzułmanie terroryzują i wyrzynają chrześcijan, i jest tak już od wielu lat.
Nie ma też na horyzoncie żadnej nadziei, ponieważ problemy, którymi nie można się zająć właściwie i obiektywnie są skazane na wieczne trwanie. Jeśli chodzi o to, czym zachodni „mainstream” jest zainteresowany to uważają, że te wszystkie prześladowania i cały terroryzm są skutkiem ubocznym ekonomicznych krzywd, bądź, jak to napisano w sprawozdaniu z 16 kwietnia 2021 roku, zatytułowanym: „Jak ubóstwo i korupcja napędzają terroryzm w całej Afryce”.
24 marca grupa dżihadystów uderzyła na miasto Palma w Mozambiku, zabijając dziesiątki i paląc do cna rządowe budynki. ISIS wzięło odpowiedzialność za ten atak, choć poddaje się w wątpliwość , kto stoi za tym oblężeniem.
Wspomniane sprawozdanie sugeruje, że takie ataki, których „coraz więcej na afrykańskim kontynencie” są „konsekwencją ubóstwa, lokalnych nowych i starych uraz oraz afrykańskie „przekleństwo” zasobów, które paradoksalnie zubaża życie ludzi na ziemi, która jest bogata w naturalne bogactwa”.
Taka jest główna argumentacja mainstreamowych mediów, której trzymają się mocno bez względu na góry sprzecznych z tym dowodów. Weźmy pod uwagę mało znane ludobójstwo chrześcijan, które długo trwa w Nigerii. „Nie mniej niż 32.000 chrześcijan zastało zaszlachtowanych na śmierć przez krajowych dżihadystów” w latach 2009 i w pierwszym kwartale 2020. Jak pokazuje ostatnie sprawozdanie, między styczniem a kwietniem tylko tego roku 1.470 chrześcijan zostało wyciętych na śmierć. Średnio jest to około 368 chrześcijan zabijanych każdego miesiąca. Od 2016 roku 13.000 budynków kościelnych zostało zniszczonych przez muzułmanów wrzeszczących „Allah akbar”.
Chrześcijanie chowają tych, którzy zginęli w ataku 2018 roku
Jeśli każde ludzkie życie jest jednakowo wartościowe, jak pokazują tak zwane „media głównego nurtu” to dlaczego zwracają uwagę na jednych, a całkowicie ignorują innych? Weźmy ostatni konflikt palestyńsko-izraelski. Przez kilka tygodni, dzień po dniu, niemal godzina za godziną media pokazywały emocjonalnie naładowane filmy, zdjęcia i dostarczały regularnych danych o tym, ilu Palestyńczyków straciło życie, co według ostatnich informacji wynosi 248 osób.
Przeciętny Amerykanin zapytany, dlaczego media tak bardzo rozwodzą się nad tym konfliktem, dostarczając regularnych i aktualnych statystyk, ich odpowiedź będzie prawdopodobnie taka, że każde ludzkie życie jest ważne zatem warte opublikowania, zatem spełniają tylko swoje zadanie, obiektywnie i w porządku. Gdyby tak jednak było to dlaczego media całkowicie ignorują o wiele większe cierpienia i śmierć – często gwałtownie wzrastająco gorsze niż palestyńskie przeżycia zarówno co do ilości jak i jakości – na całym świecie?
Weźmy pod uwagę nieustające ludobójstwo chrześcijan w Nigerii. W tym zachodnio afrykańskim kraju 248 to liczba chrześcijan zabijanych przez muzułmanów każdego tygodnia, a sięga to obecnie dwa dziesięciolecia wstecz. Jak wskazują ostatnie informacje między styczniem a kwietniem tego roku 1470 chrześcijan zostało rozsiekanych na śmierć. Uśredniając, jest to 368 chrześcijan zabijanych każdego miesiąca przez całe cztery miesiące.
Bardziej ogólne sprawozdanie twierdzi, że „co najmniej 32.000 chrześcijan zostało w tym kraju zaszlachtowanych na śmierć przez dżihadystów między końcem 2009 roku a pierwszymi trzema miesiącami 2020 roku; 13.000 kościołów zostało zniszczonych przez muzułmanów krzyczących „Allahu Akbar” zaledwie od 2016roku”.
Niewiele lepiej mają chrześcijanie w krajach poniżej Sahary, w Mozambiku, Centralnej Republice Afryki, Mali, Demokratycznej Republice Kongo i Burkina Faso – muzułmanie terroryzują i szlachtują chrześcijan a trwa to już od wielu lat.
Można się jednak spodziewać, że maleńki procent tych Amerykanów, którzy słyszeli o Palestyńczykach w ogóle słyszeli o rzezi dziesiątek tysięcy chrześcijan w całej Afryce., ponieważ media rzadko przekazują informacje na ten temat, a na pewno nie rozwodzą się nad tym.
Jest to tym bardziej nieodpowiedzialne gdy weźmie się pod uwagę przyczynę tak brutalnej rzezi chrześcijan – tylko dlatego, że są chrześcijanami, ponieważ muzułmanie są uczeni nienawidzić i ujarzmiać „innych” – jest z pewności o wiele bardziej godne informacji niż to, dlaczego Palestyńczycy są zabijani (terrorystyczne ataki i inne przyziemne czynniki.)
Zniszczone freski (R) wewnątrz starożytnego klasztoru Sumela in Turkey (L).
Oryg.: TUTAJ Tekst tłumaczony z kilku języków dlatego trochę skrócony…przyp.tłum.
Tekst tłumaczony z kilku języków dlatego trochę skrócony…przyp.tłum.Rzezie chrześcijan Filipiny: 24 sierpnia zostało zabitych 15 osób w wyniku bliźniaczych samobójczych wybuchów, które zostały przeprowadzone przez wdowy po terrorystach, a celem była katedra w mieście Jolo o większości populacji muzułmańskiej. 80 osób zostało rannych. Odpowiedzialność za atak wzięło na siebie dżihadystyczne terrorystyczne ugrupowanie Abu Sayyaf. „Były dwie osoby. W pierwszym wybuchu jedna, – potwierdził rzecznik wojskowy. – a druga wysadziła się w powietrze po jej aresztowaniu, po pierwszym wybuchu”. Lokalny biskup, Charli Inzon powiedział o tych, którzy zginęli: „Zginęli jako męczennicy dając świadectwo swej chrześcijańskiej wiary. Pozostali w Jolo pomimo nieustających upokorzeń i ryzyka… Było to skrytobójczy , nieludzki i zły akt przemocy”. Grupa obrońców praw człowieka, Church in Need, stwierdziła, że „jest to nawet jeszcze bardziej pozbawione skrupułów ze względu na trudności, jakich doświadczają nasi ludzie w związku z pandemią Covid-19”.
Etiopia: Co najmniej 500 chrześcijan – w tym ciężarne kobiety, dzieci i całe rodziny – zostały zaszlachtowane w okresie między czerwcem a 27 Sierpnia, w czymś, co zostało opisane jako „bezlitosne ataki od drzwi do drzwi”. Wkrótce po rzekomym zamachu na popularnego piosenkarza pochodzącego z mającego większość muzułmańskiego plemienia (29 czerwca), „ekstremiści przyjechali samochodami uzbrojeni w broń, maczety, miecze i włócznie, szukali i mordowali chrześcijan”. W sprawozdaniu czytamy:
Cutfitri Handayani, Indonezyjka, której rodzina zabrała dzieci za nawrócenie się na chrześcijaństwo.
Gatestone Institute 07/27/2020
Poniżej niektóre z krzywd wyrządzonych chrześcijanom przez muzułmanów w czerwcu 2020:
Rzeź chrześcijan
Nigeria: Dżihad przeciwko chrześcijanom nie słabnie w kraju Zachodniej Afryki. Policja określiła to jako „brutalny napad”. Podejrzany muzułmanin zgwałcił i zarżnął Uwaila Vera Omozuwa, 22 letnią chrześcijankę, która studiowała w budynku Redeemed Christian Church of God w Benin City. „Jej śmierć spowodowała, że wszyscy jesteśmy zdruzgotani” powiedział rzecznik kościoła, po czym wyjaśnił: „Chciała w czasie blokady uczyć się, ponieważ w kościele był spokój. Brała klucze od pastora i zwracała je później”. Matka zamordowanej opisała, co się działo, gdy usłyszała o ataku w kościele: „Pobiegłam [do kościoła], lecz zanim tam dotarłam, zabrali ją do prywatnego szpitala. Gdy zobaczyłam córkę, zaczęłam krzyczeć. Zgwałcili ją; miała tego ranka na sobie białe ubranie, które stało się czerwone, całe ciało miała we krwi… Córka była bardzo dobra, inteligentna i zdyscyplinowana. Właśnie cieszyła się z tego, że dostała się na uniwersytet”.
Wpajanie palestyńskim uczniom nienawiści i sprzeciwu wobec istnienia Izraela jest rozpowszechnione, co zostało stwierdzone po zbadaniu prawie 400 podręczników, ponad 100 przewodników dla nauczycieli wydanych przez Palestyńskie Ministerstwo Edukacji w latach między 2013, a 2020. Autor tego badania, dr Arnon Groiss z Meir Amit Intelligence and Terrorism Information Center, odkrył, że istnieją trzy główne aspekty tej edukacji:
[1] Odmowa prawa do istnienia państwa Izrael i samej obecności Żydów na terenie Ziemi Izraela, w tym zaprzeczenie istnienia tamże żydowskich świętych miejsc. [2] demonizacja Izraela i Żydów: „Według opisów pojawiających się w podręcznikach szkolnych syjonistyczny wróg, jest całkowicie zły i stanowi egzystencjalne zagrożenie dla Palestyńczyków, którzy są przedstawiani jako nadzwyczajne ofiary nie ponoszące żadnej odpowiedzialności za ten konflikt. [3] edukacja jest nakierowana na gwałtowną walkę o uwolnienie ziemi Izraela (Palestyny), bez kształcenia na temat pokoju i wspólnej egzystencji. W żadnym z palestyńskich podręczników szkolnych nie znaleziono wezwania do pokojowego rozwiązania konfliktu czy wzmianki o współistnieniu z Izraelem.
Zdecydowanie
religijne elementy wzmacniają to o ile nie dominują w palestyńskim
patrzeniu na Izrael. Zgodnie z wcześniejszym sprawozdaniem na ten temat,
również opracowanym przez Groiss’a, „Żydzi są demonizowani zarówno w
religijnym kontekście, jak i poza poza kontekstem tego konfliktu. Mówi
się o nich jako o narodzie zepsutym od samego początku i jako o wrogach
islamu od najwcześniejszych dni”.
