John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Księga Rodzaju 6, Nefilim, UFO i tego typu kwestie są dość popularnym tematem i jest w nim wiele zamieszania i błędów.
Biblijne i logiczne wyjaśnienie prawdy zajmie mi trochę więcej, niż zwyczajowe 2-4 części. Sądzę, że zmieszczę się w 6 częściach i mam nadzieję, że temat was zainteresuje.
Popularnym przekonaniem jest…
… że w czasach Noego w niebie miał miejsce powtórny bunt aniołów; że opuścili oni niebo, aby połączyć się z ludzkimi kobietami – wszystko to w dniach przed potopem. Z tego przekonania wzięło się wiele fałszywych nauk, w tym: Szatan połączył się z Ewą, dając początek jaszczurookiej rasie półludzi, którzy obecnie rządzą światem. Niektórzy twierdzą, że iluminaci właśnie się z nich wywodzą i że UFO ma związek z drugim buntem aniołów….
W tej serii oddzielimy fakty od fikcji i przywrócimy równowagę. Po tym, jak wskażę błędy, pokażę konkretne wersety, byście zobaczyli, co tak naprawdę mówi Pismo Święte. Ponadto pokażę logiczne rozumowanie – solidne i wyważone zrozumienie tego, co naprawdę działo się w dniach poprzedzających potop Noego.
Zawsze powtarzam, że nie jest ważne czy ludzie się ze mną zgadzają, ale chcę, żeby przemyśleli w co wierzą oraz, aby byli w stanie wyjaśnić, dlaczego tak jest. Innymi słowy, jeśli mówisz, że w coś wierzysz, bądź w stanie obronić sposób, w jaki doszedłeś do takich wniosków.
Czasy szkolne – wypracowania i bibliografie
Pamiętam, jak pierwszy raz w szkole poproszono nas o napisanie pracy, w której mieliśmy zamieścić bibliografię. Bibliografię zamieszcza się na koniec artykułu, gdy osoba go pisząca cytuje inną osobę, co ma pomóc w przedstawieniu własnego punktu widzenia. Pamiętacie to z własnej szkoły?
Praktyka cytowania zewnętrznych źródeł, zapożyczania cytatów tu i tam, ma wielowiekową tradycję.
Z tego powodu też w Mat. 7:29 mamy odniesienie do ludzi obserwujących Jezusa: „…Nauczał ich jak ten, który ma moc, a nie jak uczeni w Piśmie”. Uczeni w Piśmie rzadko wyrażali własne opinie – zazwyczaj cytowali innych. Na bezpośrednie pytanie skryba najczęściej odpowiadał: „Rabbi (taki a taki) mówi…” (do dziś dzień można to dostrzec w żydowskich artykułach i książkach)
W takim razie nie powinno to dziwić…
…że w 66 księgach Biblii autorzy często cytowali innych ludzi, jeśli pomagało im to w przedstawieniu własnego punktu widzenia. Podobnie jak żona w gniewie może powiedzieć swojemu mężowi, co myśli: „Nawet twoja matka zgadza się ze mną…” 🙂 . Posługuje się innym źródłem, aby wzmocnić swój punkt widzenia. Szef może skonfrontować pracownika w jakiejś sprawie, powołując się na opinię kogoś z innego działu. Robi to, aby poprzeć swój punkt widzenia.
W Łuk. 13:32 Jezus nazwał Heroda przebiegłym lisem, co było określeniem powszechnie używanym w tamtych czasach (nawet wśród Rzymian), aby go opisać. Posługując się tym powszechnym określeniem Heroda Jezus pokazał, że zgadza się z rzymskimi opiniami na temat jego charakteru. Jednak w ten sposób nie popierał nikogo szczególnego, lecz posłużył się jedynie powszechnym określeniem tak, aby wszyscy mogli to zrozumieć.
W Dz. 17:28 Paweł cytuje greckich proroków: „W nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”, co dla Greków odnosiło się do Apolla. Ale Paweł powiedział im, że słowa te są prawdziwe w stosunku do osoby Stwórcy, którym jednak nie był Apollo… Paweł posłużył się cytatem, aby podkreślić swój punkt widzenia.
W Tyt. 1:12 Paweł cytuje pogańskiego proroka Epimenedesa, który powiedział, że Kreteńczycy są zawsze kłamcami i są leniwi a w 1 Kor. 15:33 cytuje Menandera (greckiego dramatopisarza), mówiącego: „Złe rozmowy psują dobre obyczaje”. Paweł czerpał z źródeł zewnętrznych i znanych dla swoich czytelników, aby wzmocnić siłę swojego przekazu.
Henoch i Juda
Istnieje dosłownie dziesiątki przykładów autorów Biblii, którzy cytują innych, aby przedstawić swój punkt widzenia, co i my często robimy pisząc jakieś artykuły. Jednak posługiwanie się cytatami nie oznacza, że autorzy Biblii wynoszą cytowane osoby do poziomu samego Pisma Świętego. Kiedy osoba pisząca pracę dyplomową cytuje zewnętrznego źródło, nie oznacza to wcale, że zgadza się ze wszystkim, co napisał inny człowiek – nie, posługuje się często tylko jednym zdaniem czy też akapitem, aby poprzeć swój własny sposób myślenia.
Paweł zacytował pogańskiego proroka, ponieważ to, co on powiedział, pomogło słuchaczom lepiej zrozumieć punkt widzenia Pawła, ale oczywiście nie zasugerował tym samym, że człowiek ten był prorokiem Boga.
Henoch jest zacytowany w Jud. 1:14-15, że Pan powróci z tysiącami Swoich świętych, aby wymierzyć sprawiedliwość i osądzić wszystkich. Cytowanie Henocha nie oznacza, że Juda zrównał Księgę Henocha z resztą Pisma Świętego – po prostu użył jednego cytatu (z trzech tomów), aby poprzeć swój punkt widzenia.
W dzisiejszych czasach jest taki prąd nauczania…
… który zrównuje Księgę Henocha z kanonem Pisma Świętemu, zwykle usprawiedliwiając to faktem, że przecież Juda zacytował Enocha. Na tej podstawie stwierdza się, że księga ta jest natchniona i opisuje prawdę na temat drugiego buntu aniołów i innych rzeczy.
Ludzie, którzy budują swój system wierzeń w oparciu o jeden cytat z tej księgi nie biorą pod uwagę, że wielu autorów Biblii cytowało wiele źródeł spoza samego Pisma Świętego (w poparciu swoich tez), jednak żaden z nich nie postawił ich na równi z Pismem.
Trzy tomy księgi Henocha nie są wcale tak stare
Księga ta została napisana w trzech tomach, przez nieznanych autorów, między 300 rokiem pne a 100 rokiem pne – czyli około 100 lat przed narodzinami Jezusa. Weźmy pod uwagę, że około 1400 roku pne Mojżesz napisał pięć swoich ksiąg (od Rodzaju do Powtórzonego Prawa). Miało to miejsce +/- 1200 lat zanim księgi Henocha zostały napisane przez nieznanych autorów.
Księgi tej nie napisał też sam Henoch – weź to pod uwagę. To różni ludzie zebrali przekazy ustne i opowieści o tym, co ich zdaniem powiedział lub zobaczył Henoch, i nazwali od jego imienia tę księgę.
Weź to również pod uwagę
że Księgi Henocha zostały napisane czasie, gdy rabini kompilowali Pismo Święte Starego Testamentu. Rabini, którzy są mądrzejsi od nas w kwestiach co i kto kiedy napisał, gdy kompilowali kanon ksiąg Starego Testament zdecydowali, że Księga Henocha nie jest pismem natchnionym.
Zwróć na to uwagę, że ludzie żyjący dawno temu, w czasach rzeczywistych autorów księgi, którzy byli częścią tamtej kultury stwierdzili, że księga Henocha nie jest natchniona. To naprawdę mocny argument.
Dlaczego dzisiaj ludziom wydaje się, że wiedzą więcej o tym, które księgi są natchnione a które nie, niż ci, którzy dokonali kompilacji Starego Testamentu?
Więc to jest pierwszy punkt logiki – Henoch mówiący o Panu powracającym, aby dokonać zemsty został zacytowany przez Judę, lecz mówią o tym również inne wersety w naszej Biblii.
Jednak sam fakt zacytowania kogoś spoza Pisma Świętego nie wynosi tego cytatu do poziomu Słowa Bożego. Ludzie wybrani przez Boga do skompilowania Starego Testamentu odrzucili Księgę Henocha i dlatego nie ma jej dzisiaj pośród ksiąg Pisma.
A co z drugim buntem aniołów? A o tym już kolejnym razem.
Do tego czasu wiele błogosławieństw
John Fenn