Joseph Mattera
Czy masz ducha sieroty czy ducha synostwa? Oto, jak się o tym przekonać.
Od chwili, gdy Adam i Ewa oddzielili się od Boga Ojca w ogrodzie Eden, duch sierocy wypełnił ziemię, powodując niezliczone zniszczenia! (Przez „sierotę” rozumiem poczucie odrzucenia, osamotnienia, alienacji i izolacji.) Niemal natychmiast po upadku owocem tego ducha była zazdrość, której kulminacja nastąpiła, gdy Kain zamordował swego brata Abla dlatego, że Bóg nie przyjął tego, co Kain ofiarował. Co gorsza, we współczesnym społeczeństwie, przy rozbitej podstawowej komórce rodzinnej, ogromne ilości ludzi nie tylko są oddzielone od Boga, lecz wychowywane bez troskliwej miłości i poczucia bezpieczeństwa, jakie daje obecność biologicznego ojca.
Wierzę, że te wszystkie emocjonalne, fizyczne i duchowe choroby społeczeństwa można sprowadzić do ludzkiego poczucia oddzielenia od Boga i biologicznych ojców. Mężczyznom – sierotom, trudno jest przyłączyć się do swoich współmałżonków, ich dzieci, do tych, którzy mają duchowy autorytet i ich zwierzchników i trudno im jest zaakceptować samych siebie. Obecnie w więzieniach znajdują się miliony mężczyzn, których życie znaczyła przemoc i bunt spowodowane tym, że ich ziemscy ojcowie odrzucili ich. W kościołach znajdują się pastorzy i liderzy, którzy wykorzystują ludzi i niszczą relacje, ponieważ ich celem jest sukces i ich potrzeba uzyskania aprobaty ojca, tymczasem jest to zbyt duża dziura, aby mogła być zapełniona powodzeniem służby czy jakiegoś działania.
Jedyny sposób w jaki można złamać tego ducha sierocego to napełnić się poczuciem miłości Ojca, jaka jest dla dostępna w Chrystusie, dzięki czemu staną się dojrzałymi synami, którzy służą Bogu, ponieważ poznali Jego niezasłużoną łaskę i już nie próbują więcej zarobić na miłość Ojca swoim działaniem.
Duch sierocy jest prawdopodobnie współcześnie największym przekleństwem ziemi. Aby złamać i zmienić działanie tego przekleństwa w utrzymujące się błogosławieństwo, potrzebni są duchowi rodzice. Wyłącznie uzdrowienie poczucia braku ojca przez miłość Bożą, łamie tego ducha, dzięki czemu można zacząć proces dojrzewania do pełni synostwa. Synostwo jest tak ważne, że obecnie całe stworzenie oczekuje manifestacji dojrzałych synów Bożych (Rz 8:19)!
Oto 11 cech pozwalających na odróżnienie ducha sierocego od ducha synostwa:
1. Zachowanie ducha sieroty wynika z braku poczucia bezpieczeństwa i z zazdrości. Ducha synostwa motywuje miłość i akceptacja.
Ci, którzy są sierotami w duchu nieustannie zmagają się z zazdrością i brakiem poczucia bezpieczeństwa, ponieważ bezpieczeństwo zaczyna się w bezpiecznych relacjach z naszymi rodzicami. Mają oni tak słabe poczucie bezpieczeństwa, że trudno im nawet słuchać, jak ich biologiczny czy duchowy ojciec chwali ich rówieśników bądź współpracowników.
Ci, którzy mają ducha synostwa tak bardzo czują się bezpieczni w miłości i przychylności Ojca, że zadowalają się służbą na każdym potrzebnym miejscu, bez względu na to czy są na kierowniczym stanowisku, bądź czy są w tym czasie sławieni za to.
2. Duch sierocy jest zazdrosny o sukcesy swoich braci. Dojrzały syn dąży do tego, aby jego bracia odnosili sukcesy.
Radość z upadku brata i dobre samopoczucie w takiej sytuacji są charakterystyczne dla ducha sierocego. Ci zaś, którzy mają ducha synostwa z radością oddają się usługiwaniu, celebrowaniu i przyczynianiu się do powodzenia swoich braci, ponieważ nie pracują na ludzkie uznanie, lecz ich zachowanie wynika z głębokiego poczucia miłości i aprobaty Boga Ojca.
3. Duch sieroty służy Bogu, aby zarobić na miłość Ojca. Dojrzały syn służy Bogu z poczucia akceptacji i przychylności Boga.
Idąc dalej tym tropem, widzimy, że ci, którzy mają ducha sierocego nieustannie walczą i próbują zarobić na miłość Ojca poprzez osiągnięcia w służbie i robienie kariery. Dzięki duchowi synostwa ludzie już wiedzą, że zostali zaakceptowani w Chrystusie i służą innym, mając do dyspozycji bogactwo tej akceptacji.
4.Duch sierocy usiłuje leczyć swoje głębokie wewnętrzne wyalienowanie przy pomocy fizycznej stymulacji. Dla dojrzałego syna pociechą są radość i obecność Pana.
Sierota nieustannie stara się wepchnąć w głąb swoje poczucie alienacji, samotności i brak wartości własnej. Robi to własną pracą, przez częste zmiany relacji, fizyczną gratyfikację, życiowy narcyzm oraz dogadzanie sobie. Niemniej, im bardziej sobie dogadza, tym bardziej uzależnia się i tym większa staje się dziura w jego sercu, ponieważ wyłącznie miłość Ojca może wypełnić ich głębokie emocjonalne potrzeby.
Synowie wygrzewają się w blasku obecności i miłości Bożej, korzystają z radości Pana jako swego źródła siły, ponieważ rozumieją to, że postawienie swego bezpieczeństwa i życia na czymkolwiek innym niż Bóg jest jak budowanie domu na piasku.
5. Duch sieroty ma potrzebę powodzenia. Duch Święty prowadzi dojrzałych synów do ich powołania i misji.
Wielu usiłuje osiągnąć wspaniałe rzeczy, aby zaspokoić głębokie wołanie swych serc, potrzebujących aprobaty ojca. Wynik jest taki, że ich zachowanie jest nacechowane dążeniem do powodzenia, zamiast być prowadzeni przez Ducha. Liczni przywódcy wpędzają swoje kościoły w ogromne długi, aby postawić wielkie budynki, prowadząc ludzi wokół siebie, ponieważ nie widzą swego własnego wewnętrznego poczucia tego, że nie nadają się. Wydaje im się, że poczują się dobrze w stosunku do siebie dzięki wielkim osiągnięciom.
Wyłącznie silne poczucie synostwa pozwoli Panu kierować człowiekiem i sprowadzać różnorodne możliwości, bez ryzyka późniejszego pysznienia się z sukcesów.
6. Duch sieroty wykorzystuje ludzi jak przedmioty do wypełnienia swoich celów. Dojrzali synowie służą ludziom, aby błogosławić królestwo.
Zwykle ludzie z duchem sierocym mają zwyczaj wykorzystywania ludzi, jak rzeczy potrzebnych do osiągnięcia własnych celów. Za każdym razem, gdy uprzedmiotawiamy ludzi, manipulujemy nimi czy to groźbami czy w jakikolwiek inny sposób, który jest konieczny do przeprowadzenia swojej woli i kontrolowania ich.
Ludzie dojrzali, którzy rozumieją synostwo, nie wykorzystują innych: służą ludziom i dążą do ich rozwoju, do wypełnienia ich przeznaczenia w Chrystusie.
7. Duch sieroty odstręcza dzieci – duch synostwa przyciąga je.
Przywódcy i rodzice działający pod wpływem sierocego ducha, żyją w nieustannym zamieszaniu, walcząc i zmagając się o wykonanie swego, co daje ich dzieciom (również duchowym) wrażenie, że raczej z nimi konkurują niż je kochają. Odrzuca to duchowe i biologiczne dzieci, co może spowodować brak wpływu na następnie pokolenie!
Ludzie znający ducha synostwa, chodzą namaszczeniu Ojca i przyciągają dzieci ku sobie, ponieważ dzieci słyszą głos pasterza, który troszczy się o nie.
8. Duch sierocy jest gniewny i wpada w furię. Duch synostwa odpoczywa, mając świadomość, że Ojciec kontroluje sytuację i zarządza przyszłością.
Ludzie o wrażliwości sieroty mają problemy z niekontrolowanymi wybuchami gniewu, wpadania w szał i z innymi formami manipulowania, ponieważ wydaje im się, że muszą kontrolować innych oraz okoliczności, po to, aby wypełnić swój cel. Jest tak dlatego, że brak im zaufania do niebiańskiego Ojca, do jego możliwości prowadzenia ich i kontrolowania ich przyszłość.
Synowie mają tak silne poczucie bezpieczeństwa w odpocznieniu Ojca i zaprzestali swoich własnych uczynków tak, aby Ojciec mógł działać w ich życiu.
9. Duch sierocy zawsze konkuruje z innymi. Duch synostwa jest zawsze błogosławieństwem dla innych.
Duch sierocy zawsze usiłuje przewyższyć innych w kościele, rodzinie, biznesie czy denominacji, ponieważ ich tożsamość posiłkuje się tym, że są lepsi wszystkich pozostałych.
Ludzie żyjący w świadomości synostwa Bożego stale szukają okazji do tego, aby błogosławić innych, ponieważ w swej duszy już otrzymali aprobatę Bożą. Chcą za darmo dzielić się Jego miłością z innymi.
10. Duchowi sieroctwa brakuje poczucia wartości własnej. Duch synostwa chodzi w miłości i akceptacji Boga Ojca.
Ludzie o mentalności sieroty mają poważne trudności w kochaniu i akceptowaniu siebie.
Synowie mają poczucie boskiej miłości i akceptacji, dzięki czemu mogą chodzić z ufnością w radości Pańskiej, pomimo tego, że wszyscy ludzie są grzesznikami i wszyscy odpadli od chwały Bożej.
11. Głównym źródłem tożsamości ducha sierocego jest materialny dobytek, zewnętrzny wygląd i działalność. Duch synostwa jest ugruntowany na synostwie i aprobacie Ojca.
Ludziom z duchem sierocym nigdy dość sukcesów w karierze, materialnego dobytku, przyjemności czy zakazanych relacji, które mają zapełnić dziurę tożsamości w ich sercu. W związku z tym nieustannie starają się zaspokajać się korzystając z różnych rzeczy czy ludzi. W wielu przypadkach, nawet jeśli chodzi o ubiór – w tym przesadną ilość tatuaży, kolczyków wbitych w ciało czy sposób uczesania – może to być ich sposób na unikalność, ich wołanie o zwrócenie uwagi, ponieważ brakuje im poczucia wartości własnej i aprobaty ojca.
Synowie tak mocno są ugruntowani w boskiej aprobacie swego Ojca, że wystarcza im służenie gdzieś w tle i stać ich na cieszenie się z powodzenia innych i uwagi jaką tamci przyciągają. Pustka w ich duszy została już zapełniona bezwarunkową miłością Ojca.
Podsumowując: największym darem znanym ludzkości jest zaakceptować, przyjąć i chodzić w miłości Ojca, który tak umiłował świat, że Syna swego dał, aby nikt nie zginął, ani nie marnował życia, lecz żył obfitym życiem, które jedynie Ojciec może dać.
Oryginał na: JosephMattera.org.