Stan Tyra
To, co należy do rzeczy najwyższego rzędu, wykraczające poza ramy, nie
jest w stanie dotrzeć do człowieka, dopóki ten nie zdystansuje siebie od wygodnych systemów wierzeń, mocy i kontroli. Jeśli chcesz przeżyć swoje własne doświadczenie płonącego krzaka to musisz chcieć „odwrócić
się”, aby zwrócić uwagę i słuchać tego, czego nigdy nie widziałeś, o czym
nigdy nie słyszałeś czy nie rozumiałeś dotąd. Większość nie chce
wykonać ruchu w tym kierunku, ani zbliżyć się do tego nieznanego a jednak świętego doświadczenia świętej ziemi.
Jeśli jeszcze nie zauważyłeś tego, Bóg zazwyczaj pojawia się całkowicie
niespodziewanie, nieproszony, często niechciany i w okropnych miejscach
i ludziach. W Ruchu Charyzmatycznym najbardziej zdumiewające było to, że dał on stoickiej, rytualistycznej i, szczerze mówiąc, nudnej religii kolejną szansę na spotkanie z nieznanym i niezrozumiałym. Miał on prowokować nas do wyjścia z więzów ku życiu wiary. Zamiast tego wielu uczyniło z tego charyzmatycznego przeżycia ziemię obiecaną i pozostało tam. Za każdym razem, gdy coś nowego boskiego dzieje się na drodze, niczego to nie wyjaśnia a raczej sieje zamieszenie we wszystkim tak, abyś mógł podjąć szansę przez wiarę i spojrzeć poza to, gdzie jesteś. Są to niezbędne dla nas doświadczenia, które rozwijają nasz smak tego, co święte. Dlatego właśnie języki były darem Ducha, któremu kościelne kręgi najbardziej się sprzeciwiały. Niewielu chciało mieć cokolwiek wspólnego z tym, co wychodzi poza umiejętność „proszenia czy myślenia”. Jeśli nie ma to dla mnie sensu, to nie może być od Boga… bez względu na to, czego Pismo uczy. Śmieszne to jest, jak wiele kościołów „nieomylnego słowa” odrzuciło to, czego nie chciano uznać i zdecydowanie ogłosiło, że to „nie jest na dziś”. W drugą skrajność poszedł pentakostalizm, który zasadniczo z języków zrobił przedmiot swej czci i zbawienie uzależnił od dowodu w postaci występowania tego daru. Obie skrajności są śmieszną niedojrzałością.
Mówienie Językami jest nazwane „najmniejszym z darów”, a jednak
odgrywa bardzo ważną rolę w twojej podróży, ponieważ mówiąc językami,
musisz zrzec się swej potrzeby kontroli i stałego wyjaśniania wszystkiego.
Musisz zrezygnować z „rozumowania” jako swej definicji wiary.
Większość z nas chce być nadmiernie pobudzana w każdej dziedzinie życia z
wyjątkiem tego, co boskie .
Stan Tyra
Jeśli prosisz lub starasz się pozyskać komplement, będziesz to robił
stale, ponieważ każdy otrzymany, nie będzie miał dla ciebie żadnego
znaczenia. Tylko te, które są spontaniczne mogą coś znaczyć. To samo
dotyczy sfery duchowej: dary o które nie prosiłeś, nie spodziewałeś
się czy nawet nie myślałeś, że na nie zasługujesz, mają moc potężnej
przemiany. Powiadasz, że Pismo mówi nam, abyśmy prosili, szukali i
pukali” (Mt 7:7-8). Mówi nam również, że już otrzymaliśmy wszystko,
co jest potrzebne do życia i pobożności, wraz z wszelkim błogosławieństwem (2Ptr 1:2-4, Ef 1:3). Dlaczego więc nie przejdziesz do tych wersów, zamiast przypominać mi, że proszenie ma swój biblijny mandat? Ponieważ opierasz się łasce. Lubimy prosić, aby czuć, że wykonaliśmy Swoją część i teraz mamy prawo otrzymać, a Bóg wykona Swoją część. Z tego samego powodu dajemy, uczestniczymy, modlimy się, pościmy i zachowujemy odpowiednio. Być może powinieneś prosić o poznanie tego, że „już otrzymaliśmy” (Mk 11:24). Oto Jezus mówi, że nie prosić z powodu braku, lecz przez wiarę w wierność Ojca. Największym oszustem wiary jest wiara w NASZĄ wiarę. W Bogu nie ma żadnych braków – są braki wyłącznie w naszej świadomości.
Łaska jest łaską wyłącznie w tym samym kontekście. Łaska, która uzdrawia
jest łaską niezasłużoną i nieoczekiwaną. Łaska nie jest doktryną czy sposobem na wyjaśnianie Boga, łaska jest osobą Jezusa Chrystusa, który
w doskonały sposób objawia Ojca. Wtedy, gdy okoliczności i wszyscy inni
mówią, że powinieneś być potępiony, łaska mówi: „i ja cię nie potępiam”.
Łaska mówi: „jeśli sobie z tym nie poradzisz, ja zawsze będę cię
akceptować. Nigdy cię nie porzucę, ani nie opuszczę. Choćbyś upadł
tysiąc razy , tysiąc razy podniosę cię. Ani ty, ani nikt inny, nie może zrobić niczego, co mogłoby oddzielić ciebie od mojej miłości i akceptacji. Fakt jest taki, że im więcej jest twoich grzechów, tym więcej jestem przy tobie”. To jest, przyjaciele, łaska!
Najważniejszą potrzebą jest duchowe nawrócenie, które nie ratuje nas
od „Piekła”, lecz od opinii, osądów i więzień innych. Być może to wszystko jest jednym i tym samym. Życie można przeżyć w pełni i obficie wtedy, gdy nie musisz już więcej bronić swego pozytywnego bądź negatywnego obrazu. Jest to bycie „ukrytym wraz z Chrystusem w Bogu”. A nie zdarzy się to dopóki nie przestaniesz poddawać się hałasowi i negatywnej energii wszystkiego i wszystkich wokoło.
Dlatego tez musisz udać się na pustynię, gdzie usłyszysz Boga, który
wzywa cię po imieniu do głębszego miejsca – „głębina przyzywa
głębinę”.
To jest pokój, którego świat dać nie może, lecz jest to również
miejsce, którego, obiecuję ci, nikt ci zabrać nie może. Istotą jest to, że
musisz odkryć kim zawsze byłeś w Bogu. Gdy to miejsce w sobie odkryjesz,
możesz doświadczać tego, co to znaczy być na tym świecie, lecz nie z tego
świata. Będziesz znał i kochał siebie bez względu na wszystkie
przeciwne dowody. Jest to szczególne miejsce duszy. Żyć tam to odkryć dom i Ojca, który zawsze jest gotów celebrować cię.