Stan Tyra
20 sierpnia
Kiedy widzę w jaki sposób przekręciliśmy, wypaczyliśmy i źle zastosowali Biblię, zastanawiam się, po co w ogóle została nam dana. Pismo miało być świadectwem Boga, ludzkości i wiecznej relacji obu. Zamiast tego, zinterpretowaliśmy ją dla naszych własnych celów, aż po nienawiść, osąd, oskarżenie, potępienie i podział.
Biblia to nie 12 stopniowy kurs „jak być dobrym chrześcijaninem”, jak wielu chciało by tego. W rzeczywistości jest to tekst, który ma ujawniać odpowiedzi bardziej poprzez problemy i proces, niż w postaci wniosków, które starają się uniknąć problemu.
Wszystkie religie starają się odkryć i ujawnić coś na temat boga. To, co czyni z judeochrześcijańskiej tradycji wyjątek to fakt, że wierzymy w Boga, który objawia Boga. Tak więc, Biblia jest drogą do samo-objawienia czy inaczej: autobiografią Boga. Bóg mówi nam o Bogu ujawniając nam tajemnice o sobie. Jezus to Boży sposób na powiedzenie: „Hej, nie jestem taki, jestem taki!” Wydaje się, że wygodniej jest nam myśleć o Bogu intelektualnie, niż stanąć w obecności boskiego objawienia.
Ponieważ wygodniej czujemy się w naszych głowach, niż w sercach, zwykle unikamy tego, gdy Bóg objawia siebie w Piśmie. Zamiast czytać i przeżywać podróż objawienia Boga i człowieka, wolimy oddzielić ich i korzystać z biblijnych danych tak, aby popierać własne zdanie o Bogu, równocześnie odrzucając opinię Boga o nas. Jesteśmy przekonani, że jeśli nauczymy się tych faktów o Bogu, to znamy prawdę i w jakiś sposób te fakty „zbawiają” nas. Zredukowaliśmy Boga do biblijnych faktów o Bogu, co pozwala nam na tworzenie Boga na nasz własny obraz przy całkowitym unikaniu prawdziwego i wiecznego obrazu nas samych.
Kiedy już tak się stanie, nazywamy naszą interpretację ‘bezbłędną’ i znajdujemy sobie paru ludzi, którzy zgadzają się z nami i pomagają nam ochraniać Boga. Jest to „grupowe myślenie” (kościół). Gdy już raz nazwiemy „nasze” fakty „prawdą i życiem” budujemy wokół nich mur i sprzeczamy się o interpretacje tych faktów. Wolimy kazania o Bogu i niebie zamiast rzeczywistego doświadczania Boga i nieba teraz.
Zamiast otrzymywać odpowiedzi na osobiste problemy, Biblia oferuje nam raczej podróż, w której możemy „iść za Nim” ku odpowiedzi czy być może do wiary pozbawionej odpowiedzi. Ludziom wydaje się, że gdyby chodzili z Jezusem to kochaliby i naśladowali Go doskonale. W najlepszym przypadku jest to śmieszne, ponieważ nawet dwunastka obecna przy nim nie robiła tego jak należy. Lecz nie to się liczy. Poznanie faktów o Bogu nigdy nie rozwiąże problemu wiary. O ile dają cokolwiek to jest to gigantyczny substytut wiary. Powinno być oczywiste, że informacja nigdy nie odpowiada na pytanie wiary, a jednak stale cytujemy ją jako wiarę. Za każdym razem, gdy mieszasz wiarę z faktami, mijasz się z zaproszeniem do boskiego objawienia.
21 sierpnia
O ile mam ogromny szacunek dla Pisma, zachodni kościół z pewnością nadmiernie podkreśla je aż do uczynienia z niej boga. Trudno nam sobie to wyobrazić, że Biblia jest bałwanem, lecz właśnie to z niej uczyniliśmy. Jest to obecnie nie tylko bałwan, lecz jest również głosem węża szepczącego: „Czy rzeczywiście Bóg powiedział?” Po czym pozwalamy mu odpowiedzieć na jego własne pytanie: „jeśli zrobisz… to będziesz jak Bóg”. Kurcze! Komu potrzebny Bóg, skoro mamy Biblię, która mówi nam w co wierzyć i jak się zachowywać. Tragiczne jest to, że wielu twierdzi, że Bóg i Biblią są dokładnie tym samym. Dopuściliśmy do tego, że wiara i spotkanie zostało zastąpione przez akademickich nauczycieli i to do tego słabych w tej dziedzinie.
Historycy i demografowie mówią nam, że 90% ludzi, którzy kiedykolwiek po tej Ziemi chodzili nie potrafiło czytać. Czy, biorąc to pod uwagę, sądzicie, że Bóg pozwoliłby na to, aby boskie objawienie siebie było zależne od akademickich zdolności? Jakżeby więc Abraham mógł być nazwany „Ojcem Wiary”, a nawet w ogóle znać Boga?
„Słowo Boże’ nie jest Biblią, niemniej przyzwyczailiśmy się do tego, że tak ją nazywamy”. „No, słowo mówi…” co, w interpretacji, oznacza: pozwól, że projektuję moje skłonności, strach i zdanie na ciebie i przekonam, że Bóg tak powiedział, używając do tego odpowiedniego rozdziału i wersu. Jedną „Żywą Biblią” jest Jezus Chrystus. On jest „Słowem, które stało się ciałem”. Zdumiewające z jak wielką ignorancją nazywamy „Tym Słowem” coś, co w ogóle nie przypomina Jezusa. Jezus powiedział: „idź za mną”, a nigdy nie powiedział: „wierz mi”. Objawienie Boga jest objawieniem odbywającym się w podróży, nie na kościelnych kazaniach i nabożeństwach.
22 sierpnia
Oto jeden przykład z nieskończonej listy zniekształceń Pisma, które poczyniliśmy, aby dopasować je do naszych egoistycznych potrzeb zdobywania osiągnięć.
„Bądźcie doskonali, jak wasz Ojciec Niebieski jest doskonały” (Mt 5:48).
Dualizm odczytuje ten wers przez filtr idealistycznego moralizmu po czym zarządza to ludzkości. Prowadzi to do związanego z głową systemu przekonań odrzucenia i pozoruje coś, w czym wszyscy zawodzą. W najlepszym wypadku mierzymy i porównujemy siebie z innymi, ustalając tych, którzy są tak „dobrzy” jak my, po czym uważamy siebie za „świętych” w oparciu o nasze własne porównawcze standardy.
Patrząc na ten wers z innej niż dualizm perspektywy prowadzi nas ku boskiej jedności, a z dala od osobistej doskonałości. Apostoł Paweł ujął to w taki sposób: „Nie szukam już sprawiedliwości opartej na własnych staraniach… lecz doskonałości, która jest z wiary i z Boga…” (Flp 3:9, 15).
Celem nie jest, i nigdy nie było, osobista czy prywatna świętość bądź doskonałe zachowanie, co choć jest oczywiście niemożliwe, przedstawiane jest przez fundamentalny kościół jako osiągalny cel. To powoduje, że Biblia jest problemem, a nie darem, a religia jest wylęgarnią sprawiedliwości własnej.