John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Dość często słyszę to pytanie lub też ktoś pisze mi w mejlu, że trzecia pieczęć została już złamana – eeee…. błąd!
Z perspektywy wiary żydowskiej…
Siedmioletni okres czasu, który chrześcijanie nazywają „ Wielkim Uciskiem” w Judaizmie jest znany pod różnymi nazwami, lecz najbardziej znany to „czas utrapienia dla Jakuba”. Kiedy Jezus mówił o tym w Mat. 24, koncepcja 7-letniego trudnego okresu na ziemi była już dobrze ugruntowana, poczynając od Dan. 9:24-27, gdzie jest mowa o 70 tygodniach (490 lat) wyznaczonych dla Izraela. W Starym Testamencie istnieje około 300 odniesień do tego 7-letniego okresu.
Daniel został wzięty do niewoli w Babilonie, a Jerozolima została zniszczona. Jeremiasz prorokował, że Izrael będzie w Babilonie przez 70 lat, a gdy Daniel to przeczytał (Dan. 9:2) modlił się i pokutował za swój naród. Anioł Gabriel przyszedł do niego (9:21) i powiedział, że dla Izraela wyznaczono 490 lat w 70 ‘zestawach’ po 7 lat. Powiedział mu też, że odliczanie tych 490 lat rozpocznie się, gdy zostanie wydany rozkaz odbudowy Jerozolimy – proces, który zajmie 49 lat (czy też 7 proroczych lat).
I tak też się stało – w 457 roku pne wydano dekret odbudowy Jerozolimy, co zostało ukończone w 408 roku pne. Szczegóły odbudowy opisane są w księgach Ezdrasza i Nehemiasza. 7 z 70 lat zostało więc zabranych na odbudowę i Gabriel powiedział później, że upłyną jeszcze kolejne 62 tygodnie (czyli 434 lata) do przyjścia Mesjasza i że zostanie On zabity „lecz nie za Siebie” (9:26).
Uwzględniając różnice między naszym kalendarzem a kalendarzem żydowskim, prowadzi nas do roku około 28 ne, kiedy Jezus rozpoczął swą służbę. To wyczerpało już 69 z 70 tygodni.
Z tego właśnie powodu wszyscy pytali, czy Jan Chrzciciel lub Jezus jest Mesjaszem – wiedzieli, że przyszedł właśnie czas, gdy Mesjasz miał się pojawić. Oni tego wyczekiwali.
Oto ich problem
Kiedy Gabriel powiedział Danielowi o końcu 70 tygodni (lub 490 lat) od wydania dekretu o odbudowie powiedział, że pod koniec tego czasu Mesjasz przywróci wieczną sprawiedliwość. Miał to być koniec grzechów i niegodziwości, a proroctwo miało być zapieczętowane.
Tak więc ludzie w czasach Jezusa wyczekiwali Mesjasza, który pokonałby Rzymian za pomocą swej nadprzyrodzonej mocy. Prawdopodobnie to właśnie myślał Judasz, kiedy zdradził Jezusa, próbując zmusić Go do użycia swej mocy, by pokonać Rzymian.
Tuż przed wniebowstąpieniem ludzie spytali Jezusa (Dz. 1:6-): „czy w tym czasie odbudujesz królestwo Izraelowi?” (Czy teraz wywalisz Rzymian? Czy teraz, po swoim zmartwychwstaniu, przejmiesz władzę nad ziemią?) Odpowiedział im na to: „Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec w mocy swojej ustanowił”.
Rzecz utrzymywana w tajemnicy przed ludzkością przez całe wieki i pokolenia
To pozostawiło Izraela w zamieszaniu – 69 z 70 tygodni już się wypełniło, a co z ostatnim brakującym tygodniem? Gdzie on jest? Po części odpowiada na to Paweł w Efez. 3:1-10:
„Przez objawienie została mi odsłonięta tajemnica, jak to powyżej krótko opisałem. Czytając to, możecie zrozumieć moje pojmowanie tajemnicy Chrystusowej, która nie była znana synom ludzkim w dawnych pokoleniach, a teraz została przez Ducha objawiona jego świętym apostołom i prorokom, mianowicie, że poganie są współdziedzicami i członkami jednego ciała i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie… „
To była rzecz utrzymywana w tajemnicy przez Ojca – miał dać nie tylko Izraelowi, lecz całemu światu, wszystkim poganom, możliwość doświadczenia zbawienia przez Jezusa Chrystusa. Paweł powiedział, że nie zostało to objawione ludzkości aż do czasu Pięćdziesiątnicy – do tego momentu było to tajemnicą.
Kol. 1: 26-27: „Tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną świętym jego. Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały”.
Rzym. 16:25-26: „…zwiastowania o Jezusie Chrystusie, według objawienia tajemnicy, przez długie wieki milczeniem pokrytej, ale teraz objawionej i przez pisma prorockie według postanowienia wiecznego Boga obwieszczonej wszystkim narodom…”
Przykład…
To dlatego powiedziano Danielowi, że po upływie 70 tygodni Mesjasz ustanowi Swoje królestwo – ale nie powiedziano mu, że upłynie okres około 2000 lat (2 prorocze dni), aby poganie również mogli otrzymać zbawienie. Żydzi oczekiwali, że Jezus wyrzuci Rzymian, lecz nie zdawali sobie sprawy, że odrzucenie przez nich Mesjasza umożliwiło Ojcu zaoferowanie zbawienia reszcie narodów.
W Łuk. 4:18-20 Jezus przebywa w Nazarecie i czyta z Iz. 61: „Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność, abym zwiastował miłościwy rok Pana…” Tu przerywa i siada.
Jezus zatrzymał się w połowie zdania. Pełny werset brzmi: „abym zwiastował miłościwy rok Pana i dzień pomsty Boga naszego”. Dlaczego Jezus się tu zatrzymał?
Ponieważ nie mógł nikomu powiedzieć wtedy, że między rokiem łaski Pana a dniem pomsty naszego Boga (Jego powtórnym przyjściem) jest przerwa około 2000 lat. Kiedy usiadł po przeczytaniu tego fragmentu powiedział, że to się właśnie wypełniło.
Dlatego czytając proroctwa Starego Testamentu, czytelnik musi być w tym ostrożny rozumiejąc, że Żydzi mieli tylko częściowe poznanie i nie mieli pojęcia o nadchodzącym czasie pogan. Tej kwestii dotykają tylko nieliczne i to niejasne odniesienia, jak np. Oz. 6:2: „Po dwóch dniach (2000 lat) wskrzesi nas do życia, trzeciego dnia (1000 lat) podniesie nas i będziemy żyli przed jego obliczem”.
Czy więc znajdujemy się teraz w czasie Wielkiego Ucisku? Innymi słowy, czy właśnie trwa 70-ty tydzień? Nie. I kolejnym razem zacznę tę kwestię wyjaśniać.
John Fenn