Greg Laurie
16 października 2025 r.
Dlaczego jestem zniechęcony? Czemu moje serce jest takie smutne? Pokładam nadzieję w Bogu! Znów będę Go wielbił – mojego Zbawiciela i Boga!
—Psalm 42:5–
Tłum.: Google
Życie chrześcijańskie pełne jest trudnych pytań. Wiele z nich zaczyna się od „Dlaczego, Panie?” lub jego wariacji. Starotestamentowy prorok Habakuk pytał: „Dokądże, Panie, mam wzywać pomocy? A Ty nie słuchasz! Wszędzie przemoc! Wołam, a Ty nie przychodzisz, by mnie zbawić. Czyż mam wiecznie patrzeć na te złe uczynki? Czemu mam patrzeć na całą tę nędzę? Gdziekolwiek spojrzę, widzę zniszczenie i przemoc. Wokół mnie są ludzie, którzy lubią się kłócić i spierać” (Habakuk 1:2–3 NLT).
Psalmista Asaf pytał: „Czyż Pan odrzucił mnie na wieki? Czyż nie okaże mi już łaski? Czy Jego łaska przeminęła na zawsze? Czy Jego obietnice zawiodły na zawsze? Czy Bóg zapomniał o swojej łaskawości? Czy zatrzasnął drzwi przed swoim miłosierdziem?” (Psalm 77:7–9).
Mam pytania do Boga, które zadawałem już wiele razy. Jestem pewien, że Ty też masz swoje. Ale musimy postrzegać te pytania takimi, jakimi są: chwilowymi źródłami bólu, zniechęcenia lub dezorientacji. Apostoł Paweł napisał: „Teraz widzimy rzeczy niedoskonale, jakby w zwierciadle, ale wtedy ujrzymy wszystko doskonale. Teraz wiem tylko częściowo i częściowo, ale wtedy poznam wszystko do końca, tak jak Bóg mnie teraz zna” (1 Koryntian 13:12). Nasza ziemska perspektywa i zrozumienie są ograniczone. Na wszystkie nasze pytania pewnego dnia otrzymamy odpowiedź
Bóg odpowiedział Habakukowi: „Rozejrzyj się po narodach, patrz i zdumiewaj się! Bo Ja dokonuję czegoś za waszych dni, w co nie uwierzylibyście, nawet gdyby wam ktoś o tym opowiadał” (Habakuk 1:5 NLT). Fragmenty takie jak Księga Koheleta 3 dają nam kontekst do naszych pytań. „Wszystko ma swój czas, każda sprawa pod niebem ma swoją porę. […] Jest czas płaczu i czas śmiechu, czas smutku i czas tańca” (wersety 1, 4 NLT).
Dobrze przeżyte życie to takie, w którym zachowujemy właściwą perspektywę w naszych pytaniach. Takie, w którym nie pozwalamy, by wywoływały one gorycz lub urazę wobec Boga – lub by nie żyły „nie w porę”, w kontekście Księgi Koheleta 3.
W 2 Liście do Koryntian 12 Paweł wspomina modlitwę do Boga o usunięcie „ciernia” z jego ciała – jakiegoś cierpienia, które sprawiało mu trudności. Bóg jednak tego nie zrobił. Paweł nie rozumiał dlaczego, ale nie pozwolił, by to go spowolniło.
Dobrze przeżyte życie to takie, które podejmuje wyzwanie wiary – czyli ufa Bogu, nie mając wszystkich odpowiedzi. Dobrze przeżyte życie to takie, w którym trzymamy się słów psalmisty z Psalmu 42:5–6: „Czemu jestem zniechęcony? Czemu serce moje tak smutne? Pokładam nadzieję w Bogu, znów będę Go wielbił: Zbawiciela mego i Boga mego!” (NLT).