Oryg.: Charisma
Gdy mój brat – syn kaznodziei piątego pokolenia – ujawnił się, ja spotkałem się z jednym z największych dylematów naszych czasów: Jak powinniśmy reagować na tych, którzy zmagają się z homoseksualizmem.
Ten dzień miał być najwspanialszym dniem mojego życia, Miałem 29 lat, brałem ślub i przyjechałem do lokalnego baru spotkać się z moim bratem, Eddim, prosić go, żeby był drużbą. Nie mogłem się doczekać na to, jak zareaguje, gdy zaproszę go, aby był najważniejszą, poza moją wspaniałą narzeczoną, osobą na ślubie.
Jego odpowiedź zmieniła moje życie na zawsze. Na szczęście nie odmówił, lecz jego odpowiedź nie była serdeczna, typu: „Ach tak!, Gratulacje, bracie”. Zamiast tego, jedyne, co powiedział było raczej płaczliwe: „Richie…Jestem gejem”.
Co? Zdecydowanie nie była to odpowiedź, której się spodziewałem. Moje myśli szalały: To po prostu niemożliwe! W żaden sposób! Jak rodzina taka jak nasza, tak głęboko zakorzeniona w kościele może mieć członka, który nie idzie za tym wzorem, który nie żyje w taki sam sposób”, jak myśmy zawsze żyli?
Widzisz, jestem piątym pokoleniem ordynowanych duchownych. W mojej rodzinie prowadzenie kościołów i sprawowanie służby jest częścią dziedzictwa. W ułamku sekundy jeden z największych problemów naszych czasów uderzył (dosłownie) w moją rodzinę i we mnie. Ta osoba – mój brat – stała się, jak uważa wielu innych chrześcijan, małym brudnym sekretem.
Spoglądając wstecz, na tą chwilę sprzed 10 lat, łatwo jest zobaczyć, że bardzo zmieniło się patrzenie społeczeństwa na homoseksualność. Różne stany zalegalizowały małżeństwa gejów, wydaje się, że w Kalifornii i innych stanach każde wybory mają ten temat w kampanii wyborczej, i będzie tak prawdopodobnie aż do pełnego zalegalizowania jednopłciowych małżeństw.
Lecz dekadę temu było inaczej. Poprzez szereg złych decyzji Eddie zaraził się AIDS. Gdy się o tym dowiedziałem, byłem pewien, że jest na to jakieś medyczne rozwiązanie.
To jest XIX wiek, myślałem. Tak nie było 20 lat temu, teraz już są już różne leki, które pomagają kontrolować tego wirusa i mój brat może prowadzić produktywne życie i wszystko powinno być wspaniale, Prawda?
W naszej rodzinie tak się nie stało.
Realizuje się marzenie
Na szczęście, Eddie został dobrze przyjęty w L.A. Dream Center. Matthew Barnett, pastor tego centrum wraz z zespołem usłużyli mu w taki sposób, jakiego nigdy wcześniej nie zaznał. W The Dream Center pokochano go, celebrowano jego kreatywność i nie osądzano. Mój brat doświadczył miłości Jezusa i dzięki temu przyjął Jego łaskę i przebaczenie.
Nigdy nie zapomnę naszych rozmów telefonicznych. Mówił: „Richie, Bóg jest tak niesamowity. On nie przejmuje się tym, co robiłem. On, kocha mnie takiego jaki jestem”.
Widzisz, aby zdobyć go dla Jezusa, potrzeba było kościoła, grupy chrześcijan, którzy kochali Eddiego takiego, jakim był.. Pracownicy The Dream Center nie powiedzieli mu: „Oczyść się. Przestań to robić i nigdy nie mówi tego ani nie chodź tam ponownie, a może pozwolimy ci przyjść do naszego kościoła”.
Nie. Powiedzieli mu: „Przyjdź, jaki jesteś. Jesteś tu mile widziany, kochamy i szanujemy cię tutaj”. Mój brat zobaczył Chrystusa w ludziach tego kościoła. Lecz nie sądzę, aby Go zobaczył w każdym kościele. (Czy zobaczyłby Go w twoim?)
Postawy kościoła
Ponieważ nigdy w rodzinie nie dyskutowaliśmy sprawy AIDS ani nawet nie myśleliśmy, że może nas to dotknąć bezpośredni, i ponieważ nigdy nie należałem do małego kościoła, gdzie tym się zajmowano, byłem całkowicie nieprzygotowany na zmaganie się z tym.
A co z tobą? Czy byłbyś gotowy? Jak ma się do tego twój kościół? Czy homoseksualność jest dyskutowana w otwarty sposób? Większość kościołów ignoruje to i lekceważy, a nawet gorzej, boją się podjąć wysiłek zrozumienie, w jakiś sposób kochać innych, tak jak Bóg przykazał.
Czy Bóg nie chce, abyśmy zajmowali się społecznością gejów w taki sam sposób, jak każdą inną grupą ludzi? Czy nie chciałby, abyśmy poszli za nimi dla Jezusa z taką samą cierpliwością z jaką zmierzamy do rodzin, które uważamy za całkowicie nietknięte a mogące dać comiesięczny przyrost datków w kościele? Powinniśmy stać na przedzie i zwracać uwagę gejów na wiarę, powinniśmy asystować im w ich drodze z Bogiem i ich coraz głębszym dążeniu do Boga.
W moich czasach, jako pastor Free Chapel w Orange Co. w stanie Kalifornia, gorąco przypominam debatę i tarcia spowodowane przez Proposition 8 (stanowa poprawka do konstytucji o jednopłciowych małżeństwach). Napięcia były są wysokie w kościołach przez cały czas. Naszą strategią w Free Chapel mającą na celu rozładowanie tego napięcia było zapraszania i witanie homoseksualistów w naszym kościele. Wielu duchownych przyłączyło się razem i zmagało się z tym, w jaki sposób wyjść z miłością to tej społeczności, a inni niestety wybrali drogę eliminowania.
.Ta sprawa i tak wiele innych może być podsumowana w taki sposób: dopóki coś nie zaatakuje twojej rodziny, prawdopodobnie nie zajmie pierwszego miejsca wśród twoich trosk, lecz gdy już się tak stanie, rzeczywiście staje się twoim życiowym problemem a twoje opinie są na progu zmian.
Jak skończyła się nasza historia?
Moja rodzina przeżywała atak HIV na mojego brata. Obserwowaliśmy jak niezwykle utalentowany i inteligentny młody mężczyzna traci życie. Mój brat zmarł w w wieku 28 lat. Moja perspektywa na gejowską społeczność zmieniła się ze względu na niegasnącą miłość do brata. Jego życie i zmagania nauczyły mnie kochać tak, jak nigdy wcześniej.
Czy mam jakiekolwiek wątpliwości co do jego wieczności? Żadnych. Jeden wybór zapewnił jego wieczność w Chrystusie i usuną przestępstwa z przeszłości, podobnie jak było ze mną – faceta, który właśnie napisał inspirującą chrześcijańską książkę, który bloguje, i który staje w niedziele za kazalnicą wielkiego kościoła.
Bóg nie ma ulubieńców a my nie jesteśmy w stanie zarobić na Jego przychylność naszymi dobrymi uczynkami. Ponieważ Bóg „nie ma względu na osobę” (p. Dz 10:34-35), mój brat i ja połączymy się pewnego dnia z moją siostrą, która również odeszła w znacznie późniejszym wieku. Mój brat został cudownie zbawiony, choć przez całe życie uczył się coraz więcej o miłości Ojca.
Mam ogromny szacunek dla tego, w jaki sposób Eddie żył w ciągu swych ostatnich miesięcy, po prostu oczekując na spotkanie twarzą w twarz ze Zbawicielem. Mieszkał w niemal całkowitym odosobnieniu przez ostanie kilka miesięcy. Taki był jego sposób sprzeciwiania się pokuszeniom, które były po drugiej stronie drzwi jego pokoju. Ciało było zbyt osłabione, aby mógł być wśród ludzi i nie chcieć w jakiś sposób brać udziału w tym, co odebrało mu życie. Pozostawał więc zamknięty i strzegł swej wieczności. Jak wielu spośród nas stać na to, żeby zrobić to samo, aby uniknąć pokuszeń w naszych obszarach słabości?
Co musimy zrobić
Istnieje taka możliwość, że ktoś bliski tobie czy kogo kochasz jest homoseksualistą. Bóg chce, abyś kochał go bezwarunkowo, a oto trzy sposoby jak każdy z nas może to robić:
1. Pokaż im Jezusa. Kochaj ich, proszę, przyjmuj ich i usługuj im. Pewien kościół i jego ludzie „wkochali” mojego brata do relacji z Jezusem, co ostatecznie zapewniło mu przeznaczenie w niebie!
2. Poważnie traktuj grzech. Zdajmy sobie sprawę z tego, że wszyscy mamy naturalne skłonności do pewnych rzeczy, które kwestionują naszą drogę z Bogiem. Czy, na skali grzechu, homoseksualne cudzołóstwo jest czymś innym niż cudzołóstwo heteroseksualne? Nie. Czy jednak nie wybaczamy chętniej cudzołóstwa heteroseksualnego niż homoseksualnego? Powiedziałbym, że w większości tak. Grzech jest grzechem, zło jest złem i każdy grzech łamie serce Boga.
3. Okazuj łaskę. Nie błądź: mamy podążać za Biblią w całości. Ten podręcznik jest wyraźny a my mamy się sprzeciwiać wszystkim pokuszeniom. Niemniej od czasu do czasu wszyscy upadamy (p. 1J 2:1-2). Choć Piotr zaparł się Chrystusa trzykrotnie (a tak, chodził po wodzie z Jezusem), nie został zdyskwalifikowany i swoje zadanie wykonał. To Piotr, który głosił w dniu Zielonych Świąt. Bóg dał mu miejsce, które miał wypełnić.
Proszę ciało Chrystusa, aby zanim osądzi czy ukształtuje jakąś opinię – zanim ty wstrząśniesz ramionami czy zdyskwalifikujesz własne dziecko Boga – pomyślał o tym: gdzie ta osoba mogłaby pracować w grupie Jezusa?
Służyłem w licznych kościołach jako przywódca i słyszałem wszelkiego rodzaju wymówki dlaczego „nie możemy na to czy tamto pozwolić, pastorze!” Wiem jednak jako brat Eddiego: Gdybyśmy stworzyli mu miejsce do służby, aby wykorzystać jego dary i talenty, gdzie byłby ceniony, może nadal byłby dziś z nami. Być może częścią Bożego planu dla mojego brata było to, aby otworzył nasze oczy na jego dylemat.
Patrząc na społeczność gejów i lesbijek widzimy wiele czynników, które kościoły i organizacje powinny zbadać i zrozumieć. Kiedy jednak już wszystko zostałnie powiedziane i uczynione, mam nadzieję ostatecznym wnioskiem będzie miłość, współczucie i próba pokazania Jezusa każdemu i wszystkim, którzy są poza ciałem Chrystusa, bez względu na to, dlaczego.
Musimy iść za Eddimi tego świata dla Jezusa. Wierzę, że robiąc w ten sposób możemy zmienić społeczeństwo ludzi i sprawić, aby stali się ludźmi Bożymi.