Hbr 10:19-25
MAJĄC WIĘC, BRACIA, UFNOŚĆ, IŻ PRZEZ KREW JEZUSA MAMY WSTĘP DO ŚWIĄTYNI DROGĄ NOWĄ I ŻYWĄ, KTÓRĄ OTWORZYŁ DLA NAS POPRZEZ ZASŁONĘ, TO JEST PRZEZ CIAŁO SWOJE,
ORAZ KAPŁANA WIELKIEGO NAD DOMEM BOŻYM,
WEJDŹMY NA NIĄ ZE SZCZERYM SERCEM, W PEŁNI WIARY, OCZYSZCZENI W SERCACH OD ZŁEGO SUMIENIA I OBMYCI NA CIELE WODA CZYSTĄ; TRZYMAJMY SIĘ NIEWZRUSZENIE NADZIEI, KTÓRĄ WYZNAJEMY, BO WIERNY JEST TEN, KTÓRY DAŁ OBIETNICĘ I BACZMY JEDNI NA DRUGICH W CELU POBUDZENIA SIĘ DO MIŁOŚCI I DOBRYCH UCZYNKÓW, NIE OPUSZCZAJĄC WSPÓLNYCH ZEBRAŃ NASZYCH, JAK TO JEST U NIEKTÓRYCH W ZWYCZAJU, LECZ DODAJĄC SOBIE OTUCHY, A TO TYM BARDZIEJ, IM LEPIEJ WIDZICIE, ŻE SIĘ TEN DZIEŃ PRZYBLIŻA.
Spróbujmy naśladować autora listu tak ściśle, jak to możliwe w tym fragmencie. Można nauczyć się z tego ważnej lekcji. Po pierwsze podsumowuje on błogosławieństwa jakie znajdujemy w Jezusie arcykapłanie (w. 19-21) oraz oznajmia jak należy na nie reagować, a w szczególności w świetle Jego rychłego przyjścia (w. 22-25). Wyrażenie „że się ten przybliża” w wersecie 25 dotyczy osobistego powrotu Chrystusa. Autor listu już wcześniej nawiązał do niego, a teraz ponownie o nim wspomina. Powtórne przyjście ma to samo znaczenie co „dzień Pański” w starym Testamencie, a nawet jeszcze większe. Nie będzie to jedynie wielka chwila zbawienia ludu Bożego poprzez sad, który zmiecie Jego wrogów i Bożych przeciwników, jak podczas wybawienia nad Morzem Czerwonym, lecz inauguracja wieczności oraz decyzja o ostatecznym przeznaczeniu wszystkich osób na świecie i w Kościele. Będzie to wydarzenie, do którego wypada się przygotować, a uczynić to należy przez odpowiednia reakcje na otrzymane błogosławieństwa. Wyszczególnione zostały dwa błogosławieństwa , lecz obejmują one znacznie więcej. Są to: stale otwarty dostęp do Boga oraz niekończąca się władza nad kościołem. Każde z nich ma związek z Jezusem Chrystusem. Tylko On umożliwia dostęp do Boga. On także przewodzi Kościołowi. Słowo „mamy” wskazuje na to, że błogosławieństwa te stały się naszą własnością, a nie, że są one jedynie dla nas dostępne. Wzmianka o zasłonie, która zakrywała wejście do miejsca najświętszego oraz o arcykapłanie zarządzającym kultem ludu Bożego sygnalizuje, że rozporządzenia dawnego systemu obrzędowego stanowią kontekst wyjaśniający wspomniane błogosławieństwa. Rytuał Dnia Pojednania tworzy więc tło dla czci składanej przez kościół na ziemi i w niebie. Przystęp do Boga możliwy jest dzięki ciału lub ludzkiej naturze Jezusa, które złożył Bogu podczas swojej śmierci na ofiarę za grzech. Zasłona świątyni rozdarta od góry do dołu jakby siłą niewidzialnej ręki, jasno pokazała, że ludzie mogą odtąd przychodzić przed Boże oblicze z odwagą i śmiałością przez Jezusa.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego czasu.