Kościoły po prostu nie mogą znieść „wagi” tego filmu. Małe i duże, reprezentują innego Jezusa” niż ten zmaltretowany#
22 luty 2004).
Miałem wczoraj
przywilej oglądania filmu “Pasja” w lokalnym kinie. Jest to dziwne,
ponieważ ostatnio zacząłem otrzymywać maile od chrześcijan
twierdzących, że ten film jest „katolicką konspiracją” i głosujących za
tym, aby go nie oglądać! Cóż za bzdura! IDDŹCIE
ZOBACZYĆ TEN FILM!!
Z pewnością są
tam momenty, które zaznaczają „katolicki” punkt widzenia rzeczy, lecz
jest to niemal niczym. Ten film daje majestatyczne i pełne mocy
przeżycie, które spowoduje, że wielu ludzi głęboko rozważy
wezwanie Jezusa – być może po raz pierwszy.
Czy może on
spowodować, że odstępcy wrócą do Chrystusa? Tak, wierzę w to. Czy może
spowodować, że całe mnóstwo ludzi zacznie sprawdzać stan swoich
lokalnych kościołów? Tak, z pewnością widzę jak to
się dzieje. Jest to potężny filmy i wierzę, że Bóg pragnie go znacznie
używać.
Lecz
jest pewien kluczowy problem. Kościoły po prostu nie mogą znieść „wagi”
tego filmu. Małe i duże, reprezentują innego „Jezusa” niż ten
zmaltretowany i z cierniami na głowie z ewangelii. Kościół, który
odstępczo skłonił się przed nabożeństwami, które są „przyjazne”,
mieszając ze sobą gorące homilie z łagodnymi przedstawieniami, nie ma
nic do powiedzenia pokoleniu, które szuka prawdziwego Jezusa Biblii.
Jest
to podobne do tego, co wydarzyło się 11 września. Ludzie napłynęli
masowo do kościołów szukając wiary, która mogłaby wziąć „ciężar”
wydarzeń dziejących się wokół nich, a odkryli, że wznieśliśmy
plastykowy pomnik – mglisty, lekki „Jezus” – uzupełniony otaczającą
„muzyczką” i bezmyślną pogonią za pieniądzem. Wygodne Zachodnie
fałszerstwo czegoś rzeczywistego. Ludzie nie pozostali długo wtedy i
dlaczego miałoby być tym razem inaczej?
Każdego
dnia słyszymy o raporty o tym, że wielkie kościoły kupują ogromne
ilości biletów i ponaglają swoich ludzi do tego, aby używali filmu jako
„ewangelizacyjnej sposobności”. Wierzę, że jest to „sposobność
ewangelizacji wewnętrznej” – szansa na to, abyśmy spojrzeli w prawdziwą
twarz Chrystusa i odkryli, że nasz płytkie chrześcijańskie pretensje
nie mają nic wspólnego z rzeczywistością.
Nie
jesteśmy tacy jak On – faktycznie nie jesteśmy.
Jakże
nie na miejscu jest korzystanie z tego skropionego krwią, wstrząsająco
‘realnego’ filmu do zapraszania ludzi do powrotu do naszych wygodnych,
pluszowych krematoriów – aby tam zabiegano o nich ‘nierealnymi”
niedzielnymi pantomimami.
Nie
sądzę, aby pozostali tam zbyt długo i tym razem.
Jak
powiedziałem, współczesny kościół Zachodu nie może znieść ‘wagi’ tego
filmu. On zatyka nam usta, podobnie jak im. Nasz ‘Jezus’ pojawia się
wyglądając jak sprzedawca tanich, używanych samochodów – ponieważ takim
go uczyniliśmy. Stworzyliśmy go tak, aby pasował do naszego
‘Laodycejskiego’ stylu życia i tak siedzimy sobie w naszych wspaniałych
budynkach, z nasza kochaną muzyką, kochanymi uśmiechami, zastanawiając
się dlaczego świat nie może się ekscytować, tak jak my, naszym
plastykowym Jezusem. W międzyczasie cała ziemia jęczy i wzdycha za
czymś rzeczywistym.
Powiedz
mi, kościele, czy nie sądzisz, że jest taka możliwość, że Bóg zamierzył
to, aby ten film wyzywał nas, tak jak rzuca wyzwanie niewierzącym? Czy
będziemy głusi na głos Boży, czy pozwolimy Mu na rozebranie naszego
plastykowego budynku, który budujemy – więzienia, naszego własnego
wytworu, który uniemożliwia nam reprezentowanie prawdziwego Jezusa
takim, jaki On naprawdę jest?
Z
pewnością, nadszedł już czas następnej ‘Wielkiej Reformacji’ w
kościele. Niech ten film będzie jednym z takich ‘wstrząsów’, które są
posyłane po to, aby usunąć zasłony z naszych oczu.