Category Archives: Fenn John

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Nie każdy, kto mówi „Panie, Panie”
Błędy biorą się stąd, że człowiek nakłada jeden błąd na drugi, a następnie wyciąga z tego wnioski, które oczywiście też są błędne. A że tacy ludzie nie zdają sobie sprawy, że wyciągają swe wnioski na podstawie błędnych założeń sądzą, że są one biblijne.

Jednym z takich przypadków jest sytuacja, w której ktoś boi się, że utracił zbawienie. Czyta w Mat.12:31, że bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie może być przebaczone i mówi potem, że źle wyrażał się o swoim pastorze i teraz boi się, że utracił zbawienie. Myśli tak, ponieważ w jego ocenie jest to bluźnierstwem przeciwko Duchowi Świętemu. A może wypowiedział się przeciwko komuś, z kim nie zgadzał się teologicznie i teraz obawia się, że obraził Ducha Świętego.

Prawdę mówiąc bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu to odrzucenie Pana Jezusa, co też uczynili faryzeusze w Mat.12. Dzieło Ducha Świętego było pośród nich, lecz oni odrzucili Go, odrzucając w ten sposób Jezusa. Ponieważ Jezus umarł za ludzi a nie za siebie samego, jedynym grzechem, którego krew krzyża nie zmywa jest odrzucenie Jezusa. Duch Święty pośredniczy w zbawieniu, gdyż odtwarza naszego ludzkiego ducha, więc odrzucenie Jezusa jest odrzuceniem, czy też bluźnierstwem przeciwko Duchowi Świętemu. Jednak wciąż są ludzie, którzy myślą, ze jeśli widzą jakieś braki w swoim pastorze, lub też w swej ignorancji myśleli, że dary duchowe przeminęły wraz ze śmiercią apostołów czy też inne podobne rzeczy, to tym samym popełnili błąd, który nie może być wybaczony. Jednak, to nie prawda.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Modlitwa zgody
Czy w ciągu 30 lat opisanych w Dziejach Apostolskich gdziekolwiek widzimy nauczanie, że jeśli dwóch uzgodni modlitwy, to otrzymają to, o co się modlą i Jezus będzie pośród nich? Czy znajdujemy gdzieś naukę, począwszy od Listu do Rzymian kończąc na Objawieniu, że powinniśmy tak robić i że Jezus będzie pośród nas, gdy będziemy tak czynić? Otóż nie.

Jezus powiedział w Mat.18:19-20, że jeśli dwaj zgadzają się co do czegokolwiek, to stanie się tak i że On jest pośród nich. Jednak nie jest to stwierdzenie doktrynalne, jak większość myśli. Te dwa wersety zostały wyrwane z kontekstu i stały się podstawą nauczania Kościoła, jednak Jezus nigdy nie zamierzał oświadczyć, że jeśli dwóch uzgodni co tylko chcą i gdy o to poproszą, zostanie im to dane. Nie miał też na myśli tego, że za każdym razem, gdy dwie lub trzy osoby zgromadzą się na modlitwie, On dosłownie będzie pośród nich.

The Church Without Walls

Kontekst czyni całą różnicę
Przekaz tutaj jest taki, że jest moc w tym, gdy dwoje ludzi modli się razem. Sam to widzę, że gdy modlimy się o coś razem z Barb, to jest w tym większa moc niż wtedy, gdy każde z nas modli się o to osobno. Nie tylko to odczuwamy, ale też widzimy tego efekty. Uzgodniliśmy razem, o co się modlimy i potem widzimy odpowiedź na modlitwę. Więc może to modlitwa się liczy, a nie liczba modlących się ludzi…

W Mat. 18:11-14 Jezus opowiada przypowieść o zagubionej owcy. W skrócie: Pasterz ma 100 owiec z których jedna gubi się na pustkowiu. Pasterz zostawia 99 owiec i szuka tej zgubionej. Kiedy ją znajdzie, raduje się. Potem werset 15 kontynuuje:
„Ponadto jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego”.
„Ponadto” pojawia się zaraz po przypowieści o zagubionej owcy co oznacza, że Jezus kontynuuje swój punkt widzenia: „Ponadto, jeśliby zgrzeszył twój brat …”. Ten brat, który zgrzeszył, jest tą zagubioną owcą z przypowieści. Jezus kontynuuje nauczanie o zagubionej owcy, ale używa innego sposobu.
„A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa”.
Nie mówi, żeby takiego człowieka unikać czy się od niego odcinać.
„A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi” (Pamiętajmy, kościół spotykał się w domach, więc te słowa były kierowane do pary liderów czy też pojedynczych osób.)

„A jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik”.
W jaki sposób traktujesz (pogan) niezbawionych? Kochasz ich: „…dobroć Boża do upamiętania prowadzi” jak mówi Rzym. 2:4. W Mat. 5:43-48 Jezus powiedział, aby kochać, czynić dobro i modlić się za tych, którzy są przeciwko nam, abyśmy mogli być pełni miłości jak nasz Ojciec, abyśmy nie byli stronniczy. Jezus jasno nam powiedział, jak traktować niezbawionych.

Nie powiedział aby unikać czy wykluczać osobę, która odmawia pojednania. Mówi, aby kochać ją tak, jak człowieka niezbawionego, pokazując jej miłość i przebaczenie Boga. Iluż to pastorów źle zrozumiało cały kontekst i powiedziało swojemu zborowi, aby unikali rodziny ‘X’ ponieważ opuściła kościół lub rodziny ‘Y’, ponieważ pozostaje w grzechu. Prawdę mówiąc rozmawiali ze mną pewni ludzie, którzy tego doświadczyli mówiąc, że współpracują z taką właśnie osobą wskazaną przez ich pastora. Pytali, co mają zrobić? Powiedziałem im, żeby w tej kwestii zignorowali pastora, ponieważ on sam jest ignorantem i kontynuowali swą relację w pracy i po prostu kochali tego człowieka.

Jezus kontynuuje:
„Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. Nadto powiadam wam, że jeśliby dwaj z was (którzy pierwotnie skonfrontowaliście brata, który zgrzeszył) uzgodnili swe prośby o jakąkolwiek rzecz (o przywrócenie owcy w zgodzie z tym, co już zostało związane lub rozwiązane w niebie), otrzymają ją od Ojca mojego, który jest w niebie”.
„Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich (aby udać się na pustkowie, aby znaleźć zagubioną owcę, która zbłądziła).”

Kontekst dotyczy zagubionej owcy. Kiedy wszystkie nasze możliwości, aby doprowadzić do pojednania, zostały już wyczerpane, pierwotne dwie lub trzy osoby zbierają się, aby prosić Dobrego Pasterza, aby udał się na pustkowie i odnalazł i przywrócił ich przyjaciela.

Czym to jest, a czy nie jest
Z tego też powodu nie widzisz nigdzie w Dziejach Apostolskich takich przykładów, nie widzisz nauczania w Listach, że gdy dwie osoby zgadzają się w modlitwie to wszystko, o co poproszą, zostanie wykonane. Kontekstem tych wersetów jest sytuacja, w której dwie lub trzy osoby zgromadziły się, aby modlić się o swojego urażonego przyjaciela, który odmawia pojednania. Jeśli poproszą Ojca, aby go przywrócił, On to uczyni, a kiedy się w tym zgodzą, Dobry Pasterz, który jest pośród nich, przejmie tę sytuację od nich, ponieważ tylko On jest wtedy w stanie dotrzeć do tej zbłąkanej owcy.

Czy to dobre i słusznie, że dwie lub trzy osoby zgadzają się w modlitwie? Oczywiście! Czy słuszne jest nauczanie, że Jezus dosłownie będzie pośród nich i wszystko, o co poproszą, zostanie wykonane? Otóż nie. Prośba dotyczy przywrócenia brata – zagubionej owcy. Trzymaj się tego kontekstu kiedy masz do czynienia z taką sytuacją a Dobry Pasterz zajmie się tym, uda się na pustkowie, gdzie przebywa zgubiona owca i tam ją odnajdzie.

Mam nadzieję, że było to pomocne.

< Część 2 | Część 4 >

John Fenn

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Słysząc niektórych pastorów można by pomyśleć, że jesteś pod przekleństwem jeśli przekażesz 9,999% swoich dochodów do ich kościoła, lecz jesteś już błogosławiony gdy przekażesz 10,001% lub więcej. A co Pismo Święte właściwie mówi na temat dziesięciny?

Pierwsza wzmianka
Rodz. 14:18-20 to pierwsza wzmianka o dziesięcinie, w której Abram przekazał Melchizedekowi – kapłanowi z pobliskiego miasta Salem 10% ze swoich łupów. Osobiście wierzę, że w osobie Melchizedeka ukazał Chrystus. Wierzę tak z kilku powodów. Po pierwsze Hebr. 7:4-7 wskazuje, że mniejszy daje większemu. Jego imię oznacza „król sprawiedliwości” oraz „król pokoju”. Hebr. 7 mówi, że został „uczyniony jak Syn Boży” (podobny do Syna Bożego) i przyniósł Abrahamowi chleb i wino, co przedstawia ciało i krew Jezusa, które miały być ofiarowane wieki później. Nie ma pochodzenia, król miasta Salem. W języku hebrajskim słowo „Jeru” oznacza „miasto”, a „Salem” lub „shalom” oznacza „pokój”. Powiedziano nam, że Melchizedek był królem miasta pokoju – Jerozolimy. Ot takie przemyślenia…

Wracając do dziesięciny
Dziesięcina Abrahama została dana dobrowolnie – nie pod przymusem i nie została dana po to, aby coś od Boga otrzymać. Jeśli wierzymy, że Melchizedek był Panem ukazującym się Abramowi, który wieki później miał przyjść jako Jezus, to fragment ten pokazuje, że dziesięcinę daje się Bogu dobrowolnie, z serca.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Kiedy byłem nastolatkiem i dopiero poznawałem Ojca i Pana, po raz pierwszy w życiu czytałem ewangelie. Byłem zdumiony tym, jak Jezus z powodzeniem radził sobie z różnymi ludźmi. Uzdrowienia, cuda, indywidualne ludzkie sytuacje, takie jak bogaty młodzieniec czy też siostry Łazarza, dawały różne wyniki, ale zawsze wyglądało to tak, że nic więcej nie można było zrobić w danej sytuacji. Jego skuteczność ograniczana była jedynie przez wiarę lub niewiarę ludzi.

Dlaczego Pan jest tak skuteczny?
Spytałem Ojca: „Dlaczego Pan był tak skuteczny (w ewangeliach)?” Jego natychmiastowa odpowiedź była: „Ponieważ jest On w 100% Słowem – bez żadnej dodatkowej ludzkiej tradycji. Dlatego w każdej sytuacji uzyskiwał 100% tego, na co Mu pozwolono (to się nigdy nie zmieniło).”

W Mat. 15:6 Jezus skrytykował faryzeuszy mówiąc: „… tak to unieważniliście (brak efektu) słowo Boże przez naukę swoją”. Greckie słowo „brak efektu” to „ekyrosate”. Składa się ono z „akyroo” i „kyros” oznaczających „autorytet”. Innymi słowy Jezus powiedział, że faryzeusze czynią Słowo Boże nieważnym poprzez nadanie autorytetu swoim własnym tradycjom – postawili własne tradycje przed Bożym Słowem.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Podzieliłem się tym, że Jezus jest naszym sabatowym odpoczynkiem i wszystko, co robimy w normalnym życiu, jak dzień wolny, jest obrazem odpocznienia, które mamy w Chrystusie.

Innym przykładem takiego obrazu jest ubranie. Kiedy Pan Bóg przygotował pierwsze ubranie dla Adama i Ewy, było ono typem czegoś, co miało nadejść w przyszłości. W Rodz. 3:21 czytamy, że Pan Bóg przygotował pierwsze okrycie, że zrobił je ze skór zwierzęcych. Zwierzęta były pierwszą krwawą ofiarą, która zakryła nagość człowieka, co było obrazem przyszłej, ostatecznej ofiary Pana na krzyżu.

Dlatego za każdym razem, gdy wkładamy ubranie, przypomina nam to ostateczne okrycie, które Bóg przygotował, aby zakryć naszą nagość. Czy można się dziwić, że człowiek wypaczył pierwotne przeznaczenie odzieży i zrobił z niej sposób na to, aby go podziwiać i często projektuje ją w taki sposób, aby bardziej obnażała niż zakrywała osobę?

Kontynuując – gdy bierzemy dzień wolny, jest to odbiciem prawdziwego odpocznienia – tego, że Bóg posłał Swojego Syna, aby przyniósł pokój, pojednawszy nas ze sobą, abyśmy weszli do całkowitego, sabatowego odpocznienia w Nim – abyśmy w Nim żyli.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Skończyliśmy ostatnio stwierdzeniem, że nabożeństwa w sobotę są w porządku tak długo, jak nie znajdzie się ktoś, to uprze się, że jest to jedyna właściwa opcja. Paweł natknął się na ten problem i odniósł się do niego go w
Rzym. 14:4-8
„Kimże ty jesteś, że osądzasz cudzego sługę? … Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu. Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega…”

Paweł powiedział także w Kol. 2:16-17: „Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych…”

Pokarm i napój reprezentują tu czas, jaki spędzimy z Panem – wielką ucztę weselną. Nów księżyca jest odniesieniem do porwania kościoła, o którym Paweł nauczał w 1 Kor. 15 oraz w swoich listach do Tesaloniczan. Święto Trąb, które zostało dane przez Boga i mówi o porwaniu wierzących w Mesjasza do Niego, jest jedynym świętem, które rozpoczyna się w fazie nowiu księżyca.
Księżyca w nowiu nie widać (pozostaje ukryty) i jest przeciwieństwem do księżyca w pełni. Dla wyznawców judaizmu księżyc reprezentuje ich samych, podczas gdy słońce reprezentuje Pana – tak więc zmartwychwstanie dokonuje się podczas nowiu wskazując, że wierzący zostaną ukryci w Chrystusie, gdy nastąpi wypełnienie Święta Trąb.
Dni sabatu to typ Ziemi, która odpoczywa – my sami mamy odpocznienie w Nim, aby już nigdy więcej nie zmagać się z rzeczami, których doświadczamy w naszym ziemskim ciele jak i świecie spustoszonym przez diabła.