Category Archives: Fenn John

John Fenn

Czy zdarzyło ci się kiedyś usłyszeć coś lub kogoś i zastanawić się: „Gdzie się podziała bojaźń Boża?” Mnie również.

Rozbieranie kolejnych warstw

Po to, żebym czuł, że coś w jakimś stopniu zrozumiałem, muszę rozbierać kolejne warstwy tak, aby dostać się istoty i fundamentów sprawy. Tak więc, sięgałem wstecz przez historyczne i kulturalne warstwy aż do chwili, gdy dotarłem do tego, jak poganie w starożytnych czasach postrzegali Żydów.

Historycznie rzecz biorąc Żydzi byli szanowani między Grekami i Rzymianami z wielu powodów i niemal każdy poziom pogańskiej społeczność podziwiał jedną lub więcej cech żydowskiej kultury. Wśród ludzi religijnych Żydzi byli szanowani ze względu na to, że była w nich prawdziwa wiara i tylko 1 bóg (Bóg). Żydzi mieli dobrze określone zasady służenia temu Bogu, w przeciwieństwie do pogan, u których występowało wielu różnych bogów i bogiń, a zasady i prawa stale się zmieniały.

Żydzi byli prawdziwymi wierzącymi, podczas gdy pogaństwo w całości miało na celu wykonywanie religijnych praktyk. To dlatego Pisma wspomina o tak wielu Rzymianach i Grekach, którzy nawrócili się na judaizm, który w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich był po prostu częścią żydowskiej kultury – wielu pogan podziwiało Żydów tak bardzo, że przechodzili na judaizm.

Wśród spraw intelektualnych Żydzi mieli święte teksty, które były czczone do tego stopnia, że nie używali nawet samogłosek przy pisowni imienia B-g, skąd wzięło się na przykład JHWH. Naukowcy zgadają, że może to być Jahweh/Jehowa (Hebrajski/greckie), lecz tak naprawdę nikt do końca nie ma pewności, właśnie dlatego, że nigdy nie zapisywano samogłosek w obawie przed złamaniem przykazania „nie będziesz nadużywał imienia Mego”!

Te święte pisma dawały im prawa moralne, które miały sens dla pogan, cały dzień poświęcony na oddawanie czci, przemyślenia nad rodziną i jednostką, czego pogańscy bogowie ani nie oferowali, ani nie wymagali.

W codziennym życiu

Istnieli w tej społeczności wierni mężowie i wierne żony, ludzie mający silne rodziny i rodzinne powiązania nawet z tymi dziećmi, które dorosły, podczas gdy rodziny pogańskie można by we współczesnym języku nazwać dysfunkcyjnymi, a do tego świątynie/ kulty oferujące seks (często biseksualny) u prostytutek w czasie składania ofiar, plus kochanki i romanse, które były codzienną częścią ich życia.

Żydzi (mężczyźni i kobiety) byli również znani z tego, że uczciwie prowadzili biznesy, byli ludźmi wiernymi swemu słowu, którym można było powierzyć pieniądze, którzy nigdy nie kłamali, nie kradli, nie oszukiwali nikogo, aby nie złamać przykazań. Po części, dlatego w starożytności wielu zostawało bankierami, ponieważ wyłącznie im mogli poganie powierzyć swoje pieniądze.

Ponieważ hojność była wpleciona w całe prawo i w przeciwieństwo do pogan, którzy byli skupieni na sobie i swoich osobistych wolnościach bez jakichkolwiek socjalnych zobowiązań, czego nie uczyły ich bożki i boginie, Żydzi byli wielką rodziną i ich myślenie skierowane było na społeczność, otwierali centra pomocy dla biednych, chorych, wdów i sierot, poprawiając stan każdego miejsca, społeczności i miasta, w których zamieszkiwali – byli więc powszechnie cenieni.

Continue reading →

John Fenn

Mój dziadek ze strony ojca miał około 1m 90 wzrostu, stąd i mój wzrost się wziął. Był stanowym kongresmenem i prowadził własny biznes. O ile większość ludzi znała go z tej jednej lub tej drugiej strony, tylko ja znałem go jako mojego dziadka, który miał wspaniały stolarski talent.

Gdy byłem nastolatkiem starsza kobieta, pracująca przy kasie w sklepie, rozpoznała nasze rodowe nazwisko. Powiedziała, że znała mojego dziadka. Znała go jako kongresmena i tak opisała: „Kiedy szedł ulicą to wyglądał tak, że ktoś patrząc na niego od razu wiedział, że można mu zaufać, a wszystko nad czym pracował w legislaturze było dobre dla nas i naszej społeczności”.

Nie wiem, czemu tak to odczuwała, lecz to, co powiedziała, było dla mnie pewnym okienkiem na tą część historii mojego dziadka, której nie znałem. Dobrze pamiętam skrzynię na zabawki, którą zrobił mi z drewna i malowanego metalu. Podobna była do skrzyni skarbów piratów z portretem pirata Long John Silvera na wierzchu, podpisana moim imieniem – John. Zdumiewające, szkoda, że wtedy nie była dla mnie tak cenna; chciałbym ją mieć dzisiaj. Niespodziewanie zmarł, gdy byłem w wieku 7 lat. Choć przeżył około 60 lat moje wspomnienia o nim obejmują może ze 2 lata mego życia.

Co Bóg powiedział Izaakowi

Znamy Abrahama z kilku rozdziałów Księgi Rodzaju i kilku fragmentów NT, które wspominają o nim. Abraham żył 175 lat, lecz większość tego, co wiemy to zdarzenia, które miały miejsce w czasie, gdy miał 75 i 100 lat. Na podstawie tych urywkowych informacji wydaje nam się, że go znamy, lecz Abraham posiada inną charakterystyczną cechę. Dzięki temu możemy zobaczyć jak widział go Pan, a co wskazuje na znacznie głębszą relację z Bogiem:
Jest jedyną osobą w całym Starym Testamencie, która nazywana jest „przyjacielem Boga” (Iz 41:8, gdzie Bóg bezpośrednio nazywa go swoim przyjacielem, oraz Jk 2:23, w którym znajduje się cytata z Izajasza). Zastanówmy się nad tym przez chwilę. Bóg nie nazwał tak ani Adama, ani Noego, ani Enocha, Mojżesza, Jozuego, Dawida, Salomona, Eliasza, ani nikogo innego, wyłącznie Abrahama. Było w jego relacji z Bogiem coś bardzo szczególnego i ta krótka relacja z Księgi Rodzaju nie opowiada nam całej historii tej ich relacji.

Głębszy wgląd w ich przyjaźń mamy dzięki temu, co Pan zrobił coś, czego nie zrobił wobec żadnej innej postaci ze Starego Testamentu, a mianowicie: powiedział synowi Abrahama o tej cesze jego ojca, która się Panu podobała.

Pomimo tego, że Pan objawił się Salomonowi dwa razy (1Krl 3:3-15 oraz 9:1-9), wspomina tylko jeden raz o Dawidzie w 9:4, stwierdzając, że chodził w szczerości serca i prawości. W żadnym innym przypadku, Bóg nie powiedział żadnemu mężczyźnie, ani kobiecie, o tym, jak wspaniałym człowiekiem był ich ojciec. Tylko Izaak usłyszał to o Abrahamie.

Księga Rodzaju 26:5 (do Izaaka)

„dlatego że Abraham był posłuszny głosowi mojemu i strzegł tego, co mu poleciłem, przykazań moich, przepisów moich i praw moich”.

Continue reading →

John Fenn
Powszechnie używanymi argumentami za i przeciw aborcji są: „prawo kobiety do wyboru” oraz „to jest życie”. Obie strony mają rację, kobieta ma prawo zdecydować, co zrobić ze swoim ciałem, a równocześnie to przecież ludzka istota rośnie w jej ciele. Niemniej, żaden z tych argumentów nie sięga do głębiej, do mądrości którą wszystkie kraje uznają za prawdziwą. Dzięki tej prawdzie oba argumenty nabierają wartości drugorzędnej i nie są istotą sprawy. Spójrzmy poza ten peryferyjny spór, ku głębszej mądrości…

Zacznijmy od tego – zwierzęta a ludzie

Pewien mężczyzna w Teksasie zastrzelił sarnę poza sezonem wyznaczonym na polowania. Kłusownictwo jest przestępstwem, które karze się wysokimi grzywnami, a nawet więzieniem. Wstępnie został oskarżony o pojedynczy przypadek kłusownictwa, lecz po zbadaniu samicy, okazało się, że nosiła w sobie dwojaczki, więc obciążono go winną za 3 przypadki kłusownictwa.

Pewna kobieta, gospodyni domowa w Frot Myers, w stanie Floryda, została odwiedzona przez urzędników ds. opieki nad zwierzętami, ponieważ trzymała w domku prawie 100 kotów, a smród dochodził do sąsiadów. Część kotów była chora, niedożywiona i mieszkały w tak niehigienicznych warunkach, że nie powinna w nich mieszkać sama właścicielka, ani jej nastoletnia córka. Kobieta została oskarżona o okrucieństwo, wykorzystanie, zaniedbanie i przekazana do psychiatrycznej przychodni w celu zbadania i udzielenia pomocy.

Pewien mężczyzna w Colorado regularnie, co wieczór po powrocie do domu z pracy, bił kijem swego uwiązanego na łańcuchu psa. Jak się później okazało rozładowywał w ten sposób frustrację spowodowaną pracą, której nienawidził. Sąsiedzi słyszeli jego wrzaski i skowyczenie psa, które towarzyszyło każdemu uderzeniu. Został oskarżony o okrucieństwo wobec zwierząt oraz postawiono mu kilka innych zarzutów.

Pewna kobieta opiekująca się maluchem została oskarżona z kilku paragrafów, po tym, gdy zdecydowała się zaprosić przyjaciół do domu swego podopiecznego i zrobiła imprezę, zamiast opiekować się dzieckiem, które wyszło z domu. Poszło na pobliski teren porośnięty drzewami, gdzie po kilku dniach zostało znalezione martwe.

Pewna nauczycielka współżyła z jednym ze swych uczniów i została zwolniona z pracy oraz oskarżona z kilku paragrafów. Otrzymała wyrok co najmniej 10 lat więzienia.

Kwestia aborcji

Continue reading →

John Fenn

Poprzednio pisałem o finansowych aspektach Przypowieści o Talentach, które Jezus określił, mówiąc: „Podobne jest Królestwo Niebios do…”

Pan nakreślił sytuacje, w której szef różnorodny biznes, w którym zatrudnieni są pracownicy, posiadający różne umiejętności. Szef oczekiwał, że pojawią się w pracy i będą pracować zgodnie ze swoim potencjałem: podejmą ryzyko jakiego wymaga osiągnięcie większego zysku, wezmą się do ciężkiej pracy z odpowiedzialnością, bądź zostaną zwolnieni. Jeden zły i leniwy pracownik doświadczył konsekwencji swej postawy, złego myślenia o szefie i skończył w ubóstwie i udręce. Wszystko, cokolwiek złego myślał o szefie nie było prawdą, co widać w sprawiedliwym i szanownym potraktowaniu pozostałych dwóch pracowników, pokazując, że niektórzy zawsze oskarżają innych, a punkt widzenia, zależy od punktu siedzenia.

W przypowieści o talentach jest mowa o kapitalizmie, przynajmniej w tej części dotyczącej pieniędzy – prywatnie prowadzony biznes, mający celu zarabiania pieniędzy, pozostaje pod prywatną kontrolą i niesie ze sobą wszystkie korzyści, jakie otrzymuje większość podejmujących biznesowe ryzyko. To, że było to zrozumiałe dla pierwotnych słuchaczy, Żydów z I wieku, potwierdza, że żydowska kultura w tej postaci w jakiej została dana przez Boga, o czym pisałem poprzednio, była w przeważającej części kapitalistyczna, co też daje nam wgląd w wiek Tysiąclecia, w jaki sposób Ziemia będzie zarządzana. Lecz wracajmy do tematu …

Kapitalizmy z ograniczeniami – unieważnienie narodowego długu

„Po upływie siedmiu lat zarządzisz umorzenie długów. Taki zaś jest sposób umorzenia długów: Każdy wierzyciel umorzy pożyczkę, której udzielił bliźniemu, nie będzie jej ściągał od swego bliźniego i brata, gdyż obwołano umorzenie długów na cześć Pana. Od obcego możesz ją ściągnąć, lecz co masz u twego brata, twoja ręka umorzy” (Pwt 15:1-3).

Zgodnie z tym przepisem, posiadłości, na których był dług hipoteczny były wyceniane zgodnie z tym, ile czasu upłynęło od roku siódmego:
„Według liczby lat, które upłynęły od roku jubileuszowego, będziesz kupował od swego bliźniego, on zaś sprzeda tobie według liczby lat, przez które korzystał z plonów. Im więcej będzie lat, tym wyższa będzie cena tego kupna, a im mniej będzie lat, tym niższa będzie cena tego kupna, gdyż on ci sprzedaje ilość rocznych plonów” (Kpł 25:15-17).

Następnie przychodził Rok Jubileuszowy, który występował co 50 lat, gdy każda własność wracała do rodziny, która posiadała ją poprzednio: „Naliczysz sobie siedem lat sabatowych, siedem razy po siedem lat. Czas tych siedmiu lat sabatowych obejmować będzie czterdzieści dziewięć lat… (Kpł 25:7-17).

Continue reading →

John Fenn

W 2004 roku w czasie w czasie wyścigu dwóch kandydatów do prezydenckich wyborów, Bush – Kerry, rozeznałem zmianę w duchowej rzeczywistości w USA. W szczególności dotyczyło to wyborów do Białego Domu. Zapytałem Ojca, o co chodzi i On powiedział tak: „To duch socjalizmu. Można opóźnić jego działanie, lecz nie da się go zatrzymać”. Zapytałem skąd się bierze, na co odpowiedział mi: „Z Europy”, na co z kolei zapytałem dlaczego: „Niektórzy w tym kraju uważają, że Ameryka powinna być podobna do Europy, lecz nie do tego powołałem ten naród”.

Ta odpowiedź zastanowiła mnie. „Czy Bóg, a prawa królestwa niebios w szczególności, są ustanowione jako kapitalistyczne, socjalistyczne, komunistyczne czy coś pośrodku?”

Oto krótkie definicje kapitalizmu, socjalizmu i komunizmu:

Kapitalizm: ekonomiczny i polityczny system, w którym przemysł i handel kontrolowany jest dla zysku przez prywatnych właścicieli, a nie państwo. Przeciwieństwo – komunizm.

Socjalizm: ekonomiczny i polityczny system, który popiera przemysł, dystrybucję, a wymiana dóbr oraz usług powinna być regulowana przez rząd, bądź być jego własnością.

Komunizm: system, w którym wszelkie mienie jest publiczne i wszyscy otrzymują pracę i dobra od rządu, w zależności od ich potrzeb.

Czy Bóg jest kapitalistą? 10 przykazań

Continue reading →

John Fenn

Jest to wezwanie dla śpiącego kościoła do pobudki

Na całym świecie spora część ciała Chrystusa wiara w Jezusa jest sprawą życia i śmierci. W tych niebezpiecznych rejonach wielu wierzących ma więcej żarliwości dla Niego, niż liczni w tzw. „wolnych” częściach świata, choć brakuje tam porządnego nauczania w większości aspektów wiary. Jeden przywódców chińskiego kościoła domowego szacuje, że około 1.000.000 Chińczyków przychodzi do Pana co miesiąc, lecz brak im nauczania na przykład na temat małżeństwa i rodziny. Jeśli chodzi o liczby to w Indiach jest podobnie i tak samo Pan powiedział, że Hindusów ewangelizują teraz Hindusi, a nie polegają na tym, aby zagraniczni misjonarze głosili ewangelię.

Muszę ze smutkiem potrząsać głową, gdy słyszę przywódców audytoryjnych kościołów, którzy prorokują o „przebudzeniu”, którego oczekują, podczas gdy (jedno proroctwo mówiło, że stanie się to wtedy, gdy Carolina Panthers wygrają Super Bowl)… to już się dzieje, tylko nie przychodzi do audytorium obok ciebie, lecz dzieje się od jednej rodziny do drugiej, jak to Bóg pierwotnie wymyślił w ogrodzie Eden, a On nigdy nie opuścił tego ogniska domowego

Jak wygląda rozpoczęcie sądu od domu Bożego?

Gdy uwierzyłeś w Jezusa, osądziłeś samego siebie. Powiedziałeś: „Jestem grzesznikiem i potrzebuję Bożego lekarstwa”. Osądziłeś siebie i przyjąłeś zabezpieczenie, które daje Chrystus. To „wielkie” osądzenie siebie było punktem, od którego już na całe życie zaczyna się osądzanie samego siebie.

Jeśli robimy coś złego i czujemy wewnętrzne zasmucenie Ducha Prawdy i reagujemy przyznając się: „Panie, chybiłem” to osądzamy sami siebie. Gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że powiedzieliśmy coś, co zraniło kogoś i idziemy go przeprosić – osądzamy sami siebie. Gdy Bóg zajmuje się grzechem w naszym życiu, jakąś sprawą w sercu, dyscyplinowaniem myśli czy czegoś bardziej zewnętrznego a my reagujemy na to we właściwy sposób – osądzamy sami siebie.

Gdy przestajemy biegać tam i z powrotem jak dzieci, od jednej duchowej błyskotki do innej po to, aby skupić się wewnętrznie na Chrystusie w nas i wzrastać w Nim – osądzamy sami siebie.

Continue reading →

John Fenn

Poprzednio opowiadałem o tym, jak Pan „włamał się”, aby powiedzieć mi, co Pismo mówi do ciała Chrystusa w tym czasie. Napisałem również, że chciałbym się podzielić tym, co to znaczy, że „sąd zaczyna się od domu Bożego”, ponieważ jest to bezpośrednio związane z tym, co mi powiedział.

Streszczenie poprzedniego postu

W ciągu ponad 10 lat między Dniem Zielonych Świąt, a Pawłem nauczającym chrześcijan w Antiochii (Dz 11), nikt nie uczył praktycznych aspektów stosowania wiary w Chrystusa w codziennym życiu, czegoś, co wychodziłoby poza podstawy. Nauczanie Pawła było tak dramatycznie odmienne od tego, co wszyscy słyszeli od Pięćdziesiątnicy, że spowodowało iż świat zauważył, że jest to jakaś oddzielna grupa i nazwano ich „chrześcijanami”. Zdumiewające!

Kontekst

W 2 i 3 rozdziale Księgi Objawienia Pan przekazuje indywidualne słowo dla ciała Chrystusa w siedmiu różnych miastach Azji, która była wtedy zwykłym państwem, a współcześnie Turcja. Do każdego z nich powiedział tak: „Kto ma uszy do słuchania niechaj słucha, co Duch mówi do zborów” (2:7, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22).

Zwróćmy uwagę na liczbę mnogą. Zatem, każde słowo w pierwszej kolejności było przeznaczone do kościoła, do którego było adresowane, a następnie do pozostałej części ciała Chrystusa. Nawet ty, żyjący jakieś 1900 lat później, możesz się czegoś z tego nauczyć!

Nawiedzenie i wizja

Pan powiedział mi, że podobnie jest w tej sytuacji: słowo jest skierowane do szczególnej grupy ciała Chrystusa, a następnie na zewnątrz do szerokiego kręgu chrześcijan. W szczególności mówił do tych, którzy przez ostatnie 10-15 lat żyli swoją wiarą w sposób podobny do tego, jak to było przez 10 lat między Pięćdziesiątnicą, a nauczaniem Pawła w Antiochii: wierzących, którzy niewiele wzrośli jako uczniowie i ludzie. Ich poznanie było bardziej obszerne i ogólne, nie znajdując specyficznego zastosowania w życiu i wzroście jak chrześcijan i wzroście jako jednostek ludzkich.

Continue reading →