Category Archives: Pozostałe

Ptaki się nie martwią, czemu ty miałbyś?

Gloria Copeland

Siedziałam sobie na stole w kuchni przyglądając się przez okno ptakom. Zobaczyłam je w zimowej aurze i pomyślałam: Sam Bóg zdecydował się troszczyć o ptaki, po czym wyszłam i rzuciłam im trochę jedzenia.

Czy wiecie, że przez całe lata, gdy tak robiłam nigdy nie widziałam, aby ptaki martwiły się tym, gdzie będzie ich następny posiłek. Bóg powiedział, że zatroszczy się o ptaki a On dotrzymuje swego słowa. On jest dobrym Bogiem.

Co więc z tobą? Czy ty martwisz się? Czy czujesz jak grunt pali ci się pod nogami, gdy usiłujesz zdobyć to, co potrzebne?

Zatem nie żyjesz jeszcze w objawieniu dobroci Bożej i Jego pragnienia, aby ci błogosławić. Nie postępujesz zgodnie z poleceniem Jezusa jakie pozostawił nam w ew. Mat. 6, aby otrzymać te dobre rzeczy, które Bóg przed nami złożył. Raz za razem biblia mówi o Bożej dobroci. Ps. 145:9 podsumowuje to mówiąc: „Bóg jest dobry dla wszystkich”.

Dlaczego masz się  martwić? Możesz myśleć: No, ja już słyszałem, że Bóg jest dobry i chce mnie błogosławić.

Wiec dlaczego się martwisz, zamiast przyjmować? Wielu ludzi wierzy, że Bóg jest dobry, lecz mają tylko wiedzę, która nie ma żadnego wpływu na ich codzienne życie. Aby zmienić okoliczności trzeba czegoś więcej niż wiedza – potrzebne jest objawienie pochodzące ze Słowa Bożego.

Czy wiesz, czym jest objawienie?

Jest to prawda, która jest dla ciebie tak realna, gdy Duch Święty naświetli ci ją, że staje się częścią twojego życia. Nie tylko ją słyszysz i zapominasz o niej, lecz działasz na jej podstawie. Jest to „wykonane poznanie”, które przynosi konkretne efekty.

Tak stało się i ze mną, gdy kilka lat temu ten fragment z ew. Mateusza 6 stał się moim pierwszym przypadkiem objawienia ze Słowa Bożego. Zmartwienie było dla mnie czymś naturalnym. Wychowałam się w kościele, gdzie nikt nie myślał o tym, że Bóg faktycznie jest zainteresowany naszym życiem czy mógłby się w nie angażować w wyniku czego martwili się o wszystko i to oni nauczyli mnie martwić się. Stało się to tak silnym nawykiem, że wydawało się, że nie martwienie się jest brakiem odpowiedzialności.

Jednak, kiedy przeczytałam o tym, że Bóg troszczy się nawet o ptaki, wiedziałam, że Bóg musi się również troszczyć o mnie! Te wersety wzbudziły we mnie wielką wiarę, stały się dla mnie objawieniem i poprosiłam Boga, aby wziął moje życie i coś z nim zrobił. Odkryłam, że jeśli otworzysz Bogu drzwi nawet niewiele to wejdzie przez nie.

Przeżyłam to. Właśnie wydano rozszerzone tłumaczenie Biblii (The Aplified Biblie). Spotykaliśmy się co tydzień wraz z dwoma przyjaciółmi na czytaniu i rozważaniu Słowa, niewiele wiedząc na ten temat, jak tylko to, że trzeba wierzyć w to, co ono mówi. To właśnie z tego fragmentu otrzymałam objawienie, że nie mamy się martwić:

Mat: 6

6:25   „Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się o życie swoje, co będziecie jedli albo co będziecie pili, ani o ciało swoje, czym się przyodziewać będziecie. Czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie”?

6:26  „Spójrzcie na ptaki niebieskie, że nie sieją ani żną, ani zbierają do gumien, a Ojciec wasz niebieski żywi je; czyż wy nie jesteście daleko zacniejsi niż one”?

6:31   „Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać”?

6:32   „Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie”.

Następnym fragmentem, który mi bardzo pomógł były Przyp. 16:3 : „Powierz Panu swe dzieła [oddaj je i powierz całkowicie Jemu; On sprawi, że twoje myśli będą zgodne z Jego wolą], a spełnią się twoje zamiary i powiedzie ci się”.

Jak nie martwić się?

Oczywiście sam fakt, że otrzymałam to objawienie nie sprawił, że pokusa do martwienia się natychmiast mnie opuściła. Gdy uchwyciłam się tego fragmentu musiałam nauczyć się nie martwić. Chwila po chwili odrzucałam myśli zmartwienia, które pojawiały się ze wszystkich możliwych stron. Nie wiedziałam wtedy o tym, że robiłam to, co jest zapisane w 2 Kor 10:5, który mówi (BT): „Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi”.

W tym czasie wraz z Ken’em mieliśmy niezwykle wiele potrzeb we wszystkich dziedzinach, tonęliśmy w długach i problemach i Słowo Boże utrzymało nas przy życiu. Przeczytałam w Mat 6:33, że jeśli będę szukać najpierw Boga to on zatroszczy się o inne „rzeczy”. To była dla mnie tak dobra nowina, chciałem wiedzieć więcej.

Moja droga wyjścia z trosk i wejścia do rzeczywistości dobroci Bożej zaczęła się od jednego wersu. Objawienie Słowa Bożego powinno być podstawą do każdej rzeczywistej zmiany jaką zamierzasz podjąć. Przyp. 7:2 mówią, aby mieć Słowo „przed oczyma”. Oznacza to, że zawsze powinniśmy koncentrować nasze życie wokół niego, oczywiście, jeśli chcemy żyć dobrym życie, które Bóg ma dla ciebie.

Lubiłam mówić, że jest to łatwe, lecz tak nie jest.

W tym zagonionym świecie łatwo jest tylko pomieszać właściwy porządek naszych priorytetów. Możemy tak bardzo zająć się codziennymi troskami, że nie będziemy mieli czasu dla Boga i Jego królestwa na pierwszym miejscu. W wyniku tego, Słowo zostanie zaduszone przez nasze troski i zakłócenia – co Jezus nazwał cierniami w ew. Marka 4:18-19: „troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne”.

Bardzo łatwo poddać się temu, zmartwienia mogą dosłownie przejąć kontrolę nad tobą i uniemożliwić Słowu wydanie jakichkolwiek owoców, nie karm się więc nimi.

Jeśli oglądanie wiadomości powoduje strach, obawy i zmartwienia w tobie to nie oglądaj. W naszych czasach można oglądać złe wieści 24 godziny na dobę, ale to wcale nie znaczy, że masz to robić! Spędź ten czas na „dobrych wieściach” – przy tym, co oznacza słowo „ewangelia”. Pomyśl o tym, czym faktycznie jest martwienie się. Jest to medytowanie nad diabelskimi kłamstwami czy okolicznościami.

W jaki sposób przestać się martwić?

Zastąp martwienie się wiarą w to, co mówi Słowo. Nie zgadzaj się na martwienie. Idź do Słowa i karm się nim w dzień i w nocy. Znajdź fragment, który dotyczy twojej sytuacji, miej go stale przed oczyma, niech dociera do twoich uszu, wypowiadaj je ustami, dopóki ta prawda nie dotrze do twego serca. Joz 1:8 mówi, żeby medytować nad Słowem : „Niech ta Księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność”.

Rozważanie (medytacja) Słowa Bożego pozwala Duchowi Świętemu na to, aby Słowo to stało się rzeczywistością w twoim sercu. Szczegółowo zastanawiasz się nad tym, w jaki sposób ma to zastosowanie do twojego życia i zmienia zaistniałą sytuację. Zgadzasz się z tym, co Bóg mówi na twój temat, widząc siebie tak, jak On cię widzi i, co najważniejsze, szukasz najpierw królestwa Bożego, zamiast poddawać się trosce.

Podczas, gdy bezbożni muszą szukać tych „rzeczy”, ponieważ oni nie mają Ojca, który troszczy się o nich, my zaś mamy przymierze z pełnym miłości Ojcem, który raduje się troszcząc się o Swoje dzieci. On pragnie, aby każda dziedzina naszego życia opływała dobrem.

Zaufaj Bożej dobroci.

Bóg chce, abyśmy Mu ufali we wszystkich potrzebach. Spójrz na Ps. 31:20 „Jakże jest wielka, o Panie, Twoja dobroć, którą zachowujesz dla tych, co się boją Ciebie, i okazujesz tym, co w Tobie szukają ucieczki na oczach synów ludzkich”.

Gdy Mu ufamy, możemy otrzymać wszelkie dobro, które dla nas przygotował.

Zaufanie to sprawa wiary, że Bóg jest gotowy, pragnie i może zatroszczyć się o ciebie i błogosławić ci. Aby taką wiarę zbudować musisz mieć koncentrować się na Słowie Bożym. Widzisz: „wiara bierze się ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe” (Rzym 10:17). To właśnie przytrafiło mi się dawno temu, gdy czytałam po raz pierwszy o tym, że Bóg troszczy się o ptaki – przyszła wiara. Bez Słowa, nie miałabym wiary, aby to przyjąć.

Aby przyjąć Bożą dobroć i miłosierdzie musisz zgodzić się z tym, co On sam powiedział, lecz jeśli słuchasz diabelskich kłamstw i zgadzasz się z nimi to nie możesz trwać  w wierze. Możesz być pewny, że będziesz niespokojny i zmartwiony.

Widzisz, jako wierzący tak naprawdę nie mamy żadnej innej opcji czy wierzyć Bogu przez wiarę czy zamartwiać się. Hebr 10:38 mówi: „a sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. Jeśli jesteś wierzący to odnosi się to do ciebie. Rzym 14:23 idzie dalej mówiąc, że „wszystko, co nie wypływa przekonania (wiary) jest grzechem”. Troski z pewnością nie są z wiary.

Gdy martwisz się, jesteś małej wiary, a nie jest to miejsce dla wierzącego. Mat 6:30 mówi : „Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, małej wiary?” Wybierz więc zaufanie do Boga. Wybierz więc wiarę w to, że On zatroszczy się o ciebie  – nawet o to, co będziesz jadł, pił i nosił na sobie.

Wiem dobrze, że wszyscy jesteśmy kuszeni do zamartwiania się, gdy okoliczności krzyczą nam w twarz. To jest czas na decyzje z 2 Kor 4:18 : „nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne”.

Również 2 Kor 9:8 będzie utrzymywać was przy życiu, jak to się nieraz działo za mną i Kenem. Mówi on tak : „A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski (wszelkiej przychylności i ziemskiego błogosławieństwa), abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć na wszelką dobrą sprawę”.

Zamiast martwić się, przypomnij sobie, że jako wierzący nie jesteśmy ograniczeni tylko do tego, co powszechnie dostępne dla ludzi. Ludzi wokół nas mogą martwić się i szukać naturalnych rozwiązań swoich problemów, lecz polegamy na naszym niebiańskim Ojcu, a nie na tym, co ma ten świat do zaproponowania.

Nie jesteśmy poddani „faktom” – okolicznościom czy też temu co nam diabeł usiłuje podrzucić. Jesteśmy poddani wyłącznie Bogu i prawdzie Jego Słowa. Jk 4:7 mówi tak: „Poddajcie się Bogu. Przeciwstawcie się diabłu (stańcie twardo naprzeciw niego) a ucieknie od was”.

Zatem wierzący nie powinien się martwić o cokolwiek. Pismo wyraźnie o tym mówi Fil 4:6 : „O nic nie bądźcie zbyt zatroskani, lecz każdą sprawę przedstawiajcie Panu, prosząc usilnie o to, co wam potrzebne, i dziękując [za to, co otrzymacie]”.

Zamiast martwić się zacznij: „wszelką troskę (wszelkie zmartwienia, wszelkie obawy i to raz na zawsze) swoją składać na niego, gdyż On ma o was staranie” (1 Ptr. 5:7 ).

Dokonaj zwycięstwa o swój umysł.

Zrzucanie trosk na Boga jest aktem wiary. Może to nie być łatwe, lecz jest konieczne jeśli chcesz żyć w zwycięstwie.

1Ptr. 5:8-9 mówi tak: „Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem braci waszych w świecie”.

Nie możesz równocześnie martwić się i trwać w wierze. Sprzeciw się diabelskim kłamstwom i nie daj mu żadnego dostępu (Jk 4:7; Ef 4:27). Jak mówi ew. Mat 6:25: „nie troszczcie się…” Musisz świadomie odpierać te pełne obaw myśli, które diabeł ci przynosi. Czy nam się to podoba czy nie jesteśmy na wojnie i Bóg wyposażył nas do zwycięstwa. Nie możemy zostać pokonani jeśli postępujemy zgodnie z poleceniami z Ef. 6 i używamy pełnego wyposażenia jakie nam Pan dostarczył.

Ef. 6:10-17:

6:10   „Wreszcie szukajcie umocnienia w waszym zjednoczeniu z Panem i w Jego niezmierzonej potędze”.

6:11    „Przywdziejcie na siebie pełną zbroję Bożą, byście mogli oprzeć się wszystkim, nawet najbardziej podstępnym atakom diabła”.

6:12    „Prowadzimy bowiem walkę nie ze zwykłymi ludźmi, lecz mamy stawiać czoło Zwierzchnościom i Władzom, rządcom świata tych ciemności oraz mocom duchowym zła na wyżynach niebieskich”.

6:13   „Dlatego okryjcie się dokładnie zbroją Bożą, abyście, gdy nadejdzie ów dzień zły, mogli odeprzeć zwycięsko [ataki zła] i ostać się zwyciężywszy wszystko”.

6:14   „Przygotujcie się więc do walki! Przepaszcie swe biodra prawdą, przyodziejcie się w pancerz sprawiedliwości”.

6:15   „A nogi obujcie w gotowość głoszenia Dobrej Nowiny pokoju”.

6:16   „Wiara niech wam zawsze służy za tarczę, którą zdołacie unieszkodliwić wszystkie, najbardziej nawet rozpalone pociski Złego”.

6:17   „[Na głowę] załóżcie hełm zbawienia, [do ręki] weźcie miecz Ducha, to jest słowo Boże”.

Podnieście „tarczę wiary, którą zdołacie unieszkodliwić wszystkie, najbardziej nawet rozpalone pociski złego”.Te ogniste pociski to między innymi zmartwienia. Niech potężny miecz Ducha walczy o twoją bitwę – niech Słowo stoi przed twoimi oczyma, brzmi w twoich uszach i wychodzi z twoich ust.

Wynik będzie taki jak zapowiedział prorok Izajasz 26:3: „ Temu,[Boże] zachowujesz pokój, pokój mówię; bo tobie zaufał”.  Potwierdził to Jezus, gdy powiedział: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka” (J 14:27).

Nie wierz temu, co mówi ci diabeł ani co pokazują okoliczności.

Zastąp zamartwienie się wiarą w to, co mówi Słowo. Niech twoje życie będzie skoncentrowane na Słowie, a ono zachowa cię w pokoju. To robiłam przez te wszystkie lata i trudno byłoby mi sobie przypomnieć jakąś zatroskaną myśl.

Chodzę w pokoju, który przewyższa wszelkie zrozumienie. Nie ma to żadnego sensu dla naturalnego umysłu, lecz nie żyję przecież naturalnym życiem.

Nie martwię się, ponieważ wierzę Bożemu Słowu. Gdy troska lub zmartwienie zaczyna się zbliżać do mnie to ja mam odpowiednie Słowo i jestem gotowa zgromić je. Mówię zmartwieniu: Nie wierzę tobie, wierzę Bogu. Wierzę, że jeśli Bóg troszczy się o ptaki to troszczy się o mnie.

Nie staram się wyobrażać sobie tego, w jaki sposób Pan to zrobi. Kiedykolwiek jesteś kuszony do martwienia się, spójrz na ptaka. Czy wydaje się być zmartwionym? Nie, ma niebiańskiego Ojca, który troszczy się o wszystko. Ty masz tego samego Ojca, a On rozkoszuje się udzielając ci zaopatrzenia.

Pamiętaj, Pan jest dobry dla wszystkich.

A to znaczy, że i dla ciebie. Dlaczego więc miałbyś się martwić?системы бесплатной раскрутки сайтов

Nie poddawaj się grze zawstydzenia!

Kennth Copeland

Ale,…co ludzie pomyślą?

Te słowa jak echo odbijające się w umysłach wierzących ograbiły kościół ze sporej części mocy i w konsekwencji ze znacznej części naszego wpływu na ten świat. Mówią one o jednym z najskuteczniejszych narzędzi walki diabła , którego używa on, aby gasić Boże namaszczenie w Ciele Chrystusa, wśród namaszczonych przez Niego. Biblia nazywa tą broń wyrzutem my mówimy o wstydzie.

Co pomyślą sąsiedzi? Co pomyśli nasza rodzina? Co mój szef o tym pomyśli? Co pomyślą o tym ludzie w kościele?

Można by wymieniać i wymieniać długo i nie ma nikogo, kogo Szatan nie zechciałby nam przedstawić, aby wrzucić na nas choć odrobinę wstydu. W rzeczywistości, w tych dniach , wymówki stają się coraz powszechniejsze w naszym środowisku. Wszędzie, gdzie byś się nie rozejrzał, widzisz ludzi grających w tą grę zawstydzenia.

Gra zawstydzenia polega na tym, że odstępujesz od odpowiedzialności za swoje zachowania wskazując palcem na drugiego. Przez skierowanie „jupitera” na kogoś innego, stawiasz go pod pręgierzem usiłując w ten sposób zdjąć wstyd z siebie, a to wszystko dlatego, że boisz się tego, co ludzi mogą pomyśleć.

Jako wierzący nie powinniśmy grać w tą grę. Znaczy to, że nie tylko nie mam wskazywać palcem na innych, lecz również nie mamy troszczyć się o to, czy palce innych są kierowane na nas czy nie, gdy jesteśmy posłuszni Bogu.

W świecie, który jest tak intensywnie nastawiony na „publiczną opinię” my, jako wierzący musimy interesować się tylko jednym: Co myśli o tym Bóg?

To nie jest to samo, co ty „myślisz”.

Większość z nas prawdopodobnie myśli o wyrzutach jako tym uczuciu zmieszania, które powoduje, że chcielibyśmy się zapaść pod ziemię. Może tak czuć się, gdy modlimy się o jedzenie w restauracji czy gdy nosimy naszą biblię w publicznych miejscach.

Niektórzy mogą się czuć zawstydzeni tym, że ktoś ich zobaczy w starym zniszczonym samochodzie, podczas gdy inni mogą się czuć podobnie w nowoczesnym, luksusowym aucie.

Istotą jest to, że te uczucia oparte są na tym, co inni ludzie myślą.

Biblijna definicja wyrzutów – tego jak widzi to Bóg – jest zapisana w Ks. Liczb 15,30-31: ” Gdyby ktoś uczynił to świadomie, bez względu na to, czy jest tubylcem czy obcym, obraża Pana i ma być wyłączony spośród ludu. Wzgardził bowiem słowem Pana i złamał Jego przykazania – taki musi być wyłączony bez miłosierdzia, i spadnie na niego odpowiedzialność za jego grzech.”topod.in

Przywództwo i niewiara

Dlaczego niektórzy ludzie decydują się nie wierzyć? Faktycznie, to my decydujemy, w co wierzymy i w ten sposób sprawiamy, że jest to naszą „prawdą”. (Zobacz artykuł „Wybory”). Każdy może robić to, co ja robię – nie dzielę się tym z wanu, aby się napompować czy przyciągnąć do siebie uwagę. Jestem o tym naprawdę szczerze przekonany. Piszę te rzeczy, aby pobudzić możliwość otrzymania wiary dającej wyniki w tych, którzy mają uszy ku słuchaniu. Jak stwierdzono we wspomnianym artykule: „Nie robię niczego, Ojciec czyni we mnie. Nie każdy chce wejść w uczniostwo, które pozwoli mu czy jej znaleźć się na pozycji, która pozwoli Ojcu działać przez tych ludzi z ich wyboru”.

Około 20 lat temu natknąłem się na stwierdzenie dokonane przez Jezusa, którego nigdy nie widziałem, ani nie słyszałem w całym moim wcześniejszym 25 letnim chrześcijańskim życiu. To stwierdzenie w oryginalnym języku ma po prostu takie znaczenie, że każdy może czynić dokładnie te same (a nawet większe) cuda, które czynił Jezus. Nie wymaga to ludzkiej „dobroci”, aby znaleźć się w tym miejscu. Mówię o sobie, że jestem „pierwszym z grzeszników”, lecz uzdolnienie do czynienia tego samego co czynił Jezus, nie ma nic do rzeczy z ludzką dobrocią. Niektórzy religijni ludzie zapomnieli o słowach Jezusa:

– Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko Bóg jedynie.

Jezus wyraźnie powiedział, że On nie uczynił żadnego z cudów, lecz że to czynił Ojciec. Zatem, jeśli mamy być tym czym był Jezus i czynić to, co Jezus powiedział, że możemy czynić, to również nie my będziemy czynić jakiekolwiek cuda – to Ojciec w nas będzie „czynił”. Celowo powtarzam się w kółko, ponieważ usiłuję zwalić mury oporu jakie pochodzą z religijnej tradycji.

Kilka dni temu kolega zgromił mnie:

– No, – powiedział ze sporą dawką frustracji w głosie, gdy mnie pobudzał do działania – widziałem jak przy pomocy kilku słów przywracasz wzrok całkowicie ślepej kobiecie, której lekarze powiedzieli, że jest to całkowicie nieodwracalne i że będzie do końca życia niewidoma i koniec. Widziałem to na własne oczy.

– To proste – kończył z naciskiem – powiedz tym krytykom, aby się wynieśli z drogi i idźmy dalej.

Przypomniałem mu, że to nie było tylko kilka słów i że zajęło tej kobiecie około 2 godzin ogłaszania ze zdumieniem, że ona może widzieć (doskonale, mogę dodać).

– No, w porządku – upierał się – lecz zróbmy to TERAZ.

Przypomniałem mu, że on sam ma tą samą wiarę i autorytet, które ja mam. Sprzeczał się ze mną, że po to mnie tu przyprowadził, żeby pomóc temu człowiekowi i to jest ze wszystkiego najważniejsze, co mogę zrobić. Przypomniałem mu historię o tym, jak Jezus dotknął się niewidomego mężczyzny i spytał go czy widzi, na co ten odpowiedział, że niewiele, a ludzie wyglądają „jak drzewa”. W tej historii Jezus musiał dotknąć go po raz drugi, zanim ten odzyskał wzrok.

Tak, powiedziałem tylko kilka słów i ślepota odeszła natychmiast. W jednym z takich przypadków było to po prostu:

– W porządku, możesz już widzieć.

I to wszystko. Pamiętam jeszcze jeden inny przypadek natychmiastowego uzdrowienia człowieka całkowicie głuchego przez wiele lat, któremu nawet aparat słuchowy nie pomagał. Widział kilka innych „cudów” i przyszedł do mnie z wielką wiarą. Spędziłem kilka minut ciszy i powiedziałem mu, żeby krzyknął słowa:

„Ja słyszę” z całej siły. Nie zwlekał – wykrzyknął i na jego twarzy pojawił się wyraz najwyższego zdumienia – usłyszał to, co krzyczał i był tym zszokowany. Zaśmiałem się, a on tym razem krzyknął z wielkim uśmiechem na twarzy:

– Ja słyszę.

To, o czym wspominamy często jako o „cudach”, czasami jest procesem i nie zdarza się natychmiast. Wracając do Jezusa jako naszego modelu, musimy pamiętać o tym, że potrzeba było 24 godzin na to, aby efekty przekleństwa wypowiedzianego przez niego na drzewo figowe ukazały się w pełni. Pamiętamy też, że było takie miejsce, w który nie mógł literalnie nic wielkiego uczynić z powodu niewiary ludzi. Ich niewiara zdumiała go. Ja sam jestem zaskoczony ‘miejscem’ w którym nic nie mogę zrobi… Tym ‘miejscem’ jest zorganizowany kościół. Ludzie, którzy zwą się tam ‘chrześcijanami’ czasami są bardziej oporni temu, co nauczał Jezus niż jakiekolwiek inne grupy spotykanych przeze mnie ludzi.

Ci, którzy mówią, że nie wierzą w Jezusa są względnie “łatwi do naprawienia” fizycznie – i niektórzy z nich szybko stają się wierzącymi. Zasadniczo to, dlaczego ludzie „wewnątrz” kościoła wierzą, że nie mogą robić tego, co Jezus powiedział, że mogą, jest dość skomplikowane, lecz główną przyczyną jest ich ludzkie przywództwo, które jest ignoranckie, nieposłuszne i bez mocy. Nie chodzi mi tutaj o żaden krytycyzm – po prostu wskazuję na jedną z oczywistych przyczyn niewiary.

Ludzie nie są wstanie pójść dalej niż ci, których wybrali, aby ich prowadzili. Historycznym przykładem jest tutaj brat Mojżesza, Aaron. Gdy Mojżesz znalazł się daleko, na górze Synaj na spotkaniu z Panem, dzieci Izraela wyobrażając sobie, że Mojżesz zginął na dobre, „powstali, aby się bawić” i powołali Aarona na swojego przywódcę. Jego „liderstwo” było, co ciekawe, paralelą do dzisiejszych kościelnych „liderów”. Poddał się ich pożądaniu i powiedział im to, co chcieli usłyszeć i zrobić to, co chcieli zrobić, co wprowadziło ich do religijnej rozpusty. Mówię o tym wydarzeniu jako o pierwszym „komitecie pulpitowym” – dla niewtajemniczonych – „komitet pulpitowy” to, w niektórych kościołach, jest grupa ludzi szukających pastora, który przyjedzie i poprowadzi ich „zabawę w kościół” w taki sposób, jak tego sami chcą.

Moje naglące wołanie do ludzi jest takie, aby iść za szczególnymi i wyraźnymi instrukcjami Jezusa, który nie pozwala na to, aby ludzie ich prowadzili, lecz aby tylko i wyłącznie Ten, którego przedstawił Jezus w oryginalnym języku jako „Tatuś” lub „Papa” (jest to właściwe tłumaczenie), jako ich jedynego lidera. To zdumiewająca i cudowna rzecz być świadkiem tego, gdy
ludzki przywódca widzi prawdę i odchodzi ze swej drogi uwalniając ludzi s do tego, aby być z nimi w takim samym stopniu w obecności i mocy Bożego Ducha.

Gdy ludzie oddają Bogu, jedyne przywództwo to zazwyczaj niemal natychmiast dochodzą do zrozumienia tego, że wszyscy mężczyźni i kobiety są ich braćmi i siostrami, którzy zasługują na jednakowy szacunek i są w ten sposób otwarci na wspólną służbę w równości. Jest to wezwanie do buntu wobec wszystkiego, co ma inny porządek i znaczenie. Narzędziem wyboru w tym buncie jest MIŁOŚĆ. (Przeczytaj mój artykuł pt.: „BUNT? przeciw komu?”)

Czasami miłość wyraża się ciężko brzmiącymi słowami.
Tradycja mówi, że Jezus kocha wszystkich. Jeśli taka jest prawda, to używał raczej ciężkich słów wobec religijnych liderów swego czasu, którym demonstrował swoją miłość wobec nich. Nazywał ich: „ślepymi przywódcami ślepych”, „wężami”, „obłudnikami”, a nawet „grobami pobielanymi”! Wyobraź sobie, że jesteś duchowym liderem, który dławi swoich uczniów aż do duchowej „śmierci”, a to jest istota tego, o czym mówił Jezus. Czy możesz sobie wyobrazić, że ktokolwiek chciałbym zaryzykować taki osąd w „owym dniu” za takie coś?

Pamiętam kaznodzieję, który przyszedł do mnie na konferencji, na której mówiłem. Powiedział mi, że chciałby, mnie zaprosić do swojego kościoła, lecz jego ludzi nie są gotowi na to, co mam do powiedzenie!
Słyszałem to w różnych kombinacjach wiele razy. W tym szczególnym przypadku odpowiedziałem mu, że oni nigdy nie będą gotowi dopóki będzie się do nich odnosił jako do swoich ludzi. Wyraził zdumienie na to i przeprowadziliśmy długą rozmowę. Zobaczył prawdę i, gdy wrócił do domu, zebrał ludzi i w rozwiązał ich „niezależny biblijny kościół” na korzyść czegoś, co stało się kwitnącą, rozszerzającą się służbą kościoła domowego bez uznanego ludzkiego przywództwa. Niestety, wielu nie słyszy tej prawdy lub odchodzą od niej zasmuceni.

Przeżywałem też przypadki, gdy liderzy dochodząc do tej prawdy, po powrocie do swoich zgromadzeń ogłaszali, że już nigdy więcej nie mają do nikogo, poza Chrystusem, zwracać jako do lidera, tylko po to, aby ich zwolniono. Zdumiewające, prawda?

Czy możesz z Biblii wytoczyć jeden argument za tym, że Bóg zarządza i wspiera przywództwo? Absolutnie! Czy istnieje przywództwo namaszczone przez Boga? Absolutnie! Z pewnością nie do mnie należy osądzanie, którzy liderzy są namaszczeni, a którzy nie. Podnoszę ten temat ponownie w kontekście Mojżesza. Aaron i Jozue przyszli do niego i powiedzieli mu, że odkryli, że niektórzy ludzie prorokowali i mówili innymi językami i że oni (Aaron i Jozue) ich powstrzymali.

– Chyba sobie żartujecie – powiedział Mojżesz – powstrzymaliście ich? A ja chciałbym, aby wszystkie dzieci Izraela prorokowały i mówiły językami!

Czy widzisz różnicę? Liderzy bez mocy rodzą „bezmoc”. Ordynacja człowieka i przez człowieka nie oznacza namaszczenia. Mojżesz nie był przestraszony tym, że ktokolwiek prorokuje, ponieważ on wiedział, że jest namaszczony do swojego własnego zadania. Chciał tego, aby ludzie manifestowali to, co pochodzi od wielkiego JA JESTEM – to jest znak namaszczonego przywództwa.

Niech ci, którzy mają uszy, słuchają.

topod

Godzina wojny#Strom Andrew

Wczoraj mój komputer został zarażony wirusem. Musiałem usunąć z twardego dysku wszystko i straciłem pond 4000 zapisanych e-maili z ostatniego roku.#

 

Wczoraj mój
komputer został zarażony wirusem. Musiałem usunąć z twardego dysku wszystko i straciłem pond 4000
zapisanych e-maili z ostatniego roku. Nie był to dla mnie szczęśliwy
dzień,
rzeczywiście byłem konkretnie zniechęcony.

Lecz powiem wam
coś.
Poszedłem i miałem twardy czas modlitwy do Boga niemal o wszystko i
wróciłem
bardziej niż kiedykolwiek przekonany, że żyjemy w czasach MOBILIZACJI i
agresywnej walki. Nie mamy siedzieć z nastawieniem: „niech się dzieje,
co
chce”. Mamy przekuć nasze lemiesze na miecze ( – „miecze słowa”) a
sierpy na
groty (w wersji ang. – przyp. tłum) i podjąć walkę z przeciwnikiem jak
nigdy
dotąd. Pismo mówi nam, że „od czasów Jana Chrzciciela, aż do teraz,
królestwo
Boże cierpi z powodu gwałtu i gwałtownicy je biorą siłą” (z j. ang. –
przyp.
tłum.). Czy TY jesteś „gwałtowny” przyjacielu? Czy też jesteś pasywny i
unieruchomiony przez ‘fatalizm’, który głosi: „Nich będzie, cokolwiek
będzie”?
To nie jest prawdziwe chrześcijaństwo. Prawdziwe chrześcijaństwo zawsze
było w
stanie WOJNY, walki i zderzenia przeciwnych armii. Zatem, czy jesteś
„gwałtowny” czy nie? Tylko GWAŁTOWNICY wezmą królestwo w tych dniach –
Bóg
zapowiadał to przez lata.

 
Na tej liście są tacy
ludzie, którzy “czekali” tak długi czas, że, aby wyprowadzić ich ze
stanu
“czasu spokoju”, będzie potrzeba pioruna ognistego i wstrząsania
znacznie
silniejszego niż to, co moglibyśmy nazwać zdrowym. Odkryłem, i to jest
smutne,
że to nie KOŚCIOŁY potrzebują dobrego „wstrząsu” lecz niektórzy z nas,
tak
zwanych „przebudzonych” charakterów również! Są wśród nas tacy, którzy
są tak
„gwałtowni”
jak muchomory, już
najwyższy czas na zmianę.

Tym, którzy
nadal twierdzą,
że należy „poczekać” przekazuję to proste pytanie:

        
Kiedy to
„czekanie” się
zakończy? Kiedy już całe pokolenia zginą? Kiedy miliony siedzących w
naszych
kościołach zostaną na wieki zrujnowane? Kiedy homoseksualiści i
transwertyci i
ludzie New Age tak przejmą nasze posiadłości, że przejmą same bramy
naszych
miast?  Czy diabeł ma wziąć
„najmłodszych” na zawsze?


Kocham to
miejsce w Piśmie,
w którym jest napisane: „I odezwał się Dawid do wojowników, którzy
stali przy
nim: co to stanie się z tym mężem, który położy trupem owego
Filistyńczyka i
zdejmie hańbę z Izraela? Bo kimże jest ten Filistyńczyk nieobrzezany,
że lży
szeregi Boga żywego” (1 Sam 17:26). Dalej czytamy o tym, że miecza, z 5
kamieniami jako jedyną bronią Dawid wybiegł naprzeciw tego
Filistyńczyka, aby
zobaczyć odpłatę Jego Boga i wstyd usunięty z Izraela.

Wiele
słyszymy o ludziach o
“sercu Dawida” w tych ostatnich latach. Powiem wam coś – Dawid był
mężem WOJNY.
Człowiekiem „gwałtownym”, człowiekiem działania. Nie mógł znieść
wystawiania
na wstyd. Zastanawiam się, gdzie Pan znajdzie dziś takich Dawidów?

Żyjemy dziś w
najciemniejszych godzinach historii naszej planety. „A jak było za dni
Noego i
Lota” ogłasza Pismo i to się wkrótce stanie. Gdzie zatem jest światło
świecące
w tej ciemności? Czy to jesteś ty? Czy to ja? Czy też będziemy drzemać
dalej?

<

Niektórzy z nas
“czekali”
przez 20 lat na „właściwy czas” (ze mną włącznie). Czyż nigdy nie
zamierzamy
działać? Czy po prostu będziemy „unosić się na powierzchni” wymawiając
się
brakiem pobudzenia i ciężarem oraz bzdurną odpowiedzią, że „czekamy na
Pana”?
Czy takie nędzne myślenie znajdzie kiedykolwiek posłuch na salach sądu
Bożego?


Walka wre,
nigdy nie
zanikła. Jest to walka o serca i dusze ludzkie. Niech „widzowie’  i gapie zejdą z pola. Nich ci, którzy nie
mają odwagi, czy pobudzenia czy ciężaru w sercu opuszczą scenę. Jest
czas na
to, aby Boży „potężni mężowie cnót” wystąpili do przodu. To już
ostatnia
godzina i nadejdzie taki czas, że nikt nie będzie mógł działać. „W
czasie
dogodnym i niedogodnym” – mówi Paweł i już czas na to, abyśmy zwrócili
uwagę na
jego słowa. Jeśli kiedykolwiek był czas na „300-stu Gedeona” to jest to
właśnie
teraz.


Wiele lat temu
Bóg
powiedział do mnie te słowa; “KTO ŚMIE, WYGRYWA” – Nie wystarczy już
tylko się
modlić, ponieważ wielu modli się i Królestwa nie wzięli. I nie
wystarczy
prorokować, ponieważ wielu przynosi nieustannie „słowo” a jednak
królestwo trwa
niewzruszone. Zwrot „KTO ŚMIE, WYGRYWA” jest mottem brytyjskich
oddziałów SAS –
ludzi akcji, którzy działają na głębokich tyłach przeciwnika i którzy
obfitują
w odwagę i ducha walki, i tak będzie wśród ludu Armii Bożej czasów
ostatecznych.


Jeśli nie masz
do tego
serca to trwaj dalej i nic nie rób – nikt nie zauważy. Lecz, niech
słudzy Boży
powstaną w tej godzinie. Niech ci, którzy byli przygotowywani przez
Boga w
jaskiniach i na pustyni wyjdą do przodu. Czekałeś na dźwięk trąbki.

Czy jej nie
słyszysz?


Podnieście
swoje polędwice,
potężni mężowie; przygotujcie się do wojny. Niech armie przeciwnika
zatrzęsą
się. Ramię Żywego Boga, uzbrój się w siłę! Pan jest już bliski temu,
aby wstać
i rozproszyć Swych przeciwników. Czyż nie czujesz zapachu krwi w
powietrzu?

Wraz z tymi
słowy
przykładam do ust trąbkę i wydaję głośne wezwanie tego dnia –   9 czerwca 2004. Już czas na potężne
sługi
Boże, aby wyszli do przodu.


Bóg niech was
błogosławi.

раскрутка сайта

Pasja – wyzwanie dla Kościoła#Strom Andrew

Kościoły po prostu nie mogą znieść „wagi” tego filmu. Małe i duże, reprezentują innego Jezusa” niż ten zmaltretowany#

22 luty 2004).

Miałem wczoraj
przywilej oglądania filmu “Pasja” w lokalnym kinie. Jest to dziwne,
ponieważ ostatnio zacząłem otrzymywać maile od chrześcijan
twierdzących, że ten film jest „katolicką konspiracją” i głosujących za
tym, aby go nie oglądać! Cóż za  bzdura! IDDŹCIE
ZOBACZYĆ TEN FILM!!

Z pewnością są
tam momenty, które zaznaczają „katolicki” punkt widzenia rzeczy, lecz
jest to niemal niczym. Ten film daje majestatyczne i pełne mocy 
przeżycie, które spowoduje, że wielu ludzi głęboko rozważy
wezwanie Jezusa – być może po raz pierwszy.

Czy może on
spowodować, że odstępcy wrócą do Chrystusa? Tak, wierzę w to. Czy może
spowodować, że całe mnóstwo ludzi zacznie sprawdzać stan swoich
lokalnych kościołów? Tak,  z pewnością widzę jak to
się dzieje. Jest to potężny filmy i wierzę, że Bóg pragnie go znacznie
używać.

Lecz
jest pewien kluczowy problem. Kościoły po prostu nie mogą znieść „wagi”
tego filmu. Małe i duże, reprezentują innego „Jezusa” niż ten
zmaltretowany i z cierniami na głowie z ewangelii. Kościół, który
odstępczo skłonił się przed nabożeństwami, które są „przyjazne”,
mieszając ze sobą gorące homilie z łagodnymi przedstawieniami, nie ma
nic do powiedzenia pokoleniu, które szuka prawdziwego Jezusa Biblii.

Jest
to podobne do tego, co wydarzyło się 11 września. Ludzie napłynęli
masowo do kościołów szukając wiary, która mogłaby wziąć „ciężar”
wydarzeń dziejących się wokół nich, a odkryli, że wznieśliśmy
plastykowy pomnik – mglisty, lekki „Jezus” – uzupełniony otaczającą
„muzyczką” i bezmyślną pogonią za pieniądzem. Wygodne Zachodnie
fałszerstwo czegoś rzeczywistego. Ludzie nie pozostali długo wtedy i
dlaczego miałoby być tym razem inaczej?

Każdego
dnia słyszymy o raporty o tym, że wielkie kościoły kupują ogromne
ilości biletów i ponaglają swoich ludzi do tego, aby używali filmu jako
„ewangelizacyjnej sposobności”. Wierzę, że jest to „sposobność
ewangelizacji wewnętrznej” – szansa na to, abyśmy spojrzeli w prawdziwą
twarz Chrystusa i odkryli, że nasz płytkie chrześcijańskie pretensje
nie mają nic wspólnego z rzeczywistością.

Nie
jesteśmy tacy jak On – faktycznie nie jesteśmy.

Jakże
nie na miejscu jest korzystanie z tego skropionego krwią, wstrząsająco
‘realnego’ filmu do zapraszania ludzi do powrotu do naszych wygodnych,
pluszowych krematoriów – aby tam zabiegano o nich ‘nierealnymi”
niedzielnymi pantomimami.

Nie
sądzę, aby pozostali tam zbyt długo i tym razem.
 

Jak
powiedziałem, współczesny kościół Zachodu nie może znieść ‘wagi’ tego
filmu. On zatyka nam usta, podobnie jak im. Nasz ‘Jezus’ pojawia się
wyglądając jak sprzedawca tanich, używanych samochodów – ponieważ takim
go uczyniliśmy. Stworzyliśmy go tak, aby pasował do naszego
‘Laodycejskiego’ stylu życia i tak siedzimy sobie w naszych wspaniałych
budynkach, z nasza kochaną muzyką, kochanymi uśmiechami, zastanawiając
się dlaczego świat nie może się ekscytować, tak jak my, naszym
plastykowym Jezusem. W międzyczasie cała ziemia jęczy i wzdycha za
czymś rzeczywistym.

Powiedz
mi, kościele, czy nie sądzisz, że jest taka możliwość, że Bóg zamierzył
to, aby ten film wyzywał nas, tak jak rzuca wyzwanie niewierzącym? Czy
będziemy głusi na głos Boży, czy pozwolimy Mu na rozebranie naszego
plastykowego budynku, który budujemy – więzienia, naszego własnego
wytworu, który uniemożliwia nam reprezentowanie prawdziwego Jezusa
takim, jaki On naprawdę jest?

Z
pewnością, nadszedł już czas następnej ‘Wielkiej Reformacji’ w
kościele. Niech ten film będzie jednym z takich ‘wstrząsów’, które są
posyłane po to, aby usunąć zasłony z naszych oczu.

topod.in

Amerykańska wojna z terroryzmem#Różne artykuły

Interesujące podejście historyczne, o tym warto wiedzieć.#

Amerykańska
wojna przeciwko terrorystom

sięga czasów ojców założycieli.

Prawdopodobnie większość Amerykanów sądzi, że
islamscy
terroryści wypowiedzieli wojnę Stanom Zjednoczonym
11września 2001, a faktycznie zaczęło się to bardzo dawno temu –
od samego narodzenia tego kraju. W 1784, Thomas Jefferson, John Adams i
Benjamin Franklin byli zobowiązani przez pierwszy kongres, aby związać
się z
Paryżem w celu umieszczenia amerykańskich produktów na europejskim
rynku. Jeffereson
szybko zorientował się, że największym wyzwaniem dla amerykańskich
morskich
przewoźników byli, eufemistycznie tak zwani, „barbarzyńscy piraci”.

Nie byli „piratami” wcale, w tradycyjnym sensie
tego słowa,
jak zauważył Jefferson. Nie pili, nie nagabywali kobiet i nie uderzali
po to,
aby się wzbogacić. Ich motywacje były czysto religijne. Kupowali i
sprzedawali
niewolników, łupili statki,
lecz swoich łupów używali do kupowania broni, statków, armat i
amunicji.
Podobnie jak ci, których dziś nazywamy terrorystami, wydawali się być
zaangażowani w dżihad i nazywali siebie „mudżahedinami”.

Dlaczego 18-wieczni terroryści stanowili tak
wielką groźbę
dla amerykańskich statków? Wraz z niezależnością od Wielkiej Brytanii
wcześniejsi koloniści stracili ochronę największej marynarki na
świecie. Stany
Zjednoczone nie miały marynarki – ani jednego wojennego okrętu.
Jefferson
domagał się od swoich europejskich gospodarzy jakiegoś rozwiązania.

Był oszołomiony odkryciem, że zarówno Francja jak
i Anglia
płaciły haracz fanatykom, którzy, w zamian, używali tych pieniędzy na
rozwinięcie swoich własnych armad kupując więcej broni, wynajmując
więcej
komercyjnych statków, poddając w niewolnictwo więcej niewinnych cywilów
i
domagając się większego okupu. To nie miało żadnego sensu dla
Jeffersona.
Wiedział o tym, że kupienie pokoju od Muzułmanów jest tylko chwilowe;
oni
zawsze znajdą wymówkę, aby złamać umowę, oskarżyć Europę i domagać się
większego okupu.

Po trzech miesiącach badania historii militaryzmu
isalmu,
doszedł do zupełni innej polityki zajmowania się terrorystami, lecz nie
był w
stanie jej zastosować jeszcze w ciągu następnych lat. Jak stwierdza
pierwszy
sekretarz, Jefferson ponaglał do budowania marynarki, która będzie
ratować
Amerykańskich zakładników trzymanych w Płn. Afryce i chronić przed
następnymi
atakami na statki. W 1792 roku, powierzył John Paul Jones’owi zadanie
udania się do
Algeirii pod pozorem dyplomatycznych negocjacji, choć rzeczywiście
celem tej
wizyty było rozpoznanie przyszłych celów ataku marynarki.

W roku później, gdy Jefferson przygotowywał się do
odejścia
na emeryturę, wydarzyło się coś, co może być opisane tylko jako
„Amerykański
dzień 11 września” – Ameryka zostało uderzona pierwszym mega-atakiem
przez
dżihad. Pod koniec roku 1793 Algierczycy przejęli 11 statków handlowych
i
wzięli do niewoli ponad 100 Amerykanów. Gdy informacja o ataku dotarło
do
Nowego Jorku, nastąpiło załamanie rynku. Złożono rezygnacje z wyjazdów
we
wszystkich głównych portach. Żeglarze zostali wyrzuceni z pracy,
właściciele
statków zmieniali branże. To, co stało się w ekonomii USA po 11
września 2004, spowodowało masowe opuszczanie statków w 1793 roku dla
amerykańskiej ekonomii.


Później kongresowi Stanów Zjednoczonych zajęło tylko cztery
miesiące podjecie decyzji o budowaniu floty statków wojennych, lecz
nawet wtedy
Kongres nie podjął wojny, jak zalecał Jefferson. Zamiast tego, w czasie
budowy
tego, co miało stać się Marynarką Stanów Zjednoczonych, dyplomaci
Kongresu
byli zajęci rozmowami z Algierczykami. Skończyło się na tym, że Ameryka
zapłaciła 1
milion dolarów i przekazała paszy Algierskiemu nowy statek wojenny „The
Crescent”, aby uwolnić 85 żywych jeszcze zakładników.

Nie minął rok 1801, gdy, pod prezydenturą
Jeffesona, Stany
Zjednoczone zaangażowały się w tzw. czteroletnią wojnę przeciw
Trypolisowi, a przed
1830 roku Francja zajęła Algierię, a później Tunis i Maroko, kończąc w
ten
sposób terroryzm na morzach. Francja nie opuściła Płn. Afryki aż do
1962 roku –
po czym natychmiast ta część świata stała się ponownie główną bazą
terroryzmu. Jaki
jest morał tej historii? Łagodzenie nigdy nie jest skuteczne. Jefferson
widział
to. 11 września był zaledwie początkiem. Wojna, w której walczymy dziś
jest
znacznie dłuższym konfliktem w ludzkiej historii. Jest już najwyższy
czas, aby
nauczyć się czegoś z historii, a nie powtarzać tych samych błędów.

MODLTIWA/WSTAWIENNICTWO:
Można sobie wyobrazić jaki ciężar prezydent Bush niesie
teraz na sobie. On potrzebuje codziennej modlitwy.
Panie, wielbimy Cię i
dziękujemy za naszego prezydenta, który jest człowiekiem publicznej
wiary i
oddania Jezusowi Chrystusowi. Modlimy się o to, aby nieustannie szukał
Twojej
woli i porady we wszystkich swoich działaniach na rzecz naszego kraju i
w swym
prywatnym życiu. (Ps. 89:21) Nie nasz prezydent nie polega wyłącznie na
narodowych siłach zbrojnych i wywiadzie, lecz w pierwszej kolejności
zwraca się
do Ciebie, Panie, źródła wszelkiej mądrości i siły. Boże błogosław
naszego
generalnego dowódcę tysięcy amerykańskich oddziałów i wszystkich
naszych
aliantów, którzy oddają swoje życie na linii obrony przed dżihadem.
Niech oni
wszyscy będą dla nas inspiracją do zdecydowanego trwani
a.

продвижение

Dynamika wiary 05#Zaremba Piotr

#

Wiara
działa    uczynki wiary”

I KOR
3.13

Jakie
jest DZIEŁO każdego, wypróbuje ogień

EF. 4.12

przygotować
świętych do DZIEŁA postugiwania

IITes. 1.11

modlimy się,
aby…… Bóg w mocy doprowadz
do końca

………DZIEŁO wiary.

Wierze
zawsze towarzyszą uczynki.

Hebr.6.11

aby
każdy z was okazywał
tą samą gorliwość

lud
gorliwy w dobrych uczynkach.

Czynie dobrze nie
ustawajcie Gal. 6.9

Biada mi gdybym nie zwiastował.

Wiara współdziała z
uczynkami.

Jak. 2.22.

Widzisz, ze wiara współdziała z uczynkami jego

i ze przez uczynki stała
się doskonała.

Gal. 5.6

wiara,
która jest
czynna w miłości.

A więc
wiara ma uczynki

Lista
Jakuba 2.1417

Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś
mówi, że ma
wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? Jeśli brat albo
siostra nie
mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba, a ktoś z was
powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyście, a nie
dalibyście im
tego, czego potrzebuje, cóż to pomoże. Tak i wiara, jeżeli nie ma
uczynków,
martwa jest sama w sobie.

wiara i uczynki
nie
dodają się.

I Kor. 3.7/8

a zatem ani ten, co
sadzi, jest czymś, ani ten, co podlcioa,
lecz
Bóg

który daje wzrost. Bo ten, co sadzi, i
ten, co
podlewa, jedno mają zadanie i

każdy
właszapłatę
odbierze, według pracy
swojej.

Gdyż wszystkich
dzieł naszych Ty dla nas dokonałeś Panie.

Wiara
i Strach
nie mogą
wspólnie egzystować.

Strach jest
przeciwieństwem wiary.          

Szczególnie
wart jest w tym kontekście (strachu) przebadania Ps.
91.

Nie
ulękniesz się strachu nocnego…..

Strach
jest duchem, o czym nam wyraźnie mówi Słowo
Boże:



Ps.
139.                                

„Wy wiesz,
kiedy siedzę i kiedy wstaję,

Rozumiesz myśl moją z daleka.

Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek

Wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich.

Ogarniasz
mnie z tylu i z przodu

I
kładziesz na mnie swoją rękę.

Zbyt cudowna jest ta wiedza,
bym ją pojął.

II
Tym. 2:7

         Gdyż
nie dał nam Bóg DUCHA bojaźni, lecz mocy miłości i powściągliwości.

Bojaźń i wiara nie mogą funkcjonować
równocześnie

w niczym nie dając się zastraszyć
przeciwnikom, co
jest dla nich

zapowiedzią zguby, a dla was zbawienia, i
to od
Boga.    

Fil. 1.28.

bojaźńjest przeciwnikiem wiary, bo I J 5.4:

zwycięstwo, które
zwyciężyło
świat to wiara nasza         

Przystąpmy z ufną odwagą do tronu laski

365
razy w Biblii znajduje się stwierdzenie
„nie bój się” czy „nie lękaj”.

Wiara
również: daje, jednoczy, raduje….

Jaka
jest wiara?

Wiara
jest:

– cierpliwa:

Jak 5. 7/8

oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego
owocu ziemi,
aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz.

Bądźcie i wy
cierpliwi, umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie

Hebr. 6.12.

abyście nie stali się ociężałymi,
ale byli naśladowcami tych,

którzy przez wiarę i cierpliwość
dziedziczą
obietnice.

Namaszczenie, a brak cierpliwości
prowadzi do buntu
i zgorzknienia.

I Sam. 24.21.

Teraz
oto wiem, ze na pewno zostaniesz królem

i
ze w twojej osobie utrwali się królestwo izraelskie.


łagodna:

Mat. 11.29

uczcie
się ode mnie, ie jestem cichy i
pokornego
serca,

a
znajdziecie ukojen,ie dla dusz
waszych.

Jak. 1.21.

z
przyjmijcie łagodnością wszczepione
iv was stówo,

które
może zbawić dusze wasze.

Wiara jest posłuszeństwem

Praktyka
wiary w życiu

Wiara prowadzi zawsze
do posłuszeństwa

– posłuszeństwo nie
prowadzi do wiary.

Takim
przykładem może być Filip z Dziejów
Apostolskich, który zaczynał jako usługujący przy
stołach, a później był ewangelistą „pełnym wiary i ducha”.

Wiara
jest potrzebna do wykonania tego, aby wypełnić
to, czego nas Bóg powoła.

żnica między
literą, a duchem zakonu, to również
żnica między posłuszeństwem

bez
wiary, a posłuszeństwem z wiary.

1J 5:3

Na
tym polega miłość ku Bogu, że
się jego

przykazań przestrzega, a te nie są uciążliwe.

Mai. 1.13.

Mówicie
tez: Ach! Jakiż to mozół!
(służyć Panu)

I złościcie mnie –

Wiara ma wizje i cel,

Aby mieć wizje trzeba
mieć wiarę. Ktoś kto nie ma wizji i celu, nie ma wiary.

PROROCTWO : aspekt rozeznania i czasu.

Jeżeli chcesz wypełnić
wizję i cel życia – musisz mieć
wiarę.

Planowanie życia

Błogosławieństwo Abrahamowe

Gal.

Chrystus wykupił nas od przekleństwa stawszy
się
za nas przeklstwem aby błogosławieństwo Abrahamowe przeszło na nas

I Mój. 12.1

Wyjdź

aJa

1.
uczynię z ciebie naród wielki

2.
będę ci błogosławił

3.
uczynię sławnym twoje imię

4.
staniesz się błogosławieństwem

1. Boże powołanie ,
wizja i cel – pomnożenie

Jest to najłatwiejsza
część Bożego planu – reprodukcja tego, co już w nas jest.

Wypisz wszystko, co już
posiadasz, medytuj, odkrywaj wszystko (co jest w rodzinie) potem zapisz
: x (razy) np. 100
– to jest twój plan.

2. Będę ci błogosławił

to, co Bóg chce dodać do twojego życia
to jest to, czego nie masz – wypisz braki

3. Uczynię sławnym twoje
imię. Jeżeli Jezus będzie wywyższony w twoim życiu to ten twoje imię
będzie
znane.

Jeżeli
zrobisz dobry plan dla swojego życia, to ten
element będzie zawarty – wywyższone imię.

4. Staniesz się
błogosławieństwem.               

Przeciwnicy
wiary.

Jednym z największych
wrogów wiary jest brak działania.
Powodem
braku działanie

i        
może
być:

1. STRACH -Jak. 4.17 Jeśli możesz czynić dobrze a
nie czynisz
grzeszysz.

2.  LENISTWO –

Przyp. Sal 6.6 Idź do mrówki leniwcze………..

dojrzałość duchowa – nie
ma ona wodza, ani nadzorcy, ani władcy, a jednak w …..

Przeciwieństwem
lenistwa jest samodyscyplina – dojrzałość.

  3.
WYMÓWKI
-jest to odrzucanie pomysłu,
który
ma 100%  gwarancję sukcesu.

>

 4.
NIEWIEDZA-Jak ?
Wypisz 10 sposobów jak coś można zrobić.
Szukaj
sposobów na wykonanie czegoś, co ci jest potrzebne i wybierz najlepszy.

 5.
ODWLEKANIE.

 

 6.
IGNORANCJA
nieznajomość
Słowa Bożego – „nie znacie Pism, ani mocy Bożej”.

o:p>

 7. CHAWAŁ LUDZKA – byli tacy, którzy uwierzyli, lecz nie
wyznawali
swojej wiary ponieważ (J 12.43): Umiłowali bardziej chwałę ludzką niż
chwałę
Bożą.

8. OBŁUDA – najbardziej piętnowana i nienawidzona
cecha ludzi,
„strzeżcie się kwasu faryzeuszy…”

9. PYCHA –  wyraźnie
zapisany jest stosunek Boga do pyszałków:

„Bóg się pysznym przeciwstawia, a
pokornym łaskę
daje”.

topodin