Category Archives: Pozostałe

Russell Durose

Obietnice Boże mają pewien czas wypełnienia, który wypróbowuje cierpliwość każdego.

Pan dał mi to Słowo właśnie teraz, gdy wróciłem po dniu pełnym wyzwań związanych z utrzymywaniem w ryzach stwarzającego problemy życia. Pan wzywa nas do oczekiwania na Izaaka. Chcesz czekać, czy też wolisz wyprodukować coś, co jest łatwe i naturalne? Z chwilą, gdy widzimy, że dochodzimy do progu cierpliwości, musimy uciszyć się, powstrzymać i zapanować nad ciałem. To właśnie tutaj odbywa się bitwa… niecierpliwość naszej ludzkiej natury często przedwcześnie kończy procesy, które Bóg rozpoczął.

Szacuję, że między otrzymaniem obietnicy narodzin Izaaka, a jego urodzeniem minęło około 25 lat. W międzyczasie pojawiło się ogromne pokuszenie, aby samemu doprowadzić ją do wypełnienia.
Obietnica boskiego pochodzenia została zanieczyszczona zwodniczymi myślami o tym, że trzeba z Bogiem współpracować, że TO TY MUSISZ ZROBIĆ PIERWSZY KROK, MUSISZ COŚ ZROBIĆ… to był największy błąd i do dziś cierpimy z powodu konsekwencji.

Porównajmy lepiej dwie kobiety: Sarę i Annę… Sara poddała się zniecierpliwieniu… Anna cierpiała czekając wypełnienia obietnicy. Dla Anny wstyd i utrapienie spowodowane niepłodnością było czymś codziennym, lecz uczucia te znosiła przez pewien czas, aż poddała siebie całkowicie i Bóg spełnił jej pragnienie. Czas jej oczekiwania był wypełniony modlitwami, łzami, postami i męką, lecz korzyści z tego czerpiemy do dziś, ponieważ Samuel wprowadził na tron namaszczając Saula, a następnie namaszczając Dawida.

Przenieśmy to do naszych marzeń o służbie… czy chcesz czekać na swego Izaaka? Czy też „w trudnej sytuacji pomożesz Bogu?” Ismael znaczy problem i zmaganie. On szydzi z obietnic Bożych… walczy z nimi. Jestem pewien, że w naszych kościołach są również tak zwani Ismaelici, którzy nigdy tak naprawdę nie narodzili się na nowo, lecz polegają na religijnych uczuciach i tak wiele sporów jest przez nich wywoływanych. Czasami z tych sporów powstają wojny między plemionami, tworzy się państwa i dzieli światy. Tak więc, jaki jest koszt naszej niecierpliwości? Może kosztować nas nawet nasze życie.

Al Mack

Dlaczego mężczyźni nie powinni być ordynowani na pastorów

1. Miejsce mężczyzn jest w wojsku.
2. Mężczyźni, którzy mają dzieci, mogą być przez swoje obowiązki rozpraszani i nie spełniać się jako rodzic.
3. Fizyczna budowa mężczyzn wskazuje na to, że są lepiej wyposażeni do takich zadań jak ścinanie drzew i walka z górskimi lwami. Byłoby „nienaturalne” dla nich podejmować inne rodzaje pracy.
4. Mężczyzna został stworzony przed kobietą, jest zatem oczywiste, że był prototypem. Tak więc, reprezentuje raczej eksperyment, niż koronne osiągnięcie stworzenia.
5. Mężczyźni są zbyt emocjonalni, aby być kapłanami czy pastorami. Łatwo to można pokazać na podstawie ich zachowania w czasie meczu futbolu amerykańskiego czy rozgrywek koszykówki.
6. Niektórzy mężczyźni są przystojni, mogą rozpraszać wierne.
7. Być ordynowanym pastorem to pielęgnować zgromadzenie, lecz nie jest to tradycyjna męska rola. Historia wskazuje nam na to, że to raczej kobiety uważane są nie tylko za bardziej wprawne w pielęgnacji, ale również bardziej je to pociąga. Stąd oczywisty wydaje się wybór ich do ordynacji.
8. Mężczyźni zbyt łatwo korzystają z przemocy. Nikt z nich nie chce rozwiązać dyskusji innym sposobem niż walką, są więc słabymi wzorami, jak też nie gwarantują stabilności na pozycji przywódczej.
9. Mężczyźni mogą angażować się w działalność kościoła, nie będąc ordynowani. Mogą zamiatać przejścia, naprawiać dach kościoła, zmieniać olej w zborowych vanach i mogą prowadzić śpiew na Dzień Ojca. Ograniczając się do tak tradycyjnych męskich ról, nadal mogą być żywotnie ważni dla życia Kościoła.
10. Zgodnie z zapisem Nowego Testamentu, osobą, która zdradziła Jezusa był mężczyzna. Tak więc, jego brak wiary i następująca potem kara stanowią symbol drugorzędnej pozycji, którą wszyscy mężczyźni powinni zajmować zborach.

Micah Turnbo
19.07.2017

Witajcie!!
Mam nadzieję, że u Was wszystko w porządku w ten piękny poranek/popołudnie/wieczór, gdy to czytacie! Dziś zastanawiałem się nad tym, skąd przyszedłem czy też przez co przeprowadził mnie w przeszłości Pan. Chciałbym się z wami podzielić czymś, co jest dla mnie ważne, co dotyczy mojej tożsamości. Bóg jest piękny – mamy wspólną historię. Jezus był moim najlepszym przyjacielem we wszystkich sytuacjach, gdy miałem złamane serce. Duch Świętym najjaśniejsza świadomość, która żyje we mnie, nigdy nie opuścił mnie. Prowadził moje serce ku prawdzie o mojej tożsamości. Mam nadzieję, że w tym, co opowiem, znajdziecie zachętę i wolność.

Miałem 11 lat, gdy zobaczyłem pornografię. Całkowicie nie rozumiałem tego, ani nawet tego, że było to coś prawdziwego. Poczułem jakąś presję spadająca mi na głowę, gdy coś wtargnęło do mojego ducha, co nie miało tam prawa być. Poczułem w sobie jakąś słabość, której wówczas nie byłem świadomy. Siedziałem przed komputerem, a obrazy zmieniały się. Czułem w sobie coś, o czym nie wiedziałem, że jest tam.
Pamiętam, jak trzęsły mi się palce, pot spływał mi po twarzy, gdy ciemność otoczyła serce. Tak, Szatan mnie okłamał. Oszukał mnie, kwestionując moją seksualność i tożsamość! Tego dnia oglądałem pornografię gejów, ponieważ w tym małym pomieszczeniu mego serca kłamstwo mówiło mi, że również jestem słaby, że nie jestem dość dobry. To kłamstwo mówiło, że nigdy nie będą dość silny, nikt nigdy nie będzie mnie lubił. Demony powiedziały mi, że Jezus odejdzie na zawsze i że nie jestem dla Niego dość dobry.

Wiecie, miałem wspaniałych pełnych Ducha rodziców! Nikt nie tknął mnie demoralizująco. Miałem zdrowe relacje z tatą… Miałem wszystko, lecz wszystko zaczęło się od kłamstwa.

Wybitny ateista gay: „Transgenderism to kłamstwo. Zgoda na nie demoralizuje cię”.   30.05. 2019 (LifeSiteNews) – Brytyjski dziennikarz i pisarz, Douglas Murray, jest bez dwóch zdań jednym z najbardziej przenikliwych, ciętych i inteligentnych komentatorów współczesnej kultury. W swej ostatniej książce pt.: The Strange Death of Europe („Dziwna śmierć Europy”) znajduje się fascynująca analiza kryzysu emigracyjnego z 2015 roku, zaniku tożsamości europejskiej oraz duchowej próżni, którą obecnie islam w coraz większym stopniu zajmuje. Pomimo tego, że jest swego rodzaju ateistą, szczerze bierze się za bary z tą rzeczywistością, że bez Boga. Nasze prawa człowieka – faktycznie wszystkie nasze prawa – nagle nie mają w ogóle w czym się zakorzenić. Bez ogródek stwierdził,że powrót do chrześcijaństwa może okazać się konieczny jeśli ateiści dalej będą zawodzić w solidnych podstawach rzeczywistości. Murray posiada szczególny dar zwięzłego wyrażania się i w czasie ostatniej rozmowy w programie, Triggernometry rozmowa powędrowała ku sprawie współczesnych dogmatów i tabu. To zabawne, zaobserwował Murray z grymasem na twarzy, że postępowcy wydają się nie zauważać, że obecnie są dogmatykami.
Wtedy jeden z prowadzących postawił go wobec czegoś, co jest raczej niebezpiecznym we współczesnym medialnym klimacie, pytaniem: „ Co uważasz za największe kłamstwo naszego wieku, którym jeszcze nie zajęliśmy się?” Murray, który jest otwarcie homoseksualistą, odpowiedział, że jest ich wiele, lecz: „… wszystkie mają ze sobą jedną wspólną rzecz: wymaga się od społeczeństwo zgody na coś, na co zgoda jest niemożliwa, jeśli chce się zachować do siebie szacunek, a co najmniej chce się spoglądać na siebie w lustrze. Najbardziej oczywistym kłamstwem jest wszystko, co się wiąże z gender i płcią. Właśnie dlatego zwolennicy „trans” stale prowadzą nas do błędu”. Zwrócił uwagę na to, że przede wszystkim jest to obecnie tak mała sprawa, taka mniejszość, lecz nieustannie wprowadza ludzi w błąd, ponieważ ci nie chcą zgodzić się na to, co się im mówi, czyli, że nie ma żadnych różnic między kobietami i mężczyznami i że można zmieniać płeć, że nasze ciała są jak klocki Lego – można do nich przyczepiać kawałki, lub, jeśli ci się coś nie podoba, odpinać je. Ponieważ jest coś demoralizującego w przystawaniu na kłamstwo”

Jonathan Martin Page

27.05.2019 ·

Dla pierwszych chrześcijan krzyż był skrajnym symbolem traumy, nie tylko dlatego, że był państwowym narzędziem wykorzystanym do torturowania i zabicia Jezusa, lecz dlatego, że był ciągle w użytku do torturowania i zabijania wierzących. Cóż może być bardziej traumatycznego, bardziej wstydliwego i potocznego, „bardziej wyzwalającego” niż obraz tego krzyża?
A jednak moc krzyża od samego początku historii i chrześcijaństwa jest taka: uciśniony wziął z rąk gnębiciela samo narzędzie siana przerażenia, obalił go, przemienił go i przeobraził w znak buntowniczej, napastliwej nadziei.

Jeśli nie jest to dla ciebie skandaliczne to nie słuchasz uważnie. Wykorzystać symbol takiej przemocy w publicznym uwielbieniu może słusznie być uważane za grubiaństwo, niemal prymityw. Dla ludzi z dołów cesarstwa krzyż nie był abstrakcją – krzyż był kształtem ich traumy.
A jednak, jakiż to sposób działania – co za moc? – że uciskani kradną język i ikonografię cesarstwa, opróżniają ją ze znaczenia nadanego przez cesarstwo i sprawiają, że teraz znaczy to, co oni chcą, aby znaczyło? Zamiast uciekać od znaku ich terroru, żądają zwrotu, zabierają z rąk Rzymian i zamieniają ten symbol swego ucisku w symbol rewolucji przeciwko ciemiężycielom.

Cezar nie musi nam mówić, co oznacza krzyż.
Cezar nie musi nam mówić, co znaczy nasza przeszłość.
Cezar nie musi nam mówić, co oznacza nasza trauma.

Zastanawiam się jakie symbole strachu zostały użyte przeciwko tobie, te, których przemianę Bóg mógłby zlecić tobie? Może wykorzystywano przeciwko tobie twoją przeszłość, może twój ból… może nawet Biblię? Czy pozwolisz im, aby ci mówili, co te słowa oznaczają, będziesz drżał słysząc je i dopuścisz do tego, że staniesz się czymś jeszcze gorszym, niż te straszne rzeczy, które powiedziano o tobie, czy też może to ty weźmiesz ich własne słowa, wywrócisz je na lewą stronę i poddasz sobie?

Jeśli myślałeś, że krzyż był znakiem pobożności, miałeś rację tylko w połowie. Ten krzyż wyglądem nie przypomina poddania się, lecz sprzeciw.

Ten krzyż jest środkowym palcem dla uciskających, który mówi, że nie musisz mi mówić, o czym jest moja historia.
(painting by @jmckenzie2000)

Stan Tyra
W podróży duchowego przebudzenia nigdy nie chodzi o odpowiedzi, lecz o świadomość. Symbolicznie rzecz biorąc chodzi o połączenie tego, co zostało rozdzielone, czy to w rzeczywistości czy iluzorycznie. Tak naprawdę to nie ma tutaj żadnej różnicy, pomimo że właśnie rozdzieliłem jedno od drugiego, ponieważ „człowiek jest taki, jak myśli”. Zdrowa religia (re-ligio – wiązać z powrotem razem) stale przekazuje nam symbole, historie, przykłady i obrazy pojednania.

Bóg jest wielkim pojednawcą i uzdrowicielem przeciwności. W drzewie życie na brakuje dobra i zła, lecz zachowuje w sobie to napięcie istnienia obu. Ta sama opowieść wplatana przez wszystkie pisma jak na przykład wąż na palu. Trzymanie śmierci (węża) na palu (miejscu wywyższenia) przynosi uzdrowienie. Bóg nie pozbył się węży – aby je zobaczyć, ludzie po prostu patrzyli w gorę, zamiast w dół. Jezus na krzyżu jest tym samym obrazem, lecz idzie nawet dalej w tym, że utrzymuje w sobie napięcie dobra i zła, nie projektując tego na innych, nie obwiniając nikogo – skutkiem jest uzdrowienie. Tak naprawdę tym wielkim objawieniem jest tutaj to, że przebaczenie jest jedynym pojednawcą, który przynosi uzdrowienie i zmartwychwstałe życie. Nie dlatego, żeby ktoś o nie prosił, lecz dlatego, że jest ono istotą tego, kim jest Ojciec. Niemniej, drzewo dobra i zła nie wie, kim jest Bóg, a jednie zna siebie a to, co widzi, porównuje i ostatecznie osądza poprzez dualizm.