Category Archives: Pozostałe

Piękno Krzyża

Piękno krzyża

Jestem zdumiony mocą, która przychodzi do nas przez cierpienie; niczym jesteśmy bez krzyża. Oczywiście, drżę i konam, gdy to trwa i wszystkie moje słowa o korzyściach płynących z cierpienia ZNIKAJĄ w torturach. Lecz, gdy już jest po wszystkim, spoglądam wstecz na doświadczenie z głębokim szacunkiem i jestem zawstydzony tym, że znosiłem to z tak wielkim zgorzknieniem; sam uczę się bardzo dużo z własnej głupoty! Zatem, bez względu na cierpienia jakie twoi przyjaciele znoszą, są oni błogosławieni będąc tak całkowicie pod ręką Bożą. Jeśli umrą, pójdą do nieba. Jeśli przeżyją będą żyli dla Niego. Królestwo Boże zaczyna się na Kalwarii. KRZYŻ był konieczny. Gdy bierzemy KRZYŻ Jezusa i nosimy go WWWWWW Miłości do Niego, Jego królestwo zaczyna się W nas. Musimy z satysfakcją nosić ten KRZYŻ tak długo dopóki to jest JEGO wolą. Możesz potrzebować KRZYŻA tak samo jak i ja. Wierny dawca wszelkich dobrych darów udziela ich każdemu z nas SWOJĄ własną Ręką. Błogosławione Jego Imię! Każdy KRZYŻ jaki nam daje jest dla naszej korzyści, zaprojektowany dla każdego indywidualnie. Nie myśl,
że to dziwne. . .

Francis Fennelon 1638 A.D.

deeo

Sam siebie nazwał Człowiekiem Jezusem#Różne Artykuły_2

Skip
Whitmore

29
stycznia 2007

Mat
24:24

Powstaną
bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie
znaki i cuda,

aby,
o ile można, zwieść i wybranych.

Nazywa
siebie Bogiem.

Arian
Campo-Folres.

Puertorykański
pastor mówi, że Chrystus 'zintegrował’ się z nim. Inni
nazywają go przywódcą kultu lub szarlatanem.

Newweek
Mag 5 luty 2007

Na
pierwszy rzut oka to zwykłe zgromadzenie zboru w hurtowni w Doral na
Florydzie. Typowa ewangeliczna hiszpańska grupa. Jest tutaj 10
osobowy zespół, śpiewający i kołyszący się, tańczący. Lecz
spójrzmy bliżej. Nie ma w środku krzyża. Kazalnica jest
opatrzona repliką pieczęci prezydenckiej, tyle że z hiszpańskim
napisem: boży rząd na ziemi. Z boku stoi trzech krzepkich
gości w czarnych strojach i ze słuchawkami w stylu tajnych służb. Gdy
otwierają się drzwi, straż przystępuje do akcji. Otaczają mężczyznę
ze spływającymi na plecy włosami i eskortują do jego miejsca. Gdy
dostrzega go tłum, szaleje. Ludzie skandują: „Pan! Pan! Pan!”.
Szybko staje się jasne, że odnoszą się do niego. „To sam Jezus
Chrystus!” ogłasza kaznodzieja stojący na scenie. „Przywitajmy
Człowieka Jezusa Chrystusa!”

W
pełnych zachwytu oczach trzody, Josue Luis de Jesus Miranda jest
rzeczywiście drugim przyjściem Chrystusa. Jako szef Growing in Grace
Internationa Ministry, zarządza rozrastającą się organizacją,
obejmującą obecnie ponad 300 zborów w 24 krajach od Argentyny
do Australii. Ma już ponad 100.000 uczniów i głosi, że
osiągnie miliony więcej przez nadający całą dobę kanał telewizyjny,
radio i kilka stron internetowych. Jest wspierany przez hojność
swoich wielbicieli, którzy uruchomili około 450 różnych
działalności gospodarczych, aby wrzucać pieniądze do skarbonek
Growing in Grace. Choć uczniowie de Jesus czczą go, inni ogłaszają go
jako szarlatana. Niemniej, wszyscy zgadzają się co do tego, że jego
nauczanie jest rozpalające.

John
Loomis / Redux for Newsweek

Growing
in Grace: Uczniowie de Jesus wierzą, że on jest Panem

———————————————————-

Z
pochodzenia Puertorykańczyk, de Jezus (60 lat) spędził swoją młodość
wędrując z Kościoła Katolickiego do zielonoświątkowców i
baptystów. Pewnej nocy 1973 roku został obudzony i zobaczył w
wizji dwóch mężów stojących przy łóżku po obu
stronach, którzy ogłaszali przybycie Pana, który, jak
mówi de Jesus, „przyszedł do mnie i zintegrował się ze
mną”. W początkowych lata budowania Growing in Grace w Miami w
1986r., de Jesus nie twierdził, że jest Chrystusem, lecz pracował
jako pastor głoszący swoją doktrynę: pod nowym przymierzem z Bogiem,
nie ma grzechu, nie ma Szatana, a ludzie są przeznaczeni do
zbawienia, lecz w miarę jak zwiększała się ilość jego zwolenników,
rosły jego twierdzenia. W 1998 roku, de Jesus, wyznał, że jest
reinkarnacją apostoła Pawła. Dwa lata temu, w czasie konferencji
Growing at Grace w Wenezueli ogłosił siebie Chrystusem. A w zeszłym
tygodniu, nazwał siebie Antychrystem i ujawnił wytatuowane 666 na
przedramieniu. Jak wyjaśnia: jako drugi przejście Chrystusa, odrzuca
stałe oddawanie czci Jezusowi z Nazaretu.

Od
wszystkich członków Growing in Grace oczekuje się oddawania
dziesięcin wraz ofiarami, co w zeszłym roku przyniosło centrali 1.4
miliona dolarów. Jednym z podstawowych obowiązków na
każdym zgromadzeniu jest zbiórka pieniędzy (karty kredytowe są
przyjmowane). Ci, którzy zaprzysięgli swoje biznesy de
Jesus’owi dają znacznie więcej. Alvaro Albarracin, utalentowany,
skuteczny biznesmen, któremu de Jesus nadał tytuł Entrepreneur
of Entrepreneurs (chrześcijańskiego biznesmena biznesmenów),
jest tego przykładem. Szacuje, że w ciągu 14 lat swojego pobytu w tym
kościele dał okrągłe 2.5 miliona dolarów. Takie fundusze
pozwalają na rozrzutne życie lidera, włączając w to złote pierścienie
inkrustowane diamentami, oraz fantazyjne samochody, lecz większość
pieniędzy idzie na media nadające jego audycje.

Niektórzy
obserwatorzy nazywają Growing in Grace kultem. De Jesus wymaga
absolutnej władzy nad służbą. W wyniku tego przez lata wielu odeszło,
jak matka Albarrancin’a, Regina, która początkowo
przyprowadziła syna do tego kościoła. „Wypiorą ci umysł”,
mówi. Z powodu jej niezgody, Regina i jej syn milczeli przez
lata (teraz uczestniczy w kościele ewangelicznym). „To moja
jedyna rodzina” Alvaro mówi o Growing in Grace.

Takie
poddanie martwi Daniel’a Alvarez’a, instruktora badań nad religiami
na Międzynarodowym Uniwersytecie na Floridzie. „Mam nadzieję, że
[de Jesus] nie zmieni się w Jima Jones’a”, mówi odnosząc
się do przywódcy kultu, który poprowadził swych uczniów
do masowego samobójstwa w Gujanie. „Dysponuje tego samego
rodzaju kontrolą nad ludźmi” (De Jesus odpowiada, że zborownicy
są wolni i mogą przychodzić i odchodzić, kiedy tylko im się podoba.)

W
ciągu ostatniego roku, de Jesus, zachęcił swoich uczniów, aby
protestowali wobec rzekomych kłamstw innych kościołów. W
reakcji, zwolennicy pikietowali katolickie zgromadzenia i spalili
religijne materiały, w tym krzyże. „Naszym celem jest otworzyć
ludzkie umysły”, mówi prawa ręka de Jesus, Carlos
Cestero, który twierdzi, że grupy odrzucają przemoc. Jezus w
żaden sposób tego nie przejawiałby, pytanie: czy de Jesus
myśli podobnie?

———————————————————-

Obj.
17:17: Bóg bowiem natchnął serca ich
[ostatnich 10 królów z wersu 13], by wykonali
jego postanowienie i by działali jednomyślnie, i oddali swoją władzę
królewską zwierzęciu, . . .”

deeo

Okrutny Jezus

Święci,

Ten kryzys tożsamości trwa w kościele Jezusa na całym świecie.

Czy Pan jest tożsamy z przyzwalającym na wszystko dziadkiem, zawsze pełnym nieograniczonej łaski, uśmiechającym się na wszystko, co robimy, zawsze odwracającym głowę na każdy grzech i wysyłającym nas zpaczką cukierków do Disney Land’u, życząc nam dobrej zabawy?

Czy też jest utożsamiany ze złośliwym, kapryśnym i arbitralnym despotą, kosmicznym zabijaką, który tylko patrzy, żeby uderzać przy każdej okazji. Czego uczy Jego Święte Słowo o Jego pełnej tożsamości? Czy jesteśmy na tyle w Jego Słowie, aby to rzeczywiście wiedzieć. I dlaczego przy Jego tronie przez eony czasów te postacie śpiewają antyfonalną pieśń: „Święty, Święty, Święty”?

Jeśli ujdzie twojej uwadze kim On jest w Swej rzeczywistej tożsamości – stracisz wszystko. Po prostu spytaj nieskruszony kościół Laodycejczyków z Obj. 3. Jezus nie stworzył, ani nie głosił Religii Nicei.

Mark Galli
jest świętym, który tworzy chrześcijańską historię. Wierzę, że w podobnym wymiarze jak Christianity Today. Korespondujemy ze sobą, ponieważ on nie stoi na uboczu. Jest prawdziwym żołnierzem. Zawsze cenię jego otwartość i równowagę. Poniższy fragment wart jest rozważenia.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Czy Jezus był okrutny?

Mark Galli „Christianity Today”

Gdy Jezus działa czy mówi ostro, wydaje się, że jest niemiły, lecz nie jest to dalekie od miłości. Pan zaczyna swoją służbę jako raczej wymagający rabbi. Nagle pojawia się przed dwom grupami rybakówi surowo nakazuje im: Pójdźcie za mną! (Mk 1:16-20). Nakazuje obłąkanemu mężczyźnie, żeby się zamknął i powoduje, że ten zwija się w cierpieniu (Mk 1:25-26). Po tym, gdypomógł bezradnemu trędowatemu, Marek mówi przygroziwszy mu, zaraz go odprawił (Mk 1:43).

Grecki zwrot stojący za „przygroziwszy mu” może oznaczać: „ostro zdemaskować” lub „zbesztać”. Zwrot „zarazodprawił” jest tłumaczeniem z greckiego słowa ekballo, które w innym miejscu jest tłumaczone jako „wypędzić” lub „wyrzucić”. Proste czytanie tego tekstu sugeruje, że Jezus zbeształ go i wyrzucił. Nic dziwnego, że niektóre starożytne rękopisy na wstępie opisu tego wydarzenia stwierdzają, że Jezus, zaniepokojony przez tego trędowatego, został poruszony nie „współczuciem”, lecz „gniewem” i to co najmniej zgadza się z ogólnym zachowaniem Jezusa tutaj.

Nie jest to jakieś niezwykłe zachowanie Mesjasza. Jezus wypędził ludzi zpomieszczenia (ponownie ekballo), aby uzdrowić dziecko, po czym, „ostro przykazał” świadkom tego cudu, aby milczeli (Mk 5:40, 43). Wszedł w spór z Piotrem i na wzajem się gromili(Mk. 8:32-33). Jezus był rozdrażniony tłumem i swoimi uczniami: O, rodzie bez wiary, jak długo będę z wami. Dokąd będę was znosił? (Mk. 9:19). Przeklął drzewo figowe (Mk 11:13-14). Wypędził ludzi ze świątyni (przy pomocy bicza, jak pisze Jan 2:15), poprzewracał stoły i fizycznie zastraszył ludzi, aby uniemożliwić im przejście (Mk. 11:15-17)

Jeśli chodzi o postawę Jezusa wobec autorytetów to trudno nazwać ją szacunkiem. Nazywa Heroda listem (Łk. 13:32), dług karci uczonych w Piśmie i faryzeuszy nazywając ich „ślepymi przewodnikami” i „obłudnikami„(Mat. 23:24-25), i praktycznie przeklina ich mówiąc: jesteście jak groby pobielane, które na zewnątrz wyglądają pięknie, ale wewnątrz są pełne trupich kości i wszelakiej nieczystości (Mat. 23:27).

Służba Jezusa obfituje w takie incydenty i tak naprawdę jest bez nich nie do wyjaśnienia. Gdyby Jezus był zwyczajnie kochający, współczujący i dobry – gdyby były tylko miły – to dlaczego zarówno Żydzi jak i Rzymianie mieliby się czuć przymuszeni, aby GO zamordować?

Naturalnie, nie są to te fragmenty nad którymi medytujemy w porannych czasie społeczności, ani nie zapamiętujemy ich dla inspiracji. Dlaczego więc niepokoi jeśli, czytając dalej, znajdziemy w nich coś budującego? Tak wiec, pomimo takiej ich wagi w Ewangeliach, te fragmenty są nam obce. Jest po temu przyczyna.

Dziś przylgnęliśmy do Religii Nicei. W tej religii, Bóg jest życzliwym dziadkiem, który przymyka oczy na ludzkie błędy i bez słów wiadomo, że On zawsze rozumie – w końcu ludzką rzeczą jest błądzić, boską przebaczać.

W szkicu: „Sympatyczny Jezus”
Marilyn Chandler McEntyre pisze: „Jedną z najlepszych rodzicielskich chwil mego męża było to, gdy powiedział niemiłe słowo napomnienia do rozkapryszonego dziecka. Potem pochylił się, spojrzał córce prosto w oczy i powiedział: „Słonko, tak właśnie wygląda miłość”. W tym przypadku musiało się jej wydawać, że miłość jest bardzo daleka od sympatyczności”.

Gdy Jezus odzywa się ostro do uzdrowionego trędowatego, gdy karci faryzeuszy i gdy gromi Piotra, wydawaje się, że jest to bardzo dalekie od bycia miłym, lecz nie było to dalekie od miłości. Mówiąc prosto, gdy Jezus nie jest miły, stara się doprowadzić do tego, aby ludzie zrobili to, co jest właściwe.

Weźmy tego uzdrowionego trędowatego. Jeśli przyjrzymy się kontekstowi to Jego surowość staje się jasna:

Mk. 1:43-45

A Jezus, przygroziwszy mu, zaraz go odprawił. I rzekł mu: Bacz, abyś nikomu nic nie mówił; ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swoje oczyszczenie ofiarę, jaką nakazał Mojżesz, na świadectwo dla nich. Ale on, odszedłszy, zaczął rozgłaszać i rozsławiać tę rzecz, tak iż Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, ale przebywał na ustroniu, na miejscach pustych. I schodzili się do niego zewsząd.

Jezus zdaje sobie sprawę z tego, że mężczyzna jest bardzo wdzięczny i chce zrobić coś nadzwyczajnego dla Jezusa, lecz Jezus nie chce tego nadzwyczajnego. On chce, aby mężczyzna zrobił to, co przewidywały ówczesne religijne wymagania (jak zapisano w III Moj. 14). Gdyby rzeczywiście chciał zrobić coś dla Jezusa, to wykonałby to zgodnie z księgą i w ten sposób okazał zwierzchnikom, że Jezus nie łamie Prawa (oskarżenie, o którym Jezus wiedział, że wcześniej czy później się z nim zetknie) a to pozwoliło by Jezusowi kontynuować jego służbę w miastach Galilei.

Komentator Pisma, Ben Witherington, mówi, że uzdrowiony trędowaty: „przyniósł świadectwo o czymś złym, w zły sposób” . Tak więc Jezus nie mógł już wejść do miast a więc i synagog – domów chwały i wykształcenia, bogato symbolicznego miejsca, gdzie wolałbym przemawiać o wypełnieniu czasów dla Izraela. Teraz ludzie zaczęli oblegać go, nie po to, aby słuchać przesłania, lecz aby uzyskać uzdrowienie ze swoich chorób.

Różne odmiany tego samego – Jezus pragnący, aby inni zrobili coś właściwego – widać w zgromieniu przez Niego hipokryzji faryzeuszy i ignorancji Piotra. Jezus jest mniej niż miły, ponieważ ludzie są często źli i głupi, i muszą zostać wyszarpnięci ze swego odurzenia. Mówiąc prosto: „Pan karci tych, których miłuje” (Heb. 12:6).

Taka konfrontacja jest czymś więcej niż udzieleniem ludziom pomocy, aby zrobili to co właściwe. Służy to również pogłębieniu naszych wzajemnych relacji. W ten sposób Paweł mówi kościołowi w Kolosach: Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich . . . (Kol. 3:16), równocześnie, w tym samym miejscu ostrzegając ich: przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości (Kol. 3:14). Paweł tęskni do głębszej, intymnej jedności w kościele i ta intymność jest wprowadzana przez różnego rodzaju zachowania takie jak: współczucie, dobroć, pokorę,łagodność i cierpliwość (Kol. 3:12), lecz również przez zachętę do napominania jedni drugich.

Małżeństwa wiedzą, kiedy ich relacje wchodzą w głębszą intymność: to jest wtedy, gdy zaczynają się regularnie sprzeczać. Rzeczywiście, wiele argumentów nie ma nic wspólnego z miłością, lecz mnóstwo z nich tak. Często zaczyna się od tego, że jedno z małżonków ma niewygodny obowiązek przekazania drugiemu: „Zrobiłeś coś źle”.

Może to być powiedziane w najbardziej miły tonie, lecz rzadko kiedy miło się tego słucha i zazwyczaj prowadzi to do „konwersacji”, która staje się mniej niż miła. Strona, która zaczyna całą sprawę musi mieć wiele odwagi, stąd większość par nie robi tego, dopóki nie zajdą nieco dalej w swych relacjach, gdy już są całkiem pewni, że ta druga strona nie wyjdzie bezceremonialnie. Są wtedy gotowi zaryzykować sprzeczkę, ponieważ wiedzą, że dopóki ich relacja nie posunie się w stronę tego co nie-miłe, ich miłość nigdy nie pogłębi się.

Święci, jesteśmy o jeden dzień bliżej Domu i Pana! Kochajmy Go z całego serca!

раскрутка

Sympatyczny Jezus

Bracia,

Gdyby przybył do was ktoś z rzeźbionym wizerunkiem jakiegoś bóstwa, któremu cześć oddaje, to jak byście to nazwali? Co ważniejsze, w jaki sposób nasz niebieski Ojciec nazywa to w Swojej Świętej Biblii. Jeśli ktoś, kto głosi, że jest uczniem Wszechmogącego Świętego Majestatycznego kształtuje sobie boga, którego podobieństwo niewiele ma wspólnego z tym Jedynym, który pozostawił po Sobie zapis, jak zareagowalibyśmy?

Totem jest obrazem rzeczy, które wymyślają ludzie. Na Zachodzie, Jezus, którego najczęściej się widzi, o którym mówi i którego „uwielbia” (a zasadniczo, głośno śpiewa pieśni stale i wciąż przez kilka godzin w tygodniu) wygląda i działa podobnie jak ludzie Zachodu. Jest to demoniczny akt samo-uwielbienia. Czy nie jest to tworzenie następnego Amerykańskiego Idola?”
(„idol” w j.ang. Znaczy bałwan – przyp.tłum.)

Mark White

Obj.22:15:

Na zewnątrz (nieba i wrzuceni do wiecznego jeziora ognistego z diabłem i jego aniołami) są psy, czarownicy i wszetecznicy, i zabójcy, i BAŁWOCHWALCY, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je

Jak Piłat musiał zastanawiać się, kim jest ten człowiek, którego zwą Chrystusem?

Oto jest próbny materiał, który powinien wstrząsnąć nami ku pełnemu zderzeniu z rzeczywistością:

Coś więcej: Tu nie chodzi o to, aby być miłym!

Czasami miłość jest ostra, twarda, pogmatwana i wydaje się, że krzywdząca.

Marilyn Chandler McEntyre

Christianity Today, 13 października 2000

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Jakiś czas temu przeczytałem synoptyczne Ewangelie z grupą studentów literatury, w której tylko nieliczni twierdzili, że są „znośnie zaznajomieni” z tymi księgami. Przebyliśmy drogę przez historię narodzenia, Kazanie na Górze, cuda i nauczanie. Zmagaliśmy się z niektórymi „twardymi powiedzeniami” i niepokojącymi zdarzeniami, takimi jak uschnięcie drzewa figowego i wpędzenie demonów w świnie. („To były niewinne świnie! – ktoś zaprotestował. – Należały do jakiegoś niewinnego farmera!”). Byłem zadowolony z tego, że pojawiła się szansa na uzyskanie czegoś z szokujących wartości tych historii, tak często spłaszczanych w staraniami, aby je byłby bardziej apetyczne.

Gdy lekcja na temat Ewangelii dobiegała końca, zapytałem chrześcijan: „W jaki sposób czytanie tych wydarzeń z życia i służby Jezusa zmieniło wasze zrozumienie Go?”

Uniosła się jedna ręka: „Nie wiem, jak to dokładnie ująć. – zastanawiała się młoda kobieta. – Lecz nie jest to ten Jezus, z którym dorastałam. Nie wydaje się taki bardzo . . .sympatyczny”.

Bez wątpienia myślała o powikłaniach spraw ze świniami, drzewem figowym, może o pytaniu: „A kto jest matką moją?” czy nazwaniu Piotra Szatanem. Pomimo starannych wyjaśnień, to co nadal ją niepokoiło to była nieuprzejmość Jezusa. Pomyślałem chwilkę, co znaczy: modliłem się o właściwą odpowiedź na to, co wydawało mi się niewinnym, jeśli nie zabawnym strapieniem. Powiedziałem jej: „Tu nie chodzi o to, aby być sympatycznym”. Sympatyczność to nie to samo, co świętość. „Bóg jest miłością” nie znaczy „Bóg jest sympatyczny”. Czasami Bóg wcale nie jest sympatyczny – nie według naszych standardów.

Rzeczywiście, jako chrześcijanie powinniśmy mniej starać się być sympatycznymi, a bardziej, aby kochać sprawiedliwie. Jedną z najlepszych rodzicielskich chwil mego męża było to, gdy powiedział niemiłe słowo napomnienia do rozkapryszonego dziecka. Pochylił się, spojrzał córce prosto w oczy i powiedział: „Słonko, tak właśnie wygląda miłość”. W tym przypadku musiało się jej wydawać, że miłość jest bardzo daleka od sympatyczności.

Wiele nie rozwiązanych konfliktów w kościołach w rzeczywistości może brać się stąd, że za bardzo starami się być sympatyczni (mili dla siebie – przyp.tłum.). Starając się o to, aby inni czuli się dobrze, możemy lekceważyć trudniejszą sprawę uczenia się, głęboko i szczegółowo, tego, jak może wyglądać miłość. Miłość angażuje nas w „skandal wdawania się w szczegóły”. Miłość stara się rozeznawać, co należy w danej chwili zrobić, na poziomie o wiele głębszym niż towarzyska wrażliwość. Czasami jest twarda, ostra, pogmatwana i wydaje się być krzywdząca. To czego miłość wymaga a rodzicie wykonują, może być bardzo różne w zależności od różnych dzieci.

Wszyscy mamy jakieś pojęcie o tym, jakie są koszty tego, gdy rodzice za bardzo starają się być mili dla źle zachowującej się latorośli. W kościelnej społeczności, jak w rodzinie, nadmiar sympatyczności może maskować konflikty, które należałoby zdrowo przewietrzyć, uważnie mediować i cierpliwie negocjować. Niewiele jest takich zborów, które wiedzą jak tolerować głębokie różnice i rozmawiać o nich bez uciekania na bezpieczny grunt, gdzie każdy może być sympatyczny (miły).

Lecz miłość nie zawsze jest – i tylko – miła. Miłość jest cierpliwa, a cierpliwość nie jest tym samym, co pasywność. Miłość jest dobra, a dobroć to nie to samo co łagodzenie. Jednym z powodów do ponownego czytania listów Pawła, jest nauczenie się czegoś o miłości od męża, który porzucił świetny układ wraz z tanią łaską podobania się wszystkim, na rzecz ewangelii.

Paweł nie wyruszał, a by „zdobywać przyjaciół i wpływać na ludzi” choć miał zarówno głębokie przyjaźnie jak i poważny wpływ. Spierał się również z Piotrem, dyskutował i przestrzegał błądzące kościoły i wymieniał ich grzechy bez nadmiaru taktu.

Energia jego miłości wychodziła znacznie poza zwykłą dyplomację i wymagała tego rodzaju odwagi, którą trudno rozwinąć, gdy uprzejmość oferuje takie poczucie bezpieczeństwa, afirmacji i dobra wszystkim wokoło.

Moją receptą na nadmiar uprzejmości, poza poważnym spojrzeniem na Nowy Testament, jest przeczytanie kilku krzepkich, wesołych, zgryźliwych historii Flannery O’Connor. Trudno jest zapomnieć i przebaczyć jej sympatycznym chrześcijańskim damom. Ukształtowały Jezusa na swój własny obraz: Jezusa, który całkowicie aprobuje ich zamiłowania, osądy i społeczne skłonności.

O’Connor daje do zrozumienia, że nie będzie miejsca na ich upodobania w królestwie niebieskim. Będą musiały zostać oczyszczone ze swojej uprzejmości. Nalegając na to, że sentymentalizm jest bardzo pokrewny sprośności, wykorzystuje swoja fikcję do ukazania grzechu zadowolonej z siebie uprzejmości podobnej do grobów pobielanych.

Jesteśmy wezwani do tego, żebyśmy byli „czuli i przebaczający sobie na wzajem”, współczujący z cierpieniem innych, abyśmy wyczuwali punkt widzenia innych, liczyli się ze swymi własnymi ograniczeniami, modlili się o łaskę uzdrowienia, nie zbaczali na ciężkie zajęcie zwracania uwagi na zranienia, gniew czy zamieszanie i starali się o autentyczne pojednania.

To zadanie wymaga czegoś o wiele więcej niż uprzejmości; ono wymaga tego, abyśmy byli zarówno twardego umysłu, jak i czułego serca, abyśmy czasami stawali „twarzą w twarz”, jak i byli wrażliwi na serce innych. Czasami nawet może to wymagać, abyśmy byli całkowicie ekscentryczni, no, co najmniej jeśli mamy wierzyć słowom O’Connor: „Powinieneś poznać prawdę – ostrzegała. – a prawda zrobi z ciebie dziwaka”.

Święci, jesteśmy o jeden dzień bliżej Domu, i Jego!

Kochajcie Go z całego serca!

******************************************************************

раскрутка

Tajne rozmowy Izraelsko-Palestyńskie#Różne Artykuły_2

Tajne
rozmowy o przekazaniu Zachodniego Brzegu Abbas’owi

Główne
źródła polityczne przekazały WND,

że
nadchodzi „historyczna zmiana” w ciągu tygodni.

– – – – – –

Dobrze
najpierw zajrzeć do:

Przegląd
wypełnionych proroctw

Zamieszczono:
22 stycznia 2007

Aaron Klein

oryginał:

http://wnd.com/news/article.asp?ARTICLE_ID=53888

JEROZOLIMA –
Izrael i Palestyna prowadzą zakulisowe negocjacje dotyczące
przekazania większości Zachodniego Brzegu Palestyńskim władzom,
prezydentowi Abbas’owi, jak przekazują dyplomatyczne źródła
Egiptu i Europy, skąd WND dowiedziało się, że prowadzone są
bezpośrednie rozmowy. Zachodni Brzeg otacza Jerozolimę i znajduje się
wewnątrz rakietowego zasięgu Tel Avivu i izraelskiego
międzynarodowego lotniska.

Egipskie i
europejskie źródła przekazały WND, że negocjacje wycofania się
Izraela były negocjowane przez Egipt i Unię Europejską z udziałem
USA. Źródła przekazały, że główne zmiany w stosunkach
izraelsko-palestyńskich są oczekiwane w ciągu kilku tygodni do dwóch
miesięcy.

Jak
przekazał pomocnik polityki zagranicznej Unii Europejskiej szefa
Javier Solany, mówiący anonimowo, będzie to „historyczna
politycznie ewolucja i posunięcie w negocjacjach, które
nastąpi w ciągu kilku najbliższych tygodni lub miesięcy, nie widziane
dotąd od czasu rozmów pokojowych w Camp David w 2000 roku”.

W czasie
rozmów w Camp Dawid, ówczesny premier Ehud Barak
zaoferował palestyńskiemu przywódcy Jaserowi Arafatowi państwo
na Zachodnim Brzegu, Gazie i wschodnich rejonach Jerozolimy.

Zgodnie z
informacjami przekazanymi WND przez dyplomatyczne źródła,
Izrael zgodził się w zasadzie na przekazanie większości Zachodniego
Brzegu w umowie z Abbas’em.

Źródła
przekazują, że Izrael bada możliwość przekazania odpowiedzialności w
centralnej i południowej części Zachodniego Brzegu siłom
bezpieczeństwa, które podobno przyjmują wsparcie, broń i
szkolenie z USA. Mówi się, że jedną z rozważanych propozycji
dla północnej części Zachodniego Brzegu to jordański i EU
nadzór nad przekazaniem tego terenu siłom bezpieczeństwa
Abbas’a.

Nadal
dyskutowana jest rola Hamasu, które rządzi Palestyną i
zarządza większością miejsc w palestyńskim parlamencie. Negocjacje
prowadzone między premierem Abbas’em i liderami Hamasu w celu
uformowania narodowego rządu jedności upadły.

Wczoraj,
izraelski minister obrony Amir Peretz powiedział, że widzi wszelkie
palestyńskie ogniwa uznające państwo Izrael jako partnera do
negocjacji „nawet jeśli to jest Hamas”. Premier Ehud Olmert
przekazał podobne komentarze.

Jak dotąd,
Hamas odmówił uznania Izraela, lecz ostatnio zaoferował 10
letni rozejm z państwem żydowskim. W cyklu wywiadów minionego
tygodnia przywódca Hamasu powiedział WND, że w okresie 10
letniego rozejmu zbudują potężną palestyńską armię i planują
zniszczenie Izraela.

Sekretarz
Stanu Condoleezza Rice ogłosiła ostatnio, że planuje pośredniczyć w
rozmowach między Olmertem i Abbasem w przyszłym tygodniu.

Pytany o
domniemane zakulisowe negocjacje na temat przekazania Zachodniego
Brzegu rzecznik prasowy biura Olmert’a stwierdził, że: „nie wie
niczego o jakimś wycofywaniu sie z Zachodniego Brzegu”.

Olmert
został wybrany premierem, aby przeprowadzić wycofanie się z
Zachodniego Brzegu, lecz po letniej wojnie z Libanem stwierdził, że
wycofanie z Zachodniego Brzegu nie nastąpi. W sierpniu Olmert nazwał
politykę jednostronnego wycofania się „fiaskiem” i
powiedział, że „nie jest to już właściwe”. Może jednak
utrzymywać, że przekazanie Zachodniego Brzegu Abbas’owi w wyniku
ugody nie jest jednostronne.

Jeśli chodzi
o wycofanie się z Zachodniego Brzegu, izraelski minister spraw
wewnętrznych Roni Bar-On powiedział tego lata: „Plan wycofania
nie jest martwy, choć jego wykonanie zostało zawieszone. Plan jest
obecnie na półce czy w zamrożeniu, lecz gdy nadejdzie
odpowiedni czas, zostanie udostępniony”.

Izrael
wycofał się z południowego Libanu w 2000 roku. Okupował wówczas
małą część granicy libańskiej z Izraelem śledząc powtarzające się
ataki palestyńskich terrorystów w tym obszarze. Od czasu
wycofania, Hezbollah wykonał liczne ataki przeciwko Izraelowi w tym
bombardowania rakietowe cywilnych centrów, rajdy przeciwko
wojskowym czatom, robiąc zasadzki i porywając izraelskich żołnierzy.
Hezbollah zbudował arsenał w południowym Libanie składający się z
ponad 13.000 krótko i średnio zasięgowych rakiet mogących
trafiać w cele w centralnych częściach żydowskiego państwa.

Izrael
wycofał się ze strefy Gazy w sierpniu. Od tej pory, rakiety odpalane
są niemal każdego dnia w pobliskie żydowskie osiedla, Hamas został
wybrany do władz i zarówno władze izraelskie jak i
palestyńskie stwierdzają, że Hamas infiltruje to terytorium. Izrael
twierdzi, że Palestyńczycy przemycają tony ciężkiej broni do Gazy i
przygotowują konfrontację na wielką skalę.

W czerwcu
Izrael wykonał dużą inwazję strefy Gazy po tym, gdy Hamas
przeprowadził napad na militarne instalacje, skąd został porwany
izraelski żołnierz, Gilad Shalit.

aracer.mobi

Maksymalizuj to, co otrzymałeś

Bóg wie, że czas jest właściwy, abyś żył bez strachu!

Zapraszam do czytania
Kairos Letters

Dr Undrai Fizer

____________________________________________________

Jest taki Wymóg narodów oraz napięcie, które daje się odebrać we wzdychaniu stworzenia: „abyśmy, ty i ja, zmaksymalizowali w sobie istotę Bożej Natury”. Jakiekolwiek obdarowanie, odwagę czy zachęcającą do życie moc posiadasz w swoim życiu, uwierz mi, jest takie Żądanie, aby wzrosło ono w intensywności, sposobie działania i funkcjonowaniu. Wielu żyje tak, jakby stworzenie nie wołało za nimi. To „wzdychanie stworzenia” nie jest zarezerwowane dla jakieś szczególnej kultury, denominacji czy płci. Jest to na prawdę „globalne wzdychanie”, które domaga się Proroczego rozwiązania od tych, którzy nie boją się Wymogu Odpowiedzialności i Przemiany.

Stworzenie wzdycha do ciebie, ono oczekuje na ciebie. Oczekuje na to, abyś zmaksymalizował to, co już ci dano, a nie narzekał na to. Masz to, co mieć powinieneś, ale może to zostać zmaksymalizowane. Czy zakopałeś to już, „ponieważ czujesz, że jest to nic nie znaczy”? Wymaganiem Bożym jest maksymalne pomnożenie tego co już masz i przemiana w coś pięknego. Nie otrzymałeś Marzenia, aby „zakopać je do piachu”. Twoje życie zostało wyposażone w unikalną posiadłość, „aby ją doprowadzić do dojrzałości, uczyć się od niej i przekazać następnemu pokoleniu”.

Stworzenie nie przestanie prosić o Manifestację twojej Boskiej Unikalności. Nie pozwól na to, aby ograniczenia, które inni tobie postawili, twoja kultura czy płeć decydowały o tym, co przekażesz światu. Ojciec naprawdę pragnie rozszerzać granice twoich wpływów „od tych kilku kroków, które dzielą cię od drugiego człowieka do bezgranicznych wpływów, z których masy będą się korzystać i mieć udział”. Jesteś zbyt ważny „aby trwać wygodnie w ciemności miernoty, strachu i zwątpienia!”

==================================
Inwestycją koniczną jako depozyt na Niewiarygodne Znaczenie Boże, jest czyjeś życie.

„The investment needed for deposit into the Incredibly Significant of God, is one’s lifetime”.

Dr Undrai Fizer

The Kairos Letters

www.fizer.org
www.kairoslife.com

aracer

Bóg zstępuje

Ron Wood

Cały świat oglądał w wiadomościach tego samego dnia dwa wydarzenia. Pierwsze, to widok zdetronizowanego przywódcy Iraku, który wyniósł siebie samego przemocą i gwałtem, leżącego martwo naziemi z pętlą szubienicy na szyi.

Po drugiej stronie globu, pokorny człowiek wewnętrznie spójny, Gerald Ford, który nigdy nie zabiegał o wysoki urząd, lecz został Prezydentem Stanów Zjednoczonych z nominacji (pierwszym i jedynym prezydentem nie z wyboru lecz z nominacji), był wspominany i udawał się na spoczynek z wielką godnością i honorem. W tamtym czasie w Ameryce trwało potężne przebudzenie modlitwy wzbudzone przez Intercessors For America (IFA) z wielkim naciskiem położonym na „Pray Daily for Our Government” (Módl się codziennie o rząd), prowadzoną przez Dereka Prince’a. W odpowiedzi na uporczywą modlitwę wielu napełnionych Duchem świętych, Bóg usunął złych i wywyższył sprawiedliwych, i uzdrowił naszą ziemię.

Udowodniono nam, że Słowo Boże jest prawdziwe. Biblia ciągle mówi, że ktokolwiek wywyższa siebie samego, będzie poniżony, a kto uniża siebie samego, będzie wywyższony. Bóg jest sędzią sprawiedliwym i On prowadzi bardzo dobre zapisy.

Gdy ludzie przystępują do wysokich urzędów, lub gdy mają wielkie obdarowanie autorytetu czy mocy, pokuszenie do grzechu może stać się bardziej subtelne, lecz konsekwencje złych zachowań stają się poważniejsze.

Wyobraź sobie teraz ostatnią scenę historii ludzkości, koniec naszej śmiertelnej egzystencji, gdy zaczyna się nieśmiertelność. . . .

Tłumy ludzi mówiących różnymi językami, ubranych w kolorowe etniczne stroje, mieszanina kolorów skór, kultur i pochodzenia zebranych na Weselnym Święcie. Wszystkie możliwe gałęzie wina zjednoczone, radujące się jak jedno, aby celebrować Tego Jednego, który obmył ich z grzechów.

Kolorowy biskup przeparadował wzdłuż ławek w kosztownej szacie i w świcie adorujących go uczniów i nadskakujących mu zwolenników żądnych każdego jego słowa. Dotarł do samego przodu, gdzie inni, mniej ważni, mniej szczęśliwi, mający mniejszą władzę rozstępowali się przed nim jak Morze Czerwone, aby mógł zająć swoje uprzywilejowane miejsce w pobliżu głównego stołu.

Nawet prorocy, którzy jako pierwsi wskazywali kościołowi na pojawiających się apostołów byli przyćmiewani na chwilę przez splendor tego przywódcy kroczącego przejściem. Cała hala wypełniła się szumem szeptanych słów podziwu, jako że ludzie zrobili sobie bałwana z tej sławnej chrześcijańskiej osobistości. „Wybudował liczne studia telewizyjne, które nadają jego programy! Jego imperium wydawnicze było potężne! On latał swoim własnym samolotem! Jego spotkania gromadziły potężne tłumy! Miał nowe samochody i przestrzenne domy i drogie ubiory, jadał w najlepszych restauracjach”.

Tuż przed przybyciem Króla, który miał zająć swoje miejsce, zaraz przed rozlaniem złotego wina królestwa na obchody nowego kielicha przymierza, którym nabył ich wieczne dziedzictwo, pojawił się w hali jaśniejący anioł. „Poczekajcie!” powiedział. Udał się do tyłu, gdzie stała mała, stara kobieta, dla której nie znalazło się krzesło. Delikatnie wziął ją za trzęsącą się, pozbawioną biżuterii rękę. Jej twarz jaśniała, lecz ciągle pozostawała tylko skromną osobą odzianą w niewiele warty ubiór. Nikomu nieznana, bez reputacji czy ziemskich referencji. Anioł odwrócił się i z dumą eskortował swojego zdumionego gościa pod ramię wzdłuż przejścia do pierwszego rzędu.

Dotarłszy na przód rozglądnął się za właściwym miejscem, a dostrzegłszy to, którego potrzebował, powiedział do niezachwianie pewnej siebie supergwiazdy chrześcijaństwa:

„Wstań, potrzebuję twojego krzesła”.

Zszokowany super apostoł wstał, zwiesił ze wstydem głowę i powłócząc nogami szedł wzdłuż przejścia aż do tego miejsca, gdzie dopiero co opierała się o tylną ścianę starsza kobieta.

Z godnością i troską anioł posadził swego honorowego gościa w pierwszym rzędzie.

„Oto jesteś tuta, Droga. Król zażądał tak, aby mógł widzieć twoją twarz, gdy łzy będą zastępowane przez radość”.

Zwracając się do tłumu anioł przekazał: „Ta pokorna służebnica Baranka znajduje się wśród największych w Królestwie. Sprzedała wszystko, co miała, aby nakarmić biednych. Kochała tych, którzy nie kochali jej w zamian. Doświadczyła utraty wszystkiego, aby poznać Pana i sprawić, aby On był znany. Wypełniła swoją komorę modlitwy wonią wstawiennictwa. Nie miała urzędu, tytułu, ani żadnej rangi wśród tych w kościele, poza tym, że wykonywała pracę ewangelisty. Dzięki jej pracy wielu zostało zbawionych i jest tutaj obecnych dzisiaj, a którzy, gdyby nie ona, byliby na wieki straceni”.

Zakończywszy swoje zadanie anioł odwrócił się i zajął swoje stanowisko stając przy wyniesionym, głównym stole. Hala wybuchła grzmotem aplauzu dla mądrości i majestatu wielkiej Bożej łaski. Ci, którzy zostali zbawieni dzięki tej kobiecie i jej służbie wstali ze swoich miejsce i wiwatowali głośno w najbardziej niepobożny sposób.

Cały tłum nie zauważył, że pewien gość wszedł po cichu na koniec sali i klęczał teraz naprzeciw zakłopotanego apostoła. On był Głównym Apostołem, lecz przybył ubrany jak sługa. Wziął ręce przywódcy w swoje przebite gwoździami ręce i mówił do niego niskim głosem, osobiście pochylając się w zbliżeniu.

„Dałem ci kilka sposobności, abyś był mi posłuszny i stał się do mnie podobny” – mówił do łagodnie płaczącego lidera. – „Przekonywałem cię, abyś wypełnił służbę robiąc pracę ewangelisty, lecz ty nie chciałeś wyjść ze swego urzędu. Obserwowałem jak twoje współczucie zanikało, aż jego miejsce zajęła pycha. Widziałem jak stawałeś się coraz bardziej zaabsorbowany zarządzeniem, zamiast szukać zgubionych. Zdobyłeś prestiż lecz straciłeś moją moc. Przekazywałeś wspaniałe kazania, lecz nigdy nie przekazywałeś (środków) ubogim. Widziałem jak budujesz wielkie audytoria, lecz lekceważysz budowanie świętych do służby. Wykorzystywałeś łaskę, której ci udzieliłem do promowania siebie. . . a teraz zostałeś upokorzony. Nie wystarczała ci tylko ta cześć, która pochodziła ode mnie”.

Gdy karcony lider skłonił głowę i płakał, Pan postępował dalej, rozmawiając ze swoim złamanym teraz sługą: „Kogo uważasz za ważniejszego: apostoła czy ewangelistę?” – zapytał. „No, wiedziałem, że pierwsi idą apostołowie i z pewnością starałem się o ten urząd – odpowiedział mężczyzna. – wyobrażałem sobie, że ludzie będą pociągani do Bożej chwały”.

„Kogo bardziej potrzebują zgubieni ludzie: apostoła czy ewangelisty” – zapytał Pan. „No, przypuszczam, że potrzebują kogoś, kto im pokaże jak być zbawionym” – pomału odpowiadał lider.

„Gdy zstąpiłem z nieba i stałem się człowiekiem, czy zachowałem mój splendor czy też zstąpiłem na dół?”

„Zstąpiłeś”– odpowiedział niegdyś wielki apostoł..

„Gdy byłem wśród ludzi czy pojawiłem się jako apostoł czy też byłem między nimi jako prosty ewangelista? Czy czekałem na nich aż przyjdądo mnie, czy też szukałem ich?”

„Przyszedłeś wykonywać pracę ewangelisty – odpowiedział lider. – Tylkonieliczni postrzegali w tobie proroka”.

„Tak, powinieneś był wiedzieć, że nie uważałem uniżenia siebie za ofiarę, lecz za przywilej uznałem zejście w dół. Czy nie mogłeś uznaćrównież za przywilej pójście w moje ślady?”

„Powinienem był”. – mężczyzna szlochał a słowa więzły mu w gardle. „Tak – powiedział Jezus – lecz nie zszedłeś w dół. Z powodu decyzji, które podejmowałeś wielu szydziło i lżyło moje imię a wielu innych nigdy nie odczuło dotknięcia mojej miłości z mojej uzdrawiającej ręki. Mimo wszystko, przebaczam ci, nadal co mnie należysz, lecz straciłeś swoją zapłatę”.

Pan wstał i wymknął się, aby wrócić na przyjęcie w królewskich szatach i zająć godne miejsce.

– – – – – – – – – – – –

Copying and sharing is permitted without changes. Write us at ron @ touchedbygrace.org or send letters to P.O. Box 8650, Springdale, AR 72766. Your donations enable us to send materials freely all over the world. We are Touched by Grace to Touch the World!

продвижение магазин