Category Archives: Codzienne rozważania_2016

J 6:37.
WSZYSTKO CO MI DAJE OJCIEC, PRZYJDZIE DO MNIE, A TEGO, KTÓRY DO MNIE PRZYCHODZI, NIE WYRZUCĘ PRECZ.

Czy ktoś może podać przykład, żeby Pan Jezus odrzucił kogoś, kto do Niego przychodzi z ciężarem swych win? Nie ma takiego i nie będzie. Nikt nie może i nie będzie mógł powiedzieć, że szedł do Jezusa a On go odepchnął. Przypuśćmy, że idziemy do Jezusa teraz w sprawie niezbawionych członków naszych rodzin. Możemy być pewni, że nas nie odtrąci i wysłucha. Idę do Niego każdego dnia i nigdy do tej pory nie zamknął przede mną drzwi swojej łaski. Jezus przyjmuje grzeszników i nie odtrąca nikogo. Przychodzimy do Niego z naszymi słabościami i grzechami, z drżącą wiarą, małą wiedzą i słabą nadzieją, ale On nas nie odtrąca. Przychodzimy do Niego z modlitwą ale modlitwa ta urywa się, z wyznaniem ale jest ono słabe, z chwałą ale chwała ta jest zbyt mała w stosunku do Jego ofiary. On jednak nas przyjmuje. Przychodzimy chorzy, nieczyści, słabi i niegodni, ale On nas nie odrzuca.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

Jd
1 JUDA, SŁUGA JEZUSA CHRYSTUSA, A BRAT JAKUBA, DO POWOŁANYCH, W BOGU OJCU UMIŁOWANYCH, A DLA JEZUSA CHRYSTUSA ZACHOWANYCH.

Chrześcijanin to ten, który został powołany przez Boga, jak Izrael by być sługą Bożym. Każdy prawdziwy chrześcijanin dzięki ewangelii Chrystusowej usłyszał głos Boży, przemawiający w głębi jego duszy. Usłyszał jak Duch Święty wywołuje go z tego świata i jego złudnych przyjemności. Odczuł jak ten Duch przekonuje go o grzechu. Wtedy Duch Święty pokazał mu Chrystusa w całej jego łaskawej miłości a ten z kolei poczuł porywającą moc krzyża, na którym zmarł Jezus, by zabrać nasze grzechy, gdy jeszcze byliśmy wrogami Boga. Usłyszał w ewangelii Boży głos wzywający go, by całkowicie oddał samego siebie Chrystusowi i odpowiedział na to wezwanie. To stanowi o byciu chrześcijaninem. Chrześcijanin to ktoś, kto jest umiłowany przez Boga Ojca. Ktoś może powiedzieć, że Bóg miłuje każdego człowieka. To jest prawda. Ale dla tych, którzy pozostają poza Chrystusem, On ma miłość zmieszaną ze smutkiem i gniewem. Jest w Nim gniew wobec grzechu. Chrześcijanin jest dzieckiem prawdziwie pojednanym z Bogiem jako Ojcem, który trzyma go w objęciach. Ta miłość, jaką Bóg ma dla swego ludu jest nie tylko z niczym nie zmieszaną, czystą miłością, lecz jest ona także miłością w pełni suwerenną. Chrześcijanin to ktoś, kto jest zachowany przez Chrystusa. Skoro jakaś osoba jest naprawdę pojednana z Bogiem, On nie pozwoli tej osobie odejść. Prawdziwy chrześcijanin, to nie jest ktoś, kto podjął decyzję, by oddać swe życie Chrystusowi lecz ktoś, kto kurczowo trzyma się jej przez resztę swego życia i idzie z Chrystusem wytrwale aż do końca. Chrześcijanin jest wytrwały w wierze zaś Chrystus zachowuje nas w wierze. To są dwie strony tego samego medalu.
Pozdrawiam w ten cudowny deszczowy poranek i życzę błogosławionego dnia.

Obj 21:4.
I OTRZE WSZELKĄ ŁZĘ Z OCZU ICH, I ŚMIERCI JUŻ NIE BĘDZIE; ANI SMUTKU, ANI KRZYKU, ANI MOZOŁU JUŻ NIE BĘDZIE; ALBOWIEM PIERWSZE RZECZY JUŻ PRZEMINĘŁY.

Każdy szczerze wierzący do tego dojdzie. Nie będzie łez i bólu. Tu na ziemi jest padół płaczu, ale on przeminie. Będzie nowe niebo i nowa ziemia, tak mówi pierwszy werset tego rozdziału, dlatego nie będziemy tam już płakali nad upadkiem i związaną z tym nędzą. W drugim wersecie mamy przedstawioną oblubienicę i jej wesele. Weselem Baranka jest pora bezgranicznej radości i łzy byłyby tutaj niewłaściwe. Trzeci werset głosi, że tam Bóg będzie z ludźmi mieszkał i nie będzie już łez. Jaki będzie nasz stan gdy nie będzie cierpienia ani krzyku, ani bólu? Będzie wspanialszy niż dzisiaj możemy sobie wyobrazić. Nikt nie potrafi otrzeć lepiej łez niż Boża miłość. „Wieczorem bywa płacz ale ale rano wesele„. Przyjdź Panie Jezu i nie zwlekaj.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

Ef 5:25-27.
…CHRYSTUS UMIŁOWAŁ KOŚCIÓŁ I WYDAŁ ZAŃ SAMEGO SIEBIE, ABY GO UŚWIĘCIĆ, OCZYŚCIWSZY GO KĄPIELĄ WODNĄ PRZEZ SŁOWO, ABY SAM SOBIE PRZYSPOSOBIĆ KOŚCIÓŁ PEŁEN CHWAŁY, BEZ ZMAZY LUB SKAZY LUB CZEGOŚ W TYM RODZAJU, ALE ŻEBY BYŁ ŚWIĘTY I NIEPOKALANY.

Kościół jest oblubienicą Chrystusa, obiektem Jego miłości i Jego rozkoszą. Każdy zbawiony człowiek stanowi część oblubienicy Chrystusowej. Rut jest dla nas starotestamentowym przykładem obrazującym niewierzących, którzy stają się częścią tej oblubienicy. Z urodzenia była Moabitką i jako taka, podobnie jak my, była obca dla Boga. Poszła na pole Boaza, tak jak niewierzący jest prowadzony do Chrystusa przez Ducha Świętego. Została serdecznie powitana przez Boaza. Zapytał ją czy jest spragniona? Dajcie jej pić! Czy jest głodna? Dajcie jej jeść! W podobny sposób wita nas Chrystus. Jesteś spragniony? Napij się wody życia! Jesteś głodny? Posil się chlebem życia! Rut, cudzoziemka przychodząc do Boaza stała się jego oblubienicą i otrzymała honorowe miejsce.
Czy Chrystus nie postąpił w ten sposób z nami? Tak jak była jedna Rut tak istnieje jeden Kościół, jedno ciało, jedna oblubienica. Czy oznacza to, że wszyscy wierzący powinni pozostawić swoje ugrupowania chrześcijańskie, aby teraz STWORZYĆ jeden „prawdziwy”, zjednoczony Kościół? Wielu tak uważało, ale brak ostrożności w takim myśleniu prowadzi do wielkich błędów. W Koryncie widzimy wiele upadków, zła i podziałów, dlatego apostoł Paweł mocno podkreśla, że wszyscy wierzący SĄ JUŻ ochrzczeni przez Ducha w JEDNO CIAŁO. Nie mogą DZIELIĆ ani nie potrzebują niczego STWARZAĆ. Bóg wszystko uczynił. Należy wrócić do tego „co było na początku (1J 2,24). Gdy w naszych zgromadzeniach doświadczamy rozłamu, co zatem powinniśmy zrobić jako dzieci Boże? Nie powinniśmy mieć społeczności z tymi, którzy źle czynią, ale się odłączyć i zdążać do sprawiedliwości z tymi, którzy Pana wzywają z czystego serca (2 Tym. 2:22). Dla posłusznego chrześcijanina te słowa są wystarczająco jasną i zrozumiałą wskazówką.

Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

Jer 45:5.
A TY ŻĄDASZ DLA SIEBIE RZECZY WIELKICH? NIE ŻĄDAJ! BO OTO SPROWADZĘ NIESZCZĘŚCIE NA WSZELKIE CIAŁO, MÓWI PAN, LECZ TOBIE DARUJĘ TWOJE ŻYCIE JAKO ZDOBYCZ WSZĘDZIE, DOKĄDKOLWIEK PÓJDZIESZ.

Ta obietnica dana jest na dni ciężkie i trudne, to obietnica bezpieczeństwa i zachowania przy życiu wśród największego ucisku. Obietnica ta dotyczy również naszych czasów, kiedy wszystko staje się dla nas coraz trudniejsze w związku z przybliżaniem się czasu wielkiego ucisku. Powinniśmy prosić Boga, aby w doświadczeniach darował nam życie jako zdobycz. Często błagamy o to, aby Pan uchronił nas od katastrof, wierzymy nawet, że tak będzie lecz nie prosimy o to abyśmy okazali się takimi jakimi powinniśmy być w czasie niedoli, mając świadomość, że jesteśmy podtrzymywani i chronieni przez Pana i dlatego możemy pozostać wśród doświadczeń przez długi czas a one nie przyniosą nam szkody. Pan Jezus czterdzieści dni i nocy przebywał na pustyni w obecności szatana będąc doświadczany i tylko Jego ciało osłabło z powodu głodu i odpoczynku. Całą noc Daniel spędził w dole wraz z lwami a kiedy go wyciągnięto na górę nie znaleziono na nim żadnych obrażeń ponieważ ufał Bogu. Piec został siedmiokroć mocniej rozpalony niż zwykle lecz wrzuceni do niego młodzieńcy zachowali zupełny spokój aż do chwili wybawienia. Oni mogli ostać się w obecności wroga ponieważ przebywali w obecności Boga.

Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.

Rzm 12:1-2.
WZYWAM WAS TEDY, BRACIA PRZEZ MIŁOSIERDZIE BOŻE, ABYŚCIE SKŁADALI CIAŁA SWOJE JAKO OFIARĘ ŻYWĄ,ŚWIĘTĄ, MIŁĄ BOGU, BO TAKA WINNA BYĆ DUCHOWA SŁUŻBA WASZA. A NIE UPODABNIAJCIE SIĘ DO TEGO ŚWIATA, ALE SIĘ PRZEMIEŃCIE PRZEZ ODNOWIENIE UMYSŁU SWEGO, ABYŚCIE UMIELI ROZRÓŻNIĆ CO JEST WOLĄ BOŻĄ, CO JEST DOBRE, MIŁE I DOSKONAŁE.

Pan Bóg nie wymaga od nas ofiar dziękczynnych, jak to czyniono w czasach starotestamentowych, bo wszystkie te ofiary zostały unieważnione. Zamiast składać ofiary sam stań się ofiarą! Jak kiedyś bez wahania składane były zwierzęta tak teraz ty be wahania oddaj swe ciało do dyspozycji Boga. Niech ciała, które niegdyś służyły grzechowi, teraz Jemu służą. Poświęć się usiłowaniu podobania się Bogu. To jest duchowe oddawanie chwały w przeciwieństwie do starotestamentowego składania ofiar. To Boże miłosierdzie uczyniło z nas lud Boży i nie żyjemy tak jak wszyscy inni. Nie pozwólmy, aby otaczający nas ludzie sprowadzili nas do bycia podobnymi do nich wszystkich. Skoncentrujmy się na usiłowaniu podobania się Bogu. Do tego niezbędne jest przekształcenie umysłu. To przez odmianę życia myślowego nastąpi odmiana zewnętrznego postępowania. Całkowite oddanie samych siebie do Jego dyspozycji jest jedyną właściwą reakcją na wszystko co On uczynił dla nas w Chrystusie.

Pozdrawiam w ten piękny poranek i życzę błogosławionego dnia.

Rzm 8:12-14.
TAK WIĘC JESTEŚMY DŁUŻNIKAMI NIE CIAŁA, ABY ŻYĆ WEDŁUG CIAŁA. JEŚLI BOWIEM WEDŁUG CIAŁA ŻYJECIE, UMRZECIE; ALE JEŚLI DUCHEM SPRAWY CIAŁA UMARTWIACIE, ŻYĆ BĘDZIECIE. BO TYCH, KTÓRYCH DUCH BOŻY PROWADZI, SĄ DZIEĆMI BOŻYMI.

Drogą do życia jest to, trzeba uśmiercić wszystko, co przeszkadza kierownictwu Ducha Bożego. Żaden prawdziwie wierzący człowiek nie pozostaje w pokoju z grzechem. Dowodem, że masz prawdziwie chrześcijański charakter jest to, że nieustannie pozostajesz w stanie wojny z grzechem i stale uśmiercasz uczynki ciała. Każdy, kto w ten sposób podporządkowuje się nakazom Ducha Bożego jest dzieckiem Boga. Oznaką dziecka Bożego jest to, że trudzi się ono usuwaniem wszystkiego, co powstrzymuje go od bycia osobą świętą. Stosunek wobec Boga, jakim cieszy się człowiek wierzący, nie jest stosunkiem pana i sługi lecz jest to stosunek syna i Ojca. Nie jest to relacja strachu, lecz rodzinnej bliskości. Osoba wierząca w sposób naturalny i spontaniczny mówi o Bogu jako o OJCU, a dzieje się tak dzięki działaniu w nim Ducha Bożego. Jest to przywilej wszystkich, którzy uśmiercają uczynki ciała i którzy posłuszni są Duchowi. Wszyscy, którzy przykładają się do uśmiercania i praktycznego posłuszeństwa mogą oczekiwać, że w coraz większym stopniu będą stawali się wewnętrznie świadomi, że są dziećmi Boga.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.