Jd
1 JUDA, SŁUGA JEZUSA CHRYSTUSA, A BRAT JAKUBA, DO POWOŁANYCH, W BOGU OJCU UMIŁOWANYCH, A DLA JEZUSA CHRYSTUSA ZACHOWANYCH.
Chrześcijanin to ten, który został powołany przez Boga, jak Izrael by być sługą Bożym. Każdy prawdziwy chrześcijanin dzięki ewangelii Chrystusowej usłyszał głos Boży, przemawiający w głębi jego duszy. Usłyszał jak Duch Święty wywołuje go z tego świata i jego złudnych przyjemności. Odczuł jak ten Duch przekonuje go o grzechu. Wtedy Duch Święty pokazał mu Chrystusa w całej jego łaskawej miłości a ten z kolei poczuł porywającą moc krzyża, na którym zmarł Jezus, by zabrać nasze grzechy, gdy jeszcze byliśmy wrogami Boga. Usłyszał w ewangelii Boży głos wzywający go, by całkowicie oddał samego siebie Chrystusowi i odpowiedział na to wezwanie. To stanowi o byciu chrześcijaninem. Chrześcijanin to ktoś, kto jest umiłowany przez Boga Ojca. Ktoś może powiedzieć, że Bóg miłuje każdego człowieka. To jest prawda. Ale dla tych, którzy pozostają poza Chrystusem, On ma miłość zmieszaną ze smutkiem i gniewem. Jest w Nim gniew wobec grzechu. Chrześcijanin jest dzieckiem prawdziwie pojednanym z Bogiem jako Ojcem, który trzyma go w objęciach. Ta miłość, jaką Bóg ma dla swego ludu jest nie tylko z niczym nie zmieszaną, czystą miłością, lecz jest ona także miłością w pełni suwerenną. Chrześcijanin to ktoś, kto jest zachowany przez Chrystusa. Skoro jakaś osoba jest naprawdę pojednana z Bogiem, On nie pozwoli tej osobie odejść. Prawdziwy chrześcijanin, to nie jest ktoś, kto podjął decyzję, by oddać swe życie Chrystusowi lecz ktoś, kto kurczowo trzyma się jej przez resztę swego życia i idzie z Chrystusem wytrwale aż do końca. Chrześcijanin jest wytrwały w wierze zaś Chrystus zachowuje nas w wierze. To są dwie strony tego samego medalu.
Pozdrawiam w ten cudowny deszczowy poranek i życzę błogosławionego dnia.