Rzm 2:7 i 10.
7. TYM, KTÓRY PRZEZ TRWANIE W DOBRYM UCZYNKU DĄŻĄ DO CHWAŁY I CZCI, I NIEŚMIERTELNOŚCI, DA ŻYWOT WIECZNY;…
10. A CHWAŁA I CZEŚĆ, I POKÓJ KAŻDEMU, KTÓRY CZYNI DOBRZE, NAJPRZÓD ŻYDA POTEM I GREKA.
Człowiek jest pełen pragnienia nieba przez co czyni dobrze i nie ustaje w czynieniu dobra. Pragnie zostać uznany przez Boga i uznaje, że tylko Jego aprobata się liczy. Wszystkie ludzkie starania kierują się ku nieśmiertelności. Zostanie on nagrodzony zgodnie ze swymi uczynkami. Nagrodą jego będzie życie wieczne, chwała, cześć, pokój i nieśmiertelność, których poszukuje. Jednak jest jeden problem, nikt nie jest takim człowiekiem. Ja takim człowiekiem nie jestem, ani żaden człowiek na świecie z wyjątkiem Chrystusa. Tym niemniej zasada ta pozostaje w mocy.
List ten pokazuje w jaki sposób grzesznicy mogą zostać zaakceptowani przez Boga. Są też ludzie, którzy całą swoją uwagę skupiają na sobie samym i nie chcą uznać zwierzchności Boga. Nie chce podporządkować się boskiemu słowu prawdy, ale ponieważ nie ma niczego takiego jak próżnia duchowa, człowiek ten podporządkowuje się nieprawości i poddaje się temu, co jest niezgodne z Bożym Prawem. Wszyscy ludzie tego pokroju zostaną osądzeni zgodnie ze swoimi uczynkami. Przeciwko takim ludziom obraca się niezadowolenie i gniew Boga. Człowiek taki dozna wiecznego cierpienia, bólu. Sąd odbędzie się i zostanie wydany wyrok zgodnie z naszymi uczynkami.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.