Na samym początku mogę powiedzieć, że idąc w chronologicznym porządku, mogę dowieść istnienie tych porwań, 1 do 3 oraz 4-6 przy pomocy jednego wersu na porwanie. Zła wiadomość jest taka, że porwania 1-3 już się dokonały, a 5 – 6 nas nie dotyczą.
Tego, co dowiodę tutaj, jest, chronologicznie rzecz biorąc, jest porwanie czwarte.
Oto trzy, które pomijamy
1) Henoch – Rdz 5:24: „Henoch chodził z Bogiem, a potem go nie było, gdyż zabrał go Bóg”.
2) Eliasz – 2 Krl 2:11: „A gdy oni szli dalej wciąż rozmawiając, oto rydwan ognisty i konie ogniste oddzieliły ich od siebie i Eliasz wśród burzy wstąpił do nieba”.
3) Jezus – Dz 1:9: „I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok wziął go sprzed ich oczu”.
Oto porwania, które nas nie dotyczą
5) Dwóch świadków – Obj 11:11-12: „Lecz po upływie trzech i pół dnia wstąpił w nich duch żywota z Boga i stanęli na nogi swoje, … I usłyszeli głos donośny z nieba, mówiący do nich: Wstąpcie tutaj! I wstąpili do nieba w obłoku, nieprzyjaciele zaś ich patrzyli na nich„.
6) 144 000 żydowskich ewangelistów z Obj 7:1-8, porwanych w 14:3: „I śpiewali nową pieśń przed tronem i przed czterema postaciami i przed starszymi; …”
7) Niektórzy wierzą, że w czasie Jego powrotu zostaniemy zabrani w górę, spotkamy się w powietrzu i zawrócimy z powrotem na ziemię. Rozumiem, że niektórzy mogliby tak wierzyć, jeśli nie rozumieją porwania nr 4, lecz z tego, co czytam u tych wierzących w takie porwanie 7, jest ono wynikiem błędnego zrozumienia porwania 4, więc nie widzę tutaj porwania i powrotu.
Ponieważ jednak nie mogę wyjaśniać tego, czego nie wiem, będę trzymał się udzielonej mi łaski i opowiem o tym, co wiem. Pozwólcie powiedzieć mi to, że doktrynalne różnice nie powinny nas dzielić, powinniśmy wysławiać Jezusa, który jest dla nas wspólny, lecz muszę powiedzieć tym, co wiem z Pisma i przez objawienie, a gdy już dostaniemy się do nieba, Jezus umocni nas wszystkich w każdej dziedzinie wiedzy, która wymaga poprawy. 🙂
Pozostajemy więc przy czwartym porwaniu
Chronologicznie rzecz biorąc nas interesuje obecnie czwarte porwanie. Nie opiera się ono na jakimś XIX wiecznym kaznodziei czy mistycznych wizjach chorej dziewczynki, ani na bestsellerze, ani teologii „Ja chcę tego tutaj”. Jest ono oparte na święcie jakie Bóg dał Mojżeszowi w Księdze Kapłańskiej 23.
Moim celem w tym cyklu jest wyjaśnić znaczenie jakiego uczy nas to święto o porwaniu: kiedy będzie miało miejsce i kto może się spodziewać porwania. Zapnijcie więc pasy bezpieczeństwa, chłopcy i dziewczyny, ruszamy.
23 rozdział Księgi Kapłańskiej wylicza 7 świąt danych przez Pana: 4 święta wiosenne wypełniły się we właściwym dla nich czasie. Była to: Pascha (Krzyż), przaśniki (krzyż/bezgrzeszne życie), pierwociny (zmartwychwstanie) i Zielone Święta (Dz. 2:1). Trzy święta końca roku to: Święto Trąb, Pojednania, Namiotów.
W Księdze Zachariasza 14:16 czytamy, że w czasie tysiącletniego panowania Jezusa cała ziemia będzie świętować Święto Namiotów, Boga żyjącego w człowieku. Wiemy więc, że pięć z siedmiu świąt zostało wypełnione, bądź wypełni się, dokładnie we właściwych im dniach, jak to zapisano w Kpł 23. Rozsądnie jest uważać, że tak samo będzie z pozostałymi dwoma świętami: Trąb i Pojednania. Dzień Pojednania jest typem powrotu Chrystusa, a Święto Trąb jest typem…
Roh haszana
Święto Trąb zwane jest również Roh Haszana (Początkiem Roku), Jom Teruah (Dzień obwołany trąbieniem), Jom haDin (Dzień Sądu), oraz Jom haZikkaron (Dzień Pamięci).
Skąd tyle różnych nazw jednego święta? Jest tak ze względu na to, co się w tym czasie dzieje: Nowy Rok, koronacja i wesele Mesjasza, zmartwychwstanie zmarłych, otwarcie ksiąg pamięci, nagroda sądu, zgromadzenie rodziny królewskiej.
Zanim przejdziemy do szczegółów wydarzeń związanych ze Świętem Trąb, wiedzcie o tym, że jest to jedyne święto z tych siedmiu, które zaczyna się
od Nowego Księżyca – fazy, w której Księżyc jest niewidoczny, ukryty w cieniu Ziemi. Ps 81:3 odnosi się do tego tak: „Zadmijcie w trąby na nowi, w właściwym czasie, w dniu święta naszego”
Inne święta odbywały się przy pełni Księżyca, gdy jest pełny i jasny. Dlaczego więc Bóg zaczyna Święto Trąb w tej fazie, gdy Księżyc nie jest widoczny z Ziemi?
Nowy Księżyc
W Liście do Kolosan Paweł napisał (2:16-17): „Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; … ”.
Możemy zrozumieć to, w jaki sposób jedzenie i picie są cieniem uczty weselnej Baranka, która ma nastąpić, i w jaki sposób święte dni i Sabat są wypełnione w Chrystusie, który jest naszym odpocznieniem, a gdy On będzie rządził, Ziemia będzie doświadczała odpocznienia. Lecz dlaczego Nowy Księżyc jest cieniem czegoś, co ma nastąpić?
W Judaizmie Słońce zastępuje Pana, Księżyc jest typem wierzących a towarzyszące gwiazdy reprezentują aniołów. Księżyc nie ma własnego światła, lecz odbija światło słoneczne, które zostało stworzone, aby panować nad ciemnością w towarzystwie gwiazd. Tak więc, nowy księżyc jest typem wierzących ukrytych przed widokiem z Ziemi, a Dzień Trąb zaczyna się od tego nowego księżyca.
Według rabbiego Gaona, który wylicza 10 rzeczy, które zdarzą się w Dniu Trąb, trąba, na której się trąbi, to prawy róg barana, który zaplątał się w krzewy, gdy Abraham ofiarował Izaaka. Bóg dał ofiarę zastępczą i na pamiątkę typu, jakim jest zmartwychwstanie jego syna (p. Hbr 11:19), Abraham grał na rogu tego barana (szofar).
Tak więc, Talmud, który jest zbiorem pism rabinów, wraz z Miszną, przekazując nauczania i ustne tradycje judaizmu, mówią, że zmartwychwstanie martwych nastąpi w Dniu Trąb w czasie nowego Księżyca (Rosz Haszana 3:3, 16a, 16b).
Trąba, która rozbrzmiewa wyłącznie w Święto Trąb nazywana jest „Ostatnią Trąbą”. Jest „ostatnia”, ponieważ jej brzmienie wzbudza sprawiedliwych do życia, zmienia ich życia i ukrywa ich wraz z Mesjaszem. (The High Holy Days, Herman Kieval, pg120)
Ostatnia Trąba
O Święcie Trąb Paweł nauczał w 1Kor 15:51-53 (BT): „Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi bowiem trąba
– umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni”
Przy pomocy terminu „ostatnia trąba” Paweł wiąże „porwanie” ze Świętem Trąb, które to ma miejsce w nowej fazie Księżyca, gdy wierzący zostaną ukryci z Mesjaszem przed widokiem z Ziemi. Jeśli twój duch raduje się w tej chwili, podobnie jak mój, to jest tak dlatego, że Duch Prawdy wewnątrz nas niesie świadectwo tej prawdzie… a zaledwie zaczęliśmy. . .
A do następnego razu: dużo błogosławieństw
| Część 2 >
John Fenn
www.cwowi.org and email me at cwowi @ aol.com
Zastanawiam się czy tego rodzaju dywagacje mają sens w obliczu śpiącego kościoła.
Może to być pożywka dla tych ,którzy lubią wszczynać spory.
Czy nie jest obojętnym czy dotyczy nas 1-sze ,drugie czy n-te porwanie.
Zadbajmy o to byśmy znaleźli się w miejscu gdzie będziemy z naszym Panem Jezusem Chrystusem
(16) Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach. Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna. (17) A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota