Raymond Ibrahim
18 maj 2012
http://www.raymondibrahim.com/11713/muslim-persecution-of-christians-april-2012
„Ci chrześcijanie biegali we wszystkich kierunkach ratując życie, w tym i dzieci, które krzyczały
przestraszone”. Jeden muzułmanin nawet „machał sierpem, goniąc wielu, ciskając wszelkiego rodzaju obelgami i starając się ich zabić… a 500 muzułmanów z radością obserwowało jak ci ekstremiści ścigali i dręczyli chrześcijan przez 90 minut”.
Biorąc pod uwagę fakt, że Wielkanoc jest jednym z największych chrześcijańskich świąt, przypadającym na kwiecień, widzimy, że prześladowania chrześcijan żyjących w muzułmańskich krajach, w zeszłym miesiącu, zaczynając od zwykłej przemocy do opresyjnych praw, szalały: w Nigerii, gdzie dżihadyści starają się wyczyścić wszelkie ślady chrześcijaństwa, pod kościołem zdetonowano ładunek wybuchowy w czasie Wielkanocnej Niedzieli, zabijając ponad 50 uczestników; w Turcji, pastor został pobity przez muzułmanów zaraz po nabożeństwie wielkanocnym i grożono mu śmiercią jeśli nie nawróci się na islam; w Iranie Wielkanocna Niedziela była świadkiem rozpraw przeciwko 12 chrześcijan jako „apostatów”.
Prześladowania chrześcijan dotarły do tych regionów, które dotąd tego nie doświadczały, jak to miało miejsce w Nigerii, gdzie muzułmańscy wojskowi wpadli w amok w Timbuktu, Mali, ścinając głowę chrześcijańskiego przywódcy i strasząc innych chrześcijan podobnym potraktowaniem. Prawo szariatu zostało wymuszone, kościoły zniszczone, a chrześcijanie masowo opuszczają Timbuktu.
Skategoryzowana tematycznie, pozostała porcja muzułmańskich kwietniowych prześladowań chrześcijan na świecie, obejmuje (lecz nie ogranicza się do nich) następujące wypadki, wymienione w kolejności alfabetycznej według krajów, niekoniecznie według stopnia okrucieństwa
Ataki na kościoły:
Azerbejdżan: Kościół w tym przeważająco muzułmańskim kraju „stał się pierwsza religijną społecznością, która ma być zlikwidowana przez sąd”, z powodu „nowego Religijnego Prawa”, które wymaga, aby wszystkie uprzednio zarejestrowane już religijne instytucji rejestrowały się ponownie, a które weszło w życie w 2009 roku. Protestanckiemu Kościołowi Wielkiej Łaski w stolicy, Baku, „rejestracja została wydarta w 15 minutowym przesłuchaniu 25 kwietnia. Ta decyzja, podjęta pod nieobecność jakichkolwiek przedstawicieli, stwierdza, że wszelka działalność kościoła jest nielegalna i będzie poddana karze”.
Indonezja: Uzbrojony mężczyzna otworzył ogień w stronę kościoła GKI Yasmin, powodując liczne zniszczenia budynku, który został prawnie zapieczętowany przez władze w 2008 roku, zgodnie z żądaniami muzułmanów. Inny protestancki kościół bezprawnie zapieczętowany przez władze, pomimo wypełnienia wszystkich wymagań potrzebnych do uzyskania zgody, spotkał się z gwałtownym sprzeciwem muzułmanów z powodu próby przeprowadzenia nabożeństwa na ulicy przed tym zapieczętowanym budynkiem. Pewien mieszkaniec, muzułmanin, jeździł motocyklem między zgromadzonymi. Rzecznik kościoła powiedział: „Jesteśmy nieustannie zmuszani do zmiany miejsca, ponieważ nie chce się tutaj naszego istnienia i musimy ukrywać się przed upokorzeniami ze strony nietolerancyjnych grup… Mieliśmy nadzieję na pomoc policji, lecz po wielu atakach na członków naszego zgromadzenia, widzimy, że policja również bierze w tym udział”.
Kenia: Miały miejsce dwa oddzielne ataki na kościoły przy pomocy granatów. W jednym przypadku muzułmanie obrzucili grantami chrześcijan zgromadzonych na otwartym powietrzu, zabijając kobietę i chłopca, oraz raniąc około 50 innych wierzących. Opodal odbywało się spotkanie muzułman i chrześcijanie słyszeli, tuż przed atakiem, jak tamten kaznodzieja podburzał przeciwko chrześcijanom. W drugim oddzielnym przypadku muzułmanin, który udawał czciciela w tym kościele, rzucił w czasie nabożeństwa trzy granaty, zabijając 27letniego studenta uniwersytetu oraz raniąc 16 osób. Ten terrorysta, zgodnie z zeznaniami naocznych świadków, wyglądał na somaliczyka, „był niespokojny, patrzył cały czas w dół. Rzuci trzy granaty, lecz tylko jeden wybuchł. Zaczął uciekać i oddał w powietrze trzy strzały”.
Nigeria: Poranny atak na kościół, w którym odbywało się nabożeństwo pozostawił co najmniej 16 zabitych; uzbrojony dżihadysta na motorze uderzył na Uniwersytet Bayero w Kano w niedzielny poranek w czasie katolickiej mszy, która odbywała się w szkolnej sali, wrzucając amatorsko poskładanym materiałem wybuchowym i otworzył ogień do uciekających. „Ten atak nastąpił po serii gwałtownych incydentów przeciwko chrześcijanom na przeważająco muzułmańskiej północy”.
Sudan: Chrześcijański obwarowany dom z podwórzem w Chartumie został zaatakowany przez tłum Muzułmanów „uzbrojonych w kije, żelazne pręty, buldożer i ogień” na dzień po tym, gdy muzułmański przywódca wezwał muzułmanów do zniszczenia „tego kościoła niewiernych”. Krzycząc „Allach Akbar” [bóg jest większy] oraz „od dziś żadnego chrześcijaństwa więcej, żadnych nowych kościołów od dziś”, dżihadyści zaatakowali księgarnię szkoły biblijnej, paląc Biblie i strasząc śmiercią, każdego kto im się sprzeciwi. „To, co się stało było nie do wyobrażenia, to było straszne” – powiedział naoczny świadek. – Spalili wszystkie szkolne i kościelne meble”. Jak zwykle „policja stała z tyłu i w żaden sposób nie zapobiegała dewastacji pomieszczeń dokonywanej przez tłum”.
Tunezja: Chrześcijański Kościół Ortodoksyjny w Tunisie, jeden z nielicznych kościołów w tym kraju, jest „lżony” i otrzymuje „pogróżki”. Członkowie kościoła „żyją w takim stanie przerażenia”, że rosyjski ambasador w Tunisie zażądał, aby Ministerstwo Bezpieczeństwa „ochraniało kościół”. Doszło do tego, że „salafiści przykryli krzyż kościoła workami na śmieci, mówiąc członkom, że nie chcą widoku Krzyża nigdzie w islamskim stanie Tunezji” W oddzielnym przypadku muzułmanin włamał się do kościoła, aby przekazać list islamskiej partii, w którym zapraszano arcykapłana do nawrócenia na islam lub zdjęcia krzyża i płacenia podatku dżiza, islamskiej daniny poddania.
Apostazja i bluźnierstwo: śmieć i więzienie
Algieria: Pewien chrześcijanin został skazany na pięć lat więzienia za „wstrząsanie wiarą” muzułmanów. Dyskutował o swojej wierze z muzułmaninem w restauracji, gdy tamten wpadł we złość i oskarżył go o „obrażania Mahometa”. Policja aresztowała go, po czym znaleziono w jego pokoju dużą ilość chrześcijańskich materiałów. Sędzia dał mu maksymalny wyrok pięciu lat więzienia, pomimo że sam oskarżyciel zalecał mniejszy.
Bangladesz: Były muzułmanin prowadzący modlitwę, który nawrócił się na chrześcijaństwo, „został przywitany groźbami i aktami przemocy”. Członkowie muzułmańskiej społeczności „pobili go niemal na śmierć„, przez co spędził dwa miesiące w szpitalu. „Ci sami muzułmanie, którzy byli jego uczniami i mieli dla niego ogromny szacunek gdy był imamem, teraz nie mogą przyjąć jego nowego statusu”.
Egipt: Miały miejsce dwa przypadki skazania za „bluźnierstwo”. W pierwszym sąd wydał wyrok trzech lat więzienia na koptyjskiego nastolatka, za przypuszczalne „obrażanie islamu”, na podstawie twierdzeń, że wstawił niepochlebne rysunki Mahometa na Face Booku. Gdy to wyszło na jaw, muzułmanie wzbudzili rozruchy, podpalili i obrzucili materiałami wybuchowymi jego dom i co najmniej pięć innych domów, których właściciele są chrześcijanami. W drugim przypadku, sędzia podtrzymał wyrok sześciu lat więzienia dla chrześcijanina, skazanego za „bluźnierstwo” po tym, gdy pewien muzułmanin powiedział 49 letniemu chrześcijaninowi, że jest przekonany, że Jezus uprawiał nielegalny seks z co najmniej 10 kobietami, a chrześcijanin odparował: „stwierdzając, że Mahomet, założyciel islamskiej religii, miał ponad 4 żony” – co jest zgodne z poglądem większości islamskich uczonych. Po tym zdarzeniu policja aresztowała go i w 10 minutowym szyderczym sądzie bez obrony, sędzia zasądził 6 lat więzienia za „obrażania proroka”.
Iran: Pewien chrześcijanin nawrócony z Islamu został skazany na 6 lat więzienia. Pierwotnie aresztowany w grudniu 2010 roku w ramach dużej obławy na krajowy ruch kościołów domowych „ojciec dwójki dzieci był przetrzymywany od tamtej pory w głośnym więzieniu Evin, spędzając kilka miesięcy w samotności”, gdzie był prawdopodobnie zmuszany do powrotu na islam. Jest oskarżony o „działania przeciwko bezpieczeństwo reżymu, przez kontaktowanie się z zagranicznymi organizacjami i religijną propagandą”. W skrócie: zgodnie z informacjami przekazanymi przez irańskich chrześcijan, „jego 'przestępstwem” była chrześcijańska wiara’.
Pakistan: Miały miejsce dwa przypadki oskarżenia o „bluźnierstwo”. W pierwszym pewien chrześcijanin został aresztowany i oskarżony o „bluźnierstwo” za uratowanie 8letniego bratanka przed pobiciem przez muzułmańskich chłopców, którzy chcieli siłą nawrócić go na islam. „Widząc z daleka, co się dzieje, krzyknął i pobiegł na miejsce zdarzenia. Wyratował bratanka i wrócił do swojej pracy jako malarz. Wkrótce po tym zdarzeniu tłum 55 muzułmanów prowadzony przez lokalnego lidera modlitwy obległ dom Masiha, żądając, aby „bluźnierca” został im wydany. Ostatecznie został zwolniony z więzienia po licznych groźbach i nękaniu przez współwięźniów i urzędników więzienia. Drugi przypadek to matka nowo narodzonego dziecka została bezprawnie zamknięta w więzieniu i trzymana miesiąc. Władze nie wydały aktu oskarżenia pomimo obowiązkowego 14 dniowego terminu przeciwko 26 letniej chrześcijance oskarżonej o „bluźnienie” prorokowi Islamu. Została oskarżona po tym, gdy jej sąsiedzi oskarżyli ją o „wygłaszanie uwag przeciwko Mahometowi”.
Filipiny: Dwóch pastorów zostało zgładzonych przez muzułmańskich napastników. Były muzułmanin, który został pastorem, został zamordowany w swoim domu na oczach żony: „Mąż wtoczył się do naszej sypialni i przeżyłam szok, ponieważ cały był we krwi. – wspomina. – Zawiozłam go do szpitala, gdzie operowano go, ponieważ miał 8 ran od kul, niestety nie przeżył”. Filipiny to w przeważającej części chrześcijański kraj, jednak na południu „muzułmańscy fundamentaliści usiłują zbudować islamskie państwo. Chrześcijanie spotykają się z prześladowaniami, a świeccy przywódcy są zabijani przez ekstremistów”. Drugi pastor został zastrzelony na oczach swojej nastoletniej córki pięcioma strzałami w głowę przez „nieznanego uzbrojonego mężczyznę”.
Dimmitude
[Ogólnie: znęcanie się, poniżanie, poddanie nie-muzułmańskich „tolerowanych” obywateli]
Egipt: Ostatnie „spotkania pojednania” członków muzułmańskiego tłumu, który wcześniej brutalnie zaatakował chrześcijańską szkołę okazał się być „niczym innym, jak tylko próbą legalnego wymuszenia”. W zamian za pokój członkowie tłumu, którzy niesprowokowani zaatakowali szkołę w zeszłym miesiącu, przetrzymując dwie zakonnice przez kilka godzin w zamknięciu, żądali zrzeczenia się ziemi, na której znajduje się szkoła, w tym dom gościnny, na który uderzyli. Grupy praw człowieka i koptyjscy działacze mówią, że te spotkania są tylko sposobem na wywieranie nacisku na bezsilne grupy i ludzi, aby oddali te niewielkie prawa, które jeszcze mają”. Podobanie jest w przypadku sędziego wyznaczonego do sprawy masakry Maspero, która zabrała życie 27 chrześcijan i zostawiła 329 rannych osób: zamknął tą sprawę, z powodu „niemożności zidentyfikowania winnych„. Jak powiedział jeden z chrześcijańskich prawników: „Dawno mówiliśmy, że to jest po prostu pokaz i takie jest jego zakończenie”.
Indie: Muzułmanie zaatakowali i sterroryzowali dom, gdzie odbywało się spotkanie modlitewne chrześcijan, bijąc między innymi 65 letnią wdowę. Muzułmanie wyzywali ich „od pogan, kopali, bili po twarzach i popychali… Chrześcijanie uciekali na wszystkie strony, ratując życie, w tym również dzieci, które krzyczały przerażone”. Jeden muzułmanin „machał sierpem, goniąc wielu, ciskając wszelkiego rodzaju obelgami i starając się ich zabić… a 500 muzułmanów z radością obserwowało jak ci ekstremiści ścigali i dręczyli chrześcijan przez 90 minut”.
Iran: Historyczne kościelne pomniki, w tym kościoły i cmentarze, nadal są niszczone, bądź dopuszcza się, aby rozpadały się, ponieważ władze islamskie starają się zetrzeć z kraju dziedzictwo chrześcijaństwa: „Wydaje się, że urzędnicy Islamskiej Republiki, nieskutecznie usiłując powstrzymać wzrost chrześcijaństwa pośród ludzi przez ucisk, aresztowania i zakaz uczestnictwa nawróconych w nabożeństwach, chcą zniszczyć historyczne ślady chrześcijaństwa, aby całkowicie zetrzeć to dziedzictwo z oblicza Iranu”.
Pakistan: Kolejne badania demonstrują, że pakistańskie podręczniki szkolne „promują religijny fanatyzm, dyskryminację mniejszości i wzbudzają religijne konflikty”. Chrześcijanie i hindusi „są zobowiązani do nauki podstaw islamu”, studiowanie Koranu jest obowiązkowe, podczas, gdy ich własne religie są otwarcie obmawiane. Nawet w takich dziedzinach jak nauki społeczne i lingwistyczne „około 20% materiału jest powiązana z islamem”, a nie-muzułmańscy uczniowie otrzymują „punkty” jeśli rozwijają studia nad islamem.
Syria: W miarę jak trwają nadal walki między rządowymi i antyrządowymi, głównie islamskimi, siłami, niemal całą populacja chrześcijan, około 60.000, żyjąca w mieście Homs, trzecim co do wielkości mieście, uciekła. Prawdopodobnie pozostało około 1000 wierzących. Siły opozycji atakują kościoły i inne chrześcijańskie centra: „Muzułmańscy sąsiedzi zwracają się przeciwko chrześcijanom, którzy cierpią również z powodu porwań i makabrycznych morderstw. Niektóre rodziny, nie mogąc zapłacić okupu za uwolnienie swoich krewnych i obawiając się, że mogą oni być torturowani, proszą porywaczy, aby od razu zabili ich bliskich”.
Tunezja: Po tym, jak rosyjski ambasador stanął w obronie ortodoksyjnego kościoła, który był atakowany (p.: ataki na kościoły”) rosyjska szkoła znajdująca się za kościołem jak też chrześcijański cmentarz w Tunisie zostały zdewastowane. Ściany szkoły i religijne freski zostały wysmarowane fekaliami, a krzyże na cmentarzu zniszczone. W międzyczasie nowy rząd „arabskiej wiosny” wydał „manifest obojętności wobec prawa do ochrony mniejszości”.
Turcja: Rdzenni grecko-ortodoksyjni obywatele mieszkający na wyspie Imroz na północy Morza Egejskiego nie mogą kupować na własność ziemi na terenie wyspy, choć z łatwością robią to muzułmanie. „Urząd Rejestru Ziemi przyznał się do uniemożliwiania nie-muzułmanom zakupu nieruchomości, cytując decyzję podjętą przez Radę Bezpieczeństwa Narodowego, lecz odmówił podania dalszych szczegółów”.
O tym cyklu
Ponieważ prześladowania chrześcijan w islamskim świecie są powszechne i to, co się dzieje, nabiera rozmiarów epidemii, w ten sposób zaczynam nową serię artykułów zatytułowaną „Bieżący miesiąc muzułmańskich prześladowań chrześcijan”, w których będą zestawiane i szacowane niektóre, żadną miarą nie wszystkie, przypadki prześladowań.
Cele jakie stawiam artykułom z tej serii są dwojakie:
1) Wewnętrznie, aby dokumentować to, czego nie robią media mainstreamu: muzułmańskie prześladowania chrześcijan.
2) Instrumentalnie, aby pokazać, że takie prześladowania nie są „przypadkowe”, lecz systematyczne i powiązane, to jest, że są ostatecznie zakorzenione w szariacie.
Jak stanie się to oczywiste, każda opowieść dotycząca prześladowań zazwyczaj daje się umieścić w jakimś specyficznym temacie, w tym: nienawiść do kościołów i innych chrześcijańskich symboli; seksualne wykorzystanie chrześcijanek i wrogość wobec kobiet; prawa dotyczące apostazji i bluźnierstwa; złodziejstwo i plądrowanie miejsc pobytu jizya (niemuzułmanów); a nade wszystko oczekiwaniami, że chrześcijanie będą zachowywać się jak zastraszeni dhimmis (obywatele drugiej kategorii); o zwyczajnej przemocy i morderstwach; często w połączeniu ze sobą.
Ponieważ te przypadki prześladowań obejmują różne przedziały etniczne, językowe i geograficzne, od Maroka na zachodzie do Indii na wschodzie, wyraźna będzie jedna sprawa, która je łączy: islam – czy przez to twarde stosowanie prawa szariatu, czy nad-kultura dominacji z niego zrodzona.
http://www.assistnews.net/Stories/2012/s12040133.htm