Barry Bennett
„weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1:8).
Jakże wspaniała obietnica! Moc Ducha Świętego uzdalniającego nas do tego, abyśmy byli Jego świadkami i do tego, abyśmy wykonywali Jego dzieła. Czym dokładnie jest „moc”, którą otrzymaliśmy?
W grece „moc” to „dunamis”. Często naucza się, że od tego pochodzi „dynamit”, lecz zazwyczaj nie rozwija się tego tematu. Skutek jest taki, że wielu chrześcijan czuje się zawiedzionych, ponieważ tak naprawdę nigdy w ich życiu moc dynamitu nie przejawiła się.
Spójrzmy więc bliżej na znaczenie „dunamis”, a pojawią się całkowicie nowe zrozumienie i wdzięczność.
Dunamis
1) Moc wytrzymałości, zdolność.
a) nieodłączna moc, moc trwania w czymś z samej natury, bądź w czymś, z czego ktoś czy coś korzysta i wspiera.
Przyrodzona moc z samej naszej natury! Czym jest ta natura? Jako wierzący mamy naturę Jezusa. Mamy sprawiedliwość, pokój, świętość, radość, wiarę i miłość. Przyrodzona w tej naturze jest moc. Nie mówimy w tym momencie o mocy „dynamitu”, lecz raczej o mocy Jego natury. Natura Chrystusa jest czymś potężnym. Sprawiedliwość wiąże przeciwnika i daje pokój z Bogiem. Świętość chroni nas przed zniszczeniem grzechu. Jego radość jest nasza mocą. Przez wiarę możemy poruszać góry. Jego miłość motywuje nas do służby odkupienia. Zostaliśmy obdarzeni tego rodzaju mocą (Łk 24:49).
b) Moc do czynienia cudów.
Jest to moc dynamitu czy moc czynienia cudów. Jest to jeden z darów Ducha, o którym czytamy w 1Kor 12. O tym aspekcie „dunamis” słyszymy najwięcej, lecz nie jest to wszystko.
c) Moc moralna i doskonałość duszy.
Doskonałość duszy! Jakże wspaniały zwrot! Moc Ducha Świętego w nas wydaje moralną moc i doskonałość duszy. Wątpię w to, żeby wielu w ten sposób rozumiało Bożą moc. Ta sama moc, która czyni cuda, wytwarza przekonanie do moralności i doskonałości. Gdy to zobaczyłem, zdałem sobie sprawę z tego, że chrzest w Duchu Świętym jest czymś znacznie więcej niż sądziłem. Moc/dunamis Boża wyposaża nas do dążenia do moralności i doskonałości.
d) Moc i wpływ, które należą do bogactwa i dobrobytu.
Początkowo ten aspekt dunamis wydaje się być nieistotny, dopóki nie zaczniesz zastanawiać się nad tym, gdzie zostaliśmy posadzeni i do czego powołani. Jesteśmy ambasadorami Chrystusa posadzonymi razem z Nim w okręgach niebieskich. Zostaliśmy pobłogosławieni wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios! Objawienie tej prawdy wprowadzi cię do nowej rzeczywistości zrozumienia mocy i wpływu na tej ziemi. Jesteśmy współdziedzicami z Chrystusem! Mamy mieć wpływ zgodnie z naszym duchowym bogactwem.
e) Moc i zasoby wzrastają w ilości.
Nadal mówimy o „dunamis/mocy”. Moc i zasoby wzrastają w ilości. Natychmiast myślę o tej deklaracji Jezusa:
„Zaprawdę powiadam wam, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca, albo dzieci, albo pola dla mnie i dla Ewangelii, (30) który by nie otrzymał stokrotnie, teraz, w doczesnym życiu domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, choć wśród prześladowań, a w nadchodzącym czasie żywota wiecznego”(Mk 10:29-30).
Jako ciało Chrystusa mamy nieograniczony moc w liczbach i źródłach. Możemy teraz zrozumieć dlaczego wróg walczy tak zdecydowanie, aby utrzymać podziały w kościele. Kościół zjednoczony jest „mocą”.
f) Moc składająca się z armii, sił i zastępów, i polegająca na tym.
Ostatecznie, usługują nam wszyscy aniołowie niebios. Nasze niebiańskie zasoby są niewyobrażalne.
Gdy zrozumiemy to, do czego odnosi się moc Ducha, otwiera to całkiem nowe pojmowanie wartości obietnic z Łuk 24:49 i Dzieje Ap 1:8. Moc Boża sięga pionowo do samego nieba, poziomo, poprzez ciało Chrystusa, ogarnia cały świat, wewnętrznie do głębokości naszej duszy oraz na zewnątrz przez dary Ducha.
„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości” (Łuk 24:49).
„weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dzieje Ap 1:8).