#
Czym
jest “wiara”?
Wiara
jest
to informacja, którą otrzymujesz od Boga i na podstawie której
działasz. Ta informacja pozwala ci poznać wcześniej, co Bóg zamierza
zrobić w przyszłości jeśli chodzi o daną sprawę czy kierunek działania.
Umożliwia ci ona również poznanie tego, co ty masz robić w całym
przebiegu rzeczy związanych z daną sprawą.
Wiara
jest
rzeczownikiem; jest to informacja. Jest to coś, co masz. Wierzyć to
czasownik; coś co robisz. Otrzymujesz zestaw poleceń czy informacji od
Boga, które stają się twoją wiarą, po czym działasz na ich
podstawie. „Wierzyć” to działać, a „działanie” jest wierzeniem. Twoje
działania to (czynna wiara – czasownik „wierzyć”) wierzenie. Nie
wierzysz w Biblijnym sensie, jeśli nie działasz na podstawie twojej
wiary (tu: informacji – przyp. tłum.).
Wiara jest to
informacja, którą otrzymujesz od Boga i na podstawie której działasz.
Ta informacja pozwala ci poznać wcześniej, co Bóg zamierza zrobić w
przyszłości jeśli chodzi o daną sprawę czy kierunek działania. Zawiera
ona również instrukcje dotyczące tego, co ty masz robić w czasie, gdy
Bóg wykonuje to, co ci objawił.
Rozważmy
następujące przykłady z Listu do Hebrajczyków z 11 rozdziału.
Bibijne przykłady ukazujące
co znaczy słowo “wiara”.
Noe
otrzymał kilka informacji od Boga dotyczących potopu. Otrzymał je długo
przed czasem, gdy Bóg miał dokonać zniszczenia całego świata wodami
potopu. Wśród tych informacji o Bożym przyszłym planie zalania świata
wodą była również zawarta część dotyczące Noego.
Heb
11:7
Przez wiarę
zbudował Noe, ostrzeżony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było
widzieć, pełen bojaźni, arkę dla ocalenia rodziny swojej; przez nią
wydał wyrok na świat i odziedziczył usprawiedliwienie, które jest z
wiary.
(BW)
Czy
Noe wiedział co nadchodzi na ziemię, zanim nastąpił potop? Tak,
wiedział. Czy wiedział, czego Bóg oczekuje od niego w okresie
poprzedzającym potop? Tak, wiedział.
Noe
otrzymał od Boga informacje, która wyprzedzała czas. Te informacje w
postaci ostrzeżenia
, umożliwiły Noemu poznanie Bożych zamiarów wobec niego samego w
okresie, gdy Bóg przygotował zniszczenia świata wodą.
Co
następnie zrobił Noe? Działał na podstawie informacji wyprzedzających
czas. Przygotował arkę, która zbawiła jego dom. Jego działanie, czyli
przygotowywanie arki, demonstruje jego wierzenie i przez to działanie „odziedziczył
usprawiedliwienie, które jest w z wiary ” (Hebr. 11:7). Pamiętaj:
działanie jest wierzeniem. Wierzenie jest działaniem.
Teraz
przyjrzymy się Abrahamowi.
Heb
11:8
Przez wiarę
usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał
wziąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.
(BW)
Czy
Abraham miał uprzedzające czas informacje od Boga, a dotyczące miejsca,
które miał odziedziczyć, zanim tam wyruszył? Tak, miał. Czy Abraham
wiedział wcześniej, co miał w zawiązku z tym robić? Tak, wiedział. Te
uprzedzające czas informacje stały się wiarą. Wiara jest
rzeczownikiem. Jest to coś, co psiadasz.
Następnym krokiem
było działania na podstawie tych informacji – Abraham był posłuszny.
Właśnie to posłuszeństwo pokazane opuszczeniem swego miejsca
zamieszkania demonstrują jego wierzenie. Wierzenie, w Biblijnym
sensie, zawsze oznacza działanie, na podstawie objawionej woli
i planu Bożego. Wiara jest informacją, którą otrzymujesz od Boga. Wierzenie
jest zawsze działaniem na podstawie informacji. Abraham
wiedział wcześniej o swoim dziedzictwie. Jego opuszczenie ówczesnego
miejsca zamieszkania było jego wierzeniem informacji.
Teraz rozważmy
przypadek rodziców Mojżesza.
Heb 11:23
Przez wiarę był Mojżesz po narodzeniu ukrywany
przez rodziców swoich w ciągu trzech miesięcy, ponieważ widzieli, iż
dziecię było śliczne, i nie ulękli się rozkazu królewskiego.
(BW)
Czy rodzice
Mojżesza mieli informacje o przyszłości ich dziecka? Tak, mieli. Oni „widzieli,
że ich dziecię było śliczne”. Co zrobili z tą uprzedzającą czas
informacją? Działali na jej podstawie.
Ukrywali go przez okres trzech miesięcy, po czym, pokonali
strach przed rozkazem królewskim, aby zabijać wszystkich chłopców. Ukryli
go. Puścili go w dół rzeki na randkę z córką faraona. Zatem to, co
zrobili, ukrywając dziecię, pokonując strach i puszczając go z
nurtem rzeki to było ich wierzenie. Wiara jest rzeczownikiem. To
jest coś, co posiadasz. Wierzenie jest czasownikiem, to jest coś, co
robisz z informacjami, które otrzymałeś od Boga.
Słowo
“wiara” może oznaczać
jedną lub dwie rzeczy naraz.
W
tych wszystkich przykładach widzimy tą prawdę. (1) Oczywiste jest, że
Noe, Abraham i rodzice Mojżesza działali. Coś zrobili. W tym sensie,
„wiara” jest tutaj używana jako synonim „wierzenia”. (2) Lecz na
podstawie czego działali? Wszyscy działali na podstawie informacji
otrzymanych od Boga. Tutaj „wiara” podkreśla „informacyjny” aspekt tego
słowa. Czy to nie jest pomieszanie? Zupełni nie.
Widzisz, grecki
Nowy Testament zarówno słowo “wiara” jak i “wierzyć” mają ten sam
korzeń słowa. „Wiara” tłumaczona jest z rzeczownika
PISTIS, a „wierzyć” z czasownikowej formy PISTEUO. Oba słowa są
tłumaczeniem z tego samego greckiego korzenia słowa.
Niemniej w języku
polskim używamy w obu przypadkach słowa „wiara” i stąd całe zamieszanie
(przyp. tłumacza).
Gdyby tłumacze
Nowego Testamentu przetłumaczyli powyższe greckie słowo używając raz
formy czasownikowej a raz rzeczownikowej, to nie mielibyśmy problemu ze
zrozumieniem, czym jest „wiara” i co zrobić, aby ona funkcjonowała dla
nas. Lecz tak się nie stało i w konsekwencji, musimy to wyjaśniać w
szczegółach jak tutaj, aby w pełni to pojąć.
W 11 rozdziale
Listu do Hebrajczyków znajdujemy słowo “wiara” występujące 24 razy. W
każdym przypadku można wyraźnie dostrzec to, że oni wszyscy „działali”
oraz to, że mieli pewne informacje, na podstawie których działali.
Faktycznie wielu z nich te informacje dały możliwość wcześniejszego
poznania tego, co Bóg miał zrobić, zanim to zrobił. Co więcej, te
uprzedzające czas informacje pokazały im, jaka jest ich część w tym, co
Bóg zamierzał podjąć. Poniżej podałem je dla was wszystkie.
Heb 11:1(BW)
11:1 A wiara
jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym,
czego nie
widzimy
…
11,3
Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem
Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk.
11,4
Przez wiarę złożył Abel Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain,
dzięki czemu otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy, gdy Bóg
przyznał się do jego darów, i przez nią jeszcze po śmierci przemawia.
11,5
Przez wiarę zabrany został Henoch, aby nie oglądał śmierci i nie
znaleziono go, gdyż zabrał go Bóg. Zanim jednak został zabrany,
otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu.
11,6
Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje
do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go
szukają.
11,7
Przez wiarę zbudował Noe, ostrzeżony cudownie o tym, czego
jeszcze nie można było widzieć, pełen bojaźni, arkę dla ocalenia
rodziny swojej; przez nią wydał wyrok na świat i odziedziczył
usprawiedliwienie, które jest z wiary.
11,8 Przez wiarę usłuchał
Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w
11,9
Przez wiarę osiedlił się jako cudzoziemiec w ziemi obiecanej na
obczyźnie, zamieszkawszy pod namiotami z Izaakiem i Jakubem,
współdziedzicami tejże obietnicy.
11,10 Oczekiwał bowiem miasta
mającego mocne fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg.
11,11
Przez wiarę również sama Sara otrzymała moc poczęcia i to mimo
podeszłego wieku, ponieważ uważała za godnego zaufania tego, który dał
obietnicę.
11,12
Przeto też z jednego człowieka, i to nieomal obumarłego,
zrodziło się potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak piasek na
brzegu morskim, którego zliczyć nie można.
11,13 Wszyscy oni poumierali w wierze,
nie otrzymawszy tego, co głosiły obietnice, lecz ujrzeli i powitali je
z dala; wyznali też, że są gośćmi i pielgrzymami na ziemi.
….
11,17 Przez wiarę Abraham przyniósł na
ofiarę Izaaka, gdy był wystawiony na próbę, i ofiarował jednorodzonego,
on, który otrzymał obietnicę,
….
11:20 Przez wiarę Izaak udzielił
błogosławieńśtwa Jakubowi i Ezawowi, dotyczącego tego, co miało
przyjść. (KJV – z wersji angielskiej – przyp. tłum.)
11,21
Przez wiarę pobłogosławił umierający Jakub każdego z synów
Józefa i skłonił się nabożnie, wsparty o wierzch swojej laski.
11,22
Przez wiarę wspomniał umierający Józef o wyjściu Izraelitów i
dał polecenie dotyczące swoich kości.
11,23
Przez wiarę był Mojżesz po narodzeniu ukrywany przez rodziców
swoich w ciągu trzech miesięcy, ponieważ widzieli, iż dziecię było
śliczne, i nie ulękli się rozkazu królewskiego.
11,24
Przez wiarę Mojżesz, kiedy dorósł, nie zgodził się, by go zwano
synem córki faraona,
….
11,27
Przez wiarę opuścił Egipt, nie uląkłszy się gniewu królewskiego;
trzymał się bowiem tego, który jest niewidzialny, jak gdyby go widział.
11,28
Przez wiarę obchodził Paschę i dokonał pokropienia krwią, aby
ten, który zabijał pierworodne, nie dotknął się ich.
11,29 Przez wiarę przeszli przez
Morze Czerwone jak po suchej ziemi, gdy zaś Egipcjanie podjęli tę
próbę, potonęli.
11,30
Przez wiarę runęły mury Jerycha, okrążane przez siedem dni.
11,31
Przez wiarę nie zginęła nierządnica Rachab wraz z
nieposłusznymi, bo przyjęła przyjaźnie wywiadowców.
[…]
11,33
którzy przez wiarę podbili królestwa, zaprowadzili
sprawiedliwość, otrzymali obietnice, zamknęli paszcze lwom,
11,39 A
wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli chlubne świadectwo, nie
otrzymali tego, co głosiła obietnica,
w każdym
przypadku w Nowym Testamencie, gdzie nasze słowo „wiara” jest użyte,
kilka rzeczy rzuca nam się w oczy. Wyliczymy je poniżej:
·
Czasami
działali.
·
Gdy
to zrobili, działali na podstawie poznania wyprzedzającego czas.
·
Tym
poznaniem była informacja przekazana przez Boga.
To poznanie
umożliwiło im „spojrzenie w przyszłość”.
W
jaki sposób te informacje “dochodzą do nas”?
Jak
to się dzieje, że taka informacja do nas dociera? W powyższych
przykładach, ludzie ci otrzymali ja od Boga na trzy różne sposoby. Noe,
został ostrzeżony, Abarham został powołany
a rodzice Mojżesza zobaczyli coś. W naszych czasach informacje
od Boga przychodzą do nas dwoma drogami. Po pierwsze, otrzymujemy je z
Pisma. Po drugie, otrzymujemy je bezpośrednio do naszego
duchowego-człowieka, który naświetla je naszemu umysłowi do
przyswojenia i zrozumienia. Te informacje, które przychodzą
bezpośrednio do naszego duchowego człowieka mogą przybrać postać ostrzeżenia,
powołania i zobaczenia podobnie jak poprzednio. Mogą wpłynąć nas
jako wiedza lub świadomość.
Na
przykład, przypuśćmy, że pracujesz w firmie ABC a fimra XYZ oferuje ci
lepszą pracę. Niemniej tobie bardziej zależy na trwaniu woli Bożej niż
na posiadaniu lepszej pracy. Innymi słowy, bardzo chciałbyś mieć lepszą
pracę, gdybyś tylko wiedział, że jest to zgodne z Bożą wolą dla twojego
życia. Ponieważ nie ma w Biblii nigdzie zapisu, który mówiłby: „porzucisz
pracę w firmie ABC i pójdziesz do pracy dla firmy XYZ” to skąd masz wiedzieć czy powinieneś to zrobić
czy nie?
Po prostu
stawiasz tą sprawę przed Panem, wyciszasz się i słuchać. Pan mówi do
twojego ducha jaka jest Jego wola w tej sprawie. Gdy Pan skończy mówić,
nastanie doskonały pokój w twoim duchu, co podjęcia kierunku działań
zgodnych z Jego wolą.
I na odwrót, będzie poczucie niepokoju i zamieszania w przypadku
kierunku działań, które nie są zgodne z Jego wolą dla twojego życia.
Poważne ostrzeżenie
Niemniej
jednak konieczne jest silne ostrzeżenie tutaj. Duch Święty nigdy nie
sprzeciwia się spisanemu Słowu Bożemu. Duch Boży nigdy nie przekaże ci
informacji, które będę sprzeczne z Pismem. Rozważmy następujący
przykład.
Kilka
lat temu czytałem w gazecie o przypadku młodym mężczyźnie, który
zamordował swoich rodziców w czasie snu siekierą. Zapytany o to,
dlaczego zrobił coś takiego, powiedział,
że zareagował na to, co mu powiedział Duch Święty, aby udowodnił, że
kocha Boga bardziej niż swoich rodziców. Lecz Duch Święty nigdy nie
zaprzecza zdrowemu sensowi Biblii, a ten uczynek tego człowieka tak! On
pogwałcił dwa z dziesięciu przykazań – nie uczcił swoich rodziców i
zabił.
Proszę
przyjmijcie to ostrzeżenie! Kiedy szukasz Bożego kierunku i informacja,
która otrzymujesz jest sprzeczna z zdrowym sensem Pisma, to źródło tej
informacji jest demoniczne, a nie święte. Odrzuć tą informację zatem
jako nie pochodzącą od Boga. Nie zgadzaj się nawet na to, aby pozostała
w twoich myślach. Przede wszystkim nie działaj na jej podstawie. Duch
Święty nigdy nie przeczy wyraźnemu sensowi Pisma. On nigdy nie staje
przeciwko spisanemu Słowu Bożemu. Zatem, wiara jest informacją, którą
otrzymujemy od Boga (która w żaden sposób nie przeczy Pismu), na
podstawie której działamy. Ta informacje (lub te informacje) objawiają
nam Bożą wolę uprzedzając czas.
Wyjaśnienie Hebr. 11:1
Teraz więc
możemy zrozumieć Hebr. 11:1, gdzie czytamy:
Hebr
11:1 (BW)
Wiara
jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym,
czego nie widzimy.
(Kings
James Version):
Wiara
jest substancją tych rzeczy, na które mamy nadzieję, przekonaniem o
tym, czego nie widzimy
Ponieważ
zdefiniowaliśmy wiarę i zilustrowaliśmy naszą definicję przykładami z
Pismo, możemy zastąpić naszą definicją słowo „wiara”
w tym wersie. Zatem ten wers brzmi teraz tak:
Informacja, którą
otrzymujemy od Boga i na podstawie której mamy działać, jest pewnością
tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.
Przyjrzyjmy
się słowu “substancja”. Jest to greckie słowo HUPOSTASIS, co jest
połączeniem dwóch słów. Pierwszym jest przyimek „pod”, a drugim słowo
znaczące „stać”. Połączenie obu tych słów oznacza „stać pod”. Składając
razem to wszystko, rozszerzony wers może być sparafrazowany w
następujący sposób:
Informacja, którą
otrzymujemy od Boga i na podstawie której mamy działać, stoi, jak
fundament, pod tym, czego się spodziewamy i ten fundament staje się
naszym dowodem tych rzeczy, których nie
widzimy.
Innymi słowy,
informacja, którą otrzymujemy od Boga staje się fundamentem na którym
buduje nadzieję Grupa Nasienia Abrahamowego. Ta
informacje stoi pod czy podpiera, jak fundament wszelkie nadzieje nasze
jako nasienia Abrahama. Tym fundamentem jest Boże własne słowo.
Każdy chrześcijanin ma prawo spodziewać się i mieć nadzieję na
wypełnienie wszystkich obietnic danych im w przymierzu zawartym z
Abrahamem. Ten dokument obiecuje, że każdemu chrześcijaninowi
uzdrowienie, powodzenie, dobrobyt dla każdego członka jego rodziny. Aby
uzyskać dowody tego twierdzenia, opartego na greckim Nowym Testamencie
i Abrahamowym przymierzu, przeczytaj pierwszą z czterech darmowych,
budujących wiarę książek, znajdujących się na naszych stronach.
Ponieważ to
przymierze jest informacją, którą otrzymaliśmy od Boga, to przymierze
jest fundamentem, na którym nasze nadzieje uzdrowienia, powodzenia i
dobrobytu dla członków naszych rodzin spoczywają. Dopóki nasze nadzieje
jako chrześcijan są mocno osadzone na fundamencie informacji
otrzymanych od Boga, w tym przypadku Przymierzu Abrahamowym,
masz wszelkie prawo do nadziei i
oczekiwania na wypełnienie jego warunków.
Spójrzmy teraz na
słowo “rzeczy”. Jest to tłumaczenie greckiego słowa PRAGMA, które
oznacza fakt rzeczywisty, skończone dzieło, zrobiony uczynek. Obietnice
Boże dane Abrahamowi, które dotyczą ciebie, jeśli jesteś
chrześcijaninem, są rzeczywistymi faktami. Są to skończone dzieła,
które nie mogą być unieważnione (odwołane – przyp. tłum.). Są
skończonymi dziełami. W nich zawiera się uzdrowienie, powodzenie,
dobrobyt dla każdego członka twojej rodziny. To są te „rzeczy”, na
które mamy nadzieję, ponieważ jest to twoja informacja, którą
otrzymałeś od Boga w Przymierzu Abrahamowym. To przymierze, te
informacje, jest fundamentem, który podpiera lub stoi pod naszymi
nadziejami i oczekiwaniami, na te trzy „rzeczy” – uzdrowienie,
powodzenie i dobrobyt dla naszych rodzin.
W końcu w tym
wersecie rozważmy słowo “przekonanie” (ang. „dowód” – przyp. tłum.),
które jest tłumaczeniem greckiego słowa ELEGMOS. Rzeczownikowa forma
tego słowa to „dowód” a czasownikowa „przekonać”. Przypuśćmy, że z
powodu śmierci rodziców masz odziedziczyć majątek. Masz ich Ostatnią
Wolę i Testament, lecz zanim ostatecznie otrzymasz zapisany ci majątek
musisz przejść przez procedurę potwierdzenia autentyczności dokumentu w
sądzie. Mówiąc inaczej, dopóki sąd nie stwierdzi, że jesteś prawowitym
dziedzicem, wszystko co posiadasz to „dowód”, że dziedzictwo jest twoje
w postaci Ostatniej Woli i Testamentu twoich rodziców. Jest to twój
„dowód” . To jest twoje „przekonanie”. „Przekonanie”, że dziedzictwo
należy do ciebie jest w tobie kształtowane i możesz to „udowodnić”
przez dokument, który masz w ręce, a który jest Ostatnią Wolą i
Testamentem twoich rodziców.
Podobnie jest z Abrahamowym
Przymierzem, które jest twoim „dowodem” na to, że uzdrowienie,
powodzenie i dobrobyt dla twojej rodzin należą do ciebie. I
podobnie jak w powyższym przykładzie może pojawić się pewien okres
czasu konieczny na dokonanie Bożego procesu „potwierdzenia
autentyczności”, zanim twoje dziedzictwo zostanie ci przekazane jako
rzeczywisty fakt. Pomimo tego, że jeszcze możesz nie „widzieć” tych
„rzeczy” jak uzdrowienie, powodzenie i dobrobyt swojej rodziny.
Niemniej Abrahamowe Przymierze jest twoim „dowodem” czy
„przekonaniem, że te „rzeczy” należą do ciebie.
Gdy teraz
medytujesz nad tym przymierzem i jego warunkami dotyczącymi ciebie i
twojej rodziny, aż do ukształtowania się w tobie „przekonania”, że te
błogosławieństwa są twoje, to posiądziesz je jako fakt rzeczywisty.
Aby uzyskać pełne
wyjaśnienie tego w jaki sposób Abrahamowe przymierze generuje te
błogosławieństwa dla ciebie zobacz Free Report #3 oraz wszystkie
darmowe pełne książki, które są do ściągnięcia z naszych stron.
Wysyłamy
też regularnie e-mailowy magazyn Abrahamic Seed Group,
który nieustannie otrzymuje opinię najbardziej budującego magazynu z
tej dziedziny. Zapisz się już teraz na listę subskrypcyjną, aby
otrzymywać budujące artykuły i pogłębić swoją wiarę. Jest on
przeznaczony dla tych, którzy wiedzieli, że jest znacznie więcej, lecz
nie wiedzieli jak do tego dotrzeć.
Zasada strony biernej
Na zakończenie tej e-książki pokażemy
zasadę strony biernej, która jeszcze pełniej demonstruje fakt, że wiara
jest informacją, którą otrzymujesz od Boga, aby na jej podstawie
działać. Zasada strony biernej jest zawarta w Hebr 11:3, 4 i 39.
Hebr. 11:2
ogłasza, że wiara jest wehikułem, przez który przodkowie
zawdzięczają chlubne świadectwo”
Hebr 11:4
stwierdza, że: „przez wiarę Abel otrzymał dobre świadectwo..”
Hebr. 11:30
stwierdza, że : „a ci wszyscy dla swej wiary zdobyli chlubne
świadectwo, nie otrzymawszy tego, co głosiła obietnica”.
W tych trzech
wersach wyrażenie „zdobyli (otrzymali) chlubne świadectwo” w jest
tłumaczeniem greckiego MARUREO, które oznacza „świadectwo”, lecz
tłumacze decydując się na użycie „zdobycia” zwiedli tutaj. (zdobycie
brzmi słowo aktywne. Lecz w tekście greckim zdobycie jest w
stronie biernej). „Zdobyć” powoduje, że te wersety brzmią w taki
sposób, jakby ci „przodkowie” z w.2, Able z w.4 i „ci wszyscy” z w.39 aktywnie coś zrobili z własnej siły , aby zdobyć czy
„osiągnąć” to chlubne świadectwo. W konsekwencji te werset mogą być
błędnie interpretowane w taki sposób, że dzięki wielkiej wierze, jaką
ci ludzie mieli, udało im się osiągnąć
wielką reputację mężów i niewiast wiary. Zatem, gdy ludzie mówią o
nich, to świadczą o ich wielkiej wierze. To świadectwo może nie
zawierać niczego innego jak tylko dobre przekazy dotyczące ich wielkiej
wiary.
Aby ta
interpretacja była poprawna, to “otrzymali chlubne świadectwo” z wersów
2,4,39 musiałby być użyte w grece w stronie czynnej, lecz tak nie jest.
Wszystkie te wersy są zapisane w stronie biernej, co zmienia znaczenie
tych wersów całkowicie. Jaka jest, zatem, różnice miedzy bierną, a
czynną stroną?
W
stronie czynnej podmiot zdania wykonuje czynność zdania. W stronie
biernej podmiot zdania nie robi sam zupełnie niczego. Co więcej, ktoś
inny wykonuje działanie opisane w zdaniu na nim. Rozważmy następujący
przykład.
„Janek
uderzył piłkę”. To zdanie jest zbudowane w stronie czynnej. Janek jest
podmiotem. Uderzenie piłki jest czasownikiem czy działaniem w tym
zdaniu, a piłka jest bezpośrednim przedmiotem czy też tym, co zostało
uderzone. Piłka odebrała pewne działanie wykonane przez Janka.
Lecz zdanie
“Janek został uderzony piłką” ma całkowicie inne znaczenie. W tym
zdaniu Janek został uderzony. To zdanie jest w stronie biernej, co
oznacza, że Janek nie działał wcale. Nie zrobił niczego, a zamiast tego
to on został uderzony. W pierwszym zdaniu to Janek wykonał uderzenie.
W naszych trzech
wersetach z Listu do Hebrajczyków zwrot „otrzymali chlubne świadectwo”
jest w stronie biernej, co oznacza, że podmiot tych zdań, przodkowie,
Abel i ci wszyscy, nie zrobili niczego. Oni nie wykonali żadnego
działania. Zamiast tego to oni zostali „uderzeni” tym „chlubnym
świadectwem” przez kogoś innego dokładnie w taki sam sposób jak Janek
nie zrobił niczego, lecz został uderzony piłką.
Czym zatem były te „chlubne świadectwa” i kto w nich „uderzył” w nich.
Tym, który
“uderzył” był Bóg a owymi „chlubnymi świadectwami” była informacja,
którą otrzymali (strona bierna) od Boga, jako podstawa ich działania.
Ta informacja (lub informacje) pochodzące od Boga były ich wiarą. Oni
zademonstrowali swoją wiarę (wierzenie) w to, że ta informacja była od
Boga przez działanie na jej podstawie.
Dwie rzeczy z
tego rozdziału rzucają się nam w oczy:
1.
Musimy
wiedzieć o czymś. To coś jest informacją, którą otrzymujemy do Boga.
2.
Musimy
coś zrobić. Tym coś, co mamy zrobić jest bardzo proste. Musimy
działać na podstawie informacji, którą otrzymaliśmy od Boga!
Konkludując, w
jaki sposób więc możemy sprawić, aby nasza wiara działała? Robimy
to poprzez działanie na podstawie tego, co powiedział w przekazanej nam
przez Niego informacji.
Znajdź w Piśmie Obietnicę, która mówi o twojej potrzebie a
następnie działaj na jej podstawie. Twój niebieski Ojciec wypełni ją.
On daje obietnice
_____________________________________________________________________________________
Ten artykuł jest
wyciągiem z książki, How to Obtain Abraham’
Blessings, którą możesz ściągnąć z naszej strony